Þjóðviljinn - 16.06.1974, Qupperneq 21

Sunnudagur 16. júnl 1974 ÞJÓÐVILJINN — SÍDA 21
Brúargerð til að opna
nýjar ferðamannaleiðir
Þessi nýja brú yfir Dóná i Bratislava er mikilvægur hlekkur i akstursleiðinni milli Skandina viu
og Júgósiaviu og 'Balkanskagans.
Brú sú hin mikla sem
sést á meðfylgjandi mynd
liggur yfir Dóná í borginni
Bratislövu í
Tékkóslóvakíu. Smíði
hennar er einn af áföng-
unum í margra þjóða átaki
í austanverðri Miðevrópu
til að opna greiða leið frá
Eystrasalti suður til Mið-
jarðarhafs.
Raunar er verið að leggja tvo
stórvegi suður um álfuna á
þessum slóðum. Báðir liggja um
Ungverjaland, annar um það
vestanvert frá landamærunum
gegnt Bratislövu og um ferða-
mannastaðina á bökkum
Balatonvatns og siðan suður i
hafnarborgina Rijeku við Adria-
haf. Hinn kemur alla leið norðan
frá Heísingfors, um Pólland eins
og sá fyrri, um Tékkóslóvakiu og
siðan um Búdapest, Belgrad,
Sarajevo og þannig niður að
ströndinni eigi alllangt frá eftir-
lætisstað ferðamanna,
Dubrovnik.
Ferðamenn eru mjög nefndir i
sömu andránni og þessir vegir,
þvi að samgönguæðum þessum
mun ekki sist ætlað að taka við
straumi ferðamanna suður og
norður sem hingað til hefur aöal-
lega brotið sér braut um Vestur-
Evrópu þegar hlýindin setja svip
sinn á álfuna.
Allavega segir hið sænska blað
sem þessi tiðindi eru sótt i, aö
nýju vegirnir eigi að freista
Norðurlandabúa sem aka suður
hvert sumar og norður aftur
þegar haustar, — öfugt við far-
fuglana.
Það mun þegar farið að auglýsa
vegina á Vesturlöndum fvrir
væntanlega túrista, þeim er heitiö
hótelum og mótelum með vissu
millibili, bensinstöðvum, við-
gerðaverkstæðum og sima-
klefum, eins og best gerist viö
hina svonefndu „átóbana”
Vestur-Þýskalands og annarra
gósenlanda bilismans.
En svo er að skilja sem Austan-
vérar fari ekki varhluta af þeim
búsifjum i fegurð og menningu
sem Vesturlandabúar þekkja svo
vel að eru fylgifiskar bilismans
og hraðbrauta hans og annarra
tröllaukinna samgöngumann-
virkja.
Margirharma—ogliklega ekki
sist hinn menningarþyrsti hluti
ferðamannanna — aö umtals-
verður hluti af gamala bænum i
Bratislövu er horfinn vegna
brúarinnar. Þar sem annar
brúarsporðurinn er nú, var áður
hin „alte Pressburg”, sem Þjób
verjar kalla svo. Það var jafnvel
með naumindum aö unnt reyndist
að sveigja hraðbrautina fram hjá
gömlu höllinni sem er i hættulegri
nálægð við brúna og sést á mynd-
inni handan ár.
Þaö er gefin sú skýring, að þaö
hefði verið of dýrt fyrirtæki aö
endurnýja öll gömlu húsin, en
leggja brúna utan borgar-
takmarkanna. Þó var talið rétt að
halda öllum steinum i samkundu-
húsi Gyðinga til haga, en þaö stóð
einmitt undir núverandi brúar-
sporði gömlu-borgarmegin. Þeir
eru allir númeraöir, og fræðilega
er hægt að reisa húsið að nýju
annars staöar i sömu mynd úr
þeim, en enginn veit hvort af þvi
verður.
út er komið 1. hefti 14. árgangs tímaritsins „Nyt fra
Island", sem Dansk-íslenska félagið gefur út. Ritstjóri
er Bent A. Koch.
Ritið er 56 síður að stærð og er þar að finna efni eftir
þessa menn: Pál Zóphóníasson, Böðvar Guðmundsson,
Bent A. Koch, tvær greinar eftir Guðmund Daníeísson,
Indriða G.Þorsteinsson og Véstein Olason.
r
Iþrótta- og
leikjanám-
skeið barna
Hin árlegu íþrótta- og leikja-
námskeiö á vegum Reykjavikur-
borgar og íþróttabandalags
Reykjavlkur eru hafin.
Námskeiðin eru sniöin fyrir bön
á aldrinum 6—12 ára. Leiðbeint
verður i margskonar leikjum og
iþróttum. Kennt verður á 7 stöö-
um I borginni annan hvern dag á
hverjum stað.
Á mánudögum, miðvikudögum
og föstudögum fer kennslan fram
á KR-velli við Kaplaskjól, Vik-
ingsvelli við Hæðargarð og á leik-
velli við Arnarbakka.
A þriöjudögum, fimmtudögum
og laugardögum er kennt i
Laugardal vestan Alfheima, á
leikvelli við Rofabæ, leikvelli viö
Alftamýrarskóla og á leikvelli við
Fellaskóla.
Kennslutimi er tvær stundir frá
kl. 9.30—11.30 fyrir 6—9 ára börn
ogfrákl. 14—16.00 fyrir 10— 12ára
börn. A laugardögum er aöeins
kennt fyrir hádegi.
Námskeiðinu lýkur með
iþróttamöti á Melavelli 28. júni.
Innritun fer fram á kennslu-
stöðunum i byrjun námskeiösins.
Námskeiðsgjald er kr. 100.00.
En bjórþyrstir ferðamenn geta
lagt leiðir sinar upp I veitinga-
salina sem byggðir voru ofan á
annan hengibrúarturninn, og
þaöan geta þeir horft á straum-
linur hins nýja tima. Peningar
þeirra eru vist betur þegnir en að-
dáunin i augnatilliti hinna sem
heldur kjósa að reika um i
gömlum borgarhverfum og anda
aö sér ilmi liðinna daga.
hj-
Kór
Framhald af bls. 7.
um nágrenni þeirra staða, sem
við dvöldum á, en gengum lika
nokkuð á fjöll með Þór.
Snorri: —Rektor mennta-
skólans i Þórshöfn bauð okkur
lika með sér I skoðunarferð út i
Kirkjubæ, en þar ólst Sverrir kon-
ungur upp, þar var sögufrægt
biskupssetur og þaðan eru
Paturssynir ættaðir, Erlendur
Patursson og hans fólk. Rektor-
inn fræddi um sögu staöarins og
sýndi okkur meöal annars rústir
dómkirkjunnar frægu, feikn-
stórrar kkirkju, sem aldrei var
lokið við að byggja.
— Er eitthvað til viðbótar, sem
ykkur fannst öðru fremur fróðlegt
að sjá?
Snorri:- Það er eitt sem við get-
um lært af Færeyingingum, en
það er að byggja skóla. Bæði eru
skólarnir alveg sérlega rúmgóðir
og vel fyrir öllu hugsað, hvort
sem um er að ræða kennslustofur
eða samkomusali, en svo eru þeir
einkar vel búnir að öllum tækja-
kosti, ekki hvað sist hljóðfærum..
ráa
Hin æðri stétt
Framhald af bls. 1
lögðum fram viö hann I fyrstunni,
var svolátandi:
— Hverja ætla forvigismenn
„Varins lands” að fara i mál við?
„Já. Ég kýs nú að láta þvi
ósvarað, og læt þar viö sitja.”
— Eins þvi þá hvenær þessar
kærur verða lagðar fram?
„Ég vil ekki svara Þjóðviljan-
um þar um.”
— Og þá ekki neinum spurning-
um varðandi þetta mál?
„Nei.”
— Hver heldurðu að væri lik-
legastur til að svara einhverju
um þetta mál? Geturðu nefnt mér
einhvern til?
„Ég get ekki bent á neinn, sem
ég teldi liklegan til þess.”
Hún er ekkert smálitil reisnin
yfir hinum nýju „sjálfstæðis-
mönnum” þjóðarinnar.
—áþ
Bilar
Framhald af bls. 1
tengdir Sjálfstæðisflokknum,
sumir beinlinis inni i hagsmuna-
kliku hans, jafnvel inni á gafli.
Nægir að minna á Geir Hall-
grimsson, einn aðaleiganda
Ræsis, og Gunnar Ásgeirsson, en
þessir aðilar hafa eins konar
einkaleyfisviðskipti við Strætis-
vagna Reykjavikur.
Mætti þvi spyrja, hvað Sjálf-
stæðisflokkurinn, flokkssjóður-
inn sjálfur, fékk mikið i sinn hlut
af 240 miljónunum, sem bilainn-
flytjendur hrifsuðu til sin i upp-
hafi þessa árs; Og hvað fékk
hann mikið af 400 miljónunum i
fyrra?
hj
Ragnar
Framhald af 3. siöu.
I eigu þeirra, sem við þau vinna.
Þannig fengi það smátt og smátt
aukin yfirráð yfir framleiðslu-
tækjum þjóðarinnar. En kjark-
leysið heldur aftur af fólki, ásamt
rótgróinni þjónkun við auðvaldiö.
Menn hafa óbilandi trú á hinum
svokölluðu athafnamönnum, sem
hafa verið svo duglegir að koma
sér áfram. Fólk gerir sér ekki
grein fyrir þvi, að það hefur sjálft
skapað þau auðæfi, sem þessir
menn ráða yfir, og að það er
vinna þess sjálfs, sem leggur
grundvöllinn að rekstri fyrirtækj-
anna. A meðan getur ihaldið
haldiðáfram að stóla á fylgi stórs
hluta launafólks og braskararnir
að skerða hýruna, sem það fær i
laun.
Um að gera
að fara ekki að hugsa
Ef ihaldið kæmist i stjórn eftir
þessar kosningar yrði að sjálf-
sögðu saumað duglega að verka-
lýðnum, en það er allsendis óvist,
hvort kjósendur þess I launastétt
brygðu ró sinni við það, og fullvist
að samkeppnin I einkaneyslunni
myndi ekki minnka. 1 haldið sæi
fyrir þvi.
Það er þvi miður ekkert gert i
þessu þjóðfélagi til að þroska
verkalýðinn eða vikka sjónhring
hans. Kapphlaup og þrældómur
er það sem gildir, og um að gera
að fara ekki að hugsa, þvi fólk
gæti komist að óheppilegri niður-
stöðu.
Brottför hersins
kostar átök
— Eigum við I lokin að minnast
á hermálið?
— Ég var svo barnalegur að
imynda mér, að brottför hersins
myndi ekki kosta þau þjóðfélags-
átök, sem raun hefur orðið á. Allt
of margt fólk virðist vera alveg
dauttfyrir staðreyndum og neitar
að trúa öðru, en að herinn sé
hérna okkur til verndar. Gegn
hverju, það er aftur önnur saga.
Þetta fólk þorir ekki að kynna sér
heimsmálin að neinu gagni, þá
kynni nefnilega skoðun þess á
hlutverki Bandarikjanna að
breytast.
Það hvað litið hefur áunnist i
þvi máli, sannar okkur áþreifan-
lega, hvað það þýðir litið að
treysta þvi, að stjórnvöld þoki
svona vikvæmum málum
áleiðis, án stöðugs þrýstings frá
fólkinu sjálfu.