Þjóðviljinn - 15.09.1974, Blaðsíða 2

Þjóðviljinn - 15.09.1974, Blaðsíða 2
2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 15. september 1974. fyrir með þessu kommakjaft- æði”, Þessum mönnum (ath. orð- ið „maður” er hér notað sem samheiti yfir tegundina homo sapiens, og skiptir þá ekki máli hvort kynfærin snúa út eða inn) fimmst þessa byltingarþras og - kjaftæði ekkert koma málinu við. Þessir rauðsokkar eru bara kommúnistar, og eins og allir vita kemur ekkert gott frá kommúnistum. Svarið við þessum spurningum er ákaflega einfalt og auðfundið, vinnandi manna, þ.e. fjöldans. Dæmi þessa höfum við fengið að kynnast undanfarna daga þar sem nýborin stjórn þeirra Óla og Geirs byrjar starfsferil sinn með gengisfellingu og hækkun sölu- skatts, þ.e. tilfærslu fjármagns- ins frá fjöldanum til hinna fáu eigenda framleiðslutækjanna. Geir segir mér, að þjóðarhagur krefjist þess arna, en þetta er þá skrítinn þjóðarhagur. Buddan min léttist til þess að budda at- vinnurekenda minsmegiþyngjast Auöur Styrkársdóttir fé- iagsfræöinemi við Háskóla ts- lands hefur sent slðunni þessa grein sem innlegg I umræðuna um stöðu Rauðsokkahreyfing- arinnar i dag. Um kvenfrelsi Hið kapitaliska þjóðfélag hefur þannig innbyggðar i sér höfuð- andstæður, að þvi er ég fæ best séð — mig og atvinnurekanda minn. Þjóðfélagið byggist sem sé á þvi að annar aðilinn tapi til þess að hinn megi græða. Þetta er þvi ekki skipulag, sem ber hag minn sem launþega fyrir brjósti, held- ur er þetta skipulag atvinnurek- anda míns. Meðan við höfum þetta skipulag, hljótum við einnig aö hafa skipulag, sem treður fjöldanum um tær (þvi flestir eru launþegar, fáir atvinnurekendur eða bisnismenn). Tvær íslenzkar stúlkur í al- þjóðlegri sinfóníuhljómsveit j TVÆR íslenzkar stúlkur munu leika á fiðlur með sinfónfuhljóm- sveit heimsæskunnar f Interloch- en f Michigan f Bandarfkjunum laugardaginn 20. júlf nk. Þetta eru Kolbrún Hjaltadóttir. dóttlr lljalta BJörnssonar og konu hans._ og jalfana Eifn Kjartansdóttlr, dóttlr KJartans Mafrn(|<«imr ng konu hans. Þær hafa báöar verið við nám~~f fiðluleik hjá Blrni ólafssyni f Tónlistarskólanum f Reykjavfk. Stúlkurnar eru þátttakendur f miklu tónlistarmóti í Interlochen. Hljómsvcitin, sem þær spila í, er skipuð 125 hljóðfæraleikurum frá Bandarfkjunum, Puerto Rico, Kanada, Colombiu, Islandi, Jap- an, Luxemburg, Rúmenfu, Sví- þjóð og Vestur-Þýzkalandi. Gert er ráð fyrir, að hljómsveitin Ieiki undir í pfanókonsert nr. 2 eftir Rachmaninoff, en einleikari verð- ur Van Cliburn. Stjórnandi verð- ur George C. Wilson og er búizt við rúmlega 4000 áhorfendum. hans, og J.E.K., dóttir Kjartans Magnússonar og konu hans.” Til saman burðar er hér gott dæmi um fyrirmyndarætt- færslu (myndin af hestinum): „Hér er Bjarni á gæðingi sinum, Eitli. Eitill er frá Hólmi á Mýrum i Hornafirði, sonur Hrafns frá Árnanesi og Sjafnar Nökkvadóttur frá Hólmi. Hann hefur verið efstur i firmakeppni Sleipnis...” osfrv. (Timinn). Aumingja konan! Aumingja maðurinn! B.G.sendir skrif úr Velvak- anda Morgunblaðsins og vor- kennir mikið bæði bréfritara og þá ekki siður aumingja manninum hennar, semMvinn- ur myrkranna á miili” meðan henni leiðist aleinni. Og nú á að taka frá henni einu huggun- ina. Hvernig væri fyrir aumingja konuna að verja kvöldunum td. til að berjast fyrir bættri stöðu kvenna i þjóðfélaginu eða þá bættri stöðu þeirra karla, sem þurfa að vinna svona óskaplega. Stöðu sins eigin manns gæti hún kannski bætt strax með þvi aö deila að einhverju leyti með honum fyrirvinnuhlut- verkinu og þá gæti hann lika verið heima á kvöldin og hún væri ekki lengur svona ,,al- ein”. Aumingja, blessað fólkið Mikið eiga sumir bágt. 00 velvakandi svarar i slma 30 frá má 30 udeg föstudags Keflavíkur- sjónvarpið . Ásta Þórðardóttir skrifar: " „Ég er ein þeirra mörgu, sem hafa ánægju af að horfa á Kefla- víkursjónvarpið, og er ég því mjög vonsvikin yfir því, að nú á að takmarka útsendingar þess. Év er húsmóðir með briú börn, og þegár þau eru sofnuð a‘kvör<JTn Ég, sem er nýgift! L. var að selja siðasta hefti af „Forvitin rauð” úti á landi i sumar og bauð það ma. ungri kunningjakonu sinni. — Viltu ekki kaupa Rauð- sokkablaðið? — Je, minn. Ertu frá þér? Ég, sem er nýgift! Látum nægja að sinni. —vh i VELV/VKA Ættfærsla kvenna og gæðinga Edda Bjarnadóttir sendir þessar úrklippur úr Morgun- blaðinu og Timanum og krifar: I þessum stutta myndatexta ( myndin af fiðluleikurunum) er þrisvar tekið fram faðerni telpnanna, en mæður þeirra bara nefndar kona Hjalta og kona Kjartans: ,, K.H., dóttir Hjalta Björnssonar og konu er ég ottasf uppgefín afþreytu. " Maðurinn minn-vinnur myrkr- an n a á'miIfl* sv“j ég sit oftast'aiei n héi'nia á kvöfdin. Þá opna ég oft- ast fyrir sjónvárþið oe lammr.bá TiTáð fá elTrRvert l'ótt efni, siim.ég 'gét hlegið að og glevmt þannip ^fiðj'og-áhyxgíuili Jtflgsill s. En þegar ég opna fyrir íslenzku stöðina er þar vanalega eitthvert fræðandi efni, sem ég hef ekki löngun til að hlusta eða horfa á eftir erfiðan dag. Nú, þá skipti ég yfir á Kefla- víkurstöðina. Þeir hafa reyndar fræðandi efni innan um, en þeirra efni er meira til afþrey- ingar þar sem fslenzka sjónvarpið er aftur á móti og á að vera, eftir þvi sem háttvirtur menntamála- ráðherra hefur sjálfur sagt, menningartækh / ORÐ BELG og vinstri stefnu Ég hef oft verið að þvi spurð hvers vegna svo margar ef ekki allar konur, sem eitthvað eru bendlaðar við Rauðsokkahreyf- inguna, séu vinstri sinnaðar. Nú eru vinstrisinnar ákafllega skuggalegt fyrirbæri i augum margra islendinga, og jafnvel vafasamt hvort telja beri þá til manna yfirleitt. Þótt margir við- mælenda minna hafi verið hlið- hollir frelsun kvenpeningsins, a.m.k. i orði, finnst þeim þessi vinstri halli ærið iskyggilegur. „Þetta eru allt saman helvitis kommúnistar. Þær skemma bara þ.e.a.s. ef menn á annaö borð nenna að hugsa um þessi mál af einhverri alvöru, og ef kven- frelsistal þeirra er ekki bara orð- ið að máltæki til að fá konur til að þvo sokka karlmannanna af meiri alúð en ella. Röksemdir minar fyrir þvi að kvenfrelsisbaráttan og baráttan fyrir sósialisku sam- félagi séu greinar af sama meiði eru i stuttu máli eftirfarandi: t kapitalisku þjóðfélagi eins og okkar sitja hagsmunir eigenda framleiðslutækjanna i fyrir- rúmi fyrir hagsmunum hinna að sama skapi. Það mætti álita, að við atvinnurekandi minn vær- um alls ekki af sömú þjóð. Ég hef lika heyrt annað gull- korn hrjóta af vörum Geirs, en það var á þá lund, að „vér Sjálf- stæðismenn” álitum launþega og atvinnurekendur eiga meira sameiginlegt en ósameiginlegt. Þetta finnst mér lika skritin rök- semd, þvi ég vildi gjarnan fá 100.000 kr. i kaup á mánuði, en enginn er glaðari en atvinnurek- andi minn yfir þvi hvað launin eru lág. Og hvað er svona sameigin- legt við þetta? Nú er það svo, að sá hluti fjöld- ans, sem hvað mest er fótum troðinn, er kvenkyns. Þær fá verst launuðu störfin, njóta minnst atvinnuöryggis (þær gifta sig jú), atvinnurekendur lækka launin ef þeir geta fengið mann með „öðru visi” kynfæri til að vinna þau, verkalýðsfélögin virð- ast hreinlega hafa gleymt konun- um, þær njóta minni virðingar jafnt utan vinnumarkaðarins sem innan, menntun þeirra er oft af skornum skammti og oft eru þær aðeins e.k. aukabotnlangi við mann sinn. Kvenfrelsisbaráttan miðar að þvi að breyta þessu á þá lund, að konan standi jafnfætis manninum á öllum sviðum þjóðlifsins, en ekki 5—10 þrepum neðar. Min skoöun og margra fleiri er sú, að þessu verði ekki breytt nema með allsherjarbreytingu á þjóðskipu- laginu i heild, til þess sé þetta tvennt of samgróið. Þar sem efnahagskerfi okkar er á þá lund, aö einn græðir á lágum launum annarra, hlýtur óbreytt ástand að þjóna hagsmunum kerfisins. Enginn karlmaður er það lágt launaður, að ekki megi fá konu til að vinna starf hans fyrir lægri laun. Vilji menn þvi i alvöru gera kynin jafnrétthá, hljóta þeir þvi að ráðast á aðalmeinsemdina, sem er sjálft kerfið, ekki einstaka atvinnurekandi eða karlmaður. Ef einhver vill enn halda þvi fram, að kvenfrelsisbaráttan geti farið fram i tómarúmi, þ.e. utan þjóðfélagsins, má benda þeim hinum sama á enn eina einfalda staðreynd. Jafnrétti kvenna til jafns við karla, hvort sem mælt er i krónum, virðingu, menntun eða einhverju öðru, jafnrétti sem álit- ið væri sjálfsagt og það almennt viðurkennt, að öll umræða um það væri óþörf orðin, jafnrétti sem væri loksins til á borði jafnt sem i orði, slikt jafnrétti væri það mikil breyting á þjóðfélaginu, að kalla mætti byltingu. Allar sið- venjur okkar, hugsanir, hug- myndir o.s.frv. hlytu að hafa tek- iö það miklum breytingum, að jafnvel mætti tala um annað þjóð- félag. Það að þurfa ekki að gjalda kynfæra minna er i minum aug- um bylting frá þvi sem ég á að venjast. Slikt myndi færa mig nær sósialisku skipulagi. Auður Styrkársdóttir V erkaskiptmg breytist hægt Svokölluö „kvennavinna” viröist áfram vera kvennavinna I Bandarikjunum hvaö sem liöur allri þróun og stóraukinni þátt- töku kvenna á vinnumarkaön- um. Að þvi er fram kemur i rann- sókn, sem gerð var á vegum Bandarikjaþings hefur félagsleg og efnahagsleg staða kvenna á bandariskum vinnumarkaði litið breyst þótt tala útivinnandi kvenna hafi hækkað talsvert. Hlutfall kvenna innan einstakra atvinnustétta hefur þannig haldist nær óbreytt. 1970 voru konur td. enn 97% alls hjúkrunar- fólks — sem er sama hlutfall og 1950. Af starfsfólki verslana voru 56% konur 1970 á móti 50% 1950. Aðeins smáhlutfallsaukning kvenna varð á þessum áratugum maðal lækna og lögfræðinga. Hlutfall kvenna i læknastétt jókst úr 6,7 i 9,3% og meðal lögfræðinga úr 4,1% i 4,9%. Þá kom fram við rannsóknina eða réttara sagt sannaðist það sem konur i kvenfrelsishreyfing- unni þar hafa margoft sýnt framá, að enn flokkast konur fyrst og fremst i láglaunahópana og að þar sem annarsstaðar á vinnumarkaðnum þéna þær enn- þá mun minna en karlkyns vinnu- félagar þeirra. Að þessu leyti hef- ur heldur ekkert eða mjög litið breyst á þessum tuttugu árum. Eina fyrrverandi karlastéttin þar sem konum höfðu verulega unnið á var stétt blaðamanna. Hlutfall kvenna þar hafði aukist úr 32,1% i 40,6%.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.