Þjóðviljinn - 10.11.1974, Blaðsíða 7

Sunnudagur 10. nóvember 1974. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 7
Þjóöhátíðarvísur frá
Þingvöllum 1974
Frá útlöndum streyma hin stóru skip
stútfull af skortsins ljóma
og allt ber nú grænan og góðan svip
en glúntasöngvarnir hljóma
þvi kvigan er orðin að kostagrip
sem ku nú framleiða rjóma
Indriði stendur við stýrisvöl
stjórnar hann vörðu landi
en Matthias bruggar ónýtt öl
á andlegum brunasandi.
Mikil er okkar mæða og böl
og mikill er okkar fjandi.
Vér hlustum á vora hljóðu þrá
og hlotnast af landinu kynning
en lögreglan kylfunni lyftir þá
sem leiftri frá danskri minning
og vinstra auganu veltir á ská
vor nýjasta gylfaginning.
Sjáum vér Æsi ekki hót,
Arason hvergi i bili
Á völlunum hima halur og snót
hamranna undir þili
er biskupinn lúkunum lyftir mót
hinu lúterska pókerspili.
Hátiðardagskráin heilög er
hér verður ekkert gaman.
Get ég þó ekki gert að mér
að grinast að öllu saman,
þvi hringvegur lifsins opinn er
aftan bæði og framan.
Þjóðhátiðargestur.
Tilboð
/stts.
#
óskast i eftirtaldar bifreiðar, er verða til
sýnis þriðjudaginn 12. nóv. 1974 kl. 1-4 i
porti bak við skrifstofu vora Borgartúni 7:
Volvo Amazon station
Chevrolet Blazer
Ford Bronco
Volkswagen 1300
Land Rover bensin
Land Rover bensin
Land Rover bensin
Land Rover bensin
UAZ 452 torfærubifreið
UAZ 452 torfærubifreið
Ford Transit sendiferðabifr.
Ford Transit sendiferðabifr.
Chevrolet sendiferðabifr.
Chevrolet sendiferðabifr.
Commer sendiferðabifreið
árg. 1969
” 1970
” 1969
1968
1970
1969
1970
1969
1971
1969
1970
1970
1970
1965
1967
> >
>>
>>
>>
>>
> >
>>
>>
Til sýnis á athafnasvæði Vita- og hafna-
málaskrifstofunnar, Fossvogi:
Bantam bilkrani, árgerð 1949, á White
grind, árg. 1942. Til sýnis hjá Sements-
verksmiðju rikisins, Akranesi: Scania
dráttarbifreið, árg. 1967.
Til sýnis á athafnasvæði Pósts og sima að
Jörfa:
Rafknúin bilalyfta „Strong Lift” 2 t.
Tilboöin veröa opnuö sama dag kl. 5.00 aö viöstöddum
bjóöendum. Réttur áskilinn til aö hafna tilboöum, sem
ekki teljast viöunandi.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 26844
ÞORGEIR
ÞORGEIRSSON
SKRIFAR
UM
TALANDI
MUBBLUR
Aldrei skal nokkur hlutur fara eins og maö-
ur býst viö. Alltaf skulu allir hlutir koma úr
óliklegustu átt.
Mánuöum saman hef ég haft rökstuddan
grun um þaö aö boröiö mitt, stólarnir eða sóf-
inn — einkum sófinn — ætluðu aö fara aö
stofna til umræöu um menningarmál.
En hvað geröist svo á sunnudagskvöldiö
var?
Óliklegasta mubblan I stofunni, sjónvarpiö,
fer aö tala um menningarneyslu i sjávar-
plássi. Umræöan var nokkuö fálmandi, sem
vænta mátti af viövaningsmubblu i þessum
efnum, enda sögöust ungu mennirnir hafa
orðiö fyrstir manna hérlendis til aö segja
meiningu sina i kvikmynd. Þetta er raunar
ekki rétt,þvi Magnús heitinn Sigurðsson geröi
á sinum tima kvikmynd um hroöalegar af-
leiöingar drykkjuskapar i heimahúsum. En
það fyrirgefst.
Magnús Bjarnfreösson var aiveg stórfeng-
legur. Rökvisi hans og málflutningur allur
minnti mig á söguna um filinn sem stakk upp
i sig rananum og boröaöi þangaö til kom
smellur. Það var mikill smellur og hann út-
hverföist. Flllinn meina ég. Lika.
í öllu talinu sem oröið hefur af þessu uppá-
tæki annars friösömustu mubblunnar i stof-
unni rifjast upp fyrir mér margra ára gamalt
bréf frá manni sem þá var staddur i sjávar-
plássi aö velta þvi fyrir sér hvernig lifi væri
lifaö á staönum.
Mig langar að birta þetta bréf hérna með
leyfi bréfritarans sem er greinargóöur og
sannoröur maöur, enda þótt sumir hafi kall-
að hann öfgasinna.
Kæru hjón!
Hér fyrir ofan er mynd af hótelinu minu.
Þaö er mesta okurhola i veröldinni allri og þó
viöar væri leitaö. Vindgustur i 24 klukku-
stundir gegnum splunkunýja gluggapósta
kostar aö visu ekki nema um 800 krónur en
hrá sin úr aldraöri belju meö brunamylsnu
kostar 360 krónur hérna niöri i matsal. Stúlk-
urnar sem bera þetta sorp i gestina eru vist
óbyrjur þvi annars væru þær orönar óléttar
af trekknum þar.
Veöurhljóöiö i matsalnum er annars mjög
dramatist —ekki þetta létta og yfirborðslega
bllstur sem er á herbergjunum — heldur
þungur, uggvænlegur dynur meö bergmál-
andi hurðaskellum i bassaregistri ööru
hvoru.
Eins og þiö sjáiö af myndinni er þessi
draugakastali afskaplega stilhreinn og nú-
timalegur. Veggirnir eru skreyttir meö
myndum eftir Steingrim Sigurösson og lókal-
séniiö sem ég man ekki hvaö heitir — en hann
semsé málar viö erfiöar aöstæöur sem staö-
arbúar hafa margt um að segja. Þaö er eins
og þeir séu stoltari af erfiöleikum mannsins
en verkum hans.
,,En hann málar nú samt ekki verr en þeir
fyrir sunnan”, eins og einhver sagöi um dag-
inn þegar ég var aö skoöa myndirnar hans
þar sem þær glömruðu I gegnumtrekknum
hérna i stigaganginum á hótelinu.
Veðurhljóöið I stigaganginum er ekki eins
mjótt og yfirboröslegt og veöurhljóöið I her-
bergjunum en þó ekki jafn dramatíst og þaö I
matsalnum. Uaö er þarna mitt á milli —
svipaö og i útvarpsleikritum.
Nú eruð þiö likast til farin að undrast
hversvegna brunamylsnan úr eldhúsinu ekki
bara fýkur upp i augun á manni. En hún er
mjög þung á sér þessi mylsna likt og dálitið
leirborin eldfjallaaska en hefur góö áhrif á
hægðirnar aö þvi er borðfélagi minn og þján-
ingarbróöir segir. Framleiöslustúlka meö
bláar hendur og sultardropa á nefinu segir
mér aö franskar kartöflur séu svona.
Boröfélagi minn talar um flugvélar viö mig
i tvo tima á dag. Hann veit allt um flugvélar.
Endalaust getur hann lýst nýjum og nýjum
tegundum og eiginleikum þeirra. Liklega er
hann áskrifandi að „Æskunni”.
Það var góö hvild frá öllu flugvélatalinu og
storminum hérna aö fara i róöur I fyrrinótt.
Sjómennirnir eru góöir strákar eins og vænta
má, greindir og viöa heima og duglegir að
drapa fiskinn þegar hann gefst. En þeir tala
afskaplega illa um nýja lúxushóteliö. Þaö er
annar heimur en þeir. Það er heimsmenning-
in og heimsmennskan i formi vælandi
draugakastala á hæð utan viö þorpiö.
Allt þess andrúmsloft er einhvern veginn
eins og I dularfullri herragarössögu.
Var ég búinn að segja ykkur frá veður-
hljóöinu á klósettinu? Þaö er alveg sér á parti
— blistrandi og langdregið meö undarlegu
kokhljóöi ööru hvoru — eins og risi væri að
éta risaspaghetti.
Svo er annar miljónakastali hérna i þorp-
inu. Félagsheimilið. Það er notað til að
hengja utan á þaö tilkynningar frá hrepps-
nefndinni, en stendur annars læst.
Loks er svo alþýöukastalinn: gamalt hús
þar sem vertiöarfólk býr um sig I
hlandlykt og formyrkvuöum hugsun-
arhætti. Sigaunabúöir einhvers staöar suð-
ur I Evrópu eru það eina sem hægt er að
bera saman viö þessar vistarverur. Þar sá eg
lögregluna draga út fordrukkna unglinga —
14 til I5ára — enda eru þetta einu húsakynn-
in hér sem ekki eru svo dýr aö börn megi þar
koma. Þangað fara krakkarnir til að drekka
brennivin af stút og láta riöa sér þangaö til
einhver luntapokinn veröur leiöur á þeim og
hringir I lögguna. Hún lætur ekki á sér standa
aö koma sé hún ekki út á nesi aö éta ham-
borgara hjá Kananum.
Restin af mannfólkinu iokar siginnii einka-
köstulum sinum þvi hér búa menn i einbýlis-
húsum — og veröa að gera þaö — sá sem ekki
á margra miljón krónu einbýlishús verður að
ganga meö hauspoka.
Semsagt.
Kærar kveðjur úr velferöinni hérna.
Ég birti þetta sendibréf ekki einvöröungu
til að benda á þaö aö hérlendis fóru menn að
segja meiningu sina i einkabréfum áöur en
þeir fóru aö segja meiningu sina i kvikmynd-
um og sakleysislegum mubblum.
Bertolt Brecht vikur einhvers staðar aö þvi
að klósettiö sé mikill dýröarstaöur. Þar getur
maöur verið einn meö sjálfum sér jafnvel á
brúökaupsnóttina sina. Og þar eru skrifaöar
hreinskilnustu bókmenntir veraldarinnar.
Jafnvel þótt klósettahreinskilni og einka-
bréfabersögli séu enn full glannalegur tals-
máti fyrir mubblur i settlegri stofu þá ber að
fagna þvi aö hlédrægasta og skoðanalausasta
mubblan i stofunni skuli þó hafa fengið mál-
iö. Við nútimafólk veröur aö tala i gegnum
mubblur eða önnur stööutákn.
Það tekur ekki mark á öörum.
Þorgeir Þorgeirsson.