Þjóðviljinn - 15.10.1975, Blaðsíða 24

24 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 15. október 1975.
Bréf til Vilhjálms Hjálmarssonar menntamálaráöherra frá Kjartani Guðjónssyni
Nú er svo komið að
við blasir horfellir
Hr. menntamálaráðherra Vil-
hjálmur Hjálmarsson
Rvik, 5/10 1975.
Ég á sæti i safnráði Listasafns
tslands samkvæmt skipan fyrir-
rennara yðar og mér er vandi á
höndum. Eins og hlýðinn skóla-
drengur las ég lexiuna mina, lög
um Listasafn Islands, strax og ég
fékk skipun. Ég gat ekki betur séð
en að eitthvað vantaði á um að
lögum þessum hefði verið fram-
fylgt. Ég fór á fund i safnráði og
drakk kaffi. Þar frétti ég að safn-
ið vantaði peninga, og get ég ekki
með sanni sagt, að sú frétt hafi
komið mér á óvart. Ég drakk
meira kaffi og uppúr áramótum
frétti ég að allir peningar væru
búnir. Ég fór að reyna að hugsa
Um
Listasafn
Islands
samkvæmt rökfræði tölvisinnar,
sem mér er raunar full erfitt.
önnur grein laganna, sem fjallar
um hlutverk safnsins, er nánast
dauður bókstafur, ef frá eru talin
kaup á fáeinum listaverkum ár-
lega. Til kaupa á nýjum verkum
var safninu úthlutað 1200 þúsund
krónum á seinustu fjárlögum,
eitthvað sem striðsgróðakynslóð-
in hefur vanist að meta sem hæfi-
legt til fermingargjafa eða svo
sem andvirði hálfrar biltikur. t
nefndum lögum 2. gr. lið a. segir:
að afla svo fullkomins safns is-
lenskrar myndlstar sem unnt er,
varðveita það og sýna. Liður b:
að afla viðurkenndra lisaverka og
skal verja i þvi skyni allt að 10 af
hundraði af þvi fé, sem safninu er
fengið til listaverkakaupa.
Geyma má fé i þessu skyni frá ári
til árs. — Stundum geta lög orðið
eins og billegir brandarar. t ör-
væntingu minni og von um betri
tið flaug mér i hug hin þjóðlega
Við lýsum yf ir eindregnum
stuðningi við útfærslu íslensku
f iskveiðilögsögunnar í 200 mílur í dag,
15. október og skorumáalla íslendinga
að standa saman í þessu mesta
lífshagsmunamáli
íslensku þjóðarinnar.
VERKALÝÐS- OG
SJÓMANNAFÉLAGIÐ BJARMI,
STOKKSEYRI
Við lýsum yfir eindregnum stuðningi
við útfœrslu íslensku
fiskveiðilögsögunnar í 200 mílur
í dag, 15. október
og skorum á alla íslendinga að
standa saman í þessu
mesta lífshagsmunamáli
íslensku þjóðarinnar
SÖLU STOFNUN
LAGMETIS
Garðastræti 37, Reykjavík
patentlausn, lán, vixlar. Ég á-
málgaði jafnvel við nokkra lista-
menn, hvort þeir myndu lána
safninu verk sin um óákveðinn
tima, og kváðust þeir allir fúsir
til að lána, án þess svo mikið sem
að taka kvittun. En mér var sagt
að svo virðuleg stofnun mætti
ekki slá lán, heldur skyldi hún
verða af kaupunum. Það var einu
sinni æðsta dyggð fátæklinga á ts-
landi, að skulda engum neitt og
eiga fyrir útför sinni. En safnið
hefur ekki keypt listaverk siðan i
upphafi árs. Pislaraganga á fund
ráðh., tvær hendur tómar lagð-
ar á pólerað skrifborð. Þér munið
kannski eftir hinum vinsamlegu
viðræðum, skilningi á vandanum
og engri niðurstöðu. Þar frétti ég,
að þótt safnið vanhagaði um fé,
vantaði vegagerðina langtum
meira, eða eitthvað á sviði hins
stjarnfræðilega. Það breytir
sjálfsagt engu, þótt sá sem botn-
ar hvorki i prósentum né hlut-
fallareikningi, geti ekki skilið
annað en, að fjárhæð, sem getur
bjargað lifi safnsins, sé eins og
krækiber i helviti fyrir vegagerð-
ina, — eða var það annars útgerð-
in?
Ein er sú opinber stofnun, sem
hangið hefur á horriminni frá
upphafi eða um 70 ár, og gilti þar
einu hvort árin voru mögur eða
feit. Þessi stofnun er Listasafn ts-
lands. Nú er svo komið að við bías-
ir horfellir. Það er hart að horfa
uppá listasafnið veslast upp. Það
er illþolandi að vera útnefndur
opinber nefndaraðili og vera sem
slikur skikkaður til að drekka
kaffi meðan Róm brennur. Ég sé
mér þvi ekki annað fært en að
biðja ráðherra um að leysa mig
undan þessari kvöð. Hvatir minar
eru eigingirni: Ég treysti mér
ekki til, fyrir aldurs sakir, að
berja bumbur og hefja krossferð
til að frelsa safnið úr höndum
serkja. Hvatir minar eru öfund:
Ég get ekki lengur sótt sýningar,
þvi að þar er alls staðar fyrir
Kjartan Guðjónsson
listaverkanefnd Kópavogs með
fullar hendur fjár að kaupa
myndir: Þeir eru svo frumstæðir
þar suðurfrá, að þeir hafa vist
e.kki ennþá heyrt getið um prós-
entuhlutfallið milli menningar og
útgerðar, — eða var það fótbolti?
Það er eflaust vegsemdarauki
að þvi, að geta slegið fram i stór-
þjóðlegum selskap: Lillibó á lika
listasafn. En það er kannski betra
að þegja um það, að safnið hans
lillabó má ekki kosta neitt.
Ég ætla mér ekki þá dul, áð ég
sé sá sem hefur öll svör á taktein-
um við þvi hvað ber að gera við
þetta safn, eða gera fyrir það. En
við núverandi aðstæður væri það
eins vel komið i eldtraustum pen-
ingaskáp, og væri þá lagabók-
stafnum um varðveislu i það
minnsta fullnægt. Alþingi og fjár-
veitingavald virðast ekki vita eða
kæra sig kollótt um hvort þau
hafa i hendi sér fjöregg eða fúl-
egg. Það er meir en timabært að
hefja opinberar umræður um
Listasafn tslands, að huga að
breytingum á lögum þess, og end-
urskoðun á stjórnskipan þess
allri.
Eftirmanni minum til glöggv-
unar sakar ekki að geta þess, að
safnráð er ef til vill einhver best
launaða nefndin i öllu kerfinu,
röskar fjögur þúsund krónur á
mánuði fyrir að fá ekki að gera
neitt.
Virðingarfyllst
Við lýsum yfir eindregnum
stuðningi við útfærslu islensku
fiskveiðilögsögunnar i 200 milur i dag,
15. október og skorum á alla islendinga
að standa saman i þessu mesta
lifshagsmunamáli
islensku þjóðarinnar.
Verkalýðsfélagið
Afturelding
Hellissandi
Við lýsum yfir eindregnum
stuðningi við útfærslu islensku
fiskveiðilögsögunnar i 200 milur i dag,
15. októberogskorum á alla islendinga
að standa saman i þessu mesta
lifshagsmunamáli
islensku þjóðarinnar.
Verkalýðs-
og sjómannafélag
Miðneshrepps,
Sandgerði