Þjóðviljinn - 05.05.1976, Blaðsíða 2

2 StÐA — ÞJOÐVILJINN Miðvikudagur 5. maí 1976'
Skrifið
eða
hringið.
Sími: 17500
Umferðar-
menning
íslendinga
Hvernig vœri
að hafa
hámarksaldur
við bílpróf?
Umferðarmenning islendinga
er á lágu stigi. Það getur hver
sá gengið úr skugga um, sem
ekur götur Reykjavikur, eða
reynir að ganga yfir þær. Það er
undantekning að bflar stansi við
gangbrautir til að hleypa þeim
yfir sem við þær biða. Bæði
kemur þar til tillitsleysi við hina
gangandi og svo annað sem ég
get vel sagt fyrir sjálfan mig.
Ég þori sjaldnast að stansa við
gangbraut af ótta við að næsti
bill á eftir skelli aftan á minum,
vegna þess að hann geri ráð fyr-
ir óhindraðri för áfram. Ég hef
orðið vitni að allt of mörgum
aftanákeyrslum til að leggja
sjálfan mig i þá hættu að stansa
fyrir gangandi fólki.
Sama gildir um ljósin. Ég þori
alls ekki orðið að stöðva minn
bil á gulu af ótta við aftan-
ákeyrslu. Það er sama hvað
lengi gult ljós hefur staðið, þeg-
ar maður ekur inn á gatnamót-
in. Alltaf skal einn eða tveir
koma inn á þau á eftir manni.
Og hvað nú, ef maður hefði
stansað? Jú þá hefðu þeir skoll-
ið aftan á vegna þess að ekki er
ráð fyrir þvi gert að maður
stansi á gulu.
Or þvi ég er farinn að skrifa
um akstur er rétt að nefna fleiri
atriði:
Á þeim götum þar sem tvöföld
akrein er er sú til hægri ætluð
aðalumferðinni, en hin vinstri
fyrir framúrakstur og greiðari
umferð, t.d. sjúkrabila. Ég veit
ekki hve oft ég hef orðið vitni að
þvi að sjúkrabilar verða að
,.sikk-sakka”göturnar og jafn-
vel keyra upp á gangstéttir og
eyjar vegna tillitsleysis þeirra
sem á götunum eru, og það jafnt
þótt sirenur og ljós séu i gangi.
Sjálfur hef ég oft reiðst þeim
ökumönnum sem aka á 25-30 km
hraða samsiða á tvöfaldri ak-
braut. Slikur akstur er háska-
akstur, þvi að hann býður upp á
grófar sviningar af völdum
óþolinmæði þeirra sem á eftir
koma. Þeir sem keyra hægt eru
þvi ekki siður hættulegir i um-
ferðinni en hinir sem aka hratt.
Ég tel þá sofandi enn hættu-.
legri, þvi að oftast eru þeir
klaufar lika.
Að siðustu: Eruð þið ekki
sammála mér um að i yfirgnæf-
andi fjölda asnaaksturstilfella
séu þar „karlar með hatt” eða
„kerlingar” að verki, þ.e.
rosknar konur á betra máli? Ef
fara á eftir aldri, eru þau meiri
háskagripir i umferðinni en
unga fólkið sem alltaf er verið
að veitast að. Ég fyrir mitt leyti
sett bilinn minn frekar i
hendurnar á 12 ára strák en
fimmtugum karli ef báðir væru
óvanir. Aðgæsla æskunnar er
stórum meiri en ellinnar. Þvi
held ég að ekki væri siður þörf á
hámarksaldri við bilpróf en lág-
marksaldri. úr þvi að menn
verða aðhætta vinnu sjötugir án
tillits til ástands andlegs og
likamlegs, hvað segir þá fyrir
þvi að menn geta keyrt fram að
100 ára aldri hafi þeir vilja til án
tillits til getu.
Argurbilstjóri
1 bliðunni að undanförnu hafa margir af eldri kynslóöinni brugðið
sér i bæjarferð eftir aö hafa orðið að búa við ófærar gangstéttir
meiri hluta liðins vetrar. EK tók þessar myndir einn daginn I sið-
ustu viku viku þegar loftið var kyrrt og móöa huidi fjailasýn.
Jón Ragnarsson:
Geir, Halldór
og Callaghan?
Bæjarpóstur!
Ég skrifa þér nokkrar linur að
gefnu tilefni. Vil ég beina orðum
minum sérstaklega til blaða-
manna og þeirra stéttarfélags.
Nú hefur einn af ykkar
„sauðarhúsi” tekið sér ferð á
hendur til útlanda. Ferð þessa
„sauðs” (i Timanum er hann
nefndur Kokteildrengur) var
farin svo hann mætti komast um
borð i eina freigátu hennar
hátignar, bretadrottningar.
Þessí „sauður” fór þessa ferð
vegna starfs sins hjá einu „dag-
blaðanna”. Segir siðan ekki
meir af þessum „sauð"fyrr en
hann vegna vinnu sinnar, svo ég
noti ykkar orð, þarf að komast i
samband við sitt ástkæra
„blað”, og þess vegna kallaði
hann upp i'slenska strandstöð i
fjarskiptastöð freigátunnar.
Enginn svaraði blessuðum
„sauðnum”, vegna þess að is-
lenska þjóðin á i útistöðum við
bresku stjórnina og vildi þvi
enginn taka við skilaboðum
„sauðsins”.
Nánar til tekið: Loftskeyta-
menn ákveðinna strandstöðva
Landssima Islands höfðu sam-
þykkt að afgreiða ekki bresk
skip, nema i neyðartilfeilum, i
mars sl.,og þá gerðu blessaðir
blaðamennirnir enga athuga-
semd. Heldur kynntu þjóðinni
þetta sem merka samþykkt.
Vegna þess að „sauðurinn”
sem um borð i freigátunni þurfti
að koma „fréttum”, svo notuð
séu ykkar orð, til blaðs sins
þurfti hann að kalla uppStóra-
Bretland vegna samþykktar
loftskeytamanna.
Hverjar voru svo „fréttir”
þær sem þóttu svona
merkilegar? Jú, ævisaga skip
herrans á freigátunni i nokkrum
hlutum.
Kalla blaðamenn og þeirra
stéttarfelag þetta virkilega
fréttir?
Nú hefst annar hluti þessa
máls.
Blaðamannafélag tslands,
eins og það leggur sig, sendir
frá sér tilkynningu þar sem
segir, að frjálsri fréttamennsku
sé hætta búin, vegna þess að
„sauðurinn” kom ekki
„fréttum” sinum i gegnum is-
lenskar strandstöðvar úr frei-
gátu breta.
Þið blaðamenn hafið orðið til
þesstað nú eru loftskeytamenn,
eins og loftskeytamenn orða
það, einu mennirnir sem brjóta
samþykkt Islensku þjóðarinnar
um að hafa ekkert að sælda við
bresku stjórnina. Er þetta
komið til vegna þess að ævisaga
breska skipherrans hefur ekki
farið i gegnum islenskar strand-
stöðvar og birtist þannig
lesendum til upplyftingar.
Blaðamannafélag Islands
sendir vonandi frá sér aðra til-
kynningu bráðlega, þar sem
þess er krafist a „sauðnum”
verði siglt með freigátunni til is-
lenskrar hafnar og islenska
þjóðin beðin að halda kjafti yfir
þvi. Annars sé „frjálsri blaða-
mennsku” hætta búin.
Nú skora ég á ykkur
blaðamenn, ykkur sem eruð
blaðamenn, að styðja við bakið
á loftskeytamönnunum og is-
lensku þjóðinni og koma vitinu
fyrir ráðherra þessa lands um
að fara að aðhafast eitthvað i
Landhelgismálinu.
Þið sem eruð blaðamenn
ættuð frekar að nota starfsþrek
ykkar til að bera mönnum eitt-
hvað annað en ævisögu bresks
skipherra.
Geir, Halldór E. og Callaghan
hafa þó ekki átt þátt i samþykkt
ykkar? Jón Ragnarsson
Geir
llalldór E.
Callaghan