Þjóðviljinn - 05.05.1976, Blaðsíða 4

4 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Miövikudagur 5. mai 1976
DJÓÐVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Ctgefandi: Útgáfufclag Þjóðviljans
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Kitstjórar: Kjartan óiafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón með sunnudagsblaði:
Arni Bergmann
Ritstjórn, afgrciðsla, auglýsingar:
Skólavörðust. 19. Simi 17500 (5 linur)
Prcntun: Blaðaprent h.f.
KLOFNIN GSHÓTUN
1. mai, á hátiðis- og baráttudegi verka-
lýðsins birti Morgunblaðið grein eftir
Pétur Sigurðsson alþingismann. Þar hefur
hann i hótunum um að kljúfa verkalýðs-
samtökin, að sjá til þess að þau verkalýðs-
samtök sem ihaldsmenn hafa enn forustu i
hætti að borga skatta til Alþýðusambands
íslands. Þessar endemiskveðjur Péturs
Sigurðssonar eru sprottnar af sárindum
ihaldsleiðtoganna vegna niðurstöðunnar i
fulltrúaráði verkalýðsfélaganna i Reykja-
vik 1. mai. I fulltrúaráði þessu hafa
ÁMINNING
Sama daginn og Pétur Sigurðsson
verkalýðsleiðtogi og þingmaður ihaldsins
sendi klofningshótanir sinar út i tugum
þúsunda eintaka Morgunblaðsins sátu
flokksmenn hans önnum kafnir við að
semja frumvarp um skattaálögur á
almenning. Þannig nýttu samherjar
Péturs Sigurðssonar og Guðmundar H.
Garðarssonar hátiðis- og baráttudag
verkalýðsins.
Niðurstaðan af helgidagavinnu ráðherr-
anna birtist svo almenningi á mánudag.
Þar er gert ráð fyrir miljarða króna auk-
inni skattlagningu og ósvifinni árás á
gerða kjarasamninga. í skattahækkunar-
frumvarpi rikisstjórnarinnar er gert ráð
fyrir 1.608 milj. kr. hækkun vörugjalds,
það á að verða 18% allt árið, i stað þess að
til stóð að fella það niður á siðasta hluta
ársins, en það er nú 10%. Þetta vörugjald
er ranglát skattheimta þvi að hún kemur
af sama þunga niður á öllum láglauna-
Alþýðuflokksmenn og Sjálfstæðismenn
verið eins og óaðskiljanlegir hlutir um
áraraðir — þar til nú. Þjóðviljinn fagnar
þvi að þarna hafa myndast augljós skil á
milli, enda eiga þessir aðilar að sjálfsögðu
ekki neina samleið nú fremur en endra-
nær.
En árásir Péturs Sigurðssonar eru fyrst
og fremst visbending til félagsmanna i
verslunarmannafélagi Reykjavikur og
Sjómannafélagi Reykjavikur um nauðsyn
sem hálaunamönnum. 1 annan stað gerir
frumvarp rikisstjórnarinnar ráð fyrir
verulegum hækkunum til vegamála, og
loks ætlar rikissjóður að auka tekjur sinar
með þvi að setja nýjar reglur um notkun
persónuafsláttar við útsvarsálagningu.
Verkalýðshreyfingin, og stjórnarand-
stöðuflokkarnir hafa lýst andstöðu sinni
við skattahækkanir og við árás á kjara-
samningana. En þar sem hluti af þessari
tekjuöflun fyrir rikissjóð er ætlaður til
landhelgisgæslunnar og fiskileitar hafa
þessir aðilar lýst skilningi á þeirri fjárþörf
en fráleitt er að ætla að taka það fjármagn
af almenningi með þeim hætti sem gert er
ráð fyrir i frumvörpum rikisstjórnar-
innar.
Þjóðviljinn telur að nauðsynlegt sé að
treysta f járhag landhelgisgæslunnar og að
rikisstjórnin hefði átt að halda þeim
vanda alveg sér, en ekki að rugla þeim
vandamálum saman við ráðleysi rikis-
þess að breyta til um forystu i þessum
samtökum. Félagar i verslunarmanna-
félaginu og sjómannafélaginu eiga stéttar-
lega samstöðu með öðrum verkalýð þessa
lands, en ekki með afturhaldsöflunum i
Sjálfstæðisflokknum og núverandi rikis-
stjórn.
Það er þvi nauðsynlegt að Alþýðu-
bandalagsmenn og Alþýðuflokksmenn i
verkalýðsfélögum þessum taki höndum
saman til þess að hnekkja þar forræði
ihaldsmanna.
fjármálanna i heild eins og gert er i frum-
varpi rikisstjórnarinnar. Fjármagns til
landhelgisgæslunnar hefði átt að afla með
skattlagningu á þá aðila sem nú sleppa
alveg við skatta eða nær alveg, en þar er
átt við atvinnureksturinn i landinu. Þá
mætti hugsa sér að afla fjármagns til
landhelgisgæslunnar með þvi að skatt-
leggja innflutning frá Bretlandi og má
segja að slikt væri á margan hátt eðli-
legasta skattlagningin á þessu stigi
málsins.
Skattafrumvarp riksistjórnarinnar er
ein héimildin um nauðsyn þess að verka-
lýðurinn þjappi sér saman á stjórnmála-
vettvangi gegn árásum fjandsamlegrar
rikisstjórnar og auðstéttanna. Skatta-
frumvarpið er áminning um þessa
nauðsyn alveg á sama hátt og ræður þær
sem fluttar voru 1. mai viðsvegar um
landið.
—s.
Fulltrúi „Kommúnistaflokks Bretlands”, (.?) f Reykjavlk I.
mal.
Maóistar villa
á sér heimildir
1 hugum sósialista leikur
ljómi um nafn Kommúnista-
flokks íslands ,,In memoriam”,
enda „var það eitt sinn frægur
flokkur”. Það var þvi ekki ann-
að en við mátti búast þegar
Kommúnistasamtökin marx-
ist-leninistarnir tóku upp þetta
gamla flokksheiti, að þeir
reyndu að færa sér frægöar-
ljómann i' nyt. Nú skulu menn
taka vel eftir þvi að eftir nafn-
breytingu maóista heita þeir nú
Kommúnistaflokkur fslands
marxistarnir-lenínistarnir
(skammstafað m-1). Við þvi er
ekkert að segja þótt þessum
m.l. viðauka sé ekki skeytt við
flokksheitið i hvert sinn sem það
er nefnt hérlendis á opinberum
vettvangi. Annar „flokkur”
með llku heíti er hvort eð er ekki
til eins og stendur og þvi er ekki
hætta á misskilningi.
Það er hinsvegar gróf fölsun
þegar maóistar auglýsa það I
útvarpi og láta hafa eftir sér i
útvarps- og sjónvarpsfréttum
að fulltrúi frá Kommúnista-
flokki Bretlands ávarpi l.-mai
samkomuþeirra.Hérvarum aö
ræða fulltrúa frá breskum maó-
istum, en þeir nefna sig nú
Kommúnistaflokkur Bretlands
m-1. Og eins og áður er það
„m-1” sem breskir maóistar
hafa tekið upp sem vörumerki
til aðgreiningar frá hinum eina
og sanna Kommúnistaflokki
Bretlands.sem erenginný bóla.
Maóistar á íslandi, sem nú
hafa aö dæmi annarra maóista-
samtaka i Vestur-Evrópu, byrj-
að að kalla sig Kommúnista-
flokk, ættu ekki að villa á sér
heimildir með þvi að skreyta sig
lánuöum fjöðrum. Það verður
þeim skammgóður vermir.
Lausn Gylfa
Nýsköpunar
stjórn
t viðtali við Visi i gær segir
Gylfi Þ. Gislason að s vo langt sé
siðan að nýsköpunarstjórn hafi
verið reynd I landinu að timi sé
til kominn að slik stjórnarsam-
steypa fái að reyna sig. Og svo
öruggur er Gylfi um að löngun
annarra i ráðherrastóla sé eins
mikil oghans,að hann segist„að
sjálfsögðu gera ráð fyrir að eng-
in breyting yrði á meginstefn-
unni 1 utanrikismálum.” Hvaðj
skyldu hans eigin flokksmenn,
ungir jafnaðarmenn og Björn
Jónsson segja um þetta atriði.
Annars lýsir Gylfi skoðun
sinni og rökstyður á eftirfarandi
hátt:
,,Ég skal ekki skorast undan
að láta i ljós persónulega skoðun
■ mina sem svar við spurningu
VIsis. Hún er sú, að nýsköpun-
arstjórn, þ.e. samsteypustjóm
Sjálfstæðisflokks, Alþýöu-
bandalags og Alþýðuflokks með
beinni eða óbeinni aðild Sam-
takanna væri færari um að
leysa þann mikla efnahags-
vanda, sem nú steðjar að þjóð-
inni en núverandi ríkisstjórn,”
„rök sin væru þau, að Alþýðu-
bandalagið, Alþýðuflokkurinn
og Samtökin væru sameiginlega
langsterkasta aflið I launþega-
samtökunum, þannig að sam-
vinna ætti að geta tekist varð-
andi mál launþega. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefði nánust tengsl
flokkanna við vinnuveitendur.
Enán þess aðsamvinna tækist á
stjórnmálasviðinu milli laun-
þega og vinnuveitenda varðandi
stefnuna I launamálum, verð-
lagsmálum og fjárfestingar-
málum yrðu núverandi vanda-
mál ekki leyst.”
Samningameist-
arar viðreisnar,
jarðstöðin og
Stóranorrœna
Flestir tæknimenn, verkfræð-
ingar Pósts og sima, Verkfræð-
ingafélagið, starfsfólk útvarps
og sjónvarps og áhugamenn um
fjarskipti eru sammála um það,
að það væri stórt skref afturá-
bak að samþykkja þá ráðagerð
„Stóra norræna simafélagsins”,
að leggja nýjan sæstreng milli
íslands og Evrópu. t stað úrelts
sæstrengs sem „Stóra Nor-
ræna” hyggst gjörnýta með þvi
að nota sér einokunarsamning-
inn við okkur, vilja menn jarð-
stöð, sem getur þjónað marg-
vislegum tilgangi og annast
ýmsa þjónustu nýja af nálinni.
Menn vilja opna möguleika i
fjarskiptum en ekki loka þeim.
Jarðstöðin yrði litlu dýrari en
jarðstrengurinn og áreiðanlega
hagkvæmari til lengdar, enda
„Stóra Norræna” uppvistað þvi
aö okra á okkur.
En Halldór E. Sigurðsson
samgönguráðherra vill ekki
rjúfa samninga við Stóra Nor-
ræna sem gilda eiga til 1985. Það
eru mikil undur þegar Halldór
E. er farinn að virða nauð-
ungarsamninga af þessu tagi.
Er það ekki rétt munað að hann
hafi staðið að þvi með ýmsum
öðrum góðum mönnum að
brjóta á bak aftur nauðungar-
samningana við breta, sem við-
reisnarstjórnin gerði 1961. Það
voru þó samningar milli rikis-
stjórna, ekki við auðhring eins
og i þessu tilfelli.
Annars er það eftirtektarvert
hvilikur samningahugur var i
viðreisnarherrunum upp úr
1960. Þeir gerðu samninginn við
breta og afsöluðu sér valdi til
þess að ákveða frekari útfærslu
til Alþjóðadómstólsins i Haag.
Þeir gerðu samning við Stóra
Norræna um einkaleyfi á fjar-
skiptum til 25 ára. Skömmu sið-
ar sömdu þeir um að selja Al-
verinu og ISAL raforku undir
kostnaðarverði til 25 ára. Þá átti
aðafsala sérhluta rikisvaldsins
I hendur Efnahagsbandalaginu,
þá átti allt að vera i anda fri-
verslunar og EFTA, og byggja
20 álverksmiðjur með „frjáls-
um fjármagnshreyfingum: Þá
voru þeir timar þegar Gylfi Þ.
sagði einu sinni I ræðu: „Besta
leiðin til þess að varðveita sjálf-
stæði sitt er að glata þvi.”
Við búum enn að þeim samn-
ingaglapræðum, sem viðreisn-
arstjórnin gerðist sek um á
þessum tima. Reynslan hefur
sýnt að sumir þessara samn-
inga ganga svo I berhögg við
hagsmuni islendinga, að ekki er
hægt að láta þá binda hendur
sinar i áratugi. Það gildir einnig
um samninginn við Stóra Nor-
ræna.
—ekh.