Þjóðviljinn - 25.06.1976, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 25. júní 1976
DJOÐVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
(Jtgefandi: (Jtgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón meö sunnudagsblaöi:
Árni Bergmann
Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Skólavöröust. 19. Simi 17500 (5 línur)
Prentun: Blaöaprent h.f.
ÞORSKURINN OG LEIGUGJALDIÐ
Matthias Bjarnason sjávarútvegsráð-
herra hefur lýst þvi yfir opinberlega i við-
tali við Þjóðviljann i gær að hann taki ekki
mark á „svörtu skýrslunni”. Þessi maka-
lausa yfirlýsing ráðherrans hlýtur að
koma mörgum á óvart, enda þótt aðgerð-
arleysi ráðherrans hingað til hafi að visu
bent til þess að hann væri þeirrar skoðun-
ar að skýrsla þessi væri ekki marktæk.
I svörtu skýrslunni var gert ráð fyrir 230
þúsund tonna hámarksafla af þorski. Sið-
ar komu fram upplýsingar sem bentu til
þess að i rauninni mætti ekki veiða svo
mikið. Þrátt fyrir þessar upplýsingar, — i
svörtu skýrslunni og siðar — hafa stjórn-
arvöld ekki sinnt þeim i neinu og þau tóku
sjálf ákvörðun um að veiða 280 þúsund
tonn á árinu 1976 en það þýðir að aflinn á
næsta ári má alls ekki fara yfir það mark '
heldur.
Þrátt fyrir varnaðarorðin hefur sjávar-
útvegsráðherrann ekkert aðhafst að
marki til þess að stemma stigu við sókn-
inni i þorskinn og hann var eins og kunn-
ugt er allra manna áfjáðastur i að semja
um veiðar útlendinga innan islensku land-
helginnar. Nú, á miðju árinu 1976, litur þvi
út fyrir að aflinn af þorski verði um 320
þúsund Iestir eða um 100 þúsund lestum
meiri en svarta skýrslan gerir ráð fyrir og
liklega um það bil tvisvar sinnum meiri en
gert er ráð fyrir samkvæmt hinum nýju
upplýsingum sem fiskifræðingar hafa
nefnt opinberlega en Hafannsóknarstofn-
unin hefur þó ekki komið frá sér enn í end-
anlegu formi.
Andvaraleysi stjórnarvalda i sjávarút-
vegsmálum kemur ekki á óvart, núver-
andi rikisstjórn hefur jafnan sýnt að hún
hefur litinn eða engan skilning á þýðingu
sjávarútvegsins. Raðherra sjávarútvegs-
mála hefur verið svo önnum kafinn við að
semja við útlendinga undanfarin misseri
að fiskveiðistefna islendinga hefur orðið
út undan.
Það ber upp mjög á sama tima að
Matthias Bjarnason sjávarútvegsráð-
herra lýsir þvi yfir að hann ætli i reynd
ekki að virða svörtu skýrsluna viðlits að
hann lýsir þvi yfir opinberlega að hann
vilji taka leigugjald af herstöðinni — á
þeim forsendum m.a. að hér riki bágborið
efnahagsástand. Hér er ihaldspólitikin lif-
andi komin. Hún birtist i þvi að vanrækja
islenska atvinnuvegi, láta sjávarútveg
landsmanna drabbast niður eins og gert
var á viðreisnarárum Alþýðuflokksins og
Sjálfstæðisflokksins. Þá var haldreipið
það, þegar iðnfyrirtækjunum hafði verið
lokað og þegar báta- og togaraflotinn var
að grotna niður og frystihúsin að verða ó-
nothæf með öllu, að efna hér til erlends at-
vinnurekstrar i stórum stil. Þegar það
dugði ekki til var fólkið rekið úr landi,
þúsundir gengu atvinnulausar. Svo farið
sé enn lengra aftur i timann til þess að
finna hliðstæðu þess sem nú er að gerast
má benda á hermángsvinnuna á valdaár-
um Framsóknarflokksins og Sjálfstæðis-
flokksins til 1956, þá voru þúsundirnar
fluttar hálfgerðum nauðungarflutningum
á suðvesturhorn landsins og byggðirnar
um allt land misstu hið duglegasta fólk.
Heilu byggðarlögin lögðust i eyði. Nú er
semsé hið sama uppi á teningnum, sjávar-
útvegsráðherra íslands horfir áhyggju-
laus og meðan þorskinum er útrýmt, en
kvakar um leið um nauðsyn þess að
bandarikjamenn bjargi bágum fjárhag
með leigugjaldi. Hér kemur fram vantrú-
in á islenskt sjálfstæði, en oftrúin á er-
lenda bjargvætti.
Matthias Bjarnason sjávarútvegsráð-
herra tók við örri uppbyggingu sjávarút-
vegsins, eflingu hans um allt land og
djarfhuga stefnumörkun i landhelgismál-
inu. Hann hefur að heita má snúið öllu við
og nýjasta dæmið um dugleysi hans er að-
gerðarleysið i fiskfriðunarmálum. Menn
skulu þó ekki halda að aðgerðarleysið
stafi af ómennsku ráðherrans og leti, —
það á rætur að rekja til stefnu hægri-
stjórna — hvort sem þær eru kallaðar við-
reisnarstjórnir eða helmingaskiptastjórn-
ir, — sem kemur fram i vantrú á islenskt
efnahagslegt forræði.
Afstaða sjávarútvegsráðherrans til
leigugjalds af herstöðinni og aðgerðar-
leysi hans i fiskfriðunarmálum eru engin
tilviljun, — þarna eru komnir tveir fletir á
sömu stjórnmálastefnunni, stefnu Sjálf-
stæðisflokksins, sem „þriðja aflið”,
„milliflokkarnir”, hefur aldrei spornað
gegn i stjórnarsamstarfi við ihaldið. —s.
Að treysta á
glópalánið
Það hefur vakið talsverða
athygli að Matthias Bjarnason
afneitaði „svörtu skýrslunni” i
Þjóðviljanum i gær. Viðtalið við
hann i gær er fullt af bröndur-
um, sem þvi miður sýna dóm-
greindarskort ráðherrans. Tök-
um þessa setningu:
„Þá vil ég og taka fram, að
það liggur ekki ljóst fyrir, hvað
þorskstofninn þolir. Tölur
svörtu skýrslunnar eru ágisk-
unartölur og likur. Það liða tvö
til þrjú ár þar til fiskifræðingar
geta sagt til um hvort þessar
tölur hafi verið réttar eða ekki. ”
Þaö er sem sé ekkert hægt að
sanna fyrr en þorskurinn er
búinn.
Eins og siðar kemur fram i
viðtalinu telur Matthias fræð-
inga yfirleitt hafa rangt fyrir
sér en treystir á glópalán sitt
sem tækifærissinnaðs stjórn
málamanns. Og hann viröist
gera þvi skóna að fiskifr. séu
upp til hópa svo illgjarnir menn
aö þeir myndu gleðjast ef tölur
þeirra reyndust réttar og þorsk-
stofninn hryndi vegna stefnu
sjávarútvegsráöherra. Það
hlýtur þó hver maöur að gera
sér ljóst aö á grundvelli rann-
sókna og staðreynda hafa fiski-
fræöingarnir varaö sterklega
viö þvi að sé veitt meira en 230
þúsund tonn af þorski á þessu
ári geti það valdiö hruni stofns-
ins. Umframveiöin verður þá
ungfiskur aö verulegu leyti.
Þeir vilja ekki tefla i tvisýnu
þeim náttúrugæðum, sem eiga
aö vera lifsbjörg okkar um
langan aldur.
Matthias Bjarnason treystir
hinsvegar á glópalániö. Mikil er
hansábyrgö að fara svo gáleys-
islega meö fjöregg þjóðarinnar.
Morgunblaðið
fagnar fylgi
kommúnista
t forystugrein Morgunblaðs-
ins á miðvikudaginn er kosn-
ingaúrslitunum á ítaliu fagnað
ákaflega. Þaö er ekki einleikiið
hvað blaðið tekur miklum fram-
förum þessa dagana. Þó var það
meira en hægt var að búast við
úr þessari átt að stórsigri
kommúnista á ttaliu yrði fagnað
svo ákaflega i Morgunblaðshöll-
inni. Kommúnistar bættu við sig
49 þingmönnum i fulltrúadeild-
inni og i öldungadeildinni 23.
þingmannatala Kristilegra
demókrata i fulltrúadeildinni
stóð i staö, en i öldungadeildinni
fækkaði kristilegum um þrjá.
Kristilegir eru nú meö 38.9% at-
kvæöa en kommúnistar meö
34.4%.Þessari heilbrigðu skyn-
semi itala fagnar Morgunblaðið
ákaflega. Menn skyldu vera
minnugir þessara viðbragða,
þegar Mogginn dregur upp
kommúnistagrýluna fyrir næstu
kosningar hér heima.
Að velta sér
upp úr slysum
Siödegistviburarnir i islensku
blaðaflórunni flytja gjarnan
mikið af slysa- og lögleglu-
fréttum. Slikar fréttir eru sjálf-
sagt „góð” söluvara, en mikið
veltur á þvi að smekklega sé á
haldið, þannið að fréttir séu
sagöar innan marka þess sem
getur talist almennt velsæmi og
háttvisi. Þvi miður vill stundum
verða misbrestur á þessu.
Dæmi um það er frétt i Dag-
blaðinu i gær, þar sem blaðiö
bókstaflega veltir sér upp úr þvi
á forsiöu og baksiðu að tvisýnt
er um lif konu, sem lenti i
umferðarslysi. Það hlýtur að
vera siðlegt atriði fyrir blaða-
menn að sölusjónarmiðið gangi
ekki að smekkvisinni dauðri.
Gjaldeyrisbraskið
Alveg er það meö eindæmum
hvað framsóknarmenn eru
saklausir i gjaldeyrismálum. 1
þætti um ferðamál i sjónvarpinu
i fyrradag lýsti Halldór E.
Sigurðason yfir þvi að honum
væri ekki kunnugt um að neitt
gjaldeyrisbrask ætti sér stað
með þjóðinni. Að minnsta kosti
hefði hann ekki orðið var við
það. Þegar ferðagjaldeyririnn
var til umræður i vetur minnast
menn samskonar ummæla
Ölafs Jóhannessonar. Nú er það
afar ósennilegt að gjaldeyris-
b rask fari fyrst af öllu til æöstu
yfirmanna gjaldeyris- og
ólafur
ferðamála til þess að pranga inn
á þá gjaideyri á svörtum. En
þeir loka augunum, þótt ferða-
skrifstofumenn beri að islend-
ingar erlendis séu með bólgin
veski af „gjaldeyri” þar sem
aðeins áttu að vera nokkrar
krónur samkvæmt gildandi
gjaldeyrisreglum. Og i Alþýðu-
blaðinu i gær er fullyrt að gjald-
eyrisbraskið nemi hundruðum
miljóna . Þeir eru góðir saman i
gjaldeyrismálunum Halldor E.
og Ólafur Jó. Þar leiðir bilndur
haltan og heyrnarlausan, ef
komast mætti svo skáldlega að
orði um ráðherra.
Halldór E.