Þjóðviljinn - 15.08.1976, Blaðsíða 20

DWÐVIUINN
Sunnudagur 15. ágúst 1976
Veröandi framkvæmdastjúri Hér er Sigurður i hlutvcrki Aifreds i óperettunni Leðurblökunni eftir
Sinfóniuhljómsveitar islands, Strauss. Þetta hlutverk ásamt Eisenstein i sömu óperettu ieikur
Sigurður Björnsson óperu- Sigurður i Munchen um þessar mundir.
söngvari.
Tatnino i Töfraflautunni er annaö tveggja hlutverka sem Sigurður
hefur hvað oftast sungið. Hér er hann i Kassel 1973.
Heimþráin hefur alltaf
kvalið mig
segir Sigurður Björnsson, sem tekur við stöðu
framkv.stj. Sinfóniuhljómsveitar Islands
Nýlega var skipað í em-
bætti framkvæmdastjóra
Sinfóniuhljómsveitar, en
sá stóll hefur verið auður
frá því Gunnar Guð-
mundsson lést í fyrravet-
ur. Sá sem fyrir valinu
varð er Sigurður Björns-
son óperusöngvari sem
fyrir löngu er orðinn
þjóðkunnur af list sinni.
Þjóðviljinn náði tali af
Sigurði í vikunni og bað
hann að segja lesendum
nokkuð af sinni vegferð í
heimi hér og hvað honum
væri efst í huga við þessi
timamót í lífi hans. En
fyrst er það ferillinn.
— Ég er hafnfirðingur að
uppruna. Þegar ég hóf minn
tónlistarferil hafði ég allan hug-
■ ann við fiðluna og ætlaði að
helga mig fiðluleik. Eg gekk i
1 Tónlistarskólann i Reykjavik
í þar sem Björn Ólafsson kenndi
mér fiðluleik. Með fiðlunáminu
stundaði ég söngnám hjá ýms-
um kennurum og þar kom að
söngurinn varð ofaná og ég
hætti viö fiðluna. Eftir eins árs
nám undir handleiðslu Kristins
Hallssonar tók ég einsöngvara-
próf vorið 1956. Ég má segja að
ég sé eini maður sem lokið hef-
ur einsöngvaraprófi frá Tón-
listarskólanum.
Til Þýskalands
— Svo liggur leiðin út.
— Já, um haustið fór ég til
MDnchen og gekk þar I Tón-
listarháskóla rikisins. Aöal-
kennari minn var Gerhard
Hiisch sem á sinum tima söng
með Pétri Jónssyni. Þeir þekkt-
ust vel, og HOsch mat Pétur
mikils. Með náminu hélt ég
hljómleika viöa i Evrópu, söng
ma. Matteusarpassiu Bachs á
Spáni með Husch. Einnig söng
ég i Sköpuninni eftir Haydn og 9.
sinfóniu Beethovens. A þessum
árum, ég man ekki hvort það
var 1959 eöa ’60, fór ég með
nokkrum kennurum og nemend-
um Tónlistarskólans i Reykja-
vik i konsertferðalag til
Tékkóslóvakiu i boði tékknesku
stjórnarinnar. t hópnum voru
sjö manns og ég fékk að fljóta
með sem gamall nemandi.
— Hvenær lýkurður námi?
— Það var árið 1962. Þá var
ég ráðinn við Rikisóperuna i
Stuttgart og var þar til ársins
1968 er ég fór til Kassel.Astæðan
fyrir þeim flutningum var sú, að
mér fannst ég ekki fá nóg tæki-
færi til að syngja stóru hlut-
verkin i Stuttgart. Þar voru
margir eldri söngvarar sem
sátu að stóru hlutverkunum og
hleyptu engum öðrum i þau. t
Kassel var ég hins vegar ráðinn
fyrsti lýriski tenór og söng þar
öll stærstu hlutverkin. Arið 1972
var ég ráðinn að Rikisóperunni I
Graz i Austurriki og söng jafn-
framt i Volksoper i Vin. Þar var
ég til vorsins 1975þegar mér var
boðinn samningur við óperuna i
Miinchen. Og hver getur sagt
nei þegar Mönchen kallar? Ég
skrifaði undir þriggja ára
samning.en þegar ég sótti um
Lenski i Eugen Onegin eftir Tjækofski en það hlutverk lék Sigurður I
Kassel árið 1969.
starfið hér heima féllst óperu-
stjórinn á að fella samninginn
úr gildi ef ég fengi starfið Nú er
ég heima i stuttu frii, sumar-
leyfi, en fer utan á sunnudaginn
(i dag). Ég á að vera mættur á
æfingu á Töfraflautunni þann
18. en fyrsta sýningin verður
þann 21.
Það má skjóta þvi hér inn að
oft hefur það komið fyrir að
hringt er i mig og ég beðinn að
syngja einhvers staðar i álfunni,
einkum þó Þýskalandi eða
Austurriki. Þá hefur kannski
einhver veikst og ég beðinn að
hlaupa i skarðið. Þá hleypur
maður af stað, flýgur ef hægt er
en keyrir að öðrum kosti i einum
grænum.
Mönchen er mikil borg
— Þú hefur starfað mikið sið-
an þú laukst námi.
— Já, ég hef sungið töluvert á
annað hundrað hlutverka siðan
ég lauk námi fyrir 14 árum. Oft-
ast hef ég glimt við Tamino I
Töfraflautunni og Eisenstein i
Leðurblökunni.
— Heldurðu sérstaklega
mikið upp á þessi tvö hlutverk?
— Ekki meira en önnur, það
er mest fyrir tilviljun að ég hef
sungið þau svona oft. Ég á mér
ekkert eftirlætishlutverk nema
það sem ég vinn að hverju sinni.
— Nú hefur þú viða verið i
Evrópu, hvar likar þér best?
— Mér finnst Miínchen
skemmtilegust. Þangað kom ég
fyrst og kunni þá ekki orð i
þýsku. Múnchen er stór og
glæsileg borg og oft kölluö ,,hin
leynilega höfuðborg Þýska-
lands”. Þar blómstra allar listir,
enda þjóðverjar miklir unnend-
ur lista. Það er mikið gert fyrir
listir i borginni, ekki sist tónlist.
— Er mikill áhugi fyrir óper-
um i Múnchen?
— Já, það er alltaf fullt hús
hjá okkur á hverju kvöldi vik-
unnar tiu mánuði á ári.
„Römm er sú taug..."
— En nú ætlarðu að flytjast
heim. Hvað rak þig til þess?
— Það er fyrst og fremst
heimþrá. Hún hefur kvalið mig
alla tið eins og margan íslend-
inginn sem býr erlendis.
„Römm er sú taug...” stendur á
einum satð. Auk þess fylgir
söngvarastarfinu mikil streita.
Til okkar eru gerðar miklar
kröfur og við þurfum alltaf að
vera i formi. Svo er oft best að
hætta áður en halla tekur undan
fæti ef gott tækifæri býðst. Ég
hef fengið það og er afskaplega
þakklátur þeim ráðamönnum
sem sýndu mér þetta traust.
— Hvernig list þér svo á nýja
starfið?
— Mér er það ljóst að þetta er
erfitt starf. En ég er sannfærður
um að það er hægt að gera
meira en gert er, og að það á að
gera meira. Ég hef minar hug-
myndir um það sem gera skal
en það er erfitt að segja nokkuð
fyrr en ég hef kynnt mér starfs-
skilyrðin og kynnst hljómsveit-
inni. Einnig þarf ég að setja mig
inn i fjármálin. Ég er persónu-
lega kunnugur mörgum lista-
mönnum erlendis sem ég hef
hug á aðfá hingaö til starfa. Það
kemur sér vel að vera málkunn-
ugur einhverjum. En ég veit
ekki hve mikið ég má gera. Ég
þarf að þreifa fyrir mér um
möguleikana.
— Hefurðu starfað mikið með
Sinfóniuhljómsveitinni?
— Já, ég hef oft sungið með
henniýmiskonar verk. Auk þess
er ég kunnugur mörgum hljóð-
færaleikurunum, sumir eru
gamlir skólabræður og -systur.
Konart vill „flytja heim"
— Og þann 1. janúar kemurðu
heim alkominn. Þér list væntan-
lega vel á það?
— Já, það er ákaflega spenn-
andi og ég hlakka til að fá að
starfa hér heima. Ég er kvæntur
þýskri konu og hún vill flytja
„heim til Islands” eins og hún
segir. Auk þess eigum við tvö
börn, niu og fjórtán ára, og þau
þurfa að komast i islenskan
skóla áður en það er orðið um
seinan. Ég er búinn að kaupa lóð
i Garðabæ og fá arkitekt til að
teikna hús.svo nú vantar ekkert
nema peningana til að byrja aö
I
!