Þjóðviljinn - 02.09.1976, Blaðsíða 10

10 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Fiinmtudagur 2. september 1976
Jón Grímsson
áttrœður í dag
Kveðja til hjónanna
Freyju Finnsdóttur
og Jóns Isleifssonar
Viö skyndilega brottkvaðningu
vina verðum við gagntekin ein-
hverju átakanlegu tómi og berj-
umst gegn raunveruleikanum og
neitum að trúa sannleikanum.
Þannig varð mér um sunnudag-
inn 22. ágúst s.l. þegar ég frétti,
að þau hjónin Freyja Finnsdóttir
og Jón tsleifsson væru látin.
Freyja fæddist XI. júli 1922 á
Hellnafelli i Eyrarsveit. Foreldr-
ar hennar, Finnur Sveinbjörnsson
og Halla Halldórsdóttir lifa dóttur
sina aldin.
Jón fæddist 26. júni 1903 að
Tindi I Kirkjubólshreppi i
Strandasýslu. Voru foreldrar
hans hjónin tsleifur Jónsson og
Kristborg Guðbrandsdóttir.
Jón og Freyja gengu i hjóna-
band 13. nóvember 1943 og
eignuðust þrjá syni, tsleif, Finn
og Eggert Svein. Eru þeir allir
búsettir i Stykkishólmi ásamt
fjölskyldum sinum. Var þeim
Freyju og Jóni mikið yndi aö þvi
að hafa þá svo nærri sér, tengda-
dæturnar og barnabörnin.
Bjarg hét húsið þeirra i
Stykkishólmi. Og má með sanni
segja, að þau reistu hús sitt og
heimili á bjargi. Það bjarg
bifaðist aldrei alla þeirra
búskapartið. Þar ólust synirnir
upp i þeirri elsku og umhyggju
sem heimili þeirra var gætt. Þar
stigu barnabörnin fyrstu sporin.
Og þangað komu svo fjölmargir
og nutu ástúðar þeirra og gest-
risni, sem voru engin takmörk
sett.
Við hér i Bjarnarhöfn áttum þvi
láni að fagna að eignast þessi
hjón að vinum og þar bjó ég i tvo
vetur, meðan ég gekk i skóla i
Stykkishólmi og voru þau þá mér
sem bestu foreldrar. Þar áttum
viö sem annað heimili er ávallt
stóð opið og svo var einnig fleir-
um.
Siðustu árin veitti Jón forstöðu
litlu útgerðarfyrirtæki þar i
Hólminum og ræddum við oft um
rekstur slikra fyrirtækja og gang
landsmálanna en þau voru Jóni
ætið mjög hugleikin. Blöskraöi
honum hvernig óheiðarleiki og
ódrenglyndi virtust færast i vöxt i
viðskiptum. Eitt sinn er við rædd-
um þetta, bætti hann við:
„Heldur -segi ég þessu öllu frá
mér heldur en gera annað en það,
sem ég tel heiðarlegast og
sannast.” Þannig var Jón i öllu
fari sinu, haldinn rikri réttlætis-
kennd.
Bæði tóku þau hjónin virkan
þátt i félagsstarfi héraðsins. Jón
var um árabil framámaður i
sjálfstæðisfélaginu i Stykkishólmi
og Freyja 1 kvenfélaginu.
Freyja var afar lagin við
sauma og á staö sem þessum, þar
sem er engin opinber saumastofa,
getur fylgt þvi býsna mikil ánauð.
Og þeir voru ófáir sem leituðu til
hennar með eitt og annað. öllum
tók hún með stakri ljúfmennsku
og borgun i peningum var ekki
aðalatriðið heldur var það gleðin
yfir að geta gert öörum greiða.
Þau hjónin voru svo einkar
samhent og fölskvalaus i einlægni
sinni og kærleik. Og þegar maður
gekk niöur tröppurnar frá heimili
þeirra á Bjargi eftir að hafa notið
gestrisni þeirra og alúöar var
hann léttari i bragði og leit ver-
öldina bjartari augum en áður.
Slikur var styrkur þeirra.
Við brottför þeirra verður lengi
tóm og skarð þeirra fyllir enginn.
En treginn vikur fyrir hugljúfum
minningum og þakklæti fyrir
samferðina.
Þeim sem nú sárast syrgja,
sendum viö okkar innilegustu
samúðarkveðjur. t sorg sinni eiga
þau fjársjóð að hverfa til, fjársjoð
sem öllu er dýrmætari og aldrei
fyrnist, en þaö er minningin um
ástúðlegt heimili, göfuga og
elskurika foreldra, tengdafor-
eldra, afa og ömmu.
Jón Bjarnason
Bjarnarhöfn
Jón Grimsson, fyrrverandi
kaupfélagsstjóri Kaupfélags
Reykjavikur og nágrennis, er átt-
ræður i dag. Jón fæddist 2.
september 1886 i Húsavik við
Steingrimsfjörð. Hann varð
stúdent frá Menntaskólanum i
Reykjavik voriö 1918. Eftir
stúdentspróf las hann hagfræði
við háskólann i Kaupmannahöfn,
en tók próf frá verslunarskóla
Niels Brocks 1921. Vann hann
siðan i Kaupmannahöfn til 1924
við endurskoðun og vátryggingar.
Eftir að hann kom heim til
Reykjavikur vann hann að
ýmsum störfum ma. i utanrikis-
deild stjórnarráðsins og hjá Oliu-
verslun tslands, en 1929 gerðist
hann starfsmaður Landsbanka
íslands og vann siðan hjá bank-
anum, m.a. sem útibússtjóri
Landsbankans á Eskifirði, banka-
ráðsfulltrúi, aðalbókari og fleira,
að undanskildum árunum 1955-57.
Hann var kaupfélagsstjóri KRON
frá 1. janúar 1955 til 30.
september 1957, Jón var
kvæntur Hallfriði Brynjólfsdóttur
frá Broddadalsá i Strandasýslu
og eignuðust þau tvö börn,
Ragnheiði og Braga.
Árin 1955 til 1957 voru erfið ár
fyrir smásöluverslun,og kom það
við KRON eins og önnur fyrir-
tæki, sem stunduðu þann rekstur,
en Jón sýndi þá aö hann var
maður til að takast á við erfið-
leikana og sýndi mikinn dugnað
og fyrirhyggju. Hann ávann sér
traust allra þeirra, sem hann átti
skipti við, bæði stjórnarmanna
KRON og starfsfólks, og hefðu
allir kosið að hann héldi starfinu
áfram. En eðlilega óskaði hann
eftir að hverfa aftur til Lands-
bankans þar sem mikilvæg störf
biðu hans.
1 umgengni er Jón hvers manns
hugljúfi, skoðanafastur og ræðir
mál sitt af rökfestu.
Eftir að Jón hætti störfum hjá
KRON hefur hann jafnan fylgst
með málefnum þess og verið full-
trúi á aöalfundum.
Stjórn KRON þakkar Jóni, á
þessum merkisdegi hans, fyrir
allt sem hann hefir unnið KRON
og allan þann áhuga sem hann
hefur sýnt málefnum þess. Jafn-
framt óskar hún honum og öllu
hans venslafólki gæfurikrar
framtiðar.
Stjórn Kaupfélags Reykjavíkur
og nágrennis
Ekki datt mér i hug að minn
góði vinur, bekkjarbróðir og sam-
herji um margra áratuga skeiö,
Jón Grimsson, væri orðinn átt-
ræður, fyrr en ég heyrði það i
gær. Mér fannst það satt að segja
ótrúleg frétt. Ég hef aldrei séð
nein ellimörk á honum. Ég
hugsaði sem svo, að ekki mætti
minna vera en að ég sendi honum
heillaóskaskeyti og notaöi tæki-
færið til aö þakka honum fyrir
langt samstarf að sameiginlegu
málefni, fyrir vináttu hans og
skemmtilegar samverustundir.
Og var þá ekki alveg eins gott að
biðja Þjóöviljann, okkar góða,
gamla blaö, fyrir kveðjuna? Og
hérmeð er henni komið á fram-
færi.
Meira þarf raunar ekki að
segja. Og þó hvarflar hugurinn
ósjálfrátt til liðinna tima á svona
stundum. Við kynntumst ekki
neitt sérlega náiö á skólaárunum,
þau þrjú ár sem við vorum
bekkjarbræður, og heldur ekki á
námsárum okkar i Kaupmanna-
höfn. Þó vissi ég nokkuð um
manninn eftir þau kynni. Ég vissi
að hann var gagnrýninn mjög,
drengur góöur, traustur félagi
og Ihaldsmaður I stjórnmálum.
Ef við bar að viö ræddum stjórn-
mál á þeim árum, vorum viö
ævinlega mjög ósammála. Hann
var skæöur andstæöingur i rök-
ræðum.
Jón hefur alla tið verið dulur
maður og hlédrægur. En ég átti
þó eftir að kynnast þvi betur, sem
i manninum bjó. Og hamingjunni
sé lof fyrir það. Það var einn dag,
snemma vors 1930, að ég hitti Jón
á götu I Reykjavik, en þá hafði
fundum okkar ekki borið saman
um nokkurt skeið. Hann stöðvaði
mig og spurði hvort ég vildi mæla
með sér ef hann sækti um upptöku
i Jafnaðarmannafélagið Spörtu.
Ég spurði hann hvort honum væri
alvara. Já, nú er mér bláköld
alvara, segir Jón. Þetta voru mér
óvænt og mikil tiðindi og góð. Ég
vissi að maður eins og Jón tók
ekki slikt skref að óhugsuðu máli.
Ég vissi meira að segja, að hann
hafði þrauthugsað málið árum
saman. Þessi eina upptökubeiðni
var mér svo mikils virði, að
atburðurinn leið mér ekki úr
minni, þótt áratugirnir liðu og
fennti yfir flest spor. Þetta var
mikil viðurkenning fyrir þann
málstað, sem ég trúði á. Þarna
fór óvenjulega gagnrýninn
maður, sem dró ekki svona veiga-
miklar ályktanir fyrr en hann
hafði kannað til þrautar, að öll
rök voru pottheld.
Margt hefur á dagana drifið
siðan þetta gerðist. öll sú reynsla
hefur verið ein samfelld sönnun
þess, að Jón vissi vel hvað hann
var að gera þennan dag, hversu
stór þessi ákvörðun var og hvi-
likar skyldur hún lagði honum á
herðar allt lifið. Margt er mér
minnisstætt úr þeirri reynslu. En
þó eitt alveg sérstaklega. Jón var
beðinn aö fara úr góðu starfi til
þess að taka að sér kaupfélags-
stjórastöðu i KRON, þegar mikið
þótti við liggja að fá traustan
mann. Þetta var lika mikil
ákvörðun. Hann þurfti að hugsa
sig vandlega trm. Og hann gerði
það áreiðanlega. Hann lét öll
persónuleg sjónarmið vikja, nú
vissi hann að hreyfingin þurfti á
kröftum hans að halda, og þá var
aðeins eitt til: að gera sitt besta.
Það hefur ávallt verið aðalsmerki
Jóns að vera reiðubúinn, þegar
skyldan kallaði. Það var hann
lika i þetta skipti. Ég vona að
þeir, sem kunnugri eru, geri
starfi hans á þessu sviði verðug
skil.
Og Jón hefur ekki gert þaö
endasleppt. Kominn fast að átt-
ræðu gekk hann alla leið meö
Keflavikurgöngunni i vor. Þetta
var honum likt. Það ber ekki
aðeins vott um hraustan likama
heldur lika þrekmikla og stóra
sál.
Og nú er aðeins eftir að ljúka
erindinu: Kærar þakkir meö ósk
um margar góðar og hamingju-
rikar stu idir á niunda áratugn-
um.
Brynjólfur Bjarnason
Herbergi óskast
Ung háskólastúlka óskar eftir herbergi til
leigu, helstigamla bænum. Upplýsingar á
skrifstofu Þjóðviljans i sima 17500 milli 5
og 7.
Trésmiðir
Viljum ráða nokkra trésmiði. Upplýsingar
frá kl. 9-16 i sima 81935.
ístak h/f
íþróttamiðstöðinni.
Skrif stof uþ j álf un
Mímis
Einkaritaraskólinn
veitir nýliðum starfsþjálfun og
öryggi
endurhæfir húsmæður til starfa á
skrifstofum
stuðlar að betri afköstum, hraðari af-
greiðslu
sparar yfirmönnum vinnu við að
kenna nýliðum
tryggir vinnuveitendum hæfari
starfskrafta
tryggir nemendum hærri laun, betri
starfsskilyrði
sparar námskostnað og erlendan
gjaldeyri
Mímir — Brautarholti 4
simi 10004 eða 11109 (kl. 1-7 e.h.)
fStaða
forstöðumanns
i Tónabæ er laus til umsóknar. Umsóknar-
frestur er til 10. september. Laun skv.
kjarasamningi borgarstarfsmanna.
Umsóknareyðublöð liggja frammi á skrif-
stofu Æskulýðsráðs Reykjavikur, Fri-
kirkjuvegi 11. Þar eru einnig veittar nán-
ari upplýsingar um starfið.
Æskulýðsráð Reykjavíkur.