Þjóðviljinn - 09.11.1976, Blaðsíða 4

4 SIÐA —ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 9. nóvember 1976
DJOÐVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraidsson
Umsjón meö sunnudagsblaði:
Arni Bergmann
Útbreiöslustjóri: Finnur Torfi Hjör-
leifsson
Auglýsingastjóri: Úlfar Þormóösson
Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Siðumúla 6. Simi 81333
Prentun: Biaöaprent h.f.
MATTHÍAS BÝÐUR BRETUM AÐ VEIÐA ÁFRAM
Eftir tvo daga er væntanlegur til íslands
sendimaður frá Efnahagsbandalagi
Evrópu til að kanna möguleika á
viðræðum við islensk stjórnvöld, um
áframhald veiða erlendra skipa frá
rikjum Efnahagsbandalagsins innan
islenskrar fiskveiðilandhelgi.
Enginn islendingur þarf að velkjast i
vafa um það, að rikisstjórn landsins
stefnir eindregið að þvi að heimila bretum
áframhaldandi veiðar hér, þegar
samningurinn við þá rennur út um næstu
mánaðamót.
1 vitaðli við Dagblaðið á föstudaginn var
kemst Matthias Bjarnason, sjávarútvegs-
ráðherra t.d. svo að orði, að við „þurfum
samninga um nýtingu fiskistofnanna”.
Þessa fullyrðingu ráðherrans gerir Dag-
blaðið að aðalfyrirsögn á forsiðu.
Samkvæmt fullyrðingu ráðherrans eru
það sem sagt ekki lengur bretar, sem
,,þurfa” á þvi að halda að fá hér áfram-
halda réttindi til veiða, heldur erum
það við islendingar, sem endilega
„þurfum” að fá breta og aðrar Efnahags-
bandalagsþjóðir til að semja við okkur um
gagnkvæm fiskveiðiréttindi. Það erum
sem sagt við, sem megum samkvæmt
kenningu Matthiasar Bjarnasonar þakka
fyrir, ef Efnahagsbandalagið vill láta svo
litið að semja við okkur.
1 rauninni ætti ekki að þurfa að benda
nokkrum einasta islendingi á, hversu
gjörsamlega þetta viðhorf ráðherrans
stangast á við veruleikann, þar sem mál
standa einfaldlega þannig, að við höfum
ekkert að bjóða Efnahagsbandalaginu
hvað fiskveiðar varðar, og heldur ekkert
til þess að sækja i sambandi við fisk-
veiðar. — Samt byrjar ráðherrann á að til-
kynna væntanlegum viðsemjanda, að það
séum við sem nú þurfum endilega að ná
samningum. Svona ráðherra ætti hvergi
nærri viðræðum um þessi mál að koma.
k.
ORKUMÁL í BRENNIDEPLI
í félagssamtökum af hvaða tagi, sem er,
þá er oft yfir þvi kvartað, að nefndir, sem
vinna eiga að þessu eða hinu verkefni séu
ekki nægilega dugmiklar.
Innan verkalýðssamtakanna og stjórn-
málasamtaka islenskra sósialista heyrast
slikar kvartanir eins og annars staðar, og
þvi miður of oft réttmætar.
Þeim mun meiri ástæða er til að fagna
þvi, þegar vinnunefnd skilar af sér svo
ágætu starfi sem fram kom á orku-
ráðstefnu Alþýðubandalagsins nú um
siðustu helgi.
Fyrir tæpum tveimur árum var skipuð á
vegum miðstjórnar Alþýðubandalagsins
orkunefnd, sem nú hefur skilað af sér
nefndaráliti. Þetta nefndarálit, sem út
hefur verið gefið i bókarformi er með
viðaukum og töflum hátt á annað hundrað
blaðsiður. Þarna er að finna marg-
vislegan fróðleik um orkubúskap okkar
islendinga og ástand orkumála i veröld-
inni. Helstu kaflaheiti bókarinnar eru:
Stefnumótun Alþýðubandalagsins i orku-
málum. Alþjóðleg viðhorf og þróun i
orkumálum. Orkulindir íslands.
Umhverfisvernd og orkumál. Eignar-
réttur á islenskum orkulindum. Orku-
frekur iðnaður.
Á ráðstefnu Alþýðubandalagsins nú um
helgina var fjallað ýtarlega um nefndar-
álit orkunefndar flokksins. Ráðstefnuna
sóttu nær eitt hundrað einstaklingar, bæði
áhugamenn úr Alþýðubandalaginu og sér-
fræðingar utan flokksins og innan.
Niðurstöður nefndarinnar fara nú til
' frekari umfjöllunar á flokksráðsfundi
Alþýðubandalagsins um næstu helgi.
í nútimaþjóðfélagi hljóta orkumálin að
vera einn veigamesti þátturinn i þjóðar-
búskapnum, og hér á íslandi getur það
skipt sköpum, hvort okkur tekst að verja
hinar dýrmætu orkulindir vatnsafls og
jarðvarma fyrir siaukinni ásókn erlendra
auðfélaga.
Jafnframt verðum við að hafa i huga að
leita allra leiða til að nýta smátt og smátt,
sem mest af þessum miklu orkulindum
lands okkar og þá i okkar eigin þágu, án
þess að slikri iðnaðaruppbyggingu fylgi
óhófleg röskun þess félagslega og
náttúrlega umhverfis, sem við búum við i
dag.
Meginreglan á að vera sú, að betra sé að
orkulindirnar biði ónýttar um nokkurt
árabil, en að þær lendi með beinum eða
óbeinum hætti i höndum erlendra
auðfélaga. En þess ber einnig að minnast,
að svo vel erum við islendingar settir,
hvað orkulindirnar varðar, að vatnsaflið
og jarðvarminn endurnýjast af
náttúrunnar völdum, og eru þvi ekki
forðabúr, sem tæmast þótt af sé tekið, eins
og t.d. olia og kol. Við sem nú lifum erum
þvi ekki að taka neitt frá framtiðinni, þótt
við göngum að nýtingu orkulindanna, sé
það gert á skynsamlegan hátt og það
jafnan tryggt, að allt forræði sé i okkar
eigin höndum.
Þjóðviljinn hvetur alla lesendur sina til
að kynna sér vandlega álit orkunefndar
Alþýðubandalagsins, en bókina er hægt að
fá keypta á skrifstofu flokksins og viðar.
Á islensku máli er vart annars staðar að
finna jafn greinargott yfirlit um þessi
mál, sett fram með þeim hætti að aðgengi-
legt sé fyrir allan almenning. k.
;*;*;*W*.;W;.;W;.
ö, ég elska
komma
Mikiö er hjarta Matthiasar
Moggaritstjóra stórt. Astar-
játning hans til Þjóðviljans tek-
ur yfir fjórar slður I sunnudags-
blaði og er þetta meö skemmti-
legri Reykjavikurbréfum, enda
efnið að mestu leyti upp úr
Þjóðviljanum. Niðurlagið flokk-
ast undir það sem kalla má
„hatursást” — „við munum
deyja hið innra með okkur, þ.e.
á sálinni, ef við elskum ekki
hvert annaö. En sllk ást, er þvi
miöur, ekki kommúnismi. Hún
er boðskapur Krists. Að sjálf-
sögðu.”
Matthias elskar komma með
kristilegu hugarfari, þótt svo
hafi æxlast að hann hefur at-
vinnu af þvi aö rægja þá. Þeir
eru á sálinni á honum.
Og merkileg er umhyggja
hans fyrir Þjóðviljanum. Hann
kvartar yfir þvi að blaðiö sé of
kratiskt, ekki nógu hart, einart,
verkalýössinnað og þaö sé meö
of miklu menntamannasniöi.
Þessu til stuðnings birtir hann
ummæli ýmissa manna (að visu
slitin úr samhengi), sem Þjóö-
viljinn leitaði til I afmælisblöð-
um sinum og bað um gagnrýni á
blaðið. Nokkuð sem önnur blöð
gera ekki að jafnaði. Matthias
hefur stærstar áhyggjur af þvi
aö Þjóðviljamenn séu ekki nógu
miklir kommar, heldur á leið-
inni að verða toppkratar, sem er
voöa, voða hættulegt.
Moggamyn din
að brenglast
Óttinn við það að sú mynd
sem Morgunblaðið hefur hamr-
að inn i huga landsmanna um
vonda islenska komma undir
hæl Moskvuvaldsins sé að missa
áhrifamátt sinn, skin i gegnum
greinina. Það hlýtur að skrifast
að hluta á hans reikning, ef
þorri landsmanna er farinn aö
átta sig á að Alþýðubandalagið
og málgagn þess, Þjóðviljinn,
eru vettvangur breiðrar
vinstrifylkingar og miSmunandi
sósialískra viðhorfa, þrátt fyrir
allt áróöursglamrið i Morgun-
blaðinu.
Maraþonþref Matthiasar er
staðfesting á þvi aö Morgun-
blaðsmenn lita á Þjóðviljann
sem sinn höfuðandstæðing, og
bera þrátt fyrir allt virðingu
fyrir honum. Fyrir utan ýmsar
þarfar ábendingar frá velunn-
urum blaösins um þaö hvernig
þeir vilja hafa Þjóöviljann, er
Reykjavikurbréfið með ánægju-
legustu afmæliskveðjunum á
fertugsafmælinu. Það sýnir að
þrátt fyrir mikinn útbreiðslu-
mun óttast fhaldiö Þjóðviljann.
Þjóðviljinn betra
auglýsingablað
Matthias segir að þó að Morg-
unblaðsmenn hafi ýmislegt gert
upp á eigin spýtur, hafi Þjóð-
viljinn þó öllum öðrum fremur
stuðlað að útbreiðslu ihaldsmál-
gagnsins. Það má vel vera að
hið hefðbundna Þjóðvilja —
Moggakarp hafi áuglýsinga-
gildi, þótt sú skoðun sé ekki haf-
in yfir efasemdir.
En það mætti vera umhugs-
unarefni fyrir hina fjölmörgu
auglýsendur i Morgunblaöinu,
að þrátt fyrir allt auglýsinga-
magnið um Þjóðviljann i fjörtiu
ár hefur Moggamönnum ekki
tekist að selja meira en 10 þús-
und eintök af Þjóðviljanum á
dag. Þjóðviljinn hlýtur þvi að
vera fjórum sinnum betra aug-
lýsingablað (ef trúa á út-
breiðslutölum Moggamanna)
þvi hann selur Moggann i 40
þúsund eintökum.
Og samt birtir Þjóðviljinn að-
eins smá auglýsingar um Mogg-
ann i samanburði við 4 siðna
Þjóðviljaauglýsingar i Morgun-
blaðinu.
„Þetta” eru menn
„Það hefur enginn verið
vondur við þetta fólk. Hitt er svo
aftur annað mál, að ég hefði
aldrei átt að ráða þá. Þetta á
ekki heima hérna, það hefur
annan hugsunarhátt og þvi er
best að senda það heim til sin
aftur,”.
Þetta eru orð Sigurðar
Markússonar, skipstjóra og út-
gerðarmanns flutningaskipsins
Sögu, sem komið hefur við sögu
vegna ásakana um svivirðilega
meðferð á tveimur nígeriu-
mönnum úr áhöfninni. Tilvitn-
unin I Morgunblaðið er staðfest-
ing á þvi með hvaða hugarfari
Siguröur Markússon hefur ráðið
nigeriumennina á skip sitt. 1
hans augum eru þeir svo lágt
skrifaöir að þeir verðskulda
ekki annað en að vera nefndir i
hvorugkyni. Það leggur ýldu-
lykt fordómanna af þessum orð-
um.
Og „boðberar frjálslyndisins”
á Dagblaðinu ættu að gæta sin
lika. Þeir gera góðlátlegt grin
að þvi að skipverjar á Sögu hafi
i misgripum gefið „daufri
svertingjastelpu” i Nigeriu gas I
stað súrefnis þegar hún var að
skemmta sér. Er þá enn þörf á
þvi að minna á þá staðreynd að
svertingjar eru menn eins og
viö? —ekh