Þjóðviljinn - 16.02.1977, Blaðsíða 6

6 — SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miövlkudagur 16. febrúar 1977
þingsjá
Alfreð
sótti prívat
hjá Einari
og bað
um leynd!
Ragnar Arnalds
Karvel Pálmason
Benedikt Gröndal
Albert Guðmundsson
Einar Agústsson
Stefán Jónsson
Sverrir Hermannsson
Ráðherra
neitar
Alþingi um
upplýsingar
Tekur við umsóknum frá „huldu-
mönnum” um opinbert starf
A fundi sameinaðs Alþingis i
gær kvaddi Ragnar Arnalds sér
hljóðs utan dagskrár og krafði
utanrikisráðherra svara varð-
andi málsmeðferð f sambandi við
veitingu starfs forstjóra fyrir
„Sölu varnarliðseigna”, en veit-
ing starfsins var gerð opinber i
fyrradag. — Starfið hlaut Alfreð
Þorsteinsson, blaðamaöur við
Timann og borgarfulltrúi
Framsóknarflokksins i Reykja-
vik.
Ragnar Arnalds benti á, að'
meðferð þessa máis hafi öll verið
vægast sagt mjög óeðlileg, en
hingað til hafi utanrikisráðuneyt-
ið neitað að gefa um það upplýs-
ingar hverjir um starfið sóttu, svo
sem venja er um opinber
embætti.
Skýrt hafi verið frá þvi, aö
umsækjendur um þetta starf hafi
verið 34, en i blaöaviötali viö
Morgunblaöiö hafi Páll Asgeir
Tryggvason, deildarstjóri i svo-
kallaöri varnarmáladeild utan-
rikisráöuneytisins,upplýst, aö sá
sem stööuna hlaut hafi reyndar
ekki verið i hópi þessara 34
umsækjenda.
Hver er skýringin?
Hverju er að leyna?
Ragnar kvaöst ekki vilja halda
þvi fram, aö utanrikisráöherra
hafi brotiö lög i sambandi við
þetta mál, en vinnubrögöin hafi
veriö óvenjuleg, mjög óviökunn-
anleg og þarfnist óhjákvæmilega
skýringa.
Þaö er algert brot á venjum, að
utanrikisráöherra skuli hafa neit-
aö aö gefa upplýsingar um hverj-
ir sóttu um þetta opinbera
embætti. — Hver er skýringin?
Hverju er veriö aö leyna?
í 5. gr. laga um réttindi og
skyldur opinberra starfsmanna
er að visu talaö um að reglur sem
gilda almennt um opinber störf
hvaö þetta varöar nái ekki til
starfa f þágu utanrikisþjónustunn*
ar, en þarna er auövitaö alls ekki
átt viö störf hjá innlendri stofnun
sem auglýsir eftir umsóknum
eins og hér er um aö ræða, þótt
hún heyri undir utanrikis-
ráöuneytiö.
Þaö er ekki hægt aö una þvl, aö
ráöherra neiti aö upplýsa hverjir
sótt hafi um opinbert starf. Sllk
vinnubrögö eru forkastanleg og
þarfnast nánari skýringa af hálfu
ráðherra. — Engin lög eru mér
vitanlega til um starfsemi þeirr-
ar stofnunar, sem hér um ræðir,
en ég vil spyrja ráðherrann
samkvæmt hvaða lögum starf-
semi „Sölu varnarliðseigna” fari
fram.
Veiting þessa forstjórastarfs til
manns sem ekki var einu sinni á
lista yfir 34 almenna um-
sækjendur samkvæmt upplýsing-
um Páls Asgeirs Tryggvasonar,
— sii veiting getur vart verið rétt-
lætanleg, nema utanrikisráð-
rierra litisvo á, að allsenginn hafi
veriö hæfur af hinum almennu
amsækjendum.
210 miljónir í veltu
Ragnar Amalds kvaöst hafa
aflaö sér upplýsinga um þaö, aö
„Sala varnarliöseigna” hafi á
siöasta ári velt 210 miljónum
króna, og þarna hafi m.a. verið
seldar rúmlega 200 bifreiöir.
Forstjóri þessarar stofnunar fær i
hendur mikiö fjármálavald, þvi
aö þarna eru hlutir ekki seldir
hæstbjóöanda á uppboöi, heldur
heitir þaö svo aö leitað sé tilboða
og það siöan i valdi forstjórans
hvaða tilboði er tekiö. Hann
viröist i þeim efnum algerlega
einráöur, en nú hefur fyrir nokkr-
um árum veriö lögö niöur nefnd
sú, „Sölunefnd varnarliöseigna”,
sem áöur var eins konar stjórn
þessarar stofnunar.
Hér er um aö ræöa forstjóra-
starf, sem mjög óviðeigandi er,
að gegnt sé af frammámanni I
stjórnmálum. Sá sem utanrikis-
ráðherra veitti starfiö er hins
vegar sem kunnugt er borgar-
fulltrúi Framsóknarflokksins i
Reykjavik og fjallar sem blaöa-
maður regiubundið um stjórnmál
i málgagni Framsóknarflokksins.
Ragnar Amalds kvaöst g jarnan
vilja fá upplýst hjá utanrlkisráö-
herra, hvort ætlunin væri aö hinn
nýi forstjóri „Sölu varnarliös-
eigna” gegndi einnig áfram
stjórnmálastörfum á vegurn
Framsóknarflokksins.
Verður ekki flokkað
undir „störf í utan-
rikisþjónustunni”
Benedikt Gröndai tók undir orö
Ragnars og sagöi aö starfsemi
einmitt þessarar stofnunar hafi
um áratugi verið tortryggð meira
en flest önnur starfsemi hér á
landi. Fyrirtækiö heföi fremur
þurft á hreinsun aö halda en þvi
að mál þessi væru gerð enn
gruggugri.
Sú skoðun væri útbreidd, aö
stjórnmálaflokkarnir misnoti
aöstööu sina til aö koma gæöing-
um sínum I embætti. Verknaöur
sem þessi væri sérstaklega vel til
þess fallinn að ýta undir þvlllka
tortryggni. Fráleitt væri aö
flokka þetta brask undir „störf I
utanrikisþjónustunni”, og þvi ætti
tvimælalaust aö skýra frá nöfn-
um umsækjenda.
Alfreð sótti um
prívat hjá Einari,
— og bað um leynd!
Einar Agústsson, utanrikisráö-
herra,sagöi aö Alfreö Þorsteins-
son heföi,áöur en umsóknarfrest-
ur rann út, afhent sér
persónulega umsókn um starfið
en Alfreö hafi þá jafnframt óskaö
þess, að ekki yrði skýrt opinber-
lega frá umsókn hans, ef svo færi
aö hann hlyti ekki starfiö!! Fleiri
umsækjendur hafi boriö fram
slikar óskir um leynd, og sagöist
ráðherra telja aö sumir þeirrá
hafi haft „nokkuö mikilvægar
ástæöur” fyrir þeim óskum!!
Ráöherra kvaöst hafa lofaö þess-
um mönnum þvi, aö nöfn þeirra
yröu ekki birt. Þetta hafi hann
gert meö hliösjón af ákvæðum 5.
gr. laga um réttindi og skyldur
opinberra starfsmanna, þar sem
tekið væri fram að almennar
reglur um þessi efni giltu ekki
hvað varðar störf hjá utanrikis-
þjónustunni.
Nú má vera að þessi túlkun fái
ekki staðist, sagði Einar.
Ráöherrann tók svo fram, að
Alfreð Þorsteinsson væri nú
aöeins settur i embættið, ekki
skipaður. Hann vildi fá reynslu á
störf mannsins á þessum vett-
vangi áöur en tilskipunar kæmi!!
1 lögum er talað um, að skylt sé
að láta i té upplýsingar um
umsækjendur i opinberar stöður,
ef einhver úr hópi umsækjenda
eða félaga umsækjenda óskar
þess. Engin slik ósk hefur komið
fram, sagði Einar.
Engin lög um þessa
stofnun
Um „Sölu varnarliöseigna”
giida engin lög (!).
Þarna ersama fyrirkomulag og
áður, stuöst viö 25 ára hefö (!).
Ég vann þarna sjálfur sem ný-
útskrifaöur lögfræðingur, sagði
ráöherrann, og tók fram að hann
gætiekki fallistá þaö,aö þaö væri
einum manni til óhelgi aö hafa
veriö borgarfulltrúirþvert á móti
veitti starf borgarfulltrúa innsýn
Imörgmál.Hann sagöi, að Alfreö
Þorsteinsson myndi nú láta af
störfum viö Timann, en kvaöst
ekkert geta sagt um þátttöku
hans i stjórnmálum aö öðru leyti i
framtiðinni.
Ráðherrann sagði, að nokkrir
úr hdpi hinna mörgu umsækjenda
hafi dregiö umsókn sina til baka
áöur en aö stööuveitingu kom, og
lauk máli sinu meö aö segja aö
hann væri nú „óhræddur við aö
birta þennan lista” yfir
umsækjendur. Engan lista fengu
þó alþingismenn aö sjá eöa heyra.
Hvaða kostum
þurfa menn
að vera búnir?
Stefán Jónsson sagöi aö tveir
alþingismenn hafi nú við þessar
umræöur boriö fram ósk um birt-
ingu lista yfir umsækjendur um
starf forstjóra hjá „Sölu vamar-
liöseigna”. Ekki sé fariö fram á
annað en ráðherra gefi um þaö
upplýsingar hverjir þessir 33 eða
34 hafi verið, sem hann tók Alfreö
Þorsteinsson fram yfir. Stefán
kvaöst ekki vilja bera brigöur á
hæfileika Alfreös til starfans, þótt
utanrikisráöherra hafi reyndar
látið vera aö skilgreina, hvaða
hæfileikar séu mikilvægastir i
sambandi viö þetta starfí!) En
vegna tregðu ráðherra að birta
nöfn umsækjenda, þá kvaðst
Stefán myndu Ihuga að bera fram
tillögu um að Alþingi skori á ráð-
herrann að birta þessi nöfn, og að
ráðherrann láti þá fylgja greinar-
gerð um það meö hvaöa hætti
hæfileikar til starfsins hafi verið
metnir.
Lýðræðisleg réttindi
fótumtroðin
Ragnar Arnaids kvaðst þakka
svör ráðherrans, en geröir ráö-
herrans virtust ekki siður for-
kastanlegar þrátt fyrir þessi
svör. Hafi Alfreö Þorsteinsson
afhentráöherranum umsókn sina
persónulega meö beiðni um sér-
staka leynd, þá átti ráöherrann
auövitaö aöeins aö afhenda þessa
umsókn til skráningar eins og
aðrar umsóknir um þetta opin-
bera starf. Þaö er almenn regla,
aö fólki sé gefinn kostur á upplýs-
ingum um hverjir sæki um opin-
bera stöðu. Með þvi aö neita aö
veita slikar upplýsingar er veriö
aö fótumtroöa lýðræöisleg rétt-
indi almennings. Fólk getur ekki
dæmt um réttmæti geröar ráð-
herrans, nema eiga þess kost aö
sjá nöfn umsækjenda. Slik em-
bættisveiting á aö fara fram fyrir
opnum tjöldum.
Benedikt Gröndai sagöi þaö
vera fjarri öllu lagi, aö ráöherra
lofaöi einstökum umsækjendum
um opinbera stöðu aö halda nöfn-
um þeirra leyndum. Meö þvi væri
verið að mismuna mönnum á al-
varlegan hátt. Hverjir geta beöið
ráöherrann um slika leynd, og
hverjir ekki? Hverjir eiga aö
njóta sllkra sérréttinda og hverjir
ekki?
Þaö er misviröing viö Alþingi,
að neita þingmönnum um rétt til
aöfá upplýsingarum hverjirsæki
um opinbert starf.
Karvel Pálmason tók undir
gagnrýni á málsmeöferö utan-
rikisráöherra. Kvaö þessa leynd
óeölilega, skoraöi á ráðherra að
falla frá henni, og taldi aö
almenningur krefðist þess að
nafnalistinn yröi birtur.
Albert treystir
Alfreð vel
Albert Guömundsson sagðist
hafa þekkt þá Einar Agústsson,
utanrikisráðherra og Alfreð
Þorsteinsson borgarfulltrúa,leng-
ur en flestir aðrir hér, og kvaðst
telja Alfreö Þorsteinsson fullfær-
an um aö gegna þessu starfi. Þá
sagöi Albert, að ef hann væri
sjálfur á þessum lista yfir
umsækjendur um forstjóra-
stööuna, þá vildi hann biöja utan-
rikisráðherra aö sjá til þess aö
nafn sitt yrði ekki birt. Albert
sagðist harma, að utanrikisráð-
herra hefði varla tima til að sinna
störfum sinum, vegna sifelldra
árása sem hann yrða fyrir. Ef
við felum ráðherra verkefni, —
Framhald á 14. siðu
Framsókn í skugga skransölu
og hermangs