Þjóðviljinn - 27.03.1977, Qupperneq 23

Sunnudagur 27. mars 1977 ÞJÓPVILJINN — S1ÐA23
kompan
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
Sögunni fylgdi eftirfarandi bréf: Kæra Kompa! Ég
var ein af þeim heppnu sem fékk vinning i getrauninni
fyrir jól. Ég þakka fyrir bókina „í afahúsi", sem ég
opnaði á aðfangadagskvöld. Mér finnst bókin mjög
skemmtileg. Nú sendi ég sögu í þakklætisskyni.
Bergljót Hreinsdóttir.
MADDA
Madda var komin á
annað ár. Hún var farin
aðganga og tala. Hún var
byrjuð að klifra upp á
borðin í eldhúsinu.
Mamma Möddu hafði
aldrei skilið hana eftir
eina í eldhúsinu. Hún var
ávallt hjá henni, því ann-
ars gat hún farið sér að
voða.
Dag einn komu gestir.
Pabbi Möddu kom heim
með fólk sem Madda
þekkti ekki hót. Fólkið
kom með tvær stelpur. Sú
eldri var um það bil niu
ára, en yngri stelpan sjö
ára. Þær hétu Stína og
Gunna Lóa.
Mamma þaut inn í eld-
hús og hitaði kaffi. Hún
og Madda höfðu bakað
jólaköku og súkkulaði-
tertu. Nú var Madda al-
veg í essinu sínu. Þegar
koma gestir verður
Madda mjög æst og vill
láta gestina tala við sig.
Mamma var á svo
miklu spani með kaffið
að hún gleymdi Möddu.
Hún var nú alein inni í
eldhúsi og skimaði um.
Af ákafa sínum hafði
mamma gleymt að taka
strauminn af plötunni.
Madda leit upp í loft og
sá að stóri eldhússkapur-
inn var opinn!
Madda klifraði upp á
borð og tók ekki eftir
neinu öðru en skápnum.
Skápurinn var fyrir ofan
eldavélina. Madda leit
inn í skápinn. Þar geymdi
mamma gul, rauð, græn
og blá glös.
Nú ætlaði Madda niðut;
en þá skeði hið hræðilega
slys. Hún rann út af borð-
inu, rak höfuðið í skápinn
og reyndi að grípa í borð-
plötuna, en þá setti hún
lofann beint á sjóðheita
plötuna. Hún æpti af
sársauka rétt áður en hún
missti meðvitund.
Pabbi, mamma og
gestirnir komu hlaupandi
og sáu Ijóta sjón. Þar lá
Madda meðvitundarlaus.
Blóð rann úr enninu, og
litlu hendurnar skað-
brenndar.
Pabbi tók Möddu upp,
en mamma flýtti sér að
sækja sárabindi og
smyrsl sem hún geymdi
uppi í skáp. Pabbi bjó um
sárið, en Sóley frænka
flýtti sér að hringja á
leigubíl.
Mamma klæddi Möddu
mjög varlega í ullar-
sokka, úlpu og húfu, en
batt svo tref il um hálsinn
á henni.
Þegar leigubíllinn kom
fór pabbi með Möddu út í
bílinn, en mammá stóð í
dyrunum með tárin í aug-
unum.
Teikning eftir Kjartan Arnórsson, 12 ára
,,Gjörðu svo vel að aka
á slysavarðstofuna."
Nú opnaði Madda aug-
un og tivíslaði: „Pabbi
minn, ég finn svo til í
höndunum!"
Þegar þau komu á
slysavarðstof una borgaði
pabbi bílstjóranum og
hélt á Möddu inn.
Á biðstofunni voru
margir krakkar.
Nú kom hjúkrunarkon-
an f ram og tók Möddu, en
pabbi mátti ekki koma
með inn. Madda varð
hrædd og fór að gráta.
Hjúkrunarkonan huggaði
hana, og Madda varð ró-
leg. Svo kom læknirinn og
sprautaði hana í hand-
legginn. Þá sof naði hún.
Þegar hún vaknaði var
hún í fanginu á pabba.
Hann var að tala við
lækninn.
„Hún á að koma eftir
viku, því við þurfum að
taka sauminn úr höfðinu
á stelpunni,og svo þarf að
lita á hvernig hendurnar
gróa."
Þegar heim kom fékk
Madda kakó, lummur,
kex og brauð; svo lagði
hún sig.
Eftir viku fór hún aftur
á slysavarðstofuna. Þá
var saumurinn tekinn úr.
Madda fór ekki að gráta.
Læknirinn sagði, að það
væri allt í lagi með hend-
urnar, því þær myndu
gróa bráðlega.
Þegar Madda varð
þriggja ára fékk hún hjól
og læknistösku.
En eftir slysið þorði
Madda ekki í skápana hjá
mömrríu aftur.
Bergljót Hreinsdóttir,
11 ára,
Þinghólsbraut 29,
Kópavogi.
H
MWHrH&tBtWNUSitiQ
Kubbw út uh WKoftu/fiW
fR UNDiR Ri)Mi
CX/t '/&> Cfíoryyvcu
/zf/itéTtfa. sfcd/foydCrm.
lfí<aé 'Vírc&al's&ftr- flaAúf #/& /jottttz,
Ar/faí, uAfo /tka./ifnsctct/iná
/ri-rticvr' £>• 'jtotUctrMim
9 árti’; tfuúiTvc&r-íLS''
VELSVARAÐ
BEITT
SPURNING
I næstsíðasta blaði lagði Kompan fyrir ykkur
spurninguna: Við hvað ertu hrædd(ur)? Níu ára
strákur sendi þetta svar og varpar fram nýrri
spurningu.
Sendið kompunni svar, og munið að skrifa f ullt
nafn, aldur og heimilisfang undir bréfið.
LAUSN A
MÝNDAGÁTU
Stákurinn heitir Karl Ás-
grímur. Myndirnar voru:
Kar Lás Grimur. Með því
að færa L-ið fram og ÁS
aftur fást nöfnin Karl og
Ásgrímur.
Það hefur verið kvart-
að yfir þvi að baðkarið
haf i verið svo illa teiknað
að ómögulegt hafi verið
að ráða gátuna. Kannski
er nú bara gaman að
glíma við dálítið erfiða
gátu, eða hvað finnst
ykkur?
Reynið sjálf að gera
nafnagátur i Kompuna.