Þjóðviljinn - 05.04.1977, Page 9

Þriðjudagur 5. apríl 1977 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA — 9
1 Kópavogi hafa stúlkur og piltar verið saman ihandavinnu Imörg ár og aðsögn skólastjóra og kennara
verður engrar óánægju vart með það fyrirkomulag. Að vlsu bar eitthvað á óánægju hjá drengjunum til
að byrja með en nú þykir öllum sjálfsagt að bæði kynin séu saman i þessari kennslu eins og annarri.
Báðar myndirnar hér á siðunni af handavinnukennslu voru teknar f fyrri viku I Digranesskóla f Kópa-
vogi og verður ekki annað séðen strákarnir séu liðtækir við saumana og stelpurnar við smfðarnar.
Ljósm.gel.
„Ein sit ég og sauma
Fáir skólar hafa tekið upp samkennslu pilta ogstúlkna í handavinnu
f*
Nýlega komu til min mæðgur
tvær og kvörtuðu sáran yfir þeirri
kennslu i handavinnu, sem dótt-
irin 9 ára fær i skólanum. Móðirin
sagðist ekkert skilja i þvi hvers
vegna telpur og drengir fengju
ekki sömu handavinnukennslu og
hélt reyndar að búið væri að
banna með lögum mismunun
nemenda efir kynferöi I skól-
unum. Telpan er i Melaskóla og
hún er látin sauma handavinnu-
poka og gera prufu. Hvort
tveggja eru litið spennandi verk-
efni og telpán dauðleið á aö
sauma út alls konar spor I pokann
en henni er þar að auki sett fyrir
að sauma heima. „Það þurfa
strákarnir ekki að gera og það
finnst mér óréttlæti”, sagði sú
litla.
Móðirin sagðist oft hjálpa henni
með heimavinnuna eins og
hennar móðir geröi á sinum tima
en hún heföi orðið vör við það aö
kennaranum félli það ekki. „Ef
ég gerði það ekki bætti hún við,
myndi telpan gjörsamlega missa
VIÐHENGI VIÐ
EIGINMANNINN
Hver einasti islendingur er
skráður i þjóöskránni hjá Hag-
stofu Islands og eru nöfnin þar
að sjálfsögðu færð eftir stafrófs-
röð. 1 skránni koma fram upp-
lýsingar um fæöingardag og ár
viðkomandi manns, nafnnúmer
hans og lögheimili og sérstakur
bókstafur gefur til kynna, hvort
hann er giftur eða ekki. Allt
þetta á við um bæði kyn. Sé aft-
ur á móti um gifta konu að ræða
er i sérstökum dálki skráð náfn-
númer eiginmanns hennar en
hið sama gildir ekki um gifta
karla.
Við spuröumst fyrir um þaö
hjá Hagstofunni hverju þetta
sætti og varð Ingimar Sigurðs-
son, deildarstjóri fyrir svörum.
Hann sagði aö þetta væri aðal-
lega gert vegna skattakerfisins
en eins og allir vita er gift kona
ekki sjálfstæöur skattgreiðandi
og á öllum launamiðum er
óskað upplýsinga um nafn og
nafnnúmer eiginmanns giftrar
konu en ekki öfugt. Einnig eru
ýmsar tryggingabætur greiddar
hjónum sameiginlega aðeins út
á nafn eiginmanns, t.d. elli-
lifeyrir. Ingimar taldi að e.t.v.
væri til bóta aö skrá nafnnumer
eiginkonu við nafn eiginmanns I
þjóðskrá og hefði það komið til
tals og aö sjálfsögðu væru for-
sendur fyrir þessu fyrirkomu-
lagi breyttar, ef giftar konur
yrðu sjálfstæðir skattgreið-
endur, „en eins og kerfiö er i
dag,” sagði hann, „er þetta það
heppilegasta.”
Og þá höfum viö það, giftar
konur eru nokkurs konar við-
hengi viö eiginmanninn.
—hs.
móðinn og ekki vilja snerta á
þessu.”
Vegna þessa máls hringdi ég til
skólastjóra Melaskóla, Inga
Kristinssonar og spurði hann,
hvernig handavinnukennslu væri
háttað f skólanum?
Telpurnar vilja breytingar
Ingi sagði að enn væri
mismunandi námsefni I handa-
vinnu pilta og stúlkna en þetta
mál hefði mikið verið rætt meðai
kennara skólans i vetur. — Að
sjálfsögðu þarf aö breyta þessu,
sagöi Ingi, þjóðfélagið beinlinis
krefst þess. Eldri telpurnar hafa
nokkuð kvartað að undanförnu
yfir handavinnunni, þær vilja
taka þátt í því sem drengirnir eru
að gera. Sumar þeirra halda
greinilega að verkefni piltanna
séu skemmtilegri en þeirra. Hins
vegar veit ég ekki til að drengir
hafi sóst eftir aö komast i handa-
vinnu telpna, en það getur allt
eins stafað af þvi að drengirnir
þori ekki að láta slikar óskir i ljós
af ótta við að vera þá taldir kven-
legir og það þykir vist ekki hæfa i
þessu þjóðfélagi.”
Ingi sagði ennfremur að vel
þyrfti að undirbúa svona
breytingar og að byrja yrði meö
yngstu nemendurna fyrst og láta
þetta svo þróast upp eftir aldri.
Þó þyrfti aö koma eitthvað til
móts viö óskir eldri barnanna á
meðan breytingin stendur yfir,
þótt ekki yrði unnt að taka upp
fullkomna samkennslu I handa-
vinnu samtimis i öllum bekkjar-
deildum. I vetur hefur þetta verið
prófað litilsháttar en þá hafa
telpur fengiö að reyna sig við
smiðar og drengir við sauma, en
þetta var aðeins i 12 ára bekkjun-
um.
Verkleg kennsla
hornreka
Við vonumst eftir að námsskrá
i handmenntum verði komin út I
haust og þá verður væntanlega
ljósara, hverngi best verður að
standa að þessari nauðsynlegu
breytingu, sagði Ingi.
Hann bætti við að undanfarin ár
hefði verklegu námi verið sifellt
minni gaumur gefinn i barnaskól-
unum og hefði timum i handa-
vinnu 12 ára barna verið fækkað
um helming á fáum árum. Þetta
taldi hann mjög slæma þróun og
ekki i samræmi við anda grunn-
skólalaganna.
Samkennsla
í leikfimi
Við ræddum einnig um hvort
ekki væri timabært að taka upp
samkennslu i leikfimi og sagðist
Ingi ekkert sjá þvi til fyrirstöðu
aö telpur og drengir væru saman i
leikfimi amk. upp að 11-12 ára
aldri. Aftur á móti yrði erfitt aö
koma þvi við nema þar sem tveir
búningsklefar væru þvi að ekki
væri hægt að ætlast til að krakk-
arnir klæddu sig úr saman. Hann
gat þess einnig að I nýútkominni
námsskrá I iþróttum væri gert
ráð fyrir samkennslu kynjanna i
fyrstu bekkjunum.
—hs
\
Jafnrétti í
Kópavogi
— næstum
því!
Börnin i Kópavogi þurfa ekki aö
hafa áhyggjur af misrétti i
handavinnukennslunni. Byrjaö
var á fullkominni samkennslu I 9
ára bekkjum 1972, þannig aö nú
er breytingin gengin yfir og allir
virðast ánægðir. Að visu gætir
talsverðrar óánægju hjá sumum
strákum að sögn Gunnars Guð-
mundssonar skólastjóra Kárs-
nesskóla og hann sagði það áber-
andi hvaö stúlkurnar væru
ánægðar með að fá að vera i þvi
sem þær kalla „strákahanda-
vinna”. Gunnar sagði lika aö I
fyrra heföu handavinnukennarar
i skólanum eindregið mælst til
þess að taka aftur upp skipta
kennslu I 12 ára bekkjum vegna
þess að tlminn til kennslunnar
væri svo litill. Þegar aöeins eru
tveir timar á viku verður svo litið
hægt að kenna i hvoru fyrir sig.
Gunnar taldi eins og Ingi að
ótækt væri að ganga stöðugt á
verklega námið þegar nýjar bók-
legar kennslugreinar væru teknar
upp og hér þyrfti svo sannarlega
að verða breyting á og þaö hiö
fyrsta.
Allir hinir barnaskólarnir i
Kópavogi halda samt sinu striki i
handavinnukennslunni og i haust
byrjuðu gagnfræöaskólarnir
samkennslu i 7. bekkjunum.
—hs
Belgurinn
Er þetta
ekki
bannað?
Sturla Þórðarson á Blöndu-
ósi skrifar blaðinu eftirfarandi
bréf og sendir með þvi nokkur
sýnishorn augiýsinga, þar
sem fyrirtæki auglýsa bfla-
lökk, rafgeyma o.fl. og
skreyta þær með hálf- og als-
berum kvenmannskroppum.
Allar eru augiýsingarnar
teknar úr Morgunblaöinu og
er ein þeirra birt hér en bréf
Sturiu er svona:
Hvernig var það, voru það
ekki t.d. svona auglýsingaað-
ferðir, sem jafnréttislögin
bönnuðu. Eða hafa þessi lög
aðeins öðlast gildi? Svo til
hvern dag má lesa a.m.k. i
Morgunblaðinu auglýst eftir
stúlkum, konum i ákveðin
störf og karlmönnum I önnur.
Hver á að sjá um að settum
lögum sé framfylgt I þessu
voru prentfrjálsa landi? Eða
er prentfrelsið aðeins til aö
reyna að klekkja á and-
stæðingum VL-inga: Þ.e.a.s.
er frelsið mismikið eftir þvi
hver prentar?
Þetta er lagabrot
Við hér á blaðinu fáum ekki
betur séð en það sé skýlaust
brot á jafnréttislögunum að
auglýsa eftir konum i ákveðin
störf og körlum I önnur.
Fjórða grein jafnréttislag-
anna kveður á um þetta atriði
en hún er svona:
„Starf, sem auglýst er laust
til umsóknar skal standa opið
jafnt konum sem körlum. 1
slikri auglýsingu er óheimilt
að gefa til kynna að fremur sé
óskað eftir öðru kyninu en
hinu.”
Og eins og við bentum á hér
á siöunni fyrir nokkru virðast
auglýsingar eins og þær sem
DUM
bílalökk
é allflestar
tegundir
bíla frá
Evrópu
Japan
Hvers vegna er notaö bert
kvenfólk tii aö auglýsa
bflalökk? Vegna þessaövið
bfiasprautun vinna aöeins
karlmenn, segir Jón Gunnars-
son, auglýsingahönnuöur
Blossa.”
Sturla sendir með bréfi sinu
brjóta I bága við 8. grein lag-
anna, þar sem segir að
óheimilt sé að birta i auglýs-
ingum nokkuð það sem orðií
geti öðru kyninu til minnkun-
ar.
Allt fyrir karlmenninc
Ekki eru samt allir á þeirri
skoðun. Við höfðum samband
við Jón Gunnarsson, auglýs-
ingahönnuð Blossa og spurð-
um hann hvaða tilgangi bera
kvenfólkið ætti að þjóna i aug-
lýsingunum og hvort ekki væri
hér um að ræða brot I jafn-
réttislögunum.
Hann sagði að bilalökk væru
ekki sú vara, sem auðvelt væri
að vekja athygli á ef ekki
kæmi til eitthvað þessu likt.
„Og bert kvenfólk er notaö,
af þvi að eingöngu karl-
menn vinna við bilalökk-
un.” Honum fannst ekkert at-
hugavert við þessar auglýs-
ingar og taldi þær ekki brjóta i
bága viö jafnréttislögin. „Ef
jafnréttisráði finnst ástæða til
að kæra okkur, þá þaö,” sagöi
Jón. —hí
®©©®®®©©®©©®©©©©®®®©©®®©