Þjóðviljinn - 07.04.1977, Blaðsíða 2

2S1ÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 7. april 1977
ÆTLIt> PIÐ AÐ FEEDAST ?
/C&VK63) í?viA£JCiAJU-svuAw*a. ,V\I| Ve.L'ja.
aAHAyglu vjiu<-ar a- $>«as a£ -bry^gja. ^>'»3 og 'farav^urLu>l
-f-yrcr Kwajlu*a ljhaSu. ©Krffcppo*A ( StVM. tcuwj^d a*T Kew^A vtAtitM.
e-ruð" erle.iA.a.*v.«.
^SíBV^ÖJ) HF bi)«ur v^vcuaajT fuJlfcovAAKvA fttlt-C'CCtt
■fcTÍatTij^^tn^it se.HA tetcr 1/kIcu.r M-a.-•^tlrfa.ra.vvctC -tjóu.'.
"í.. SLVS * ^SrexrtdcLbae.-lur, dávvArL>ae-fcujr (c^d^p«^UA^a.r.
S*^YMl>lMEGr VEIICIMt>) * Lael4u.Ul£o*tiAA*ur, QuXalcos-tMA^ur
VC^UA. -focÍFLs «50 ku«W^aa^í-S f AufcjCuiA. lOt>SfcUAÍr VC3 K.CÚaA-fIU.tAAÓU_3 .
3. FE^i>AitOF ■» Aru.iCQXo>tvNaiu.r 'Je^*va UcLuA.-fo-cÍArl ©M^uo^reiásla
óuottós 'Gcr^aOóoSrUAo^Ar.
ÁftVlS6ftWC.T36^ » Sk.«Íabótol6rAfúr V«0UA Lv\IjaatrXs eéa ófcAppS .
5» FA1PA.H60Rr ^ Í?-y>fuA^Ur|SKCU4JUdlr i”-flu.t*AUA0l. of-K •
L-h&cí <&kJ6u í>py rja*t -fe.rc5C.it ótvcy^^í ! '2-‘2. <4^0- -í>v)í^0Öuoj
fyrúr kjóu., 5|ytebaofur i iMciljóu.-fi^rCr tuíart , KottAr a5rCL.u.c -frÁ kr.
3.2SO.- Cs4fuiicattu.r twuAÓfuUCuu.) - LElTlt) •*=>*€ tfwM* I L>PpJ_vjcsiM.<£Ar J
ÁBYRGDr TRYGGINGAFÉLAG FYRIR BINDINDISMENN
SKÚLAGÖTU 63— REYKJAVÍK — SÍMI 2 61 22
Ársrit útivistar á erindi til allra, sem
kynnast vilja landinu. Útivist 1 og 2 eru
þegar komin, fjölbreytt að efni og vel
myndskreytt, og Útivist 3 er i undirbún-
ingi. Gerist félagar i útivist og eignist Úti-
vistarritið frá byrjun.
ÚTIVIST
Lækjargötu 6, Pósthólf 17,
Reykjavik. Simi 14606.
Barnaleikvellir
Reykjavíkurborgar
Vilja ráða þrjá fósturmertntaða starfs-
menn til leiðbeiningar við gæslu og tóm-
stundastörf á gæsluvöllum borgarinnar.
Hlutavinna kemur til greina. Laun sam-
kvæmt kjarasamningi starfsmannafélags
Reykjavikurborgar.
Upplýsingar um störfin veitir Bjamhéð-
inn Hallgrimsson Skúlatúni 2, simi 18000.
Leikvallanefnd Reykjavíkurborgar.
Viðtal við Marius Liepa frá
Stóra leikhúsinu í Moskvu
Æfing á „Ys og þys út af engu’’ f Þjóöleikhúsinu. — Marius Liepa og Auöur Bjarnadóttir
Anægjulegast að verða
fyrstur til ) Á
að fara *'pjx
með r X
hlutverk EM
Dansari ágætur frá
Stóra leikhúsinu í Moskvu,
Marius Liepa, fer meö
aöalkarlhlutverk i ballett-
inum Ys og þys út af engu,
sem frumsýndur er í
Þjóðleikhúsinu i kvöld.
Hann er í hópi fremstu
dansara sem nú eru á
sviði og mjög fjölhæfur
listamaður eins og fram
kemur í eftirfarandi
viðtali.
Marius Liepa heiur veriö meöal
helstu dansara Stóra leikhússins
allar götur siöan 1960, en þá
dansaði hann Don Quijote. Hann
hafði áöur dansað við leikhús þaö,
sem kennt er við Stanislavski og
Nemriovitsj-Dantsjenko. Liepa
er fæddur i Rigu i Lettlandi og hóf
þar nám, en lauk námi I Moskvu.
— Þér hafið dansaö i mörgum
frægum ballettum. Hverskonar
hlutverkum geöjast yður best aö?
— Það er erfitt að segja. En
liklega veitir það mesta ánægju
að dansa i nýjum ballettum,
veröa fyrstur til að túlka hlut-
verk. Ef viö tökum nýleg dæmi,
þá fór ég fyrstur manna meö hlut-
verk Vronskis i önnu Kareninu,
en Maja Plisetskaja samdi þann
ballett og fór meö aðalhlutverk.
Eftir það hefi ég einnig dansað
hlutverk Karenins i sama ballett.
í Spartakusi hefi ég bæði dansað
hlutverk Crassusar í uppsetningu
Grigorovitsj og Spartakus sjálfan
i uppsetningu Jakobsons. Ég er
einmitt núna aö koma frá Paris,
þar sem Stóra leikhúsiö var I
heimsókn; þar fór ég meö hlut-
verk Crassusar. Þar I Paris veitti
Franska dansakademian mér
mjög eftirsótt verölaun,
sem kennd eru við meistara
Marius Petipa.
Af hlutverkum i eldri ballettum
sem mér þykir vænt um gæti ég
nefnt Rómeó og svo Albert i
Biselle.
Ég tók m.a. þátt i fyrstu upp-
færslu á ,,Saga um ást” sem
byggir á ljóðum Nazim Hikmets.
Ég hef hef sett á svið „Sceptre de
la rose” og byggi þá á kóreo-
grafiu Fokins. Og nýverið hefi ég
tekið þátt i „blandaðri” sýningu
— þar sem allt er gert i senn —
leika syngja, dansa: það var i
Saga af hermanni eftir
Stravinski.
Að leika
og dansa
Ég hefi undanfarið gert mikiö
af þvi að dansa „dramatisk”
hlutverk — og i framhaldi af þvi
hefi ég leikið i kvikmyndum. I
einni sögulegri kvikmynd hefi ég
leikið rússneskan knjas, I annarri
nýlegri mynd, sem á aö gerast i
Bandarikjunum, fer ég meö hlut-
verk dansara og ballettmeistara
og skýt þá inn stuttum nýtisku -
ballett sem ég hefi sjálfur samið.
Þá hefi ég lika leikið i fimm þátta
kvikmynd fyrir sjónvarp.
— Er það ekki frekar sjald-
gæft, að dansari gerist leikari?
— Þvi það? Þetta hefur t.d.
Maja Plisetskaja gert og tekist
vel. Ég hefi sjálfur mikinn áhuga
á þessu. Lika vegna þess, að
timinn liður, og það kemur að
þvi, að ég þarf að skipta um starf.
Og ég vona að ég geti þá fengist
við kvikmyndaleik.
— Þér minntust áðan á Sögu af
hermanni — hafið þér áhuga á
slikum „allsherjarlistaverkum”
þar sem saman koma margar
listgreinar?
— Já. Ballettinn er sjálfur slik
listgrein, þar mætast margir
þættir, eiginlega allt nema oröið.
Og leikari á okkar timum, hann
verður að hafa gott vald á likama
sinum, það er ekki út I hött að
segja, að hann verði að geta
dansaö lika. Svona samtvinnun
hefur tekist vel I ýmsum kvik-
myndum, og ég sé ekki betur en
hvað hjálpi þá öðru en ekki öfugt
— að leikarinn sé t.d. að flækjast
fyrir dansaranum, eða dansar-
inn fyrir leikaranum.
Þarað auki hefi ég um fimmtán
ára skeið fengist við kennslu.
Margir nemendur minir hafa
orðið einsdansarar viö Stóra leik-
húsið og getið sér gott orö:
Akimof, Gordéef, Bogatirjof,
Kozlof, Fjodorof, Leonova.
Hefðin og
nýjungarnar
— Nú er þaö stundum sagt um
rússneska ballettinn að hefðin sé
helst til þungur baggi á honum.
— Það finnst mér ekki. Ballett-
ar eins og Saga um ást, íkaros,
Angara (sem er um samtima-
efni), „Ys og þys út af engu”, sem
við frumsýndum i fyrra, allt eru
þetta ballettar sem sýna, að Stóra
leikhúsið hefur ekki numið staðar
við hefðina, en heldur áfram með
hana. Mér finnst leiðinlegt, að
fáir sjá þessar sýningar erlendis,
þvi það er nú svo, aö þeir sem
panta okkur i heimsókn, treysta
mest á að sígildir ballettar, sem
allir þekkja, tryggi aðsókn og
góða miðasölu. Þvi miður er það
svo, að flestir fara ekki i leikhús
til að sjá eitthvað nýtt, heldur til
að hitta gamla kunningja i ball-
ett, rifja upp, bera saman viö
fyrri frammistööú osfrv.
— Hvað finnst yöur um þá hópa
sem reyna að segja skilið við hina
klassisku hefð meö hvað rót-
tækustum hætti?
— Það er nú svo með ýmsa
hinna smærri hópa, sem vilja'
gera eitthvað mjög nýtiskulegt,
að þeim hættir til aö hlaupa yfir
veigamikinn hlekk i þróun listar-
innar. Þeir hlaupa kannski yfir
klassiskan ballett og fást við
módern dans, sem er vissulega
auðveldari tæknilega séö — en
þetta kemur niður á þeim
kunnáttubrag sem á að vera af
hverri sýningu. Hinsvegar
gengur allt miklu betur, þegar
þeir, sem kunna hið hefðbundna
— eins og þeir i Paris, eða New
York City Ballett, fást við til-
raunastarfsemi og nýsköpun.
— Þér hafið unnið með
mörgum erlendum flokkum, en
liklega aldrei með dansflokki sem
er á svipuðu bernskuskeiði og
hinn islenski?
— Nei, það er vist rétt. En mér
þykir mjög gaman að vera hér.
Hér eru dansarar sem kunna sina
hluti mjög vel, hér er áhugi og ég
held aö það, sem er til nú, gefi
möguleika á að gera djarfar
áætlanir um framtiö islensks
ballets. Ég verð þess var núna á
æfingum og þegar ég hefi reynt
litillega að hjálpa til, að allir eru
opnir og vilja fræðast sem mest,
safna reynslu. AB
Marius Liepa I Spartakust: fyrir viku hlaut hann verðlaun Mariusar
Petipa I Paris.