Þjóðviljinn - 07.04.1977, Blaðsíða 16

16 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 7. apríl 1977
1 Sovétrikjunum er hægt að kaupa bjór af ben-
síntönkum. Hér er höfundur greinarinnar aft
kneyfa slikan bjór. Eins og sjá má stingur
klæftaburftur, hár- og skeggfar nokkuft i stúf.
Götumynd frá Leningrad. Fólki varft starsýnt á okkur.
Leiftur úr Austurvegi
Þegar landamæri Rússa-
veldis nálgast hægir lestin
smám saman á sér. Klukk-
an er 2 að nóttu. úti fyrir
er skuggalegt skóglendi.
Þoka læðist um dalverpi og
gerir næturhúmið drauga-
legra og óraunverulegra en
ella. Uppi yfir trjátoppun-
um gægist öðru hvoru hálf-
ur skinandi máni eins og
sigö.
Okkur er ekki rótt.
Augnablik læðist að manni
ef i. Hvað ert þú litli karl að
voga þér inn i hið mikla
rússneska lögregluveldi?
Lestin stoppar nú öftru hvoru.
Vift litum út i hvert skipti og
finnst sem þetta sé nákvæmlega
eins og landamærin eiga aft vera:
tré, þoka og háir staurar meft
kastljósum, en alltaf fer lestin af
staft án þess aft tollþjónn láti sjá
sig.
Aft lokum er stoppaft lengi og úti
er dauöaþögn. Siftan mjakast
lestin af staft, fram hjá skilti meft
rauftu merki, yfir skóglaust belti
meft einfaldri gaddavirsgirftingu.
og Finnland er aft baki. Viö erum
komin til Rússlands.
Playboy gert
upptækt
Tollþjónninn er ungur maftur
sem talar góöa ensku. Hann hefur
enga vafninga á hlutunum, byrjar
að telja gjaldeyri okkar og bera
saman við skýrslur sem vift höf-
um áftur útfyllt. Hann litur i tösk-
ur okkar, gáir undir dýnur, upp á
skápa. Spyr okkur hvort vift höf-
um timarit og hvers konar þá.
Ég rétti honum Playboy, keypt
á brautarstöftinni i Helsinki.
Hann flettir blaftinu lauslega og
segir siöan:
Þetta timarit er bannaft i Sovét-
rikjunum.
Playboy gert upptækt. Toll-
skoftun lokið.
Skömmu siftar brunar lestin á-
leiftis til Leningrad.
Skyndilega fer ég
að tala þýsku
A bráutarstöftinni i Leningrad
stöndum vift sem glópar. Fólk
flengist fram og aftur um stööina
og talar ekkert nema rússnesku.
Sérstakur maður átti aö taka á
móti okkur hér og fylgja okkur til
hótelsins. Vift vitum ekki hvafta
hótel vift eigum aft fara á. Enginn
maftur sést. Enginn skilur okkur.
Viö stöndum ráövillt eins og vift
hefftum dottift niftur á tungliö.
Ungversk hjón sjá aumur á okk-
ur. Þau tala þýsku og skyndilega
tala ég lika þýsku sem ég hef
aldrei gert nema i skóla. Mér til
mikillar furftu tala ég reiprenn-
andi þýsku efta svo finnst mér aft
minnsta kosti. Ungversku hjónin
koma okkur upp i leigubil og
segja okkur aft fara á ákveftift
hótel. .
Næsta dag er
konan mín á kjól
Vift göngum stefnulaust út i
borgina Leningrad. Ég verft fljótt
var vift aft fólk glápir á okkur. Ég
lit á konu mina og reyni að finna
út hvaft er athugavert vift hana.
Hún er i venjulegum siftum bux-
um.
Guö hjálpi mér! Rússneskar
konur eru allar i kjólum.
Ég þrif um kjálka mér og um
kollinn. Skegg og sitt hár. Þarna
kom þaft. Svo er ég i bjánalega
vikkandi hippagallabuxum.
Rússar eru i aftskornum svörtum
buxum eins og siöaöir menn.
Ég finn aft roði færist upp i
kinnarnar. Ég sé þrjár ungpiur
koma á móti mér. Þær flissa og
skella svo upp úr þegar vift erum
aft baki. Annars láta aftvifandi
vegfarendur sem ekkert sé, þaft
eru bara þessar stelpur. En inn I
yfirfullum strætisvögnum og
sporvögnum sem þjóta fram hjá
glyttir i þúsund starandi augu. Ég
rétti úr mér og ekki er laust vift aft
leynd hégómagirni láti á sér
kræla. Það er nú dálitiö kitlandi
aft vekja athygli.
En næsta dag er konan min á
kjól.
isinn er þvi
miður bráðnaður
Borftsalur hins risastóra og ný-
tiskulega Hótel Leningrad.
Undir svignandi borftum sitja
ameriskir túristahópar, sem
rússneskir þeytast i kringum eins
og skopparakringlur. Kampa-
vinstappar fljúga og hlátraskellir
kvefta vift.
Aftrir gestir sitja á viö og dreif
um hina stóru sali. Okkur er visaft
til sætis úti i horni og erum þar
lengi afskipt.
Loks eftir langa bift kemur til-
komumikil og búkonuleg þjón-
ustustúlka sem stendur heldur
betur gustur af.
Vift flýtum okkur aft benda á
rétti á matseftlinum, en þaft er
næstum þvi sama hvaö vift bend-
um á. Ekkert viröist vera til. Viö
bendum fumandi á hin torskild-
ustu nöfn og loksins skrifar stolts-
jómfrúin eitthvaft vandlega niftur
og fer.
Nú liöur langur timi.
Hljómsveit tekur sér stööu á
háum palli og leikur Ragnars
Bjarnasonarleg lög svo sem
Kvöld i Moskuborg og fleira I
þeim dúr.
Tvær fullar rússneskar kerling-
ar taka aö dansa hvor vift aöra á
hinu stóra gólfi. Þær komast i
stuöog dansa nú rússneskan dans
sem ákafast. Amerisku feröa-
mennirnir risa upp og klappa og
hrópa. Vift brosum og klöppum
iika.
Ekkert ber á matnum.
Þegar vift erum oröin nær von-
laus kemur ungur þjónn meft yfir-
varaskegg og alla tilburfti eins og
hann vildi vera italskur þjónn.
Hann kemur meft matinn og meö-
an við borftum skemmtum vift
okkur við aft geta upp á hvaft vift
séum aft borfta.
Viö höfum lika nógan tima til aft
viröa fyrir okkur aöra gesti og
hlusta á hljómsveitina.
Þegar isinn er bara eftir, en
hann höfum vift pantað vitandi
vits, kemur enginn is. Vift biftum
og biftum. Amerikanarnir eru
Sveitamenn hafa brugðið sér til borgarinnar en eru ekki allir jafn
hrifnir af því að láta taka myndir af sér.
i staðinn fyrir samlagningarvélar eru talnastokkar í öllum búðum
Rússíá. Hér eru húsmæður að kaupa ávexti.
i 1 mmm
* ♦ v ■

b. > m *♦ * * 1 1
í *. jSjK <r