Þjóðviljinn - 24.01.1978, Blaðsíða 4

4 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 24. janúar 1978.
Málgagn sósíalisma,
verkalýðshreyfingar
og þjóðfrelsis
Otgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Ritstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson.
Umsjón með sunnudagsblaði:
Arni Bergmann.
Auglýsingastjóri: Gunnar Steinn
Pálsson
Ritstjórn, afgreiðsla, augiýsingar:
Síðumúla 6, Simi 81333
Prentun: Blaðaprent hf.
Þau próf sem
skipta máli
Sighvatur Björgvinsson, alþingismaður
skrifar langlokugrein i Alþýðublaðið á
föstudaginn var um ,,sögu” Þjóðviljans
og stjórnmálahreyfingar islenskra só-
sialista.
Þingmaðurinn hellir úr skálum reiði
sinnar með fágætum gifuryrðum og svi-
virðingavaðli, svo að ætla má, að Þjóðvilj-
inn hafi nú siðustu dagana farið meira en
litið fyrir brjóstið á þessum annars dag-
farsprúða pilti.
Máske er samviskan eitthvað að angra
„siðbótarmennina” i Alþýðuflokknum,
þar sem þeir standa i augsýn alþjóðar og
rétta fram kámuga fingurna eftir fé úr
erlendum sjóðum til útgáfu Alþýðublaðs-
ins og stjórnmálastarfsemi Alþýðuflokks-
ins.
Sighvatur Björgvinsson kemst að þeirri
spaklegu niðurstöðu, að Þjóðviljinn og sú
stjórnmálahreyfing, sem að honum stend-
ur hefði aldrei átt að verða til, — þarna
hefði Alþýðuflokkurinn einn getað dugað!
Dauðadóminn yfir Þjóðviljanum kveð-
ur Sighvatur upp með þeirri einkar frum-
legu röksemdafærslu, að þetta blað hafi
löngum verið i vinfengi við þá bölvuðu
Rússa. Einföld söguskýring það.
Það er kunnara en frá þurfi að segja, að
sú var tið að margir fremstu baráttumenn
verkalýðshreyfingarinnar hér á íslandi
sem annars staðar, gerðu sér bjartar von-
ir um þjóðfélagsþróunina i Sovétrikjun-
um. Þannig var þetta á kreppuárunum
fyrir strið, og þannig var þetta á árum
heimsstyrjaldarinnar siðari, þegar Sovét-
rikin börðust tvisýnni baráttu við heri
nasista Þýskalands.
Sighvatur Björgvinsson og aðrir smá-
kratar geta glatt sig að vild yfir þvi, að
þær vonir, sem ýmsir bestu baráttumenn
islenskrar verkalýðshreyfingar gerðu sér
þá um Sovétrikin hafa ekki ræst. Það
kemur ekki mál við okkur. íslenskir só-
sialistar voru aldrei erindrekar erlends
valds. <
Ágreiningur um þjóðfélagsástand i öðr-
um heimshluta er eitt. Ágreiningur um
viðfangsefni stjórnmálanna i eigin landi
er annað. Tveir íslendingar geta t.d. verið
algjörlega sammála um ástandið i Kina,
en engu að siður verið harðvítugir and-
stæðingar og úr sitt hvorum flokki i
islenskri pólitik. Hitt er lika til að tvo
menn greini mjög á um ástandið i Kina, en
séu hins vegar sammála um öll meginmál
islenskra stjórnmála, og þess vegna i ein-
um og sama flokki.
Það er að sjálfsögðu afstaðan til bar-
áttunnar á heimavigstöðvum sem sker úr.
Ekkert blað fordæmdi innrás Sovétrikj-
anna i Tékkóslóvakiu fyrir 10 árum harð-
ar en Þjóðviljinn. Sighvatur Björgvinsson
er ekki vandaðri en svo, að hann heldur
þvi fram að við höfum stutt þessa innrás.
Þjóðviljinn fordæmdi einnig innrás Sovét-
rikjanna i Ungverjaland fyrir röskum 20
árum. Sighvatur segir okkur hafa stutt þá
innrás. Þjóðviljinn hampaði stjórnmála-
hreyfingu Titós Júgóslaviuforseta fyrir 30
árum, þegar hún var hvað harðast for-
dæmd af Kremlstjórninni og flestum
Kommúnistaflokkum. Þjóðviljinn hefur
aldrei verið erlent útibú.
En ef Sighvatur Björgvinsson og þeir
borgarar, sem nú eru að þurrka siðustu
merki verkalýðshreyfingarinnar af
Alþýðuflokknum ætla að gera sér glaðan
dag yfir þvi árið 1978, að róttækari arm-
urinn i islenskri verkalýðshreyfingu,
Halldór Laxness, Þórbergur Þórðarson og
fleiri góðir menn hafi fallið á prófi um
Sovétrikin árið 1937, — þá skulum við
muna eftir þvi, hversu mörg önnur próf
þeir hinir sömu stóðust fyrr og siðar hér á
sinum eigin heimavigstöðvum.
Það eru þau próf sem skera úr. Á þeim
prófum nær öllum féllu hinsvegar foringj-
ar Alþýðuflokksins — hver um annan
þveran. Þess vegna er Alþýðuflokkurinn
orðinn sá skuggi af sjálfum sér, sem við
höfum fyrir augum. Foringjar Alþýðu-
flokksins gáfu baráttuna fyrir jafnréttis-
þjóðfélagi sósialismans upp á bátinn og
gerðust flestir handlangarar hjá innlendu
og erlendu auðvaldi. Þess vegna fengum
við „viðreisnarárin” tólf. Þeir fögnuðu
inngöngu Islands i NATO. Þeir hafa verið
dyggir stuðningsmenn bandariskrar her-
setu á íslandi, — lika meðan harðast var
barist i Vietnam —. Þeir fögnuðu innrás
erlends f jármagns i islenskt atvinnulif og
áttu hvað mestan þátt að byggingu álvers-
ins i Straumsvik. Þeir lýstu þvi hinsvegar
yfir i Alþýðublaðinu fyrir 7 árum, þegar
Sighvatur Björgvinsson var ritstjóri
blaðsins, að einhliða útfærsla islensku
landhelginnar væri „siðlaus ævintýrapóli-
tik”.
Þeir féllu á prófi verkalýðsbaráttunnar.
Þeir féllu á prófi sjálfstæðisbaráttunnar.
Hafi þeir staðist eitthvert krossapróf um
Kreml eða Kina, þá er það glópaláni að
þakka, og skiptir engu máli.
k.
EXIT Þórarinn
Stört er höggviö i Fram-
sóknarflokknum i Reykjavik.
Þaö verða að teljast nokkur tlð-
indi þegar formanni þingflokks-
ins, form. utanrikismálanefnd-
ar Alþingis og aðalritstjóra
Timans er sparkað út úr pólitik-
inni i einu vetfangi eftir 40 ára
starfvið flokksblaðið og tveggja
áratuga þingmennsku. Færri
munu vafalitið gráta það þótt
Alfreð Þorsteinsson hverfi nú
alfarið að þvi að selja notað
skran frá hernum fyrir rikið.
Þórarinn Þórarinsson hefur
það fram yfir marga aðra þing-
menn að hann hefur ætið haldið
sinu starfi og getur nú horfið áð
þviaðdunda sérá Timanum við
skriftir, enda segir hann sjálfur
blaðamennskuna standa sér
hjarta nær en þingmennskuna.
Hann skartar blaðamanna-
skírteini númer eitt.
En það er kaldhæðni örlag-
anna að ef til vill eru það Tima-
skrif hans sem hafa orðið hon-
um að falli, þegar öllu er á botn-
inn hvolft.
Flokksvélin
bilaöi
Meðan Eysteinn Jónsson hélt
verndarhendi yfir Þórarni gætti
þess lengi vel i skrifum hans að
hann var sæmilega róttækur af
Framsóknarmanni að vera. Svo
mjög kvað að þessu að þegar
ihaldssóknin hófst innan Fram-
sóknarflokksins i Reykjavik
höfðu forystumenn hennar mjög
horn I siðu Þórarins. Hann svar-
aði einsog honum var lagiö með
þvi að ganga á mála hjá þessu
nýja forystuliði. Afleiðingin er
sú að innan Framsóknarflokks-
ins átti Þórarinnekki eftir neinn
stuðningshóp sem treysti hon-
um fullkomlega.
Eysteinn Jónsson vildi ekki
láta Þórarinn gjalda þess I sinni
formennskutiö að hann stýrði
penna i þágu flokksforystunnar
áTimanum. Þessvegna stuðlaöi
hann að þvi að Þórarinn væri
efstur á listanum i Reykjavik,
en maður með meiri alþýðuhylli
en hannværi i öðru sæti, þvi að
annanhvornleiðarahjá Þórarni
mátti skrifa á reikning flokks-
forystunnar.
Eysteinn Jonsson og fleiri
börðustfyrir Þórarinn um helg-
ina, en allt kom fyrir ekki. Of
seint var farið af stað. Þórarinn
hafði flokksvélina með sér og i
prófkjörinu bilaði hún.
Jón Aðalsteinn Jónsson,
kaupmaður, gerði það sem
fyrirrennara hans I formennsku
fulltrúaráðs flokksins i Rykja-
vik datt aldrei i hug. Kristinn
gætti þess að flokksvélin sinnti
þvi hlutverki 5inu að skila for-
ystumönnum flokksins sinu. En
Jón Aðalsteinn, höfuð flokks-
vélarinnar í Reykjavik, skellti
sér i harða kosningabaráttu
sjálfur, og hirti af Þórarni 4-500
atkvæði i 1. sætið.
Þetta gerði það aö verkum, að
þvi er kunnugir Framsóknar-
menn telja, að hópur af yngra
fólki og hefðbundnu andstöðuliöi
gegn Kristni — Alf reö og Co náði
nú yfirhöndinni i prófkjörinu,
eftir að hafa beðiö lægri hlut i
mörgum innanflokkskosningum
á siðustu árum.
Frændur eru
frœndum verstir
Hræðslubandalagið um
óbreytta röðun á listanum —
fjórveldabandalagið — sem
FLOKKSVÉL.
ÍWAAmoti mér"
' preft'"w 'nmókmrilolÚ27W*" me> H
HRHNSUtWRDÖlDN
^ VANNST0RANS16UR
.
PrófKjör
framsóKnar-
mannaí
ReyKjavíK:
Aiþingi
Borgarstjóm

myndað var fyrir prófkjörið
reyndist Þórarni illa. í fyrsta
lagi sveik Einar Agústsson
þetta samkomulag með þvi að
lýsa yfir að hann ætlaði að
keppa að fyrsta sætinu. í öðru
lagi gaf það Guðmundi G. Þór-
arinssyni færi á að koma fram
sem sameiningarafl gegn þvi.
Þórarinn Þórarinsson getur
nú nagaö sig i handarbökin yfir
að hafa komið frænda sinum
Guömundi G. Þórarinssyni inn I
pólitikina á sinum tima.
Frændur eru frændum verstir
eins og sagt er. Enginn vafi er á
þvi að skiptin á Þórarni og
Guömundi.flokkast undir hægri
sveiflu, hvað sem segja má um
sveiflur Timaritstjórans i póli-
tikinni á fjórum áratugum. Sá
siðarnefndi er greindur sér-
hagsmunapotari sem aldrei
hefur verið sakaður um að láta
„samvinnuhugsjónir” Fram-
sóknarflokksins binda hendur
sinar. Þrátt fyrir það er sagt að
flokksformaðurinn ætli honum
stóran hlut.
—ekh