Þjóðviljinn - 31.03.1978, Síða 4

■ ■■
4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 31. mars 1978
Málgagn sósíalisma,
verkalýðshreyfingar
og þjóðfrelsis
Ctgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiftur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson.
Umsjón meft sunnudagsblafti:
Arni Bérgmann. ___
Auglýsingastjóri: GunnarSteinn
Pálsson
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Siftumúla 6, Simi 81333
Prentun: Blaðaprent hf.
Lýðrœðislegur
réttur
Ein meginforsenda lýðræðis er félaga-
frelsi, réttur hvers einasta manns til þess
að ganga i félag með öðrum mönnum til
þess að koma fram hugsjónamálum. A
þessum grundvelli félagafrelsis starfa
stjórnmálaflokkar hér á íslandi. Til þess
að geta haldið uppi starfsemi telja stjórn-
málaflokkar yfirleitt nauðsynlegt að vera
með skrifstofurekstur, einhverja launaða
starfsmenn og blaðaútgáfu. 1 þessum efn-
um eiga f jármagnsaðilarnir i þjóðfélaginu
allt aðra og betri aðstöðu en þeir sem litið
fjármagn eiga. Þannig er þvi háttað á
Islandi. Morgunblaðið er stærsta blað sem
gefið er út á íslandi. Það nýtur meiri aug-
lýsinga en önnur blöð frá fjársterkum að-
ilum. Þjóðviljinn aftur á móti birtir að
visu auglýsingar, en blaðið hefur jafnan
verið rekið með halla. Frá venjulegu
rekstrarsjónarmiði auðvaldsþjóðfélags-
ins er slikt blað „vitlaust fyrirtæki”. En
þeir menn sem vilja taka þátt i þvi að
berjast fyrir verkalýðshreyfingu, sósial-
isma og þjóðfrelsi hafa til þess lýðræðis-
legan stjórnarskrárbundinn rétt að
mynda félag til þess að gefa út blaðið og
til þess að greiða hallann af blaðinu. Þetta
hefur verið gert i rúm fjörutiu ár. Þjóð-
viljinn hefur alltaf verið rekinn með halla,
en stuðningsmenninrir hundruðum og
þúsundum saman hafa lagt fram fé til
þess að greiða þennan halla. Formaður
Alþýðuflokksins hefur lýst þvi yfir að hann
trúi þvi ekki að unnt sé að standa undir
halla Þjóðviljans með fjárframlögum ein-
staklinga. Þessi afstaða formanns
Alþýðuflokksins sýnir i fyrsta lagi trúleysi
hans á möguleika stjórnmálahreyfinga
alþýðunnar til þess að starfa. Þessi af-
staða formannsins sýnir að hann telur
nauðsynlegt til þess að gefa út dagblað að
auðstéttin i landinu eða útlendingar hjálpi
til. Þessi afstaða Benedikts Gröndals
lýsir i stuttu máli vesaldóm Alþýðuflokks-
ins eins og hann er á sig kominn i dag.
En Þjóðviljinn kemur út og forráða-
menn Þjóðviljans héldu i gær blaða-
mannafund þar sem þeir gerðu nákvæma
grein fyrir fjárhag blaðsins og svöruðu
öllum spurningum fréttamanna um þau
mál. Á blaðamannafundinum var gerð
grein fyrir fjármögnun Þjóðviljahússins
nýja og fyrir rekstri blaðsins undanfarin
ár. Jafnframt var blaðamönnum afhent
itarleg greinargerð um málin og er hún
birt i heild i Þjóðviljanum i dag. Með þvi
að halda þennan blaðamannafund vilja
forráðamenn Þjóðviljans ryðja brautina
fyrir aðra aðila i þjóðfélaginu sem gefa út
dagblöð og fyrir stjórnmálasamtök. Er
þessi afstaða i samræmi við tillögu-
flutning Alþýðubandalagsins á alþingi þar
sem flutt hefur verið tillaga um rannsókn
á fjárreiðum stjórnmálaflokkanna og um
að sett verði löggjöf um það efni. Vonandi
verður fordæmi Þjóðviljans með blaða-
mannafundinum i gær til þess að ýta við
öðrum aðilum.
1 upphafi var minnt á stjórnarskrár-
bundinn rétt manna til þess að mynda
félög hugsjónum sinum til framdráttar.
Alþýðan i þessu landi getur ekki látið sér
nægja það eitt að mynda félög, hún verður
sjálf að leggja fram starf og hún verður
sjálf að leggja fram fé til þess að standa
undir þeim kostnaði sem af þvi hlýst að
stofna félög og gefa út blað málstaðnum til
framdráttar. í rösklega 40 ára sögu
Þjóðviljans hafa þúsundir og aftur
þúsundir islenskra alþýðumanna skilið
nauðsyn þess að eiga blað sem vopn i
baráttunni á hverjum tima. Oft hefur
fjárhagur blaðsins verið ákaflega þröng-
ur, miklu þrengri en hann er nú. Samt hef-
ur alltaf verið til nægur fjöldi fólks til þess
að leggja Þjóðviljanum lið og svo er enn
og verður. Tapi Þjóðviljinn á þeim grund-
velli sem birtist i áhuga og hugsjónum og
starfi fólksins i hreyfingunni er hann
orðinn allt annað blað. Forsendan fyrir til-
veru Þjóðviljans eru hugsjónir fólksins,
þær hugsjónir að berjast fyrir þjóðfélagi
sósialisma, jafnréttis og þjóðfrelsis.Sé sú
forsenda ekki lengur til á Þjóðviljinn að
hætta að koma út. — s.
Stalinistar
taka við af
lýðrœðissinnum
Lesift I dáiki Svarthöfða I Visi:
Ólafur Ragnar Grimsson,
prófessor, er oröinn oddviti
stalinista i Alþýöubandalaginu
og tekinn aö ryöja burt viður-
kenndum lýöræðissinnum i
flokknum eins og Magnúsi
Kjartanssyni. Svarthöföi rýfur
langa þögn sina til þess að koma
þessari kenningu á framfæri og
fullyrðir að Óalfur Ragnar sé nú
orðinn helsti linudansari
Alþýöubandalagsins á hinni
kunnu Moskvulinu.
Til samanburðar ættu menn
að fletta nokkrum árgöngum af
Morgunblaðinu og Visi og leggja
saman dálkmetrana af „upplýs-
ingum” þessara virðulegu blaða
um stalinisma, Moskvufylgni og
almennan skepnuskap Magnús-
ar Kjartanssonar. Ekki er
örgrannt að fyrir kosningarnar
1967 hafi þvi verið haldið
fram að stalinistinn Magnús
Kjartansson og Moskvuklikan i
Alþýðubandalaginu væri að
ryðja burtu alkunnum lýðræðis-
sinnum i flokknum.
En þeir eru seigir viö að end-
urtaka sig á borgarblöðunum og
eftir svo sem áratug er eins vist
aö Ólafur Ragnar veröi aftur
tekinn i tölu lýðræöissinna i Visi
og Morgunblaöinu. En klippari
þessa þáttar er fús til þess að
lofa þvi aö éta hattinn sinn ef sá
spádómur hans rætist ekki að þá
verða enn á kreiki kenningar
um að stalinistar og Moskvu-
agentar i Alþýöubandalaginu
séu að velta lýðræðissinnum
eins og Ólafi Ragnari úr sessi.
Kommakrossferð
Vilmundar
Alþýöubandalagsmönnum
stendur nokkur stuggur af þvi
að ritstjórar Morgunblaðsins
eru nánast hættir að kalla þá
komma og öðrum viröingarheit-
um, og klifa á viðlika kenning-
um og Svarthöfði um dularfull-
ar klikur Moskvuagenta og
stalinista, sem öllu ráði bak við
tjöldin i Alþýðubandalaginu og
snúi sakleysingjum og lýðræðis-
sinnum i flokknum um fingur
sér.
Oss er bættur skaðinn með þvi
að Vilmundur Gylfason hefur
hafið mikla krossferð gegn
þessari vá, og heldur uppi merki
Morgunblaösins eftir mætti þótt
aðstöðuleysi bagi hann nokkuð.
Alþýðublaðið spilar undir af
veikum mætti og virðist hug-
sjónagrundvöllur jafnaðar-
stefnunnar hafa snúist upp i
andstæðu sina i höfði ritstjóra
þess og Vilmundar Gylfasonar.
1 hugum þeirra er höfuðinntakið
að berjast á móti stærsta verka-
lýðsflokknum og forystusveit
verkalýðshreyfingarinnar. Ekki
lofar umsnúningur þessi og hin
nýgamla forysta Alþýðuflokks-
ins góðu uppá framtiðina.
Nærtæk skýring er þó til á
hamagangi Vilmundar. Sjúk-
legt kommúnistahatur er arfur
úr fööurgarði og vafalaust hafa
rök Þjóðviljans og gagnrýni
Alþýðubandalagsins vegna
svika dr. Gylfa við æskuhug-
sjónir sinar og gömul baráttu-
mál Alþýöuflokksins verið
fleinn i holdi hans frá æskuár-
um.
1 annan stað er það ekki
óskynsamleg stefna að taka við
af Morgunblaðinu við aö nýta
Moskvugrýluna og
kommúnistataliö til þess aö
hræöa hugsandi kjósendur frá
þvi að taka skrefið alla leið til
vinstri i komandi kosningum og
kjósa Alþýðubandalagið. Spila-
mennska Alþýðuflokksins fyrir
kosningarnar byggir öll á þvi að
óánægjustraumurinn frá stjórn-
arflokkunum stöðvist við krata-
dyrnar.
Með þvi að ala á komma-
skrekk, mæra her i landi og
NATÓ og fjandskapast við
verkalýðshreyfinguna biðlar
Vilmundur Gylfason til
óánægðra Sjálfstæðismanna og
vonar að þeir verði sá grund-
völlur sem aftur kemur Alþýðu-
flokknum i flokkatölu. Viðreisn-
arsængin biður svo uppbúin aö
loknum kosningum.
Sigurhátíð
kratanna
Nú uppá siðkastið hefur
Alþýðuflokkurinn tekið upp
annaö baráttumál sem ber ekki
siður vott um glæst skrið á
flokksskútunni og hugsjónainn-
tak baráttunnar. Það er barátt-
an fyrir þvi að leggja Alþýðu-
blaðið niður. Linnulaust hefur
hún staðið innanflokks um
nokkurra ára skeið og enda þótt
maður hafi gengið undir manns
hönd i þessari háleitu baráttu
hefur gengið illa að kveða
drauginn niður. Tregðulögmál
hefðarinnar og aldursins lætur
ekki aö sér hæða og út hefur
blaðið komið. Enda þótt flokks-
menn hafi neitað um hrisið til
þess að kynda undir útgáfunni,
hefur Alþýðublaðið komið sér
innundir hjá bilasölum og þró-
unarlandasjóðum bræðrakrata
annarsstaðar á Norðurlöndum
— og lifað af. En nú er loks tekið
að hilla undir árangur i þessari
baráttu gegn Alþýðublaðinu.
Hvernig sem allt veltist með
afdrif Alþýðuflokksins i kom-
andi kosningum verða dagar
Alþýðublaðsins taldir að þeim
loknum. Lárviðarsveiginn fær
að sjálfsögðu Vilmundur Gylfa-
son. Og sigurhátið sina að kosn-
ingum afstöðnum hafa kratar
ákveðið að halda á rústum
Alþýðublaðsins.
Moggaeyrað
er nœmt
Morgunblaðið hefur áhyggjur
af þvi i miðvikudagsieiðara sin-
um að herstöðvaandstæðingar
kunni að leynast á framboðslist-
um Alþýðuflokksins. Það heimt-
ar að Bjarni Guðnason ákveði i
hvorn fótinn hann ætlar aö
stiga, en hann mun bæði hafa
stigið i NATÓ-fótinn og
herstöövaandstæöingafótinn
austur á landi. Þá telur Morg-
unblaðiö að herstöðvaandstæö-
ingur hafi komið i stað Jóns
Armanns Héðinssonar i Reykja-
neskjördæmi og biður lýðræðis-
sinna á Suðurnesjum að hefna
þess grimmilega.
Ósköp hefur litið farið fyrir
þessum herstöðvaandstæðing-
um, en vera má að einhverju
hafi verið hvislað á fundum
syðra og eystr%-og Moggaeyraö
er næmt. En þaö er afskaplega
einkennandi fyrir Morgunblaðið
að i orðum i niðurlagi leiðarins
felst sú hugsun að lýðræðissinn-
ar geti þeir einir talist sem eru
jafnframt herstöðvasinnar.
Herstöðvaandstæðingur getur
þarafleiðandi aö mati Morgun-
blaðsins ekki verið lýðræðis-
sinni. Og þetta er boriö á borð á
upplýstriöld kinnroðalaust. Þaö
má lengi misbjóða lýðræðishug-
sjóninni.
—ekh
I
■
I
■
I
■
I
■
I
■
I
■
I
I tilefni úthlutunar listamannalauna