Þjóðviljinn - 17.01.1980, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 17. janúar 1980.
GEIRFINNSMÁLIÐ FYRIR HÆSTARÉTTI:
Þórður Björnsson, ríkis
saksóknari hélt í gær
áfram hinni mjög svo
hvössu sóknarræðu sinni í
Guðmundar- og Geirfinns-
málunum, en eins og skýrt
var frá í Þjóðviljanum í
gær lauk hann sókn í Guð-
mundarmálinu á þriðju-
daginn og f jallaði því ræða
hans i gær um Geirfinns-
málið.
Hann hóf ræðu sína kl.
10.00 í gærmorgun og lauk
þá við á skömmum tíma að
fjalla um ýmis þjófnaðar
og f íknief namál, sem
ákærðu i Guðmundar- og
Geirf innsmálunum eru
ákærð fyrir. Þvi næst hóf
hann málflutning í Geir-
f innsmálinu.
Samantekin ráð.
Það er alveg ljóst, á þeim yfir-
heyrslum sem rikissaksóknari las
upp i gær, að ákærðu Sævar
Ciecielski, Kristján Viðar og Erla
Bolladóttir, hann var ekki kominn
að máli Guöjóns Skarphéðinsson-
ar i gær, höfðu tekiö sig saman
um að segja ósatt um Geirfinns-
málið ef þau yrðu tekin föst. Virö-
Guömundur Ingvi Sigurðsson hrl. verjandi Erlu Bolladóttur t.v. og Jón Oddsson hrl. verjandi Sævars
Ciecielskis. (Ljósm. — eik)
Ákváðu meinsærið til
að gera málið trúlegra
ist svo, sem þau hafi ákveöiö að
bendla ákveðna menn við málið
og hafi verið búin að búa sér til
sögu um hvernig málin gengju
fyrir sig. Þessi saga kemur fram
við fyrstu yfirheyrslur yfir þeim
öllum, ekki alveg eins, en mjög
lik.
Þegar um þetta er rætt, veröur
aö hafa i huga að það leið heilt ár
frá hvarfi Geirfinns þar til
ákærðu voru handtekin og yfir-
heyrö og nærri 2 ár frá hvarfi
Guömundar Einarssonar.
Þess ber einnig að geta, að eftir
að Erla Bolladóttir hafði hætt að
bendla menn við máliö, sem ekki
komu þvf viö.og var farin að segja
frá á sama hátt og Sævar,
Kristján og siðar Guðjón Skarp-
héðinssoaþá var hún spurö að þvi
við yfirheyrslu, hvers vegna þau
heföu nefnt nöfn Einars Bollason-
ar, Sigurbjörns Eirikssonar, Jóns
Ragnarssonar, Valdimars Olsen
og Magnúsar Leopoldssonar.
Svaraöi Erla þvi til, en hún hafði
ailt framundir það siðasta við
yfirheyrslur nefnt þá Valdimar
Olsen og Einar Bollason sem
þátttakendur I aðförinni aö Geir-
finni, aö þessir menn hefðu ekki
gert sér neitt, en þau ákærðu
hefðu ákveðið að nefna þessa
menn, sem þau nefndu „Klúbb-
klikuna” ef þau yrðu einhvern
tlmann tekin og yfirheyrð.
sagöi Erla Bolladóttir
við yfirheyrslu
Akæröu sögðust hafa getaö
fylgst meö leitinni að Geirfinni i
gegnum blöðin i heilt ár, þau
sögðust jafnframt hafa vitaö að
„Klúbbklikan” væri bendluð við
spirasmygl og ætti i vandræöum
vegna þess og þvi ákveðiö að
nefna nöfn þeirra manna, ef þau
yrðu tekin, til aö gera sögu sina
trúlegri.
Neita og játa.
Þórður Björnsson ríkissak-
sóknari rakti mjög ýtarlega
hvernig gangur mála var við yfir-
heyrslur yfir þeim Sævari,
Kristjáni og Erlu. Hann rakti
fyrst gang mála viö hvarf Geir-
finns Einarssonar, en kom þar
næst aö þvi er þau Erla og Sævar
voru handtekin i desember 1975
vegna póstráns og úrskurðuð i
gæsluvarðhald. Þá kom það i Ijós
að Sævar var viðriðinn hvarf
Guömundar Einarssonar. Eftir
að Erlu var sleppt úr gæsluvarö-
haldi og komið var fram á árið
1976, tjáði hún rannsóknarlög-
reglunni að hún yrði sifellt fyrir
önæði ákveöinna manna, sem
Trésmiðir — Trésmiðir
KAUPAUKANÁMSKEIÐ
Námskeið i notkun véla, rafmagnshand-
verkfæra og yfirborðsmeðferð viðar hefst
i Iðnskólanum mánudaginn 28. jan. 1980 og
stendur i þrjár vikur. — Kennsla fer fram
mánudaga, þriðjudaga, miðvikudaga og
föstudaga kl. 17—21 og laugardaga kl.
14—18. Þátttaka tilkynnist fyrir 25. jan. til
skrifstofu Trésmiðafélags Reykjavikur,
Hallveigarstig 1, simi 27600.
Trésmiðaiélag Reykjavíkur
Meistarafélag húsasmiða
hefðu nokkrum sinnum hringt i
sig. Stundum var bara andar-
dráttur i simanum en stundum
var talað við hana og þá spurt
hvort hún væri ekki búin að gera
nóg. Þó var henni sagt að henni
væri óhætt enn um sinn, fram á
vissan dag.
Erla var þá spurö við hverja
hún væri hrædd og nefndi hún þá
til þrjá menn: Sigurbjörn Eiriks-
son, Jón Ragnarsson og Einar
bróður sinn Bollason. Um þetta
var rætt við Sævar og honum ekki
sögð nein nöfn, en spuröur hverjir
gætu verið að ógna Erlu. Hann
taldi þá upp sem ltklega þá sömu
og Erla haföi gert og sagöi þá
tengda hvarfi Geirfinns Einars-
sonar.
Hér má skjóta inni að nöfn
Magnúsar Leopoldssonar og
Valdimars Olsen komu inni þetta
nokkru siðar. Samt voru þeir
ásamt Einari handteknir fyrst, og
siðan Sigurbjörn, en Jón
Ragnarsson var aldrei úr-
skurðaður i gæsluvarðhald, þótt
nafn hans væri nefnt strax i fyrstu
atrennu. Þetta kom mörgum ein-
kennilega fyrir sjónir við réttar-
höldin i gær.
Þegar fariö var að yfirheyra
Sævar nánar kom upp nafn Krist-
jáns Viðars og að hann tengdist
málinu. í fyrstu neitaöi Sævar
Ciecielski allri þátttöku i Geir-
finnsmálinu, spann upp sögu, sem
hann svo margbreytti, uns hann
játaöi á sig fulla aðild að hvarfi
Geirfinns ásamt Kristjáni, Guð-
jóni Skarphéðinssyni og Erlu sem
vissi hvað fram fór.
Sama var að segja með
Kristján; hann neitaöi öllu fyrst,
en kom með einhverja sögu, mjög
ruglingslega, sem hann marg-
breytti og þvældi uns hann játaði,
og Erla Bolladóttir fór eins aö,
neitaði öllu lengi vel, en sagði svo
frá öllu sem hún sá og vissi,og bar
þvi saman viö lokafrásögn þeirra
Sævars og Kristjáns að mestu.
Leirmyndin og fleira
Þórðúr Björnsson rakti gang
fyrstu rannsóknar Geirfinns-
málsins. Kom hann þar inná gerð
leirmyndarinnar og mannsins
sem kom inni Hafnarbúðina i
Keflavik og fékk aö hringja,
kvöldiö sem Geirfinnur hvarf. 1
þvi sambandi benti hann á, að af-
greiðslustúlkurnar i búðinni
hefðu verið tvær. önnur sagöist
eftir sakbendingu, þar sem Krist-
ján Viðar var meöal annarra,ekki
sjá I hópnum neinn, sem liktist
þeim er fékk aðhringja. Hin sagði
að hún hefði alltaf verið óánægö
með gerð leirmyndarinnar; hún
væri ekki eins og sá sem fékk að
hringja. Viö sakþendingu sagöi
hún að ef munnsvip leirmyndar-
innar væri breytt væri þarna I
hópnum einn maður sem litist
leirmyndinni og væri sá likur
þeim manni sem fékk að hringja.
Þetta var Kristján Viðar.
Sögurnar
Fyrsta sagan sem Sævar sagði
af hvarfi Geirfinns var á þá leið,
að hann hefði verið á gangi niður
Laugaveg, þegar bifreið hefði
stoppað og þá voru þar komnir
Einar Bollason og Magnús Leo-
poldsson undur stýri. Þeir buðu
honum upp i bilinn og Einar
spuröi hann hvort hann væri til i
aö dreifa fyrir þá spira gegn
þóknun. Siðar hafði svo Einar aft-
ur samband viö hann og fóru þeir
ásamt Magnúsi Leopoldssyni og
Valdimar Olsen upp i bifreiö.
Magnús fór út aö hringja skömmu
siðar, kom aftur, sagði þetta
hafa „reddast” en að það hefði
orðið slys. Sagðist hann ekki hafa
þorað að segja frá þessu fyrr af
ótta við hefnd.
Siðan fer sagan að breytast við
hverja yfirheyrslu. Hann sagöist
hafa farið með til Keflavikur og
nefnir þá að Erla og Kristján hafi
verið með. Þá hafi veriö farið um
borð I bát.Sigurbjörn Eiriksson og
fleiri hafi verið með i þeirri ferð.
Sagðist hann hafa séð Kristján
Viöar slá þar Geirfinn og siðan
sagðist hann hafa séð Magnús og
Sigurbjörn drösla honurri útbyrð-
is. Þá kemur nokkrum vikum sið-
ar eða 8. mai 1976 að I bifreiðinni
sem lagði af stað til Keflavlkur
hefðu verið Asgeir Hannes
Eiriksson, Einar Bollason og
Magnús Leopoldsson. Siðar hafi
Asgeir farið i bifreið með Sigur-
birni og Valdimar. A leiðinni hafi
verið talað um að drepa einhvern
og Magnús veriö með riffil. Þegar
að bryggjunni kom, hafi þeir
Sigurbjörn og Geirfinnur komiö
upp á bryggjuna og hafi þá Valdi-
mar ráðist á Geirfinn en Sigur-
björn siðan skotið hann.
Svo er það við yfirheyrslu, sem
Sævar óskaði sjálfur eftir 27. okt.
1976 að hann fer að nálgast sann-
leikann i málinu eins og hann og
þeir Guðjón, Kristján og Erla
sögðu hann að lokum öll vera. Þá
kom sagan um hvernig þau fóru
til Keflavikur til að fá aö vita hjá
Geirfinni hvar spirinn væri
geymdur sem þau ætluðu að
stela. Siðan lýsir hann átökunum I
Dráttarbrautinni I Keflavik og
hvernig dauöa Geirfinns bar að
höndum, nema hvað hann segir
að Sigurbjörn hafi verið i Kefla-
vik. Það var ekki fyrr en 6. nóv.
sem hann viðurkenndi að enginn
af þeim sem hann hafði nefnt til
sögunnar, hefði verið i Keflavik
aöfaranótt 20. nóv. 1974, en að
öðru leyti staöfesti Sævar söguna
hvernig þeir Sævar, Kristján og
Guðjón veittust að Geirfinni i
Dráttarbrautinni I Keflavik, svo
hann hlaut bana af. Siöan lýsti
hann likflutningi að Grettisgötu i
Reykjavik, þar sem Kristján bjó,
og siðan flutningi á liki Geirfinns
upp i Rauðhóla þar sem þau
kveiktu I þvi og urðuðu siöan.
Guðjón er ekki sagður hafa verið
meö i þvi.
Saga Kristjáns er keimlik sögu
Sævars, nema hvað hún er öll
miklu ruglingslegri fyrst, en
skýrist undír lokin, þegar hann
játar þátttöku sina i hvarfi Geir-
finns. Sama er að segja með Erlu.
Hennar saga er mjög svipuð hin-
um, ekki eins ruglingsleg og
Kristjáns, en mjög lik samt og
verður svo næstum eins og hinna
þegar hún játaði að hafa orðið
vitni aö átökunum. Sagöist hún
siðast hafa séö Geirfinn á hnján-
um eftir átökin. Þá hafi Sævar
komið til sin og sent sig burt. Hún
dvaldi svo i yfirgefnu húsi i Kefla-
vik um nóttina, en fékk far með
tveimur bifreiðum frá Keflavik til
Reykjavikur. Hafa þeir bifreiða-
stjórar viðurkennt að hún hafi
fengiö með þeim far.
I dag heldur Þóröur Björnsson
áfram sóknarræðu sinni og fjallar
þá um þátt Guöjóns Skarphéöins-
sonar og Sigurðar Ó. Hreinssonar
i málinu. — S.dór
®ÚTBOÐ
Tilboö óskast i þvott á lini o.fl. fyrir ýmsar stofnanir
Reykjavikurborgar.
Utboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Frlkirkjuvegi 3,
Reykjavik.
Tiiboðin veröa opnuö á sama staö þriöjudaeinn 12 feb
1980 kl. 11 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYK3AVÍKURBORGAR
Fnkirkjuvegi 3 — Sími 25800
ucunan
Skrifstofustarf
Viö útgáfu Lögbirtingablaös og Stjórnartiðinda er skrif-
stofustarf, hálfan daginn, eftir hádegi, laust til umsóknar.
Krafist er stúdentsprófs, góðrar Islenskukunnáttu og véi-
ritunarkunnáttu.
Umsóknir sendist skrifstofu útgáfunnar, Laugavegi 116,
fyrir 22. þ.m.
Dóms- og kirkjumálaráöuneytiö.
15. janúar 1980.