Þjóðviljinn - 01.03.1980, Qupperneq 7

Laugardagur 1. mars 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
ó:’ ■:
viötölum mun birtast seinna i
blaöinu.
Nii er klukkan langt gengin i
átta og heyra má aö prúöbúnir
frumsýningargestir eru farnir aö
tinast inn i salinn. Leikarar eru
flestir tilbiinir i slaginn og marg-
ir þeirra sitja 1 setustofu og biöa.
Helgi Skiilason reykir siöustu
sigarettuna og greina má dálitinn
óróa i fari hans. Siguröur Sigur-
jónsson situr gneypur og horfir
þögull i gólfiö. Guörún Gisladóttir
er greinilega ekki mönnum sinn-
andi og á erfitt meö aö vera kyrr.
Þorsteinn Gunnarsson situr
rólegur og hallar sér aftur á bak
og lygnir aftur augunum meö
baröastóran hatt. Spennan er aö
ná hámarki.
Viö laumumst nú út og litum á
frumsýningargesti sem eru óöum
aö fylla húsiö. Ég og ljósmyndar-
inn erum eins og útigangar i sam-
anburöi viö þetta fina fólk. Mig
dauölangar samt til aö sjá sýn-
inguna og fæ leyfi hjá Þörarni
Þorkelssyni yfirdyraveröi til aö
sitja uppi á hanabjálka.
Þégar tjaldiö er dregiö frá.flat-
maga rússneskir menntamenn af
millistétt uppi I sveit I sumarfrii
út um allt sviö. Sumir eru i sól-
baöi, aörir aö tefla og drekka eöa
ræöa saman. Tveir varömenn eru
aö hreinsa rusl eftir þessa iöju-
lausu borgarbúa og þykir lltiö til
þeirra koma, finnast þeir latir og
leiöinlegir.
Smám saman fara þessar fjöl-
mörgu óliku persónur aö skýrast
og öruggur leikur ber engan vott
um taugaóstýrk.
Þetta er rússneska „intellig-
ensian” um aldamót. Fyrir sýn-
ingu hittum viö Erling Gislason
aö máli þar sem hann var aö búa
sig. Hann sagöi:otLIklega er fariö
þaö langt i sögusviö þessa leikrits
aö islenska „intelligensina” tekur
þvi þægilega.”
Og glotti viö tönn.
— GFr.
eru nær allir leikendurnir inni á
sviöinu allan timann. Þaö má þvi
segja aö flest hlutverkin séu aöal-
hlutverk.
Viö vitum varla hvert viö eig-
um aö snúa okkur. Fyrst villumst
viö inn I hárgreiöslustofu og þar
er veriö aö leggja siöustu hönd á
hárgreiöslu þeirra Guörúnar
Glsladöttur og Þórunnar Sigurö-
ardóttur. Viö spyrjum hvort þetta
sé gömul rússnesk hárgreiösla.
Þórunn segir aö listin sé aö gera
hina gömlu hárgreiöslutísku
þannig aö hún geti passaö inn i
nútimann og nútimakonur geti
sjálfar hugsaö sér aö vera greidd-
ar á þennan hátt.
Viö litum inn þar sem veriö er
aö sminka. Baldvin Halldórsson
er aö setja á sig skegg og svitinn
bogar af honum. Hann segir þó aö
þaö stafi ekki aö senuskrekk bein-
linis, heldur hitanum. Kristbjörg
Kjeld, sem situr viö hliö hans,
segir aö senuskrekkurinn sé mis-
jafnlega mikill en alltaf einhver.
Ef enginn væri er ekki allt meö
felldu.
Viö förum lika inn á senuna og
spjöllum viö leikmunaveröi en
leikmunir eru mjög margir i sýn-
ingunni og allir I rússneskum
aldamótastil. Viö röbbum lika viö
leiksviðsstjóra, sýningarstjóra og
hljóömeistara en frásögn af þeim
Þorsteinn Gunnarsson i
gervi Sjalimofs rithöf-
undar, og er það fyrsta
hlutverk Þorsteins i
Þjóðleikhúsinu síðan 1959.
Guðrún Gisladóttir leikur Varvöru, 27 ára gamla eiginkonu Sergei Basofs mála-
færslumanns. Hér er Margrét Jónsdóttir að hneppa kjól hennar rétt fyrir sýningu
Baldvin Haildórsson festir á sig skeggið. Hann leikur
Pústóbajka varðmann.
Sumargestir eftir Gorki í Þjóðleikhúsinu
Sigurður Sigurjónsson
leikur Vlas. Hann var
orðinn dálitið tauga-
óstyrkur rétt fyrir sýn-
ingu.
Erlingur Gislacon leikur
Basof málafærslumann:
Ég hef oft leikið presta og
djöfla/en ég minnist þess
ekki að hafa leikið lög-
fræðing fyrr.
Kenna mátti óróa i fari Helga Skúlasonar er hann
reykti síðustu sígarettuna fyrir frumsýninguna.
Hann leikur Súslof verkfræðing.
Myndir: gel. Texti: GFr