Þjóðviljinn - 14.04.1981, Blaðsíða 9

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 14. aprll 1981
Þriöjudagur 14. april 1981 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9
Þdr Sveinsson er rétt aö byrja
aö renna leirkrús
Eydis Guömundsdóttir pressar puntstrá á steinleirsplötu.
Ljósm: Ella. Stiilkan er aö búa til disk I stelliö sem Glit framleiöir.
Nytjalist og skrautmunir
Leir er eitt þeirra efna sem
maöurinn læröi aö nota sér til
gagns fyrir mörgum árþúsund-
um. i suöiægum löndum var
leirinn notaöur til aö búa til alls
konar ilát bæöi til eldamennsku ,
ogtil aö geyma I vln og matvæli.
Þar sem kostur var á voru hús
reist úr leir, sem sólin sá um aö
þurrka.
NU á dögum er leir einkum
notaöur til nytjahluta, lista-
menn hafa nýtt sér hann til
sköpunar listmuna og heilu
verkstæöin hafa risiö upp sem
framleiöa hluti til daglegs brúks
eöa skrauts.
Uppi á Artúnshöföanum er
verkstæöiö Glit og þangaö var
blaöamönnum boöiö i skoöunar-
ferö fyrir skömmu. Verkstæöiö
er I stórum sal, en á neöri hæö-
inni er verslun þar sem fram-
leiöslan er til sýnis og sölu.
Þegar verkstæöiö fór af staö
var hugsaö stórt, iönrekendur
sáu fyrir sér möguleika til Ut-
flutnings og um 80 manns voru
ráönir til starfa fyrsta kastiö.
EnAdam var ekki lengi i þeirri
paradis. Samkeppnin erlendis
frá, lftill markaöur hér á landi
og byrjunaröröugleikar uröu til
þess aö starfsfólki fækkaöi
verulega. Nú vinna um 20
manns hjá fyrirtækinu, en
framleiöslan hefur vaxið bæöi
aö fjölbreytni og gæöum. Mest
er salan yfir sumarmánuöina
þegar feröamannastraumurinn
Steinblómiö tilbúiö; til hliöar má sjá sælkerakrúsir meö áletrun.
stendur sem hæst, en meö þvl aö
leirvörur hafa mjög veriö i tisku
undanfarin ár hefur innlendi
markaöurinn heldur tekiö viö
sér.
Hvernig veröur leirmunur til?
Þaö fengum viö aö sjá þegar viö
gengum um verkstæöiö. Fyrst
veröur aö flytja leirinn og gler-
unginn ásamt litum inn er-
lendis frá. Hér á landi er enginn
leir sem dugar til slikrar fram-
leiöslu, einfaldlega vegna þess
aö landiö og jarövegurinn er
ekki nógu gamall.
Leirinn er eins og blaut klessa
þegar hann kemur i hendur þess
sem mótar hlutinn, leirkera-
smiösins, mismunandi stórir
hlunkar eftir þvi hvaö á aö búa
til. Viö horföum á Þór Sveinsson
taka leirklump, setja hann á
hverfistein (Oáréttan) og byrja
svo aö móta hann meö hönd-
unum um leiö og hjóliö snerist
Hér er páskaegg aö veröa til.
Glerungur borinn á krúsirnar.
Heimsókn
á leirmuna-
verkstæðið
Glit hf.
meö miklum hraöa. Meö hönd-
unum lagaöi hann leirinn til og
hann varö aö krukku. -
Á öörum staö var Eydis Guö-
mundsdóttir aö gera steinblóm.
HUn var meö puntustrá sem hún
breiddi Ut á steinleirsplötu. Siö-
an bar hUn á lit og glerung sem
stendur á um tima; siðan er lit-
urinn þveginn og leirinn settur I
brennsluofn.
Næst fylgdumst við meö leir-
kerasmiö móta leir sem hún
sagöi aö yröi kannski aö páska-
eggi, kannski nokkuð höröu
undir tönn.A neöri hæöinni kom-
um viö svo aö brennsluofnun-
um. Leirinn er settur inn á
kvöldin og brenndur yfir nóttina
(af þvi aö þá er rafmagniö ódýr-
ara), siöan veröur hann aö
kólna mjög hægt. Ef kólnunin
fer of hratt fram er hætta á aö
glerungurinn skemmist. Þegar
allter komiö út Ur ofnunum eru
munimir skoöa'ðir vel og vand-
lega til aö ganga Ur skugga um
aö ekki séu neinir gallar á. Viö
leirmunagerð eru alltaf tölu-
verö afföll, bæöi vegna þess aö
leirinn er misjafn, mótunin
tekst misvel og eins getur leir-
inn kólnaö of snögglega eins og
áöur er aö vikið.
Eftir hringferöumverkstæöiö
enduöum viö I versluninni þar
sem hópur af Bandarikjamönn-
um var aö kanna varninginn, en
aö sögn forráöamanna verk-
stæöisins er mikiö um þaö aö
feröamenn komi og skoöi verk-
stæöiö I leit aö Islenskum sér-
kennum.
Umþessar mundir er aö hefj-
ast framleiðsla á nýjum leir-
munum sem eru hannaöir af is-
lenskum leirkerasmiöum, alls
kyns nytjahlutir og skrautmunir
sem eiga að hressa upp á heim-
ilin og veita nýjum straumum
inn I hversdagsleikann.
— ká
„Erum bjartsýnir þótt
að þrengi um sinn
5?
Magnús bóndi Finnboga-
son á Lágafelli í Landeyj-
um leit hér inn til okkar nú
fyrir nokkru. Þótti bera vel
í veiði með að inna hann
frétta austan yfir Fjallið
og einkum þá úr hans
heimasveit/ Landeyjunum.
Vikum við þá fyrst/ eins og
siður er til sveita, að
veðurfarinu undanfarið.
20 stiga hitamunur
— Tiöarfar á siðasta ári var
meö eindæmum gott, lengst af,
sagöi Magnús. — Veturinn óvenju
lognsamur, snjóléttur og voraöi
snemma. Klaki fór hér mjög
snemma Ur jörö. Voriö var og
óvenju áfallalitiö hér um slóðir.
Aö vfsu geröi kuldakast i fyrstu
viku mai-mánaöar, meö verulegu
frosti, en hér meö ströndinni setti
niöur allmikinn snjó, sem hliföi
jöröinni þessa fáu daga og kom
þvi ekki neinn verulegur aftur-
kippur I gróður hér af þessum
sökum. Sumarið var sólrlkt og
gott og haustið einnig, en nokkuö
kalt. Fannst þó ekki mikiö fyrir
frostinu vegna óvenjulegra logna
og kyrröar i veöri.
En um miðjan des. brá veru-
lega til verri tiöar. Slöan hefur
veöráttan veriö framúrskarandi
leiðinleg, óvenjumikii snjóalög og
ófærö, ekki sist kringum jól og
áramót. Umhleypingar hafa
veriö miklir þannig að stundum
hefur hitamunur verið allt aö 20
gráöum i sólarhringnum, farið Ur
15—16 stiga frosti i 4—5 stiga hita.
Þessu hefur fylgt veruleg veður-
hæö og þaö á ölium áttum. Má þar
einkum minnast óveöursins, sem
gekk yfir landiö aðfararnótt
þriöjudagsins 17. febrUar.
Hér I sveit uröu þó ekki miklir
skaöar. Þó fór eitt hlöðuþak og
hluti af þaki ibúðarhúss á öðrum
bæ og á stöku staö lá við aö ein og
ein plata losnaöi, þótt ekki yröi
meira Ur. En til marks um veöur-
hæðina má geta þess, að mér er
kunnugt um að tveir „sturtu”-
vagnar tókust upp og fuku til. Aö
ekki uröu frekari skaðar á
mannvirkjum má eflaust rekja til
þess, aö hér er meiri hluti bygg-
inga nýlegurog traustur og einnig
hins, aö hér hvessir oft svo léleg-
ar byggingar standa ekki.
Einfasa rafmagn
óheppilegt
— Þiö hafiö auövitaö verið vel
„heyjaöir” eftir þetta góöa
sumar?
— Já, heyskapur i sumar gekk
framUrskarandi vel, hey urðu
feikn mikilaðmagni og með góöri
verkun, en gæöi þeirra munu þó
varia nema i meöallagi vegna
þess hvaö spretta var ör.
— Hvaöa heyverkunaraöferð
notiö þiö einkum?
— SUgþurkkun I einhverri
mynd er, aö ég held, á hverjum
bæ. Nokkuö margir eru meö fast-
tengda rafmótora i stærri
hlööum ,en I minni hlööum er viöa
möguleiki á aö blása úr hita meö
lausum blásara. Hér háir þaö
verulega aö viö búum við einfasa
rafmagn og getum þvi ekki fengiö
svo stóra mótora sem þörf er á
og þar aö auki eru þeir, sem fást,
margfalt dýrari en þriggja fasa
mótorar.
Votheysgerð er hér nokkur en
ekki almenn og stendur nokkuö i
stað frá ári til árs.
Blönduðbú
— Reyndust dilkar ekki vel I
haust?
— Skepnuhöld voru góð og
vænleiki dilka og folalda með
albesta móti. Var þar verulegur
munur á frá I fyrra.
— Eruö þiö meö blönduð bú i
Landeyjunum eöa er kannski
hvorttveggja til?
— BU eru hér langflest blönduð,
kýr i flestum tilvikum aðal-
bUgrein og svo sauðfé og hross.
Hitter ab visu til aö búrekstur sé
einhliða en þaö eru undantekn-
ingar.
Margireru meö kartöflurækt til
heimilis, en fáir til sölu, nú seinni
árin. Aftur á móti var garðrækt
hér veruleg fyrir nokkrum árum.
Svin munu vera hér á einum bæ.
Dálítið er um hænsni, en allt er
það i litlum mæli og fyrst og
fremst til heimilisnota. Ekki
veröur sagt aö áhugi sé á auka-
búgreinum. Þó er einn bóndi að
hefja ræktun á angórakaninum.
— Hvaö eru ibúar margir i
hreppnum?
— Þeir eru eitthvað rúmlega
200 og hefur farið fjölgandi
undangengin ár.
— Miklar framkvæmdir hjá
bændum?
— Framkvæmdir einstaklinga
voru meö minna mótiá sl.ári. Þó
voru þrjú ibúöarhús i byggingu og
er nú flutt i eitt þeirra.
Þróttmikið félagslíf
— NU er stundum kvartað yfir
daufu félagslifi i sveitum, hvernig
er þvi háttaö hjá ykkur?
— Félagslif er hér gott. Við
eigum félagsheimilið Gunnars-
hólma. Þar fer fram kennsla
fyrstu 6 bekkja grunnskólans.
Hérerþróttmikiö ungmennafélag
meö miklu starfi yfir veturinn.
Stendur þaö fyrir „opnu hUsi”
með ýmsu tómstundagamni og
iþ-óttum. A sumrin er mikið um
iþróttaæfingar. Svo sér félagið
um dansleikjahald, stendur fyrir
þorrablóti o.fl. En þaö, sem ég
hygg aö sé óvenjulegast er það,
aö yfirleitt er skipt um alla
stjórnarmenn á hverju ári. Gefur
það fyrirkomulag mjög góöa
raun.
Þá er hér kvenfélag, sem einnig
er vel rekiö og starfsamt. Sinnir
þaö bæði skemmtanahaldi og
menningarmálum á ýmsum
sviðum.
Þá eru hér ýmis önnur félög svo
sem bUnaðarfélag, hrossaræktar-
félag, sauöfjárræktarfélag, naut-
griparæktarfélag. hestamanna-
deild o.fl. Oll eru þessi félög ágæt-
lega lifandi og eiga sinn góöa þátt
mhg rœðir
við Magnús
Finnbogason
bónda
að Lágafelli
í Landeyjum
I að gera sveitina ánægjulegri og
byggilegri.
Góð aðstaða
í Gunnarshólma
— Hvernig eruö þiö á vegi
staddir með skólamálin?
— Skólamál eru hér I allgóðu
horfi. Eins og áður sagði er
félagsheimilið Gunnarshólmi
notaö að hluta til kennslu, en við
þaö var annars byggöur skóli fyr-
ir fáum árum og er þar nú hin
besta aðstaða til allrar kennslu
nema sundkennslu. Hún fer fram
aö Skögum undir Eyjafjöllum.
Hér eru starfandi tveir fasta-
kennarar og höfum viö verið svo
heppin að hafa sama skóla-
stjórann i rúm 20 ár. Auk þess
starfa svo stundakennarar i
handmennt og tónmennt. Þá er
einnig rekin i Gunnarshólma
deild úr Tónlistarskóla
Rangæinga. Eru þar æöi margir
nemendur, bæði börn og full-
orönir.
Unglingar héðan i siöustu þrem
bekkjum grunnskólans sækja
nám á Hvolsvöll. Þar er
sameiginlegur skóli fyrir fjóra
hreppa: Hvolhrepp, Fljótshlíö,
Austur-og Vestur-Landeyjar, og
rekinn af þeim sameiginlega.
Einnig hefur veriö rekinn þar
fyrsti áfangi á iönbraut.
Nemendum héöan er öllum ekið
aö og frá skóla daglega. Má þvi
segja aö ástand i skólamálum á
grunnskólastigi sé gott hér I sveit.
Aldurhnignar símalínur
— Eins ogáöur sagði búum við
hér við einfasa rafmagn. Er þaö
mjög ófullnægjandi þar sem það,
i mörgum tilvikum, takmarkar
mjög notagildi þess viö bústörfin.
Bilanatiöni er þó litil og góö
viðgeröaþjónusta, sem gerir
gallana diki eins áberandi og
annars væri.
— Samgöngur?
— Þær eru góöar. Hér er yfir-
leitt snjólétt og þvi sjaldan ófært
af þeimsökum. Hins vegar finnst
okkur viðhaldi vega vera mjög
ábótavant, en þar er, eins og
viðar, borið viö fjárskorti.
— Eitthvað hef ég um það
heyrt, aö simaþjónustan þyki
ekki sem best hjá ykkur?
— ÞU hefur heyrt þaö rétt. Hún
er á afar lágu plani. Viö erum á
opnum sveitasima, númer frá
Hvolsvelliog eru allt upp 114 not-
endur á hverri linu. Höfuðlin-
urnar i hreppnum eru afgamlar,
sU elsta sennilega frá þvi um 1910
og sU næst elsta frá þvi um 1920.
Þar að auki liggja þessar linur
þvert á aöal vindátt. Á virkum
dögum höfum viö opinn sima frá
kl. 8að morgni til kl. 9 siödegis. A
helgidögum er opiö frá kl. 11 til kl.
7. En siðan er engin næturþjón-
usta, aöeins um aö ræða aö einka-
aöili svari neyöarhringingum
verbi þeirra vart. Þetta ástand er
þvi meö öllu óþolandi, en von er
til að Ur veröi bætt I sumar.
— Hvernig eruö þiö settir með
læknisþjónustu?
— HUn er hér ágæt.
Héraðslæknir situr á Hvolsvelli
og þjónar austurhluta
Rangárvallasýslu. Þar er nú i
byggingu ný heilsugæslustöö. A
Hvolsvelli situr einnig
tannlæknir. Þá má geta þess, aö
Rangæingar eru aðiljar aö bygg-
ingu SjUkrahúss Suöurlands á
Selfossi..
Unga fólkið
unir sér vel
— Hvernig list bændum i
Landeyjunum á næstu framtið?
— Mér viröast bændur nokkuð
bjartsýnir gagnvart framtiöinni.
Vfö búum I góðri sveit, hér hafa
veriö miklar framkvæmdir
undanfarin ár og hér er mikið af
ungu fólki. Meðalaldur bænda er
hér lágur miöað við þaö, sem viöa
gerist. Þær jaröir, sem lsonaö
hafa, hafa allar byggst af ungu
fólki. Við hljótum þvi aö vera
bjartsýnir þótt að þrengi nú um
stund. — mhg
á dagskrá
Ekki er hægt að búast við að fólk
geri margt annað en vinna og sofa við
slíkar kringumstæður, þreyta að
loknum vinnudegi kemur í veg fyrir
eðlileg mannleg samskipti jafnt
innan heimilis sem utan
íslenski draumurinn
Helgina 21-22. febrúar birtist
stórmerkileg grein i Þjóö-
viljanum sem skirö var hvorki
meira né minna en „Saman-
burður á sænskri og islenskri vel-
ferð”. Þar er sögð sagan um
týnda sauöinn sem yfirgaf ættjörö
sina, blindaður af draumsýn um
gullkálfinn. En allt fór vel af
lokum; islenski sauðurinn sneri
heim reynslunni rikari og er nú
sokkinn ofan i elsku hjartans yfir-
vinnuna.
Auðvitað er mjög spennandi aö
einhver fari út i aö likja hinum
ýmsu velferðum saman, en i um-
talaöri grein er svo mikiö um
rangfærslur og misskilning og
það sem jafnvont er, gengiö er Ut
frá fhaldssamasta fjölskyldu-
munstri sem hægt er aö hugsa
sér. Martröðin er sem sagt sU aö
karlinn fær ekki aö helga sig
launavinnu og svefni eingöngu,
konan er rifin úr eðlilegu um-
hverfisfnu og börnin lenda i klóm
„uppeldisfulltrúa rikisins”. En
einsogí öllum góöum ævintýrum
leysast málin farsællega, — Jón
er kominn heim!
En þá vikur sögunni að verka-
manninum.
Við heimtum
yfirvinnu
„Fyrir hann þýöir ekkert að
hugsa um yfirvinnu, slikt étur
skatturinn upp með húð og hári.
Eina lausnin hjá þessari Islensku
fjölskyldu hlaut þvi aö vera, aö
konan færi aö vinna úti.”
Þarna kemur fram hin sanna
ást á yfirvinnu. Viö höfum lengi
vitaö aö sá Islendingur er aumur
sem ekki vinnur yfirvinnu. En nú
þegar timburmenn velferðar eru
aö koma I ljós, er eins og spurn-
ingarmerki hrannist upp fyrir
aftan þetta fyrirbæri. T.d. er
skipting vinnunnar ákaflega
ójöfn, þegar einn maöur vinnur
fimmtán klukkustundir á sólar-
hring á meöan annar fær ekki
vinnu árum saman. Auk þess er
ekki hægt aö bUast viö aö fólk geri
margt annaö en að vinna og sofa
við slikar kringumstæður, þreyta
aö loknum vinnudegi kemur i veg
fyrir eðlileg mannleg samskipti
jafnt innan heimilis sem utan.
Enginn ætlast til að karlmaður
þvoi upp eftir sig, hvaö þá aö
hann tali viöbörn sin eftir fimmt-
án erfiða tfmá i vinnunni. Nei,
hUsmóðirnin biður börnin um aö
hafa hljóttum sig, svo pabbi geti
hvilt sig.
Já, svo þaö er neyðarlausn aö
konan fari Ut að vinna? Þaö má
kannski segja þaö svo lengi sem
heimilisverkin eru talin hluti af
likamsstarfsemi hennar. Svo
lengi sem hUn mætir á vinnustað
án þess aö hafa notiö hvildar og
aöhlUunar (sem hún hefur veitt
öörum fjölskyldumeðlimum) og
getur hvorki veriö 100%
vinnuKraftur né 100% móöir, hús-
móöir og eiginkona. En er ekki
heldur svört framtiðarsýn aö ætla
fjölskyldu morgundagsins aö lita
þannig Ut?
Seinna I grein sinni fer þessi
„rauði penni” alveg út af laginu,
þegar kjökrað er yfir blessuðum
börnunum sem þurfa að hirast á
uppeldisstofnunum undir umsjón
einhverra ókunnra jóna og gunna.
Já, þaö voru aörir timar, þegar
karlar voru karlar, konur og börn
fengu að vera heimahjá sér undir
ástrikri umsjón kvendýrs þess
sem setti þau i heiminn.
Þessir bölvuðu
skattar
En rikisbáknið er ekki bara
uppeldisfulltrúar sem troða auð-
valdsáróöri i börnin, heldur er
þaö h'ka helvitis skattstofan.
Skatturinn étur upp alla yfir-
vinnu. — Það skyldi þó aldrei
vera aö einhver jákvæöur til-
gangur væri með þvi skatta-
álagningarfyrirkomulagi sem
tiðkast i Sviþjóö og Danmörku?
Til dæmis aö sporna gegn yfir-
vinnu fólks?
Kannski þurfti aumingja
maöurinn aö borga meira I skatt I
Utlandinu, en hvaö fékk hann ekki
lika I staðinn? Ekki þekki ég
sænska velferö af eigin raun, en
ef hUn Ukist danskri frænku sinni,
þá má fljótlega nefna ódýra
læknisþjónustu, svo ekki sé
minnst á menntunina sem viö
tslendingar fáum svo til ókeypis
hér Uti. Það sem vegur kannski
þyngst á metunum er þó atvinnu-
leysisbótakerfið sem er mun
þróaöra hér en heima á Islandi og
hefur þráttfyrir allt átt sinn þátt i
aö eymd fólks hefur ekki oröið
eins sterk og ella I kreppunni. Þvi
er hinn vinnandi skattborgari
öruggari, kannski missir hann
vinnuna, en hann hrapar þó ekki
strax ofan i fjárhagslegt ræsi.
Nóg eru vandamálin samt.
Þaö er ekki nóg meö að skatt-
arnir hiröi alla yfirvinnu til sin,
heldur er það sænska samgöngu-
kerfiö sem rænir 1—3 klst. dag-
lega i ferðir til og frá vinnu. Nú
verð ég að viðurkenna að ég þekki
litið sem ekkert til samgöngu-
tækja i Sviþjóð. En hitt man ég,
aö þegar ég var siðast heima gátu
SVR státað af tveimur ferðum á
' klukkustund eftir kl. 19 en um það
leyti lýkur vinnudegi margra.
Hinar strjálu feröir hinna annars
prýðilegu strætisvagna gera sitt
aö verkum til aö einkabilisminn á
Islandi gæti gefið til kynna að vér
Islendingar værum oliukóngar
heimsins; engin orkukreppa hér.
En þá dettur mér verkamaður-
inn i hug, þessi sem flúöi átta
stunda vinnudag i Sviþjóö. Ef
hann hefur verið heppinn þá
vinnur hann nú fyrir launum á
þeim tima dags sem hann sat i
strætó á heimleið i Gautaborg. En
sjáið þið til, þá á hann enn eftir aö
komast heim. Hvað gerir hafnar-
verkamaður sem býr I Breiö-
holti? Nær hann siðasta strætó
heim, eða sefur hann á Hlemmi
um nætur?
Eftir allan samanburðinn undr-
ast greinarhöfundur og segir:
„Þau voru sem sagt stödd i
gósenlandinu Sviþjóö, i nákvæm-
lega sama stakk og þau voru við
heima”. Þessi setning hans býður
eiginlega upp á að hann byrji
samanburöinn upp á nýtt, en út
frá nýjum forsendum.
Jafnréttishvað?
Þegar hann hefur staldraö viö
hjá verkamanninum og fylgiliði
hans, litur hann út yfir þjóðfélag
og sögu, leggur óhræddur
Marteini Lúther og Max Weber
orö i munn (kannski i skjóli þess
aö þeir skildu ekki islensku og
læsu þaöan af siður Þjóöviljann,
þótt þeir væru á lifi), en kemur
svomeð trompið: „Jafnréttisbar-
átta tuttugustu aldarinnar pass-
aði eins og höndin i hanska of-
framleiðslu og ofneyslu hins
seinkapitaliska þjóðfélags”. Hver
er jafnréttisbarátta 20. aldar-
innar? Hingaö til hefði ég haldið
aö erfitt væri að setja hinar ýmsu
bylgjur sl. 80 ára undir sama hatt.
Hvort kom fyrst, hænan eða
eggiö? Voru það kvenréttinda-
konur sem sendu karlmenn út i
heimssty rjaldir, svo þær fengju
vinnu i verksmiðju? Voru þaö
russukussur sem ráku húsmæöur
eins og fé Ut á glorsoltinn vinnu-
markaöinn, leikvang atvinnu-
rekenda fyrir rúmum áratug? Er
þaö ekki frekar sami karlakórinn
sem söng lofgjörö um aö konur
færu Ut aö sýna sig fyrir rúmum
áratug og sem syngur nú um
heilagleika móöurhlutverksins?
Eru þaö ekki þessir sömu
söngvarar sem notfæröu sér
fölskvalausa gleöi kvenna yfir
eigin vasapening til aö rýra
smám saman kaupmátt launa,
svo fljótt varð bráö nauðsyn en
dcki leikur aö heimili þyrftu tvær
heilar fyrirvinnur?
Nei, þaö voru kannski þessar
kvenréttindakerlingar sem
böröust fyrir að vinnudagur kon-
unnar tvöfaldaöist. Ja, svona get-
ur maöur misskilið hlutina.
1 einfeldni minni haföi ég skiliö
þaö svo að nýjsta jafnréttis-
bylgjan heföi risiö, eftiraökonur
komuút á vinnumarkaö. Þar með
heföu þæröðlast tvöfalda reynslu,
þekkt bæði heimilislif og atvinnu-
lifá meðan karlinn þekkti aðeins
hiö siöarnefnda. Þar meö heföu
þær betur getaö séö vankanta
þjóöfélagsins og þvi slagoröiö um
aö einkalifiö væri ekki siöur
pólitiskt en launasamningar á
vinnumarkaðnum.
Sögur Rómeós undir
ghigga fjallkonunnar
„Enn sem komiö er hefur
Island dcki njörfast jafnhrylli-
lega niöur I þessum niöurskuröi á
jafnréttinu undir slagorðinu
aukiö jafnrétti, svo að möguleik-
ar okkar til að velja aöra leið eru
ekki jafn takmarkaðir og hér i
Sviþjóö”.
Þessi setning þarfnast
hreinlega skýringar af hálfu
greinarhöfundar. Hverjir eru val-
kostir verkamanns á tslandi? Aö
velja á milli 48 stunda eöa 60
stunda vinnuviku? Ég get ekki
séö annað en aö svona fööur-
landssmjaður sé tilgangslaust.
Fjarlægðin gerir aö visu fjöllin
blá, en sU staðreynd er óhögguö
aö islenski draumurinn hefur litiö
aödráttarafl á margt fólk sem
leggur ekki I eöa hefur ekki áhuga
á tryllingsdansi verðbólgunnar.
1 lokin get ég ekki stillt mig um
að velta fyrir mér, hvernig grein
þessi er sett upp. Hún er skreytt
með mynd af mönnum við vinnu á
skipasmíöastöö. ósjálfrátt leiöir
þaöhugann að þeim fjölda manns
sem flýði hægri stjórn „borgara-
flokkanna” fyrir rUmum áratug
og fengu ma. vinnu i Sviþjóö. En
nú eru aörir og betri timar, nú
snýr þetta fólk heim, frá gósen-
landinu Sviþjóö til fyrirvinnu-
paradísarinnar tslands, þar sem
vinstri stjórn Gunnars Thorodd-
sens situr við stjórnvölinn.
Málgagnið okkar skyldi þó aldrei
vera málgagn rikisst jórnar-
innar?
Kaupmannahöfn, 24. mars 1981
Erla Siguröardóttir.