Þjóðviljinn - 22.09.1981, Side 9

i
I
Þribjudagur 22. september 1981 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9
s stnA — Þ.innvn..iiNN Þriöjudaeur 22. seDtember 1981
Um siðustu heigi,
laugardag og sunnudag,
efndi iðnaðarnefnd
Alþýðubandalagsins til
ráðstefnu um orku- og
iðnaðarmál og var hun
haldin i húsakynnum
verkalýðsfélaganna að
Hellu á Rangárvöllum.
Ráðstefnuna sóttu um 40
fulltrúar viðsvegar að af
landinu.
Kl. 10 á laugardagsmorguninn
var ráöstefhan sett af Guömundi
Magnússyni, verkfræöingi, for-
manni ' iönaöarnefndar Alþyöu-
bandalagsins. Kvaö hann til
hennar boöaö i samrdöi viö
Framkvæmdastjórn flokksins.
Full þörf væri á þvi, aö menn
kæmu saman til sliks fundar og
tækju þar til umræöu vandamál
og viöfangsefniliöandi stundar og
framtiöarinnar á sviöi orku- og
iönaöarmála.
Þvinæst tilnefndi Guömundur
stjórnendur ráöstefnunnar, þá
Pál Bergþórsson, Reykjavik og
Armann Ægi Magnússon, Sel-
fossi, en ritara Asmund
Asmundsson, Kópavogi, Svein
Jónsson, Egilsstööum og
Guörúnu Ha llgrimsdóttur,
Reykjavik.
A ráöstefnunni voru flutt 7
framsöguerindi: Hjörleifur Gutt-
ormsson, iönaöarráöherra ræddi
um „stefnumótun i orku- og iön-
aöarmálum”, Skúli Alexanders-
son.alþm.um „vaxtarmöguleika
og vandamál í almennum iön-
aöi”, Ragnar Arnason, hag-
fræðingur.um „nýtingu auölinda,
iönþróun og rekstrarform”,
Bragi Guöbrandsson, félags-
fræöingur um „samfélagsleg
áhrif iönaöar”, Elsa
Kristjánsdóttir, oddviti i Sand-
geröi um „iönþróun og byggöa-
stefnu” og Þórir Danielsson,
framkv.stj. Verkamannasam-
bands Islands og Guömundur Þ.
Jónsson, form. Landssambands
iönverkafólks um „kjör og
aöbúnað i iönaöi”.
/
Islensk fyrlrtæki —
islenskt forræði
Stefnuhvörf
1 erindi sinu benti Hjörleifur
Guttormsson, iönaðarráðherra á,
aö siöasti áratugur heföi m.a. ein-
kennst af snöggum breytingum á
orkuverði, innanlands sem utan
og miklu átaki til aö koma inn-
lendum orkugjöfum í gagniö I
staöolíu, einkum i húshitun, sem
nú tæki til sin um 45% af orku-
notkun i landinu, og er þá raf
orkuhitun istóriönaöi ekki undan-
skilin. Alþýöubandalagiö haför
forystu um sókn á þessu sviöi eft-
ir ol iu ve r ö h æk k a n i rn a r
1973—1974 og 1978—1979 meö þeim
árangri, aö hlutur innfluttrar
orku hefur lækkaö úr 60% i um
40% af heildarorkunotkun i
landinu. Jafnframt beitti Alþýöu-
bandalagiö sér fyrir samtengingu
raforkukerfa landsins með öflug-
um stofnlinum og aö dregið yröi
úr mismun á orkuverði. Þessi
verkefni setti Alþýöubandaiagiö á
oddinn, i staö megin áherslu á
orkufrekan iönaö undir forystu
útlendinga, sem veriö hefur
deiluefniog eitthelsta átakamál i
landinu á þessu timabili.
En viö skulum einnig hafa vel i
huga, sagöi iönaöarráöherra, aö
þótt náttúrulegar auölindir séu
mikilvægar og dýrmætur fjár-
sjóöur, ekki sist endurnýjanlegar
auölindir, sem viö ráöum yfir i
rikum mæli, þá er þekking og
tækni, þ.e. þróuö verkmenning,
ekki siliur mikilvæg og þjóöir
hafa náö langt I krafti hennar án
teljandi náttúruauölinda i eigin
landi, t.d. Danir og Japanir.
Stefnumiö, sem viö höfum fest
á blaö i nýlegri landsfundar-
samþykkt okkar, um aö efla
verulega rannsókna- og þrdunar-
starfsemi i þágu atvinnuveganna
og hagræöingu ognýsköpun innan
þeirra og aö taka þurfi upp ný
vinnubrögö varöandi endur-
menntun og þjálfun starfsfólks
megaekki veraoröintóm fremur
mitt i fiskveiöunum, þar sem af-
leiöingar hennar eru þveröfugar
viö þaö, sem grunnhyggnirmark-
aöshagfræðingar halda.
Samkeppnin I islenskum sjáv-
arútvegi hefur fram til þessa
kostaö þjóöarbúiö griöarlega
fjármuni i' formi stórkostlegrar
offjárfestingar í veiöitækjum og
allt of mikillar sóknar, sem hefur
veriö æriö dýrkeypt, bæöi hvaö
rekstrarkostnaö og lff og heilsu
sjómanna varðar.
Sem dæmi um þá efnahagslegu
afturför, sem oröiö hefur i is-
lenskum sjávarútvegi á undan-
förnum árum, má nefna þaö, aö á
föstu verðlagi hefur þjóðhagsleg-
ur veiöikostnaöur togaraflotans á
hverja aflaeiningu vaxiö aö jafn-
aöi um 7% árlega á timabilinu
1969 - 1978. Vert er aö veita þvi
eftirtekt, aö þessi þróun á sér staö
þrátt fyrir stóraukinn afla togar-
anna i kjölfar Utfærslu fiskveiöi-
lögsögunnar.
Ariö 1969 var hinn þjóðhagslegi
framleiöslukostnaöur togaraflot-
ans 1.35 kr. á hvert kg. af botn-
fiski á núgildandi verðlagi. Ariö
1978 var sami kostnaöur oröinn
2.37 kr. og er eflaust miklu hærri
á þessu ári.
Efnahagsframfarir felast fyrst
og fremst i þvi að finna leiðir til
aö framleiöa tiltekiö vörumagn
meö lægri kostnaöi. Aö jafnaði
nemur þessi kostnaöarminnkun,
eöa framleiöniaukning, yfirleitt
nálægt 2 - 3% árlega I iönaöarrikj-
unum. I islenskum sjávarútvegi
hefur hiö gagnstæöa átt sér staö.
Þar er komin grunnástæöan fyrir
hinum sifellda rekstrarvanda
sjávarútvegsins ásamt tilheyr-
andi gengisfellingum og verö-
bólgu.
Helsta markmiðið
Þaö er auövitaö eitt helsta
markmiö sósialista aö reyna aö
bæta lifskjör hinna tekjulægri.
Til þess eru i rauninni ekki nema
tvær leiðir. önnur er sú, aö breyta
tekjuskiptingunni i þjóðfélaginu
hinum tekjulægri i vil. Hin felst 1
þvi aö leita ráöa til aö auka þjóö-
arframleiöslu á mann og þar með
þau efnahagslegu gæbi, sem til
skiptanna koma. Miðaö við það,
sem áöur hefur veriö sagt er trú-
legt aö sú leiö muni, á einhverju
stigi, krefjast verulegra skipu-
lagsbreytinga i efnahagslifinu.
Spurningin um þaö, hvernig
hægt sé aö auka þjóöarfram-
leiösluna er jafngild þvi að
spyrja, á hvaöa sviöum fram-
leiöslustarfsemi Island hafiyfir-
buröi yfir nágrannalöndin.
A dögum ódýrra samninga og
auöveldra fólksflutninga tjóar
litið fyrir tslendinga aö ætla sér
aöbyggja efnahagsstarfsemisina
til langframa á einhverju, sem
ódýrara eraö framleiöa erlendis.
Slik viðleitni mun annaö hvort
leiöa til endalauss hallareksturs
viðkomandi atvinnugreinar eöa
tiltölulega lágra raunlauna
innanlands. Hvort tveggja jafn-
gildir auövitaö varanlegri skerö-
ingu almennra h'fskjara á tslandi,
sem hefur i för meö sér aukinn
fólksfhitning frá landinu.
Fyrsta vandamál islenskrar
efnahagsþ-óunar er þviaö finna á
sviöi framleiðslustarfseminnar,
þar sem tsland stendur ná-
grannalöndunumframar,séu þau
til.
Þegar finna á vænleg hagþró-
unarsviö, beinist athyglin að
þeim auölindum, sem tslendingar
eiga i rikum mæli. Hér er bæöi
um aö ræöa náttúruauðlindir og
þær, sem maöurinn getur skapaö
sjálfur.svo sem fjármagn, tækni-
þekkingu, hugkvæmni o.s.frv.
tsland er tiltölulega vel i sveit
sett hvaö náttúruauðlindir
snertir. Þær náttúruauðlindir,
sem við höfum umfram aðrar
þjóbir, felast fyrst og fremst i
frjósemi sjávarins umhverfis
landiö og oikulindum landsins i
formi vatnsafls og jarövarma.
Islenskar orkulindir
Sérfræðingar á sviöi orkumála
hafa lagt mikla vinnu i aö reyna
aö áætla umfang islenskra orku-
linda. Nýjustu tölur um þau efni
framhald á siöu 14
RÁÐSTEFNA ALÞÝÐUBANDALAGSINS UM ORKU- OG IÐNAÐARMÁL:
MAÐURINN SJÁLFUR OG KJÖR HANS
Frá ráöstefnunni á Hellu. Hjörleifur iönaöarráöherra I ræöustóii. Viö fundarstjóraboröiö stitja Páll Bergþórsson, ráöstefnustjóri og As-
mundur Asmundsson, ritari. Mynd: G. Aib.
fyrir það, aö erlendar iðnaöar-
vörursækja nú iauknum mæliinn
á okkar markaö, aö þess sjást
nokkur merki, aö innlend fram-
leiösla tekur nú I auknum mæli
yfir innlendan markaö og jafnvel
sækir áþann erlenda lika. Ég hef
orðiö sérstaklega var viö þetta i
sambandi við ýmis tæki og búnaö
vib sjávarútveg og fiskvinnslu. A
þessu sviði er mikil gróska i is-
lensk.um iönaði. Nýjar vélar og
aöferöir eru stööugt að koma
fram og sum tækin eru þó nokkuö
seld erlendis. Hér er um fram-
leiðslu að ræöa allt frá finustu
rafeindatækjum um rafmagns-
færarúllur til grófustu skreiðar-
pressa eöa skreiöarbindivéla,
trollhlera og margt þar á milli.
Nú liður að þvi aö hafist verði
handa um byggingu nýrrar stór-
virkjunar. Umræöur um nýtingu
þeirrar orku umfram almenna
notkun, sem þá kemur á markaö,
eru nú viða i fullum gangi meöal
landsmanna. Akvaröanir f þess-
um málum veröa varla teknar
fyrr en ákveðið veröur á hvaöa
virkjun veröur byrjaö. Ég er
þeirrar skoðunar, að nýting ork-
unnar eigi aö vera eingöngu I
höndum okkar sjálfra. Um þaö
hvort sU nýting fer fram i stórum
bræðsluofnum, sem við eigum
sjálf eða hvort hún eyðist I smá-
einingum, sem viö eigum einnig
sjálf, skiptir ekki höfuömáli. Hér
veröa umhverfis-, félags- og hag-
kvæmnissjónarmiö aö ráöa.
Sjálfsagt koma þessar leiöir báö-
ar til greina. Ef sú leib veröur
farin ab byggja upp stór orkufrek
fyrirtæki, er nauösynlegt um leiö
aö stuöla aö uppbyggingu smærri
iðnfyrirtækja sem viöast um
landiö.
Þróunin miði að
jöfnun lífskjara
Efnahagsleg ógæfa
Ragnar Arnason.hagfræöingur
sagöi m.a.:
Okkar ef nahagslega ógæfa felst
ekki sist i þvi, aö samkeppni i
framleiöslustarfsemi á Islandi er
sennilega hvergi virkari en ein-
sjá þau Kjartan ólafsson, ritstjóra og Guörúnu Hallgrlmsdóttur en til
Mynd: G. Alb.
ERU GRUNDVALLARÞÆTTIR IÐNÞROUNAR
en þau félagslegu markmiö, er
atvinnustarfseminni tengjast. A
þessi atriöi höfum viö knúiö i
tillögum Iönaöarráöuneytisins
um endurskipulagningu og efl-
ingu stofnana, er tengjast iðn-
aöar- og orkumálum og fjárveit-
ingar i þvi skyni. Eitthvaö hefur
miðaö i rétta átt, en þó mun
hægar en vera þyrfti. Sem
jákvæöan áfanga nefni ég
Fræðslumiðstöð iönaðarins, sem
nú er aö hefja störf eftir mikið
undirbúningsstarf og aö henni
þarf aö hlUa.
Verkefni framundan
Stórbrotnustu verkefnin sem
framundan eru fyrir islenskan
iönaö tengjast hinsvegar hagnýf-
ingu orkulindanna, vatnsafls og
jarövarma, og þeim iönaöi, sem
vænlegast er aö koma á fót i
krafti þeirra og i tengslum viö
orkunýtingu I margbreytilegu
formi. A þessu sviöi hefur stefna
Alþýðubandalagsins um islenskt
forræöi fengiö aukinn byr og
hljómgrunn, einnig hjá mörgum,
sem til skamms tima voru
talsmenn erlendrar stóriðju.
Sciptir miklu aö okkur takist aö
festa þau viöhorf i sessi. 1 þvi
sambandi er vert aö hugleiða
hvaöa stefna heföi brotiö sér
braut hér i stóriðjumálum i
endurnýjuöu „viöreisnarsam-
starfi” Sjálfstæöisflokks og
Alþýöuflokks, ef þau öfl heföu náö
saman eftir siöustu kosningar.
Um þaö nægir aö leiöa til vitnis
tillögufhitning þessara flokka á
Alþingi um stóriöjunefndir, sem
ööru fremur skyldu hafa þaö hlut-
verk, aö stunda virka sölu-
mennsku á Islenskri orku i út-
löndum, eins og formaöur Sjálf-
stæöisflokksins oröaöi það efnis-
lega á fundi i Breiðholti i mai sl.
Þaö lengsta, sem stjórnar-
andstööuliö Siálfst.fl. taldi á færi
tslendinga tii aö standa á eigin
fótum i orkufrekum iðnaöi, var aö
Islensk eignaraðild aö stóriöju-
fyrirtækjum kæmi til greina, er
okkur yxi fiskur um hrygg, eins
og þaö var orðaö i greinargerö
meö þingái. till. þeirra á sl. vetri.
A sama tima skrifaöi ritstjóri
Alþýðublaðsins grein eftir grein
undir kjörorbinu „Alveriö er
leiöarljós” og taldi kröfur um
umtalsverða hækkun raforku-
verös nánast ósvinnu.
Þessi málflutningur hefur
hljóönaö verulega um sinn á
sam a tima og krafan um islenska
sókn á orkusviöinu hefur fengiö
byr. Frumvarp rikisstjórnar-
innar um raforkuver og sU stefna,
sem þar var fram borin um orku-
nýtingu á næstu 10—15 árum,
haföi mikla þýöingu i þessu sam-
hengi.Orkuþingiði júnisl. styrkti
þessa* stöðu verulega, þar sem
sérfræöingar og þorri stjórn-
málamanna tók undirkröfuna um
virkt islaiskt forræöi og talsmenn
orkusölustefnunnar fundu sig
nánast einangraöa. SUrálsmáliö
og þær ótviræðu upplýsingar um
bókhaldsbrellur 1 viöskiptum Alu-
suisse og ÍSAL, sem nú liggja fyr-
ir staöfestar af óháöum aöilum,
hafa einnig hjálpað til aö opna
mönnum sýn til þeirrar hættu,
sem tengist forræöi auöhringa I
Islensku atvinnulifi. Meöferð
súrálsmálsins sýndi jafnframt
fram á getu okkar Islendinga til
aö hafa i fullu tré viö auöhringa á
borö viö Alusuisse á þeirra
heimavelli. Þannig á sú glima aö
auka mönnum sjálfstraust og
veröa þeim til stuönings, sem
vilja hlut okkar sem mestan i
orkunýtingu.
Ég vil ekki gera lítiö úr þeim
erfibleikum, sem á þvi geta verið
fýrir fámenna þjóð með tak-
markað fjármagn aö ráöast i
tiltölulega stór fyrirtæki i orku-
frekum iðnabi og taka þá áhættu,
sem slikum rekstri fylgir. Sú
áhætta er hinsvegar léttvæg i
minum huga samanboriö við af-
leiðingar þess aö leiða útlend auð-
félög i auknum mæli til öndvegis i
atvinnulifi hérlendis. Krafan um
islensk fyrirtæki og islenskt for-
ræði á þessu sviöi atvinnurekstr-
ar felur jafnframt i sér aö ekki
verður fariö hraöar i þessum efn-
um en efnahagslegt bolmagn
þjóöarinnar leyfir, og vega verö-
urog meta slika atvinnuuppbygg-
ingu meö hliösjón af öðrum þró-
unarkostum og nýtingu mannafla
og auölinda.
Ekki annað hvort
eða
Spurningin stendur heldur alls
ekki um annaöhvort orkufrekan
iðnað eðaalmennan iönaö.heldur
hljótum viö aö ætla hvoru tveggja
svigrUm og vaxtarmöguleika og
stefna aö þvi að smá og stór fyr-
irtæki i iðnaöi geti haft stuðning
hvert af ööru. Tiltölulega smá
iönfyrirtæki á sviöi almenns iðn-
aöar og þjónustuiönaöar hljóta
um fyrirsjáanlega framtið að
veröa rikjandi i myndinni.
1 framhaldiaf setningu laga um
raforkuver hefur veriö aö þvi
unnið á vegum iðnaðarráöuneyt-
isins og I samráöi við sérstaka
ráöherranefnd, að leita lausna á
deilunni um Blönduvirkjun. Ég
legg á þaö mikla áherslu, aö hægt
veröi aö svara spumingunni um
virkjanaröö hiö allra fyrsta,
þannig að rikisstjórnin geti i
þingbyrjun i haust lagt fram
stefnu sina 1 þéim málum. Jafn-
framt hefur ráöuneytið og orku-
stefnunefnd rikisstjómarinnar
fjallaö um orkufreka iönaðar-
kosti, sem til álita geta verið á
næstu árum og leggja á fram
greinargerö um i tengslum við
ákvaröanir um næstu vatnsafls-
virkjanir samkvæmt ákvæðum i
lögunum um raforkuver.
Starfsskilyrða-
nefnd
Ég vil aö lokum fara nokkrum
oröum um núverandi stööu i
útflutningsiönaöi okkar og sam-
keppnisgreinum,. vegna þeirrar
umræðu sem fram fer um rekstr-
arvanda fyrirtækja I þessum iðn-
aöi. Háværastar umkvartanir
hafa komið frá forráðamönnum
iönaöardei ldar Sambandsins
vegna tapreksturs i ullariönaöi.
Framhjá þvi veröur ekki litið, aö
hér er viö verulega erfiöleika að
etja, sem m.a. eiga rætur aö
rekja til mismunandi gengisþró-
unar á Utflutningsmörkuðum og
kostnaöarhækkana innanlands
umfram tekjur af útfiutningi. Aö
mati Þjóöhagsstofnunar var
heildarhækkun gjalda i ullariön-
aöi umfram tekjuhækkun á fyrri-
hluta ársins nær 12%. Eftir
gengisbreytingu og kostnaöar-
hækkanirum siöustu mánaðamót
mun láta nærri aö tap á ullariön-
aöi hjá Alafossi og Iðnaðardeild
Sambandsins sé um 8% af veltu.
Alafoss flytur um 70% af sfnum
afurðum út á Evrópumarkað en
Sambandiö um 50%. Hjá Sam-
bandinu er fjármagsnkostnaður
hins vegar þyngri, þannig að Ut-
koman er svipuö hjá þessum fyr-
irtækjum.
Ljóst er, aö ekki er hægt að
halda rekstri áfram meö þessum
hættitil lengdar og þvi er þrýst á
um aögeröir. Rfkisstjómin hefur
þegar ákveðiö óbreytt niður-
greiðslustig á ull, þannig að fyr-
irtækin eiga aö fá hana sem næst
á heimsmarkaðsveröi. Bændur fá
nú kr. 26,30 fyrir hvert kiló ullar,
en niðurgreiösla nemur kr. 17,22
þannig aö Snfyrirtækin greiöa
aðeins um 9 kr. fyrir kilóið.
Til athugunar er sérstök fyrir-
greiðsla hjá Seölabankanum til
útflutningsiönaðarins vegna
gengistaps og búist er við aö það
mál verbi frágengið i næstu viku.
Rikisst jórnin er nú aö fá úttekt
frá svonefndri starfsskilyrða-
nefnd á álögum og skattheimtu
1 hins opinbera á einstaka atvinnu-
vegi og fleiri þáttum, þar sem
telja má að iðnaöurinn sitji skör
lægra en aðrir. Verður þaö siðan
rikisstjórnarinnar aö taka á
málinu og hlýtur þaö að teljast
eðlilegt markmið aö jafna rekstr-
arskilyrði atvinnuveganna, og
yrði þaö iönaöinum til nokkurra
hagsbóta.
Nauðsyn smærri
iðnfyrirtækja
Skortir þjónustu
Skúli Alexandersson, alþm.
sagði m.a.:
Ég geri ráö fyrir þvi að sumum
finnist þaö ekki rétt aö tala um
trésmiöi, jámsmföi og múrverk
sem almennan »nað,heldur skuli
talað um almennan iðnaö i eftir-
töldum greinum: Gosdrykkja-
framleiöslu, prjóna- og sauma-
stofur, sælgætisgerb, fóöurblönd-
un og ööru sliku. Staðreyndin er
sú, að sums staðar er m jög óskaö
eftir uppbyggingu saumastofa
eða prjónastofa. A sama tima og
heiiu landshlutana vantar nauö-
synlegustu þjónustu i járnsmiöi,
trésmiöi og öömm slikum iönað-
argreinum. A þessum sömu
svæöum er ekki heldur nein fram-
leiðsla á sviöi tré- og jámsmiöi.
Uppbygging þjónustu- og fram-
leiöslufyrirtækja þeirra greina
almenns iönaöar, sem ég hef
nefnt, tel ég, aö þurfi að vera for-
gangsverkefni. Það er ómældur
sá kostnaður, sem ibúar og fyrir-
tæki þess byggöarlags veröa aö
ereiða aukalega þar sem engin
eða léleg járnsmiöja er, léleg tré-
smiðaþjónusta og bilaviðgeröir.
Atvinnuuppbygging, hvort sem er
á sviöi sjávarútvegs eöa landbún-
aðar eða framleiðsluiðnaöar
krefst góðs þjónustuiönaöar I
sambandi viö byggingu mann-
virkja og viöhalds bygginga og
tækja. Astæða fyrir þvi aö bila-
verkstæði og járnsmiðja em ekki
starfrækt viða um land, þar sem
greinilega eru þó verkefni fyrir
hendi eöa sem algengara er, aö
slik fyrirtæki eru rekin af tak-
mörkuðum krafti vegna mann-
eklu eöa fjármagns- og tækja-
skorts, eru sjálfsagt nokkuð
breytilegar. Þó finnst mér þrir
þættir mest áberandi.
Þrír þættir
I fyrsta lagi, störfin em illa
launuö. Um þann þátt mætti
nokkuö margt segja, m.a. ræöa
um þá þjóösögu aö hátt kaup I
þessum starfsgreinum sé hækk-
unarvaldur á launum annarra
starfsstétta. Minar vjömiöunar-
tölur sýna allt annaö. Vinna
sveina i jámiðngreinum er alls
ekki metin sem skyldi miöaö viö
þá starfsaöstööu, sem viöast hvar
er viö þau störf.
Og ekki stóö á kaffinu til aö væta kverkarnar. Fremst á myndinni má
hliöar viö þau eru þeir Gunnar Guttormsson og Ragnar Árnason.
I ööru lagi er svo fjármögnun,
bæöi er varöar fjárfestingar og
rekstur. A þvi er enginn vafi, að
bankakerfiö hefur ekki staöiö vel
i stykkinu gagnvart þessum at-
vinnurekstri og fjármagn til fjár-
festingar og rekstrar hefur aö
meira eöa minna leyti veriö háð
skoðunum bankastjóra á þessu
eöa hinu fyrirtækinu. Þær skoö-
anir hafa ekki alltaf veriö i sam-
ræmi viö möguleika fyrirtækisins
og þörf.
I fjóröa lagi mætti svo nefna
menntun og þjálfunaraðstöðu
fólks, sem fýsir að læra þessar
iöngreinar. Sú aöstaöa er mjög
bágborin, sérstaklega þó úti á
iandi.
Þaö eru nokkrar skaöabætur
Hjörleifur Guttormsson, iönaöarráöherra og Agúst Sæmundsson á
Hcllu lita yfir ráöstefnuna og sýnist hún harla góö. Mynd: G. Alb.
1
1
i
I
!
i
M