Þjóðviljinn - 14.07.1983, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 14. júlí 1983
— mhg á Austurlandi
Hagsmuni láglaunafólks verði
Á ráðstefnu
Alþýðubandalagsins á
Hallormsstað, sem áður
hefur verið um getið hér í
blaðinu, voru allmargar
konur. Virtist blaðamanni að
engu minna kvæði að þeim
við f undarstörf in en
karlmönnunum. Ein þessara
kvenna var Dröfn Jónsdóttir,
sembúsetterí
Egllsstaðakauptúni.
Blaðamanni tókst að trufla
hana við fundarstörfin örfá
augnablik, en þessháttar
athæfi var nú einu sinni
hlutverk hans og tilgangur í
ráðstefnunni.
- Ert þú Austfirðingur, Dröfn?
- Nei, það er ég nú ekki, ég er
— mhg ræðir
við Dröfn
Jónsdóttur í
Egilsstaða
kauptúni
Breiðfirðingur, en íbúar Egils-
staðakauptúns eru, ýmsir hverjir,
býsna víða að komnir. Maðurinn
minn vinnur við Rafmagnsveitur
ríkisins á Austurl. og það er nú
viðkunnanlegra að vera einhvers-
staðar í nánd við hann.
Vinnur á Vonarlandi
- Hvaða strfi gegnirðu eða ertu
kannski „bara húsmóðir"?
- Nei, ekki er það nú einvörð-
ungu, ég er starfsstúlka við vist-
heimilið að Vonarlandi. Byrjaði að
vinna þar fyrir tveimur árum og hef
unnið þar síðan. Vonarland er vist-
heimili fyrir þroskahefta og þar
dvelja nú 10 slíkir.
- Er þetta vistheimili ætlað fyrir
Austurland sérstaklega?
- Já, það er kjördæmið í heild,
sem stendur að heimilinu eða
eigum við ef til vill heldur að orða
það þannig, að það sé fræðsluum-
dæmi Austurlands. Annars legg ég
nú til, ef þú vilt fræðast um Vonar-
land og starfsemina þar, að þú ræð-
ir frekar við forstöðukonuna,
Bryndísi Símonardóttur en mig,
hún er áreiðanlega reiðubúin að
leiða þig í allan sannleika um Von-
arland.
Einmitt. Og það var nú líka
meiningin, þótt vikið væri aðeins
að Vonarlandi þegar á daginn kom
að Dröfn ynni þar.
Verkalýðsmál
- Ég hef grun um að þú sért
eitthvað viðriðin verkalýðsmál,
Dröfn.
- Já, sá grunur þinn reynist víst
réttur. Ég hef starfað í stjórn
Verkalýðsfélagsins í 7 ár, gegnt þar
ritarastörfum.
- Er félagssvæðið bundið við
Egilsstaðakauptún?
- Nei, það nær yfir Fljótsdals-
hérað og nefnist samkvæmt því
Verkalýðsfélag Fljótsdalshéraðs.
- Hvað eru félagsmenn margir?
- í félaginu eru nú nálega 200
manns. Töluvert er um iðnverka-
fólk í þessum hópi og innan félags-
ins er sérstök deild fyrir það, sem
svo er í Landsambandi iðnverka-
fólks, en Verkalýðsfélagið í heild
lýtur hinsvegar sameiginlegri
stjórn. Félagið hefur opna skrif-
stofu að Selási 11 og hefur rekið
hana í ein 3-4 ár. Þar er félags-
mönnum veitt margháttuð og ó-
missandi fyrirgreiðsla, sem erfitt
yrði að láta í té án skrifstofunnar.
Þarna vinnur hjá okkur ágæt
stúlka, Gyða Vigfúsdóttir.
Kvennaframboð
- Nú dettur mér í hug að spyrja
þig einnar spurningar, Dröfn, sem
ég er svo sem ekkert að knýja á um
svar við frekar en verkast vill, -
Dröfn Jónsdóttir: Það er skylda Al-
þýðubandalagsins að standa vörð
um hagsmuni láglaunafólksins.
Mynd: GI
Við sjáum ekki hver er í ræðustólnum en augljóst er að vel er hlustað. Ljósm.: H.G.

Kunna að verða
okkur hjálpl
— mhg ræðir
við Gunnar
Ingvarsson
á Eskifirði.
Á Hallormsstaðarráðstefnunni
var fólk úr mörgum stéttum
þjóðfélagsins. Við höfum þegar
rætt við bónda úr Suðursveit og
starfsstúlku úr Egilsstaða-
kauptúni. Hvernig væri að hafa
næst tal af sjómanni? Blaðamaður
þekkir þarna sára fáa en honum er
bent á sjómann neðan af Eskifirði,
Gunnar Ingvarsson. Bráðlega tekst
að ná sambandi við hann og við
finnum okkur afdreþ þar sem við
hvorki truflum ráðstefnuna né hún
okkur.
- Mér er sagt að þú sért sjó-
maður, Gunnar.
- Kannski væri nú réttara að
segja að ég sé farmaður því ég er í
siglingum á millilandaskipi og hef
verið það í 10 ár.
- Á hvaða skipi ertu?
- Ég er á Suðurlandinu, vélstjóri
þar.
- Og hvernig líkar þér það líf?
- Mér fellur vel við þetta starf
enda mundi ég annars vera hættur
því.
- Því fylgir þó einn annmarki,
sem mér finnst nokkuð bagalegur
og hann er sá, að farmaðurinn - og
það gildir auðvitað um sjómenn
yfirleitt - á mjög óhægt með að
taka nokkurn teljandi þátt í félags-
málum. Maður er að flakka um
höfin mikinn hluta ársins. Þetta
sakaði mig kannski ekki svo mjög
ef svo vildi ekki til, að ég hef mik-
inn áhuga á félagsmálum, og vildi
gjarnan geta tekið virkan þátt í
þeim.
Gat gengið í
Fylkinguna
Og úr því að við erum að tala um
þetta þá vil ég minnast á annað at-
riði. Ég var fjögur ár við nám í
Reykjavík og var þar því verulegan
hluta af árinu. En ég gat ekki geng-
ið í félag þar af því að þau voru
takmörkuð við ákveðin og afmörk-
uð félagssvæði og þátttaka bundin
búsetu þar en mitt heimilisfang var
fyrir austan. Og þannig er það með
skólafólk, sem dvelur að vetrinum
utan heimasveitar. Það vill gjarnan
taka þátt í ýmsum félagsskap sem
fullgildir féíagsmenn, enda vetur-
inn besti tíminn til slíkra starfa, en
getur það ekki af þessum ástæðum.
Hinsvegar gat ég gengið í Fylking-
una þegar ég var í skóla í Reykjavík
og gerði það. Ég tel því nauðsyn-
legt að opna félögin þannig að
menn geti gerst fullgildir félags-
menn þar sem þeir eru og þá þótt
þeir eigi annarsstaðar heima.
Þarna þarf endilega að vera ein-
hver sveigjanleiki.
Jafnréttismál
- Nú eru jafnréttismál mjög á
dagskrá, Gunnar. Konur telja hlut
sinn fyrir borð borinn innan flokk-
anna og af því hafa m.a. sprottið
sérframboð þeirra. Hver er þín
skoðun á þessum málum?
- Ég tel mig vera jafnréttismann
enda hlýt ég sem Alþýðubanda-
lagsmaður að vera það. Og það er
alveg rétt að konur hafa ekki kom-
ist til þeirra áhrifa innan
stjórnmálaflokkanna, sem eðlileg
mega teljast. Ég hygg að orsakirn-
ar séu ýmsar og rætur þeirra liggja í
fortfðinni, þar sem er sú verka-
skipting kynjanna, sem til skamms
tíma hefur verið ríkjandi og raunar
þótt eðlileg. Og þar hafa kynin átt,
Gunnar Ingvarsson: Hér er haldið
uppi öflugu og lifandi flokksstarfi.
Mynd: GI.
Undir greinum trjánna á Hallormsstað.
■HH