Þjóðviljinn - 14.07.1983, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 14. júlí 1983
DIOBVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðshreyf-
ingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastióri: Guðrún Guðmundsdóttir.
JRitstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigríður H. Sigurbjörnsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsia: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Blaðamenn: Auður Styrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Helgi Ólafsson,
Lúövík Geirsson, Magnús H. Gíslason, Ólafur Gíslason,
Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Viðir Sigurðsson. ‘
Utlit og hönnun: Helga Garðarsdóttir, Guðjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Atli Arason.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Ólafur Þ. Jónsson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Símavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Sseunn Óladóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjori: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigurmundsson,
Ólafur Björnsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir
Útkgyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent h.f. -<■
Kropið á bæði hné
• Sjálfstæðisvitundin er dýrmætasta sameign þjóðar-
innar. Kaupskerðingar og lækkun á fasteignaverði eru
hjóm eitt miðað við vitundarleysi um sjálfstæðið. And-
rés Kristjánsson fyrrverandi ritstjóri Tímans sagði í
útvarpserindi um daginn og veginn í tilefni af heimsókn
Bush varaforseta Bandaríkjanna að „þarna hefði sj’álf-
stæðisvitundin kropið á bæði hné“. Og það var ekki
aðeins kropið í orði og æði meðan á heimsókninni stóð,
heldur lagst á hnén í verki.
• Eins og Alþýðubandalagið hefur bent á í bókun í
utanríkismálanefnd er samningsgerðin um flugstöð í
tvennum tilgangi á Keflavíkurflugvelli smánarblettur á
sjálfstæðisvitund okkar og lítilsvirðing við Alþingi. Frá-
leitasta og furðulegasta ákvæði hins nýja samnings við
Bandaríkjastjórn er það að í „neyðartilfellum“ eins og
það er kallað eru íslendingar sviptir öllum yfirráðum
yfir þessu helsta samgöngumannvirki þjóðarinnar við
önnur lönd.
• „Framlag Bandaríkjamanna til byggingar flug-
stöðvar er alls ekki útlátalaust fyrir okkur íslendinga;
við verðum að sætta okkur við að glata yfirráðum yfir
mannvirki sem við höfum sjálfir greitt að meiri hluta til,
hvenær sem hagsmunir Bandaríkjamanna kalla á. Þetta
einstæða samningsákvæði sem ekki á sér nein fordæmi í
samskiptum sjálfstæðra þjóða skýrir að verulegu leyti,
hvers vegna stærð og gerð flugstöðvarinnar er svo langt
umfram þarfir íslendinga og hvers vegna kostnaðurinn
sem leggst á íslenska skattgreiðendur verður langtum
hærri en nokkur þörf er á.“
• En þó að íslenskir ráðamenn skríði á hnjánum með
þessum hætti frammi fyrir bandaríska stórveldinu, rísa
þeir upp þegar þarf að troða á rétti og virðingu Alþing-
is. „Framkoma utanríkisráðherra gagnvart Alþingi er
vissulega einstæð í stjórnmálasögu síðari ára og verður
að fara marga áratugi aftur í tímann til að finna hliðstæð
dæmi um ósvífna framkomu ríkisstjórnar gagnvart Al-
þingi, þegar hernaðarhagsmunir Bandaríkjamanna
eiga í hlut,“ segir í áðurnefndri bókun Alþýðubanda-
lagsins.
• Á málamyndafundi í utanríkismálanefnd, sem vafa-
mál er hvort skipuð sé á þinglegan hátt, gat utanríkis-
ráðherra hvorki lagt fram kostnaðaráætlun né hönnun-
arforsendur byggingarinnar. Alþingi fær ekkert tæki-
færi til þess að fjalla um fjárfestingarákvörðun sem
hefur alla eiginleika til þess að reynast hin herfilegustu
mistök. Utanríkisráðherra neitaði að fresta samnings-
undirritun meðan upplýsinga væri aflað og sýnir nýjum
þingflokkum fullkomna lítilsvirðingu. Allt ber hér að
sama brunni: Hroki og yfirgangur gagnvart Alþingi,
sem einungis er litið á eins og ómerkilega afgreiðslu-
stofnun, en lítilþægni á fjórum fótum í samskiptum við
risaveldið, sem okkur ber þó sem frjálsri þjóð að um-
gangast sem jafningja til þess að gæta sjálfsvirðingar
okkar og sjálfstæðisvitundar. - -ekh.
„Heilög þrenning“
• Morgunblaðið hefur misserum saman varað við
óeðlilegum fjölda sovéskra sendiráðsstarfsmanna í
Reykjavík og fasteignaumsvifum sovéska sendiráðsins
í borginni. Nú þegar stjórnarformaður Árvakurs er
orðinn utanríkisráðherra ættu að vera hæg heimatökin
að reisa skorður við þessari útþenslu. En ef til vill hafa
skrifin aðeins verið undirbúningur fyrir gagnkvæma
fjölgun og útþenslu bandaríska sendiráðsins. Enda þótt
það sé býsna vel mannað ef skyldulið, íslenskir starfs-
menn og bandaríska setuliðið er talið með, þá hyggur
iþað nú á byggingu 11.700 fermetra skrifstofuhúsnæðis í
Nýja miðbænum við hlið Húss Verslunarinnar og nýrr-
ar Morgunblaðshallar. Þar er sú „heilaga þrenning“ vel
komin en hér sýnist okkur að verið sé að efna í kapp-
hlaup um útþenslu sendiráða. —ekh.
klippt
Samúel leitar að fulltrúa íslands í glæsi
legustu fegurðarsamkeppni í heimi
28 milljóna fegurðarsamkeppnin:
VIUA DJARFAR
MYNDIRAFSIG■
URVEGARANUM
Miljón
dollarar
Samúel heitir tímarit sem út
kemur undir ritstjórn Ólafs
Haukssonar, sem er einhver
iðnasti talsmaður svonefnds
frjáls útvarpsreksturs. Samúel er
ekki mikið í umræðunni eins og
það heitir, kannski vegna þess að
mörgum finnst ritið eins og
„stikkfrí". En hvað um það- DV
vekur í fyrradag athygli á sér-
stæðu frumkvæði þessa blaðs sem
vert er að fjalla dulítið um.
í júníhefti Samúels er auglýst,
að ritið hafi tekið upp samvinnu
við Penthouse, sem er karlablað
svonefnt, byggir mikið á stúlku-
myndum nokkuð glæfralegum
(„lífhárastíllinn") og hæpnum
sögum. Samúel á að leita á ís-
landi að stúlkum í „glæsilegustu
fegurðarsamkeppni í heimi“ eins
og þar stendur. Keppnin er, segir
Samúel, fólgin í því að „Stúlka
ársins fær eina milljón dollara í
verðlaun". Blaðið tekur skýrt
fram, að önnur eins verðlaun séu
hvergi í boði annarsstaðar enda
megi kaupa fyrir þau „tíu meðal-
stór einbýlishús á íslandi, eða
fimmtíu Saab Turbo bíla“. Og
mun það ekki ástæðulaust, að
Bandaríkjamenn lýsa hinni
mestu sælu einmitt með orðunum
„I’m feeling like a million
dollars".
Hvað er
Penthouse
Eitthvað er Samúel samt
blygðunarsamur í þessu sam-
bandi. Blaðið segir að Penthouse
„birtir gjarna fallegar myndir af
fallegum fáklæddum stúlkum“ -
en meinar að þær séu „naktar og í
djarflegum stellingum" eins og
DV tekur fram. Þá segir Samúel,
að sigurvegarinn heiti „Stúlka
ársins“, en DV bendir á það, að
samkeppnin heiti „One million
dollar Pet of the year“ sem út-
leggst: „Milljón dollara gæludýr
ársins" - og er það víst og satt, að
margt skolast til í alfrjálsri
pressu.
Samúel segir svo, að stúlkan
sem vinnur muni „taka að sér um-
fangsmikið kynningarstarf fyrir
Penthouse“. DV bætir um betur
og segir, að vinningshafinn verði
að skuldbinda sig til að koma
fram á síðum Penthouse í eitt ár -
og þá væntanlega í fyrrgreindum
„lífhárastíl“
Samkomu-
lagsatriði
Ólafur Hauksson ritstjóri segir
það svo í viðtali við DV, að skil-
málarnir fyrir keppninrii verði
samkomulagsatriði „milli blaðs-
ins og viðkomandi stúlku. Dómn-
efndin mun ræða við keppendur
um þetta atriði úti í Róm áður en
keppnin fer fram og væntanlega
mun afstaða nefndarinnar mótast
af niðurstöðum þeirra viðræðna"
sagðir Ólafur.
Erfitt er að skilja síðastnefnd
ummæli öðruvísi en svo, að
„dómnefndin" muni alls ekki
velja til verðlauna þá stúlku sem
neitar fyrirfram að vinna í Pent-
housestíl. Eins og menn muna frá
Silfurtúngli Halldórs Laxness og
mörgum góðum heimildum öðr-
um standa skemmtanastjórar
ekki í góðgerðastarfsemi.
Frelsið er svo yndislegt og mik-
ið í fjölmiðlun kjötmarkaðarins.
ÁB.
Gjaldþrot
Nú er svo þrengt að Pinochet
einræðisherra í Chile, að hann
getur ekki látið við það sitja eftir
tíu ára ógnarstjórn að berja á
verkfallsmönnum og handtaka
forystumenn þeirra - nú síðast er
hann farinn að handtaka forystu-
menn Kristilegra demókrata.
Hin herfilega tilraun sem gerð
var með dyggilegum stuðningi
bandarískra áhrifamanna, með
að steypa „marxistastjórn" Al-
lendes og hressa upp á vestræna
samstöðu og efnahagslíf með
herforingjastjórn og Chicago-
hagstjórn hefur endað í efnahags-
hruni og fullkomlega grímu-
lausum fasisma.
Harmatölur
bílstjóra
Frá þessu sagði nokkuð í sjón-
varpsmynd um Chile sem sýnd
var á mánudagskvöld. Þar var
ekki síst fróðlegt að heyra í vöru-
bflstjórum, sem voru að fara á
hausinn og kváðust ekki eiga salt
í grautinn. Þeir sögðust ætla í
verkfall gegn Pinochet.
Vörubflstjórar komu mjög við
sögu á stjórnartíð Allendes. Þeir
fóru í langt verkfall sem hafði
hinar alvarlegustu afleiðingar
fyrir atvinnulíf þessa langa og
mjóa lands. Og það er haft fyrir
satt að þetta verkfall hafi verið
mjög sérstætt: vörubflstjórarnir
voru á kaupi allan tímann sem
það stóð, og það fé kom frá
bandarísku leyniþjónustunni eða
þeirri sérnefnd Henry Kissingers,
sem hafði það verkefni að gera
vinstristjórninni í Chile lífið leitt.
Og nú er komið að skuldadög-
unum: vörubflstjórarnir (sem eru
sjálfsagt í efri millistétt í landinu)
eru búnir að gefast upp. Þeir segj-
ast engu hafa að tapa lengur, rétt
eins og öreigarnir hans Karls
Marx. En þeir eru hræddir. Þeir
vita vel, að það er annað að berj-
ast við blóði drifna herforingja-
stjórn en lýðræðislega kjörna
stjórn - eins og einn þeirra sagði í
sjónvarpsmyndinni. Og þeir og
aðrir voru ekki í vafa um að ást-
andið væri margfalt verra nú en
það varð nokkru sinni á tíð Al-
lendes, þegar stjórnin barðist af
þrautseigju við ótal efnahagslega
örðugleika, sem voru m.a. skipu-
lagðir af öllum áhrifamætti hins
bandaríska risa.
Staksteina-
mórall
Ræða vörubflstjóranna er líka
fróðleg athugasemd við þá meg-
inkenningu Reaganstjórnarinnar
nú, að „hefðbundin harðstjórn"
(eins og stjórn Pinochets) sé allt-
af betri en „marxistastjórn“.
En eins og vænta mátti finnst
hægripressunni óþarft að minna á
slíka hluti. í DV á þriðjudag var
sagt í sjónvarpsrýni að nær væri
nú að „fá myndir um atburði sem
standa okkur nær“! Staksteina-
siðgæðið breiðist ört út um þessar
mundir. ÁB.