Þjóðviljinn - 13.12.1983, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 13. desember 1983 ÞJÓÐVILJINN - SIÐA 15
Hóf til heiðurs
Kjartani Ólafssyni
Samstarfsmenn Kjartans Ólafssonar á Þjóðviljanum og
í Útgáfufélagi blaðsins efndu til hófs honum til heiðurs sl.
laugardagskvöld. Milli 60 og 70 manns sátu hófið. Það
varð eftirminnileg samkoma. Fyrir utan tilhlýðileg ræðu-
höld var efnt til frjálsrar samkeppni í skemmtiatriðum og
tróðu þar margir upp og sýndu á sér hliðar sem ekki snúa
út hvunndags. Heiðursgesturinn var þar ekki eftirbátur
annarra. Var af þessu öllu hin besta skemmtan sem von-
andi kemur lesendum Þjóðviljans til góða með skapbæt-
andi áhrifum á starfsmenn blaðsins.
Guðjón Friðriksson rifjaði upp minningar að vestan og afhenti Kjart-
ani Olafsyni persónulega gjöf.
Það var slegið á létta og alvarlcga strengi í ræðuhöldum, og meðal
þeirra sem hlýða á einn ræðumanna eru Þröstur Haraldsson, Mörður
Árnason, Elísabet Þorgeirsdóttir, Lúðvík Geirsson, Sigríður Hanna
Sigurbjörnsdóttir, Sigurður A. Magnússon, Svanhildur Bjarnadóttir
og Helgi Ólafsson. Ljósm. eik.
Sigurdór Sigurdórsson færir Kjartani Ólafssyni gjöf frá starfsfólki á Þjóðviljanum og fylgir henni úr hlaði
með þremur vísum sem hann orti sérstaklega af þessu tilefni. Ljósm. eik.
Úlfar Þormóðsson, Franciska Gunnarsson, Kristín Pétursdóttir og Baldur Jónsson gera sér matföngin að
góðu. Ljósm. eik.
Um Þóröar gleði
°g þegna hans
Ábyrgðartilfinning og siðferðis-
styrkur eru sjaldgæf orðin á síðum
dagblaðanna hér um slóðir og nú
um stundir. Það er því full ástæða
til að líta upp og horfa yfir sviðið
þegar siðferðilega ábyrgur höfund-
ur grípur loksins til pennans. Dokt-
or Eysteinn Sigurðsson ritar um
Spegilmálið af þunga og einurð í
Sunnudagsblað Þjóðviljans 11.
þ.m. Bendir þar alveg réttilega á
þann voðaverknað sem Sþegillinn
fremur með þvf að birta á útsíðu
tælandi mynd af manni sem býst til
að sneiða af sér skaufann. Hefðu
þeir stúkubræður: Þórður, Bjarni
og Eyst-einn ekki kæft þetta
glæfraspil í fæðingu má telja víst að
karlpeningur þjóðarinnar hefði
tekið þetta eftir og gengi nú ball-
stýfður um. Hvað hefði jafnréttis-
ráð þá sagt? Hver væri framtíð
þjóðarinnar með slíku háttalagi?
Það er einnig rétt sem doktorinn
segir að ballhengingar munu ekki
höfða eins vel til íslendinga og
skaufastýfingin gerir. Má í því sam-
margir hafa í seinnitíð verið að
skýra þessa gömlu vísu). Það má
semsé reikna með því sem vísu að
þeir fáu sem ekki skáru undan sér
strax eftir lestur þessa sorafengna
blaðs hefðu fyllst af Þórðargleði
yfir hrakförum hinna. Það er önnur
ástæða til að banna þetta blað.
Þeim stúkubræðrum verður því
seint fullþakkað hvernig þeir hafa
staðið á verðinum. Einkum munu
þeir eiga vísan hlýhug kvenþjóðar-
innar.
En varla trúi ég því að þeir
stúkubræður láti hér staðar numið.
Hugsjón þeirra er mikil og vilji
þeirra einarður, vald þeirra
óskorað. Því ættu slíkir hugsjóna-
jöfrar að staðnæmast við hálfklár-
að verk? Eða hafa þeir ekki gert sér
grein fyrir háskanum sem þjóðinni
daglega Stafar af þessum sífelldu
jarðarfararauglýsingum? Öll blöð
eru full af þessu, Morgunblaðið þó
langverst. Sannanir vantar heldur
ekki í því máli. Tölfræðingar hafa
löngum reiknað það út að samræmi
bandi vitna til þjóðsagna vorra þar-
sem dæmi eru nokkur um frásagnir
af því að menn risti undan sér,
jafnvel láti færa unnustunni heila
móverkið á silfurfati. Þykist ég
mega treysta því að þeir stúku-
bræður iáti nú ekki mikið vatn
renna til sjávar áðuren þeir hafi
líka gert upptæk þjóðsagnasöfn
þau sem greina frá þvílíku háskaat-
hæfi. Og það er líka fleira sem
þessu fylgir. Hver man ekki vísuna
gömlu?
Skopi meður skipast veður
skini eður loptin syrtast,
en Þórðargleði er það sem skeður
þegar reðurmyndir birtast.
Skáldið bendir okkur á það að
grínið í samfélaginu verður að láta
sér lynda ýmis veður. Allir gagn-
fræðingar, flestir stúdentar og
sumir norrænufræðingar ættu líka
að vita hvað Þórðargleði er. Það er
ógeðslegt fyrirbæri sem felst í því
að hlakka yfir óförum annarra (en
ekki hugarfar saksóknara einsog
er greinilegt milli þessara dánar-
auglýsinga og dauðsfalla almennt.
Því fleiri dánarauglýsingar sem
birtast þeimmun fleiri deyja. Þetta
verður ekki hrakið fremuren línu-
ritin um það að fólk deyi þeim mun
tíðar úr hjartakveisu sem það lætur
ofaní sig meira af einhverju.
Enda hverjum hugsandi manni
náttúrlega ljóst að texti einsog:
sonur minn, tengdafaðir og afi lést
á gjörgæsludeild Landakotsspítala
er ekkert sem hafandi er fyrir bráð-
lifandi þjóð löngu eftir að statistík
hefur sannað svo ekki verður um
villst að hinir taka þetta eftir og
deyja líka.
Það er í sjálfu sér lítils virði að
koma í veg fyrir ballstýfingar og
skaufahengingar meðan það við-
gengst að auglýsa jafn hroðalegt at-
hæfi og dauðann til þess eins að
aðrir hafi þetta eftir.
Margt er náttúrlega óhollt aug-
lýst í blöðunum fleira en dauði og
geldingar. Þar má sjá auglýsta bila
sem margan hafa skaðað, einbýlis-
hús, banvænar hávaðagræjur, stór-
háskalegar brauðristar, Stjörnu-
stríðsleikföng, rammslæga grað-
fola, ritvélar (sem vel mætti skrifa á
stórháskalegt klám), Tommabor-
gara, ævisögur stjórnmálamanna,
skíði og bindingar, ginseng og
hlutabréf ríkisins í gjaldþrota fyrir-
tækjum.
Væri ekki ráð að banna þetta
alltsaman (með einu pennastriki)
og stöðva barasta alla blaða- og
tímaritaútgáfu á íslandi.
Þá væri hugsjón Stúkubræð-
ranna orðin að veruleika og Himn-
aríki í nánd ineð Eilífu lífi Einstakl-
ingsins, kyrrð og friði allstaðar -
undir krossi hins blessaða klám-
leysis.
Eða hvað?
9563-3005