Þjóðviljinn - 14.02.1984, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINNjÞriðjudagur 14. febrúar 1984
NOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufólag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson..
Umsjónarmaður Sunnudagsbiaðs: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigríður H. Sigurbjömsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pótursdóttir.
Blaðamenn: Auður Styrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Helgi Ólafsson, Lúðvík Geirsson,
Magnús H. Gíslason, ólafur Gíslason, óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson,
Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritarl: Víðir Sigurðsson.
Útlit og hönnun: Guðjón Sveinbjörnsson, Þröstur Haraldsson.
LjÓ8myndir: Einar Karisson, Magnús Ðergmann.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Ólafur Þ. Jónsson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Símavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Margrét Guðmundsdóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Bjömsson.
Pókkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsia og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent hf.
Sjálfstœðisflokk-
urinn verslaði með
kjördœmamálið
Morgunblaðið hefur vaknað til vitundar um að fram-
kvæmd kjördæmabreytingarinnar hefur verið stefnt í
hættu. í leiðara blaðsins á föstudag er kvartað yfir því
að endurflutningur stjórnarskrárfrumvarpsins hafi
dregist úr hömlu: „Vonandi dregst ekki jafn lengi að
nefndin sendi málið frá sér og það tók að leggja frum-
varpið fram á þingi.“
Morgunblaðið bætir því svo við að sá grunur falli á
ýmsa þingmenn að þá skorti vilja til að tryggja að
kjördæmabreytingin komist heil í höfn. Áréttar blaðið
að það „hlyti að hafa hin alvarlegustu áhrif á trúnað og
traust milli flokka, ekki síst ríkisstjórnarflokka, ef í ljós
kæmi að þetta réttlætismál væri látið sitja á hakanum
vegna þess að ekki sé ætlunin að standa við gerða
samninga.“
Þessi leiðari Morgunblaðsins ber annað hvort vott
um sérkennilega gleymsku eða hann er lítt dulbúin
ádeila á þingmenn Sjálfstæðisflokksins, sérstaklega
fyrrverandi formann flokksins Geir Hallgrímsson.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur hvað eftir annað á undan-
förnum misserum staðið gegn því með Framsóknar-
flokknum að kjördæmabreytingin fengi greiðan fram-
gang. Það er rétt að rekja þá sögu í stórum dráttum.
í viðræðum flokkanna á Alþingi á fyrstu mánuðum
ársins 1983 höfðu Sjálfstæðisflokkurinn, Alþýðu-
bandalagið og Alþýðuflokkurinn komið sér saman um
að hafa sams konar ákvæði í stjórnarskrárfrumvarpi nú
og var 1959 og 1942 til að tryggja framkvæmd Ieiðrétt-
ingar á úreltri kjördæmaskipan. Framsóknarflokkur-
inn neitaði og Geir Hallgrímsson féllst á þessa neitun
Framsóknarflokksins.
Sjálfstæðisflokkurinn, Alþýðubandalagið og Alþýð-
uflokkurinn töldu rétt að hafa ýtarleg ákvæði í sjálfri
stjórnarskránni um eðli hinnar nýju kjördæmaskipunar
en Geir Hallgrímsson lét strax undan þegar Framsókn-
arflokkurinn neitaði að standa að hinu nákvæma orða-
lagi.
Forystumenn Alþýðubandalags og Alþýðuflokks
vildu láta afgreiða frumvarp um breytingar á
kosningalögum um leið og stjórnarskrárfrumvarpið
væri afgreitt til að koma í veg fyrir undanbrögð og tafir
á síðari stigum. í fyrstu virtist forysta Sjálfstæðisflokks-
ins vera á sömu skoðun. Þegar Steingrímur Hermanns-
son og þingmenn Framsóknarflokksins neituðu einnig
þessari ósk hljóp Sjálfstæðisflokkurinn til í þriðja sinn
og samþykkti neitun Framsóknarflokksins.
Með aðstoð og stuðningi Sjálfstæðisflokksins tókst.
Framsóknarflokknum á fyrri hluta síðasta árs að fella
burtu allar tryggingar fyrir því að leiðréttingin á kjör-
dæmaskipuninni kæmi í raun og veru til framkvæmda.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn gerði Steingrím Her-
mannsson að forsætisráðherra var vináttuhugurinn í
garð Framsóknarflokksins slíkur að Sjálfstæðisflokkur-
inn hélt áfram að færa Framsóknarforystunni sigri í
kjördæmamálinu á silfurfati. Sjálfstæðisflokkurinn
samþykkti þá kröfu Framsóknarflokksins að ekkert
yrði gert í kjördæmamálinu fyrr en í fyrsta lagi undir lok
kjörtímabilsins. Það yrði ekki fyrr en veturinn 1986-
1987 sem því máli yrði hreyft.
Á yfirstandandi þingi hafa forystumenn annarra
flokka reynt að knýja á um afgreiðslu þeirra tveggja
frumvarpa sem fela í sér framkvæmd kjördæma-
breytingarinnar. Forysta Sjálfstæðisflokksins hefur í
þeim umræðum greinilega verið í Framsóknartjóðri.
Það tók margra vikna skak að fá frumvörpin lögð fram
og verulegur þrýstingur reyndist nauðsynlegur til að
koma málunum á formlegt umræðustig.
Þessi saga sýnir að Sjálfstæðisflokkurinn ber alla sök j
á undandrætti í kjördæmamálinu. Hann notaði það sem
verslunarvöru í samningum við Framsóknarflokkinn.
klippt
Nauðvörnin
Þórarinn Þórarinsson skrifar
heilsíöugrein um helgina í blaðið
sem nú nýverið skipti um eigend-
ur. Þórarinn er maður glöggur og
finnur að landið og þjóðin er að
skríða undan Framsóknarflokkn-
um sem situr eins og þurs á þjóð-
lífinu. Nú er flokkurinn að verða
eins og Alþýðuflokkurinn á sín-
um tíma; er að glata sjálfum sér
eftir áratugs stjórnaraðild.
Þórarinn reynir að þvo snöggu
blettina úr opinberri umræðu um
Framsóknarflokkinn af forystu-
liðinu um leið og hann heggur til
þeirra sem sækja harðast að spill-
ingaröflunum. Þannig sýnir Þór-
arinn enn og aftur að hann er
besti og máske eini bardaga-
maðurinn sem eftir er í hinum
heillum snauða stjórnmálaflokki.
En það er sama hve Þórarinn
reynir að þvo og nudda, honum
teicst ekki í þessari grein að afmá
spillingarorðið af Framsóknar-
flokknum. Það er heldur ekki í
mannlegu valdi.
Bílakaup ráðherra
Meginhluti greinarinnar er
nauðvörn fyrir Framsóknarfor-
kólfana vegna bflakaupa þeirra.
Þórarinn segir Þjóðviljann ekki
hafa efni á því að fjargviðrast yfir
himinhrópandi spillingu Fram-
sóknarmanna vegna bílakaupa
þeirra, svona bflakaup hafi alltaf
tíðkast!
Spilling
eyðir spillingu
Þórarinn er reyndar ekki einn
um röksemdarflutning af þessu
tagi, menn þekkja þetta úr máls-
vörn Tómasar Árnasonar á dög-
unum. Hún gengur sumsé út á
það, að það sé réttlátt að fá bíl á
niðursettu verði á kostnað al-
mennings í landinu núna, af því
það hafi tíðkast áður. Þetta er
semsagt þannig, að ef spilling
réttlætir ekki spillingu af sjálfu
sér, þá sé alténd hægt að uppræta
spillingu með meiri spillingu.
En meira að segja þetta dugir
ekki Framsóknarforkólfunum,
því bflakaup þeirra Steingríms og
Tómasar í vetur eiga sér enga
hliðstæðu. Efnahagsástandið og
fórnarkröfur ríkisstjórnarinnar
eiga sér ekki hliðstæðu - en samt
fékk Steingrímur sér Blazerinn.
Tómas faldi bflinn sem hann fékk
á þessum kjarakjörum fyrir al-
menningi í nær hálft ár. Af
hverju? Af því hann óttaðist á-
fellisdóm almennings eftir Blaz-
ermálið. Slík athöfn stjórnmála-
manns á sér heldur ekkert for-
dæmi - og hefðu orðið tilefni
dramatískari eftirleiks meðal sið-
prúðari þjóða eins og Þórarinn
veit.
Forsagan
rifjuð upp
Þórarinn Þórarinsson reynir að
rifja upp það sem hann kallar for-
sögu bflakaupanna. Hann segir
að Tómas Árnason hafi í fjármál-
aráðherratíð sinni árið 1978 lagt
tillögu fyrir Alþingi um að fella
niður undanþáguheimildina um
bflakaup ráðherra. „Tillagan
dagaði uppi í efri deild, og mun
þáverandi formaður fjárhags-
nefndar efri deildar Ólafur Ragn-
ar Grímsson hafa átt mestan þátt í
því“, segir Þórarinn. Þetta er því
miður ekki rétt. Ólafur Ragnar
var ekki formaður fjár-
hagsnefndar efri deildar þingið
1978-79, heldur Jón Helgason
flokksbróðir Þórarins, Stein-
gríms og Tómasar.
Fjármálaráðherra
fékk gefins fé
Ástæðan fyrir því að málið dag-
aði uppi í nefnd var heldur ekki
andstaða eins né neins við hana
innan nefndarinnar eða á alþingi.
Hins vegar kom enn eitt
hneykslismálið upp á meðan fjár-
hagsnefnd efri deildar hafði mál-
ið til meðferðar. Þannig var
nefnilega að Tómas Árnason þá-
verandi fjármálaráðherra hafði
keypt sér bfl - og eftir að nefndin
hafði kallað til sín menn frá fjár-
málaráðuneytinu og forsætis-
ráðuneytinu til skiptis eins og
venjulega þegar hið opinbera er
spurt um bflakaup til að veita um-
beðnar upplýsingar um bflakaup
Tómasar, þá kom á daginn að
fjármálaráðherra hafði einn allra
ráðherra fengið peninga fyrir
bflnum að láni (!) frá ríkissjóði
með lægstu hugsanlegu vöxtum.
Það kom sem sagt á daginn, að
Tómas vildi flýta afgreiðslu
nefndarinnar til að þetta vand-
ræðamál hans kæmi ekki í ljós.
Þetta gerðist á síðustu dögum
þings 1979 - og þrátt fyrir tilburði
Tómasar komst málið upp og var
rætt á þingfundum, eins og Þórar-
inn getur sannfærst um þegar
hann les þingtíðindi frá þessum
tíma. En í spillingarhringiðunni
er gleymskan hollur förunautur
Framsóknarmönnum, sem vilja
ekki vamm sitt vita, eins og sést á
grein Þórarins. En því miður,
flokksbræður hans eru og hafa
verið spilltir og það þýðir ekki að
malda í móinn.
Niðurstaðan
Það er von að Þórarinn Þórar-
insson komist að rangri niður-
stöðu þegar hann hefur meðtekið
forsendurnar með svo ólánlegum
hætti. Niðurstaða Þórarins verð-
ur sú að Þjóðviljinn sé á móti
bændum, af því blaðið hefur sagt
frá „smá óhöppum“ í landbúnað-
armálum. Og af því að Þjóðvilj-
inn hefur sagt frá hneykslismál-
um Framsóknarforkólfanna, þá
er Alþýðubandalagið á biðilsbux-
unum við Sjálfstæðisflokkinn.
Þetta sagði nú Þórarinn og skrif-
aði fyrir síðustu kosningar, að Al-
þýðubandalagið og Sjálfstæðis-
flokkurinn væru á leið í stjórn-
arsamstarf. Það kom enda á dag-
inn að Framsókn var komin í ból-
ið með íhaldinu þegar Þórarinn
reit þetta á vordögum í fyrra. Og
fyrst sú spásögn Þórarins reyndist
jafn röng og raunin er, hvað þá
um þessa nýjustu spá Þórarins?
-óg