Þjóðviljinn - 25.02.1984, Blaðsíða 2

Þjóðviljinn - 25.02.1984, Blaðsíða 2
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 25.-26. febrúar 1984 af víkingasveit Ég var frammí eldhúsi um daginn, held ég hafi verið að fá mér sviðasultusneið, þegar einhverskonar skelfingaróp kvað við innanúr stofunni. Mér brá nátt- úrulega ónotalega, því skelfingaróp eru ekki rekin upp á mínu heimili, nema ástæða sé til. Þegar ég kom inn í stofuna, sat konan mín náföl í sjónvarpsstólnum mínum og starði á skjáinn stjörfum augum og einsog hálf lömuð af angist. „Hvur djöfullinn gengur eiginlega á?“ sagði ég blíð- lega, en hún jesúsaði sig í bak og fyrir, augljóslega útaf því sem var á sjónvarpsskerminum. Eg leit á skjáinn og get ekki neitað því, að ekki var laust við að færi um mig svolítill hrollur. Víkingasveit lögreglunnar var að vígbúast í fréttun- um. Ég lét á engu bera, en sagði ástúðlega við konuna: „Hvaða andskotans hýstería er þetta? Mennirnir eru bara að búa sig í vinnuna". Þá byrjaði hún á geðshræringarræðu um það hverj- um hún vildi mæta í myrkri og hverjum ekki, en ég sagði henni að halda sig bara innandyra á meðan „Víkingasveitin" væri að athafna sig í bænum. Ástæðan til þess að „Víkingasveitin" var að vígbú- ast var einfaldlega sú, að skolhærður maður með hárkollu, innstæð hné og dökkhærður, illa klipptur, með málað yfirvararskegg, fyrir neðan nefið, eða hökutopp málaðan á sig fyrir neðan neðri vörina, hafði með dólgshætti og skothríð úr haglabyssu, sem búið var að saga hlaupið af, náð tæpum tveim miljónum af sendisveinum „áfengisins" fyrir framan Landsbank- ann á Laugaveginum, nánartiltekið í hiaðvarpanum á lögreglustöðinni. Sagt er að tíu mínútur hafi liðið frá því að hringt var á lögregluna og þar til hún kom á staðinn, en þetta er um þrjúhundruð og fimmtíu metra vegalengd. Lögreglu- menn hafa semsagt farið með rétt rúmlega tveggja kílómetra hraða á klukkustund frá lögreglustöðinni að Landsbankanum við Laugaveg. Illvirkinn mun hafa verið eitthvað fljótari í förum og komst þess vegna undan í skjóli myrkurs. Þetta væri nú allt gott og blessað, ef bara konan mín neitaði ekki að fara út fyrir hússins dyr á meðan Vík- ingasveitin „leikur lausum hala“, einsog hún kallar það. „Ég ætla sko ekki að láta skjóta mig á færi!“ æpti hún að mér í gærmorgun þegar ég var að reyna að koma henni í vinnuna. Svo ég ákvað að leita mér upplýsinga um „Víkinga- sveitina", ef vera kynni að hægt væri að sefa konuna með staðreyndum um þennan vinnuflokk. Og nú er ég semsagt búinn að viða að mér nokkrum fróðleik um „Víkingasveitina". í viðtali við lögreglustjórann í Reykjavík, í ejnu dag- blaðanna fyrir nokkru, er skýrt frá því, að tólf manna víkingasveit lögreglumanna hafi að undanförnu verið í ströngum æfingum til þess að mæta - eins og segir orðrétt: hugsanlegum aðgerðum alþjóðlegra af- brotamanna hér á landi“. Og nú vaknaði að sjálfsögðu forvitni mín á því, í hverju þessar æfingar væru fólgnar, svo ég náði mér í desemberhefti Lögreglublaðsins, það sem skýrt erfrá því, hvernig „Víkingasveitin“ er sérhæfð. I Lögreglublaðinu segir að æfingarnar séu bæði andlegar og líkamlegar. Til dæmis er frá því greint, að eitt af viðfangsefnum sveitarinnar hafi verið að skríða eftir sláturhússgólfi á Selfossi, „eftir að búið var að þekja það vandlega með innyflum úr slát- urfénaði“, einsog segir orðrétt í Lögreglublaðinu. Þá voru tólfmenningarnir látnir grafa sig í sand í Bláfjöllunum en dínamíthleðslur allt að 12 kílóum sprengdar allt í kringum þá fyrir tilstilli varnarliðsins. Þegar þetta var svo afstaðið segir í Lögreglublaðinu, að þeim hafði verið troðið inní skólprör og brunaliðið fengið til að sprauta á þá með háþrýstislöngum, þar sem þeir húktu í rörinu, líklega til að fjarlægja þá úr svelgnum aftur, svo það, sem þar átti að fara um,. kæmist sína leið hindrunarlaust. Þegar „Víkingasveitin" hafði staðið af sér þessar hrellingar án þess að æmta né skræmta - enda bann- að - var þeim, að sögn Lögreglublaðsins.fleygt út á Elliðavoginn í júníforminu og með alvæpni, og þeir látnir synda, gráir fyrir járnum, út íGeirsnef. Jæja. Þegar ég var búinn að afla mér þessara upp- lýsinga um „Víkingasveitina", fór ég heim til konunnar minnar og sagði: „Heyrðu, elskan mín. Víkingasveitin er bara tólf menn í ósköp venjulegu starfi og verið að reyna að sérhasfa þá í því að finna menn með útstæð herða- blöð, innstæð hné, fjaðrandi göngulag, skolhærða, með hárkollu, illa klippta, með máluð yfirskegg og hökutoppa. Bara ósköp venjuleg víkingasveit í vinn- unni“. Enginn efast um að andleg og líkamleg sérþjálfun „Víkingasveitarinnnar" verður til þess að byssubófar og bankaræningjar „stjrúka ekki lengi um frjálst höfuð“, eins og kellingin orðaði það. Víkingasveitin mun finna skúrkana, knúin þessum fleygu hvatningarorðum yfirboðaranna: í viðbragðsstöðu, Víkingasveit! Vopnist byssu á læri! Skotglaðir hefjið að skúrknum leit! Skjótið hann svo á færi! sKráargatiö Albert er kominn heim og reyndist hvorki vera með spenntan ramma né teygðan til hins ýtrasta heldur allt annan ramma heldur en menn voru að taía um í samn- ingum milli ASÍ og VSÍ. Mikil leynd hvílir yfir erindum Alberts í Lundúnum. Fyrst var hann sagð- ur í opinberum aðgerðum, en síð- an í einkaerind.um, og mjög stönguðust upplýsingar á um hve- nær hann væri væntanlegur heim. Þetta leiddi til þess að DV fór að slúðra því að Albert væri slyngur í fjárhættuspili, en illa trúum við því að fjármálaráðherrann hafi verið að fást við fjárhættuspil með Bretum, miklu fremur að hann hafi verið að gera samninga til heilla landi og þjóð. En sem það var ljóst að Albert væri á leiðinni heim upphófst mikið írafár hjá íhaldsliðinu og Þorsteinn Pálsson, Ólafur G. Einarsson og Geir Haarde keppt- ust við að búa til skýringar sem Albert gæti notað við heimkom- una, svo að hann hengdi sig ekki í 4% ramman fræga, eftir að ASÍ og VSÍ höfðu samið um 6 - 7% ramma á ársgrundvelli. Eftir mikil og mörg símtöl varð niður- staðan sú að Albert skyldi gefa yfirlýsinguna um að hann ætti ekki við þann ramma heldur hinn. Eyjólfur Konráð Jónsson hefur í Sjálfstæðisflokknum verið ötull talsmaður hagsmuna íslend- inga í landgrunns- og fiskveiði- réttarmálum. Hann er líka Albert Guðmundsson hollvinur Geirs Hallgrímssonar og stendur sú vinátta á gömlum merg Morgunblaðssamskipta og lögfræðisamvinnu frá yngri árum. En nú reynir á vináttuna til hins ýtrasta því Eyjólfi mun vera farið að blöskra linkind og sinnu- leysi Geirs sem utanríkisráðherra í hafréttar- og hagsmunamálum sjávarútvegsins. Þannig hafi Geir klúðrað Grænlandsmálinu með sinnuieysi og látið Efnahags- bandalagið stela senunni, þó að Eyjólfur Konráð hafi verið búinn að ýta á eftir athöfnum með til- löguflutningi á Alþingi. Þá er Geir búinn að vera með í hálft ár samninga við Breta og íra um Reykjanessvæðið svokallaða, þar sem Rokkurinn kemur við sögur, og þar gengur hvorki né rekur. Þolinmæðin hjá Eyjólfi Konráð ku víst vera að bresta. Ráðherrar núverandi ríkisstjórnar eru mikl- Matthías Bjarnason ir fyrir sér, og stjórnlyndir. Það hvessir tam. oft milli ráðherra og forseta sameinaðs þings og neðri deildar á Alþingi. Ingvar Gísla- son og Þorvaldur Garðar Krist- jánsson taka forsetahlutverk sitt alvarlega og vilja standa vörð um virðingu Alþingis og réttar leikreglur. Ráðherrarnir vilja hinsvegar að forsetarnir sitji og standi að þeirra geðþótta, og sama kvöldið og Matthías Bjarnason upplýsti á Alþingi að ellilífeyrisþegarnir veltust um á veitingastöðum allar helgar tók hann Ingvar Gíslason í gegn úr ræðustóli vegna þess að honum líkaði ekki fundarstjórnin. Þegar frumvarpið um breytingu á tekju- og eignar- skatti, sem gera á hina ríku ríkari, var til umræðu í þinginu sl. mið- vikudagskvöld gegndi Matthías Bjarnason fyrir Albert, en for- sætisráðherra var fjarverandi og Eyjólfur Konráð Jónsson sagður vera í veislu. Þingmenn töldu það mjög ofsagt hjá Matthí- asi Bjarnasyni að ellilífeyrisþegar væru að veltast á veitingastöðum, og það væri miklu fremur að ráð- herrar hefðu efni á því að vera í veislum eins og Steingrímur. Greip þá Matthías frammí og sagði: „Ég fer aldrei í veislur". En viti menn, kvöldið eftir, er Matthías mættur ásamt tveimur öðrum ráðherrum Sjálfstæðisflokksins í veislu þýska sendiherrans í tilefni af opnun þýskra daga á Loftleiða- hótelinu. Með því hefur hann væntanlega ætlað aðgeraundan- tekninguna sem sannaði regl- una, en svo var líka allt ókeypis. Og til þess að kóróna veisluhöld- in þá vann samgönguráðherrann aðalvinning í happdrætti kvöld- sins, sem þýska ferðamálaráðið efndi til, lúxusferð til Múnchen- ar. Allt fór því eins og best varð á Geir Hallgrímsson kosið, enda voru fáir ellilífeyris- þegar að veltast um á Hótel Loft- leiðum þetta kvöld í miðri viku. Að sögn samgönguráðherra eru þeir helst á ferðinni með veskin úttroðin á börunum um helgar. Þeir Mogga- menn urðu ævareiðir úr af vís- unni okkar hér í Skráargatinu sl. sunnudag um að Denni forsætis hefði krossað yfir kistu Androp- ovs þegar hann fylgdi honum til grafar á dögunum. Sagði í Stak- steinum Mogga að vísan væri lýgi enda Andropov hundheiðinn kommúnisti sem enginn maður krossaði yfir. Þar sem Þjóðviljinn er ákaflega sannleikselskandi blað og vill ætíð hafa það sem sannara reynist birtist hér ný vísa eftir -s um atburðinn: Pjóðin að sér Ijúga lœtur lipra tunguristuna. Sprœkur Denni spratt á fœtur og sparkaði í kistuna.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.