Þjóðviljinn - 06.07.1984, Blaðsíða 13

U-SIÐAN
Hildur hljómborðslísa.
Erla Ingadóttir bassalísa.
Austurstrætið iðaði af lífi og
ungu fólki. Útimarkaðurinn
bauð uppá ávexti, rjúkandi
bakkelsi og nýtísku eyrna-
lokka í sjálflýsandi litum. Ung-
lingar í allavega múndering-
um skreyttu umhverfið með
nærveru sinni. Ætli það sé erf-
itt að vera unglingur í dag í
okkar oftar en ekki firrta heimi,
sem um þessar mundir á til-
veru sína undir misvitrum
stjórnmálamönnum og her-
foringjum þeirra? Erfiðara en
þegar langamma var ung og
bjó í einangruðu bænda-
þjóðfélagi, og þurfti að líða
skort af flestu tagi, sem á okk-
ar mælikvarða tilheyrir ein-
ungis þriðja heiminum í dag?
Þessar hugleiðingar flugu um
koll mér er ég spásseraði um
göngugötuna s.l. föstudag, á
leiðinni að hitta fimm unglings-
stúlkur á Sælkeranum við
Austurstrætið. Ég settist inn og
skömmu síðar kom inn fríður
flokkur ungkvinna sem settust
við borðið hjá mér og heilsuðu
pent. Þetta voru þær stöllur úr
hljómsveitinni Dúkkulísum frá
Egilsstöðum (allar á aldrinum 16-
19 ára), sem gert hafa það gott
sem ungar og efnilegar tónlist-
arkonur uppá síðkastið og ætla að
eigin sögn ekkert að gefa eftir í
framtíðinni.
Dúkkulísur höfðu verið að
spila í Safarí kvöldið áður og ég
spurði hvort þær væru ekki upp-
gefnar eftir meira eða minna
sleitulaust amstur, ferðir á blaða-
mannafundi, í viðtöl og hljóm-
leikahöld ásamt öðru stússi sem
þessum bransa fylgir. Það var
Hildur hljómborðsleikari sem
fyrst mælti fyrir Lísunum.
- Maður er nú farinn að venjast
Jressu svolítið og núna erum við
alveg í stuði til að tala við þig. Við
byrjuðum svo snemma í morgun
að við erum þegar komnar í
æfingu.
(Jæja, það var nú gott að
heyra, hugsa ég með mér, en tek
eftir því að Erla bassaleikari er
tekin til við að draga ýsur beint á
móti mér.)
- Sumar ykkar virðast nú dáld-
ið lurkum lamdar?
- Já, það er búið að vera mikil
keyrsla á okkur, sérstaklega eftir
að platan okkar kom út. En hún
hefur fengið góðar viðtökur og
Þjónn,
það
Dúkkulísuleikur í Safart á útgáfuhljómleikum vegna nýju plötunnar: Erla Ragnarsdóttir, Guðbjörg, Gréta.
(myndir tók Loftur).
r
I
SÚPKJNNI!
allt hefur gengið alveg ofsalega
vel. Fólk hefur verið okkur æðis-
lega velviljað, en auðvitað höfum
við líka fengið að kynnast erfiðu
hliðinni í þessum bransa, eins og
t.d. með peninga og svoleiðis.
(Þær munda matseðilinn og
reyna að gera upp hug sinn, eða
eiginlega bragðlaukana.)
-Ferlega er mikil hvítlaukslykt
hérna inni, finnst ykkur það
ekki?, spyr Hildur.
(Það er nú bara til að vernda
staðinn fyrir vampýrum, langar
mig að svara en segist aðeins
finna fyrir sígarettureyk. Og
hefði betur þagað, því að nú
tekur ein þeirra upp Winston
pakka, kveikir sér í sígarettu og
byrjar að púa af mikilli lyst.)
- Hmm, já. Þið komið úr frem-
ur litlu plássi, var ekkert erfitt að
gera veruleika úr hljómsveitar-
hugleiðingum ykkar?
- Þetta var búið að vera í
deiglunni í langan tíma, það vant-
aði ekki áhugann, en ein-
hvernveginn dróst alltaf að gera
einhverja alvöru úr þessu. Svo
loksins small þetta allt saman þó
hægt gengi.
- Haldiði ekki að Grýlurnar
hafi orðið ykkur einhver hvatn-
ing til að stofna hljómsvcit?
- Örugglega. Þær sýndu að þær
gátu þetta, því þá ekki við einnig?
Hinsvegar var það eflaust
auðveldara fyrir Röggu Gísla að
byrja heldur en okkur. Hún var
þegar orðin þekkt í músíkinni og
fékk því strax mikla athygli í upp-
hafi, sem við fengum ekki. Það
vissu líka allir að hún væri að
stofna hljómsveit, því hún aug-
lýsti eftir stelpum í blöðunum, en
við bara þekktumst.
- Höfðu þær einhver áhrif á
ykkur tónlistarlega séð?
- Þær höfðu náttúrulega áhrif á
allt tónlistarlífið á íslandi, og
auðvitað okkur líka, en samt ekki
beint tónlistarlega séð.
Það er Erla Ragg,eins og hún er
kölluð til skilgreiningar frá Erlu
bassaleikara, sem svo mælir.
(íTvær Dúkkulísurihöfðu pantað
sér súpu dagsins, og þeim til sam-
lætis fékk ég mérlfiskisúpujSúpu-
'sötrið þaggaði örlítið niður í
okkur um stund. En þær Lísur
þurftu í annað viðtal strax á eftir
okkar stefnumóti, svo að tími var
naumur til að krefja þær sagna
um Dúkkulísulíf og -leik.)
- Hvernig finnst ykkur sú
gagnrýni sem þið hafíð fengið? Er
hún kannski of góð fyrir ykkur
sem byrjendur í músík?
- Við gerum okkur alveg grein
fyrir því að næsta plata verður að
vera tíu eða tuttugu sinnum betri
en þessi og að nú gerir fólk miklu
meiri kröfur til okkar. Við höfum
líka lært að við þurfum að taka
meiri tíma í næstu plötu en fór í
þessa, sem var unnin í frekar
miklum flýti.
- Stendur kannski til að þið
setnjið meira sjálfar en þið gerið á
þessari fyrstu plötu ykkar?
- Hún Gréta hérna er með heil-
mikið efni í bígerð... segir ein-
hver, og gjörðist umrædd gítar-
leikkona eilítið undirleit þegar ég
innti hana eftir þessu. - Já, ég er
svona með eitthvert efni, segir
hún feimin.
- Þið skrifuðuð nýlega undir
samning við Skífuna. Eruð þið
ánægðar með hann?
Það kemur soldið fát á þær
stöllur, en eftir nokkra þögn segir
Erla Ragg, að það sé auðvitað
alltaf hægt að gera betur.
- Stóðuð þið þá einar að þess-
um samningi, án umboðsmanns
eða einhverra milligöngumanna?
- Við höfum engan umboðs-
mann, við höfðum einn áður, en
við þurftum að reka hann.
Þær segja ekki nánar út af
hverju það kom til, en ég spyr
þær hvort þær séu ekkert
smeykar að standa í ákveðnum
skuldbindingum á eigin vegum.
- Það fylgir þessu öllu saman
bæði spenna og viss kvíði, en við
trúum því ekki að nokkur maður
vilji okkur eitthvað illt - svona
ungum og saklausum, segir Erla
Ragg brosandi og heldur áfram: -
Það má segja að við trúum ekki á
hið illa í manninum í heild. Og
hinar samsinna allar í kór.
- Nú er það alkunna að í hljóm-
listarbransanum er margt um
hinar ýmsu freistingar, s.s. eins
og eiturlyf. Þau hafa löngum boð-
ið birginn þeim sem ekki eru nógu
viljasterkir. Hvaða skoðun hafíð
þið á misnotkun vímuefna hvers-
lags? Óttist þið ekkert slíkt?
Hildur: Maður leiðist ekki út í
eiturlyf ef maður vill það ekki.
En Erla R er á öðru máli: Það er
engin spurning um hvort fólk vilji
það eða ekki. Heldurðu að mað-
ur sem er alkóhólisti vilji vera
það? Þær urðu þó ásáttar um að
það væri fremur viljaleysi en vilji
sem ylli vímuefnafíkn. Svo segja
þær mér slúðursögu sem gekk um
þær á heimaslóðum þeirra sem
sagði þær vera „á kafi í dópinu“,
eins og þær orðuðu það.
- Eg átti að vera komin í
sambúð með manni, fékk ég að
heyra um sjálfa mig, segir Erla I.
og hlær, og ég var mjög forvitin
að vita hver sá lukkulegi ætti
eiginlega að vera... hahaha! En
fólk má alveg halda það sem það
vill. Við vitum best sjálfar hvern-
ig við erum og hvað við gerum.
- í framhaldi af slúðrinu; fínnst
ykkur gæta meiri spillingar hérna
i Reykjavík en úti á landi?
-Nei, alls ekki!, segja þær ein-
um rómi. Þar fer fólk t.d. með
bokkuna inná böllin og þá get-
urðu ímyndað þér hvernig þetta
er þar. Annars er það frekar fúlt
að hér kemst maður ekki inná
böllin. Við erum enn ekki nógu
gamlar!
- Þið eruð ungar og lífsglaðar
og í blóma lífsins. Eruð þið ekki
uppfullar af hugsjónum sem fylg-
ir þessu aldursskeiði?
- Jú, við erum með jafnrétti
kynjanna en ekki alræði annars
hvors, segir Hildur.-En við erum
sko engar kvenrembur ef þú átt
við það!
- Svo pælum við lítið í öllu
þessu „ísland úr Nató herinn
burt“ og hinn hungraði heimur
o.fl. svoleiðis. Þetta er allt svo
langt f burtu frá okkur hvort eð
er, bætir Erla Ragg við; svo höf-
um við ekki mikinu tíma í pæl-
ingar hvort sem er. Erum miklu
meira fyrir að lifa bara fyrir dag-
inn f dag!
- En hvað um einhverjar óskir
eða þrár, er ekki eitthvað sem þið
viljið öðlast í þessu lífí umfram
alit annað?
Þær aka sér dulítið til og vita
eigi gjörla hverju svara skal.
Þrjár þeirra hlæja pínu vand-
ræðalega, svo gjalla við orð úr
mörgum munnum í einu: „Ham-
ingjuna!“, „Og auðvitað ástina
líka!!“. Síðan segir Guðbjörg
lágum rómi: „Frið“.
- Er ekki margt í deiglunni hjá
ykkur? Þið eruð t.d. næsta sjálf-
lærðar á hljóðfærin, stendur
kannski til að fá tilsögn hjá ein-
hverjum meisturum f nánustu
framtíð svo þið eflist enn sem
tónlistarkonur?
- Það er ákveðið að ég fari í
tíma næsta vetur, það er svona
verið að kanna þá hluti nánar...,
segir söngkonan og brosir dular-
full.
- Og hinar?
Jú, allar ætluðu þær eitthvað
að huga að þessum málum bráð-
lega og aðspurð sagðist Gréta gít-
aristi ekkert hafa á móti því að
komast í læri hjá Mark Knop-
fler...
Þegar hér var komið sögu hafði
klukkan þegar hringt tíma okkar
út og áfram þurftu þær að sitja
fyrir svörum forvitinna blaða-
manna. Erla bassaleikari hafði
sofnað fyrir löngu, og þegar ég
þakkaði fyrir mig og óskaði þeim
alls hins besta voru þær Dúkku-
lísur, sem höfðu komist vakandi
frá þessu, að bisa við að veiða
hana upp úr súpudisknum... -J
Föstudagur 6. júlí 1984 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 13