Þjóðviljinn - 16.02.1985, Blaðsíða 7

Klassapiur
gera það gott
VorkonurAíþýðuleikhússins sýna
enskt leikrit um kostnaðinn við
velgengnina, illvirkin sem framin eru
í nafni ástarinnar
Allir eru að gera það gott,
söng Ríó tríó um árið, og
næstu vikur fá þeir sem
bregða sér í Nýlistasafnið að
líta nokkrar konur úr fortíð og
nútíð sem hafa „gert það
gott“. Þærhafa komisttilvegs
og virðingar og á spjöld sög-
unnar. Er það ekki hámark
mannlegrar sælu? Eðatýnd-
ist eitthvað á leiðinni upp á
toppinn?
Það eru Vorkonur Alþýðuleik-
hússins sem á mánudaginn frum-
sýna enska leikritið Top Girls
sem í þýðingu Hákons Leifssonar
hefur hlotið nafnið Klassapíur.
Leikritið er frá 1982 og vakti
mikla athygli í London þegar það
var frumsýnt. Síðan hefur það
& verið sýnt víða við góðar undir-
tektir, þessa stundina er það á
fjölunum í Kaupmannahöfn.
Höfundurinn er Caryl Churchill
(jú, hún er fjarskyld honurn) og
hafði skrifað leikrit í amk.tutt-
ugu ár áður en hún sló í gegn
með Top Girls.
Vorkonurnar hafa á að skipa
sama liði og sýndi Undir teppinu
hennar ömmu eftir Nínu Björk í
fyrra. Leikstjóri er Inga Bjarna-
son og í einu hlutverkinu er Mar-
grét Akadóttir. Þær hitti blaða-
maður að máli eftir eina æfingu í
vikunni.
Ekki dœmigert
kvennaleikrit
Leikritið gerist á tveimur
plönum. Fyrsti hlutinn er matar-
boð hjá nútímakonunni Margréti
(Margrét Ákadóttir) þar sem
Jóhanna páfi (Sigrún Edda Björns-
dóttir) ræðir trúarbrögð við gestgjafa
sinn, Margréti (Margrét Ákadóttir).
Myndir: E.OI.
saman eru komnar ensk ferða-
kona frá Viktoríutímanum, Lafði
Níjó, hjákona Japanskeisara og
búddanunna, Jóhanna páfi frá 9.
öld, Gréta úr málverki Bænda-
Brueghels og Gríshildur ævin-
týrapersóna. Síðari hlutinn gerist
á skrifstofu Margrétar fram-
kvæmdastjóra í London og heim-
ili systur hennar, Betu, í ónafn-
greindri smáborg í Englandi.
Átta konur í einu leikriti og
spurningin orðar sig sjálf: Er
þetta kvennaleikrit?
- Að því leyti að þessar konur
eru allar fórnarlömb þess að vera
konur. Þær hafa átt börn og lent í
margskonar veseni út af þeim. En
að öðru leyti er þetta ekki dæmi-
gert kvennaleikrit. Það gæti eins
fjallað um 8 karlmenn. Að vísu
yrðu vandamálin þá önnur og
öðruvísi. En karlmenn sem kom-
ast á toppinn þurfa engu síður en
konur að fórna manneskjunni í
sér. Ef þú vilt láta til þín taka á
einhverju sviði þarftu að fórna.
Inga: Ég þarf að segja við sjálfa
mig: „Ég ætla að verða leikstjóri
hvað sem það kostar“, og herða
mig upp. Þetta þurfa karlar líka
að gera. Ég tel víst að þeir sem
fara með völdin hafi líka þurft að
fórna ýmsu, þeir eru kannski
getulausir eða konan komin með
elskhuga. Þetta er því ekkert
endilega kvennaleikrit. Þetta er
ekki leikrit um aumingja konuna
sem karlinn er svo vondur við.
Þetta er pólitískt verk um þjóðfé-
lag sem er mannfjandsamlegt
fyrir bæði kynin.
Margrét: Og þó einkum börn-
lllvirki
í nafni ástarinnar
- í leikritinu segir Margrét á
einum stað: „Pað getur verið svo
Framhald á bls. 8
UMSJÓN: GUÐJÓN FRIÐRIKSSON Laugardagur 16. febrúar 1984 I ÞJÓÐVILJINN — SfÐA 7
Sviðsmynd úr Klassapíum.
Gróta og Gríshildur (Sigurjóna Sverrisdóttir),
tvö menningarafsprengi.
Gréta (Ása Svavarsdóttir) sem fór til Heljar,
og viktoríanska ferðakonan Isabella Bird
(Anna Einarsdóttir).