Þjóðviljinn - 13.03.1985, Qupperneq 14

MINNING
Auglysing um almenna skoðun
ökutækja í Reykjavík 1985
Skráð ökutæki skulu færð til almennrar skoðunar
1985 sem hér segir:
1. ) Eftirtalin ökutæki sem skráð eru 1984 eða fyrr:
a. Bifreiðir til annarra nota en fólksflutninga.
b. Bifreiðir, er flytja mega 8 farþega eða fleiri.
c. Leigubifreiöir til mannflutninga.
d. Bifreiðir, sem ætlaðar eru til leigu í atvinnuskyni án
ökumanns.
e. Kennslubifreiðir.
f. Lögreglu-, sjúkra- og björgunarbifreiðir.
g. Tengi- og festivagnar, sem eru meira en 1500 kg að
leyfðri heildarþyngd.
2. ) Aðrar bifreiðir en greinir í lið nr. 1, sem skráðar eru nýjar
og í fyrsta sinn 1982 eða fyrr.
Sama gildir um bifhjól.
Auglýsing um skoðun léttra bifhjóla verður birt síðar.
Skoðun fer fram virka daga aðra en laugardaga frá kl. 08:00
til 16:00 hjá bifreiðaeftirliti ríkisins, Bíldshöfða 8, Reykjavík,
á tímabilinu frá 1. mars til 18. október.
I.mars til 29. mars ökutæki nr. R-1 -R-15000
1. apríl til 30. apríl
2. maí til 31. maí
3. júní til 28. júní
1. júlf til 12.júlí
26. ágúst til 30. ágúst
2. sept til 30. sept
1. okt. til 18. okt
“ R-15001 - R-30000
“ R-30001 - R-43000
“ R-43001 - R-55000
“ R-55001 - R-60000
“ R-60001 - R-62000
“ R-62001 - R-70000
“ R-70001 - R-74000
Við skoðun skulu ökumenn leggja fram gild ökuskírteini,
kvittun fyrir greiðslu bifreiðaskatts og vottorð um að vátrygg-
ing ökutækis sé í gildi.
Skráningarnúmer skulu vera læsileg.Á leigubifreiðum skal
vera sérstakt merki með bókstafnum L, einnig gjaldmælir
sem sýnir rétt ökugjald á hverjum tíma.
í skráningarskírteini skal vera áritun um það að aðalljós
bifreiðar hafi verið stillt eftir 31. júlí 1984.
Ath: í 2. tölulið er ártalið 1982 í stað 1981 í fyrri auglýsingu
sem er rangt ártal.
Lögreglustjórinn í Reykjavík,
25. febrúar 1985.
Sigurjón Sigurðsson.
Sveinafélag
pípulagningamanna
Ákveðið hefur verið að viðhafa allsherjar at-
kvæðagreiðslu um kjör stjórnar og trúnað-
armannaráðs.
Framboðslistum skal skilað á skrifstofu fé-
lagsins að Skipholti 70, fyrir kl. 18.30 þann
20. mars 1985.
Stjórnin
Tilkynning
til söluskattsgreiðenda
Athygli söluskattsgreiðenda skal vakin á því, að gjald-
dagi söluskatts fyrir febrúar mánuð er 15. mars.
Ber að skila skattinum til innheimtumanna ríkissjóðs
ásamt söluskattsskýrslu í þríriti.
Fjármálaráðuneytið,
8. mars 1985.
FRANCISKUSSPÍTALI
STYKKISHDIMI
Meinatæknir
óskast til afleysinga í 3 mánuði, júní-ágúst.
Upplýsingar á rannsóknarstofu St. Franciskusspítala
Stykkishólmi sími 93-8128 milli kl. 13.00-17.00.
Tónskólinn í Vík
auglýsir eftir skólastjóra næsta skólaár
1985-1986.
Æskilegar kennslugreinar píanó og/eða
blásturshljóðfæri. Upplýsingar í símum 99-
7214, 99-7130 og 99-7309.
Skólanefndin
Guðmundur Jónasson
Fœddur 11. júní1909, dáinn 5. mars 1985
Austan af Brúarjökli blasir við
slakki í Kverkfjallarana. Á máli
jöklafara nefnist skarðið Gusa-
skarð. Hinn 3. maí 1951 beindi
Guðmundur Jónasson fjallabíl-
stjóri, eða réttara sagt Guð-
mundur frá Múla (í Línakradal),
eins og hann var þá venjulegast
nefndur, snjóbfl sínum Gusa í
gegnum þennan slakka á leið að
Bárðarbungu og miðaði greitt.
Guðmundur var að koma austan
af Héraði, en þar hafði hann ver-
ið að flytja fóðurbæti í miklum
snjóþyngslum og harðindum á
innstu dalajarðir. Hann var á
heimleið til Reykjavíkur með
viðkomu hjá Loftleiðamönnum á
Bárðarbungu og til að veita þeim
aðstoð. Þeir voru að bjarga
skíðaflugvél, sem gist hafði há-
jökulinn vetrarlangt. Ásamt með
Loftleiðamönnum hafði Guð-
mundur lagt á ráðin um útbúnað
og ferðatilhögun á jöklinum.
Björgunin tókst með ágætum
eins og alþjóð veit. Og þetta var
ekki eina jöklaferð Guðmundar.
Jöklarannsóknafélag íslands
var nýstofnað (nóv. 1950). Guð-
mundur var stofnfélagi, hann
hafði brennandi áhuga á land-
fræðilegri rannsókn jökla. Síð-
asta ferð hans á jökul var 1983,
svo að jöklatími eða jökulskeið
Guðmundar heitins var þriðjung-
ur aldar. Fyrstu árin var Gusi
raunar eini snjóbfll landsins.
Farnar voru hinar alkunnu vor-
og haustferðir til Grímsvatna.
Guðmundur fór vítt og breitt um
jökulinn. Samferðafólkið í snjó-
bfl Guðmundar fann til öryggis-
kenndar. Og þótt farið væri eftir
fyrirfram gerðri áætlun lumaði
Guðmundur alltaf á einhverju
óvæntu, jökullinn sjálfur og
veður hjálpuðu gjarnan líka vel
til. Hver ferð jók við þekkingu
manna á jöklum. Guðmundur
var slíkur vinnuhestur að furðu
sætti. Hann var afar nýtinn og
skopaðist að bruðli.
Ratvísi og gjörhygli einkenndu
ferðalög hans á jöklum. Eitt lítið
dæmi notadrjúgt skal nefnt. Þeg-
ar hvítgrá þoka eða hríðarkóf
byrgði alla útsýn var reynt að aka
eftir strikum áttavitans, en til ör-
yggis lét Guðmundur gjarnan tvo
skíðamenn ganga annað veifið
framan við bflinn á hægri og
vinstri hlið. Hann notaði menn-
ina til að sýna sér hallann á jökul-
hvelinu, en hann vissi sjálfur
hvernig jöklinum hallar á hverj-
um stað. Þetta minnti helst á
hvernig skipstjórnarmaður
bregður fyrir sig dýptarmæli.
Þrátt fyrir allan áhuga á jöklum
og jöklarannsóknum þá knýtti
enn rammari taug Guðmund og
jöklafara saman, það var áin
Tungnaá. Sumarið 1950 hafði
Guðmundur og Egill Krist-
björnsson fundið bílfært vað á
Tungnaá (Hófsvað). í beinu
framhaldi af því, og skömmu eftir
að Jöklarannsóknafélag íslands
var tekið til starfa, þótti auðsætt
að héðan suðvestanlands væri
greiðasta leið vélknúinna farar-
tækja inn á Vatnajökul úr
Tungnaárbotnum. Ár voru þá
óbrúaðar á Skeiðarársandi, svo
að Esjufjallaleið kom vart til
greina og leiðir af Síðu voru einn-
ig dæmdar úr leik. Sá meinbugur
var á, að leiðin úr byggð til Tung-
naárbotna lá yfir Tungnaá, sem
var viðsjáll farartálmi bfla,
jafnvel þótt kröftugir væru. Hér
naut Jöklarannsóknafélagið at-
orku og þrautseigju Guðmundar,
sem með þrautþjálfuðu liði sínu
kom Vatnajökulsleiðangrunum
og öllu hafurtaski heilu og höldnu
yfir Tungnaá ár eftir ár eða þar til
áin var brúuð við Sigöldu 1968.
Yfir Tungnaárferðum hvfldi í
senn gifta og ævintýraljómi.
Flestir ef ekki allir fundu til unað-
skenndar að vera komnir inn fyrir
Tungnaá. Þar var heimur út af
fyrir sig, hin raunverulegu reg-
inöræfi landsins. Guðmundur
vissi glögg skil á örnefnum og
skar úr um vafa og efasemdir
varðandi nöfn og hæð fjalla í
órafjarlægð. Fátt lýsir betur
gáska og jafnframt virðingu og
vinarþeli okkar félganna í Jökla-
rannsóknafélaginu í garð Guð-
mundar en gælunafn hans sem
skjótt varð til. Það var ekkert
annað en hreppstjórinn í
Tungnaár- og Grímsvatnahreppi.
Nú kveðjum við okkar dáða
hreppstjóra, við kveðjum vin
okkar Guðmund Jónasson með
þökk og virðingu, ljúfar minning-
ar lifa. Hugheilar samúðarkveðj-
ur til vandamanna.
Sigurjón Rist, formaður
Jöklarannsóknafélags
íslands.
FRÁ LESENDUM
Hallarbyggmgar I Reykjavík
Veiímgamerm í Reykjavík virðast vaða íseðlum. Hvernig eru þessar nýju hallirþeirra
jjármagnaðar? Greinilega nóg til afpeningum í landinufyrir aðra en verkafólk
Vestfirðingur hringdi:
Það var haft viðtal í sjónvarpi
fyrir skömmu við karl með loðdýr
um hálsinn sem var að opna
keiluspilahöll í Öskjuhlíðinni.
Þessi höll hefur risið upp á nokkr-
um mánuðum og virðist ábyggi-
lega hafa kostað sína peninga.
Okkur gengur hins vegar erfiðar
að koma upp okkar nauðsynlegu
húsum hér á Vestfjörðum. Það er
búið að taka 10-15 ára að byggja
frystihús á Patreksfirði og annað
eins að byggja sjúkrahús á fsa-
firði.
Viðkvæðið er að það séu engir
peningar til í landinu. Okkur
langar að vita sem búum úti á
landsbyggðinni: Fyrir hvaða pen-
inga var þessi höll í Öskjuhlíðinni
byggð. Eiga þessir menn þessa
peninga? Hafa þeir þá borgað op-
inber gjöld í samræmi við þessar
eigur sínar? Hafa þeir kannski
fengið þetta að láni? Hvar fengu
þeir peningana að láni? Það virð-
ist ekki vera til króna fyrir undir-
stöðuatvinnuvegi. Það væri gam-
an að fá svör við þessui.
Það má líka geta þess í leiðinni
að annar stórveitingamaður
Ólafur Laufdal hefur lýst yfir
áhuga sínum á að byggja aðra
stórhöll í Reykjavík. Hann var
spurður hvernig ætti að fjár-
magna en það var slíkt aukaatriði
að hann varð hissa á spurning-
unni.
Á sama tíma er ekki hægt að
borga kennurum né sjómönnum
mannsæmandi laun en einstakir
aðilar virðast vaða í peningum.
Það er í það minnsta augljóst að
það er nóg til af peningum í
landinu.
Dollaralán og Seolabankinn
I Þjóðviljanum, föstudaginn 8.
mars, er því haldið fram í fyrir-
sögn á forsíðu, „að Seðlabankinn
hafi ætið ráðlagt lántökur í doll-
urum“. Þessi fullyrðing er á mis-
skilningi byggð. Þvert á móti hef-
ur bankinn bent lántakendum á
að ófyrirsjáanlegar sveiflur geti
orðið á gengi erlendra gjaldmiðla
og því sé skynsamlegt fyrír þá
sem taka þurfa veruleg erlend lán
að dreifa áhættunni af gengis-
sveiflum með því að taka lánin í
tveimur eða fleiri gjaldmiðlum.
Sömuleiðis ef lántakandi hefur
verulegar tekjur í einhverjum
gjaldmiðli, að haga samsetningu
erlendra skulda sinna í samræmi
við það til að draga sem mest úr
gengisáhættu.
Til marks um hinar miklu
sviptingar á erlendum gjald-
eyrismarkaði má minna á að ekki
eru nema 5 ár síðan dollar var lágt
skráður gjaldmiðill en þýsk mörk
og svissneskir frankar hátt
skráðir. Áratug áður var þessu
svo aftur öfugt farið og dollarinn
þá hátt skráður eins og nú. Er-
lend Ián eru flest tekin til 10 ára
eða lengri tíma svo að á ýmsu
getur gengið á lánstímanum. í
samræmi við þetta hefur veru-
legur hluti af erlendum lántökum
undanfarinna ára verið í öðrum
gjaldmiðlum en dollurum og enn-
fremur eru flest hinna svokölluðu
dollaralána með þeim ákvæðum,
að breyta má skuldinni í aðra
gjaldmiðla, þegar lántakandi
óskar þess. Hinu má þó ekki
gleyma að stærstur hluti útflutn-
ingstekna þjóðarinnar eru í doll-
urum. Útflutningstekjur standa
undir vöxtum og afborgunum af
erlendum lánum og það væri því í
hæsta máta ógætilegt, ef ekki
væri tekið tillit til þessa við er-
lendar lántökur.
Loks er rétt að það komi fram
að gefnu tilefni, að Seðlabankinn
hefur beinlínis átt þátt í því að
dreifa gengisáhættu vegna er-
lendra skulda Hitaveitu Akur-
eyrar og Hitaveitu Akraness og
Borgarfjarðar með því að útvega
þeirri síðarnefndu lán til langs
tíma í japönskum yenum og Hita-
veitu Akureyrar langtímalán'
bæði í þýskum mörkum og yen-
um til að grynna á bráðabirgða-
lánum í dollurum sem hita-
veiturnar höfðu tekið með milli-
göngu viðskiptabanka, meðan á
framkvæmdum stóð.
Sigurgeir Jónsson
aðstoða rbankastj óri
14 SÍÐA - ÞJÓÐViLJINN Miðvikudagur 13. mars 1985