Þjóðviljinn - 13.04.1986, Blaðsíða 2

FLOSI
af nútímaböli
Ég byrja daginn æöi oft á því aö stíga framúr
rúminu, leggja leið mína á baöið, fara í sturtu,
gera svo á mér morgunverkin og ganga örna
minna.
Undirmeövitundin gefur sennilega til kynna,
aö á þessu augnabliki sólarhringsins hljóti ég
aö vera næst kjörþyngdinni, en kjörþyngd er
þaö þegar líkamsþunginn er í réttu hlutfalli viö
hæöina frá hvirfli niöuraö iljum. Þess vegna stíg
ég á þessari morgunstund jafnan á baövogina.
Þetta er ég þó farinn aö gera sjaldnar og sjaldn-
ar uppá síökastið, nema þá gleraugnalaus í von
um aö ég greini ekki það sem kvarðinn sýnir.
í morgun vildi svo til aö ég var meö gleraugun
á nefinu þegar ég sté á vogina af því að ég var
aö koma frá því aö plokka illhærur úr nefinu.
Þegar ég var búinn aö lesa þaö sem vogin sýndi
rann mér óneitanlega í skap, svo ég leitaði kon-
una mína uppi til aö láta hana vita um sálar-
ástandið á mér.
- Hvurn djöfulinn á það aö þýöa aö vera aö
tromma upp meö kolvitlausa baðvog hérna á
heimilinu, sagöi ég stillilega viö hana þegar ég
loks fann hana viö eldhúsvaskinn.
- Hver segir aö hún sé vitlaus, svaraði hún aö
bragöi, í þessum yfirveguöu rólegheitum, sem
kerfisbundiö eru notuð til þess aö koma mér úr
jafnvægi, eöa helst láta mig missa stjórn á mér.
Nú er mér skylt, til glöggvunar fyrir lesendur,
aö lýsa baðvoginni nánar. Þetta er svona eins-
og ferkantaður fótaskemill meö glugga ofaná,
þannig aö þegar stigiö er á vogina kemur tala í
gluggann, sem segir til um þyngd þess sem á
voginni stendur. Fyrir neöan gluggann er svo
talnaröð, eða réttara sagt talnadálkar og í þess-
um dálkum eru upplýsingar um það hve hár
maður á aö vera miðað viö þyngdina.
Þá er einnig skylt aö geta þess að við erum
tvö hér í heimili, ég og konan mín, en jafnan
þykist hún - þegar upp koma einhver vafaatriði
- vita alla hluti betur en allir aörir.
Hér fann ég afturámóti á henni höggstaö og
sagði:
- Getur þú sagt mér hvernig stendur á því aö
samkvæmt þessari tilteknu baövog á ég aö vera
tveir metrar og tíu sentimetrar á hæö.
- Ertu ekki bara alltof feitur? svarar hún.
Þessi kona getur veriö svo tillitslaus, óvægin
og særandi aö þaö hálfa væri nóg og hikar ekki
viö aö leggja til atlögu fyrir neöan beltisstað ef
sá gállinn er á henni. Hún veit svosem fullvel
hvar veiku blettirnir eru. Hún veit aö í heilan
mannsaldur hefur þaö veriö mín sorg, böl og
sálarkvöl aö vera stuttur og feitur en ekki langur
og mjór.
Ég man eftir því þegar ég var krakki, hvernig
ég grét ofaní treyjuna hennar ömmu minnar
dægrin löng útaf því hvaö ég væri lítill, en þá
sagöi hún jafnan:
- Vegir guös eru órannsakanlegir, og ég fór
aö hata guö fyrir vikið. En amma mín, sem vildi
ekki fyrir nokkurn mun aö upp kæmu sambúðar-
öröugleikar hjá okkur guöi sagði:
- Hvernig voru ekki Hitler, Napóleon og Helgi
Hjörvar?
Og þá grét ég svo mikið aö amma varð að
skipta um treyju.
Hafi ég haft ástæöu til aö gráta þá, þá hef ég
víst áreiðanlega ríkari ástæöu til aö hrína í dag,
því nú er ég semsagt líka orðinn feitur.
Þaö er ódrengilegt af konunni minni aö liggja
á því lúalagi aö núa mér þessum skafanka um
nasir í tíma og ótíma.
Um daginn sendi hún mig til næringarfræð-
ings sem átti aö leysa vanda minn og grenna
mig. Þegar ég var búinn að bera mig upp við
næringarfræðinginn og tjá honum vanda minn
sagöi hann:
- Þú ert nú tiltölulega lítið afskræmdur af
spiki, þegar þaö er haft í huga aö þú ert ofæta.
- Ofæta? át ég eftir næringarfræöingnum, af
því ég haföi ekki heyrt orðið fyrr.
- Já ofæta, endurtók næringarfræöingurinn.
Ofæta er maður sem haldinn er sjúklegri mat-
arfíkn, einsog drykkjumaöurinn drykkjufíkn. Á
sama hátt og ofdrykkjumaðurinn leggst í of-
drykkju, þá leggst ofætan í ofát. Hann heldur
bara áfram aö éta og éta þar til ekki verður aftur
snúiö. Hann verður einsog kjagandi ófreskja,
sem varla getur staöiö í lappirnar, öllum til ama
og sjálfum sér mest.
Þetta fannst mér ekki alveg nógu uppörvandi
svo ég sagöi svona einsog í léttum dúr:
- En getur maöur ekki grennt sig?
- Þaö tekur því nú varla fyrir þig, svaraði
næringarfræöingurinn, þú átt þaö stutt eftir.
Annars geturöu auðvitað fariö í matarkúr.
- Úr því þú gast nú hætt aö drekka, þá ættiröu
nú eins aö geta hætt aö éta, sagöi konan mín
þegar ég kom heim frá næringarfræðingnum.
En þar hefur hún nefnilega á röngu aö
standa, einsog svo oft áöur. Þegar maður hættir
að drekka þarf maður ekki alltaf daglega aö
vera aö fá sér einn gráan meö vissu millibili. En
þegar maöur fer í matarkúr og hættir aö éta, þarf
maður samt aö halda áfram að éta. Þaö er nú
bara lífsins gangur.
Þaö er bara ekki hægt að halda áfram aö éta,
en hætta samt.
Hitt er svo sjálfsagt rétt hjá næringarfræð-
ingnum: Maöur á ekkert að vera að garfa í
þessu.
Það er svo stutt eftir.
Saga SÍA-
kynslóðar skráð
SÍA-kynslóöin svonefnda
sem til eru taldir íslenskir
námsmenn í Austur-Evrópu á
sjötta áratugnum og fram á
þann sjöunda ákvað á fundi
fyrir allnokkru að stuðla að því
að saga hóþsins yrði skráð.
Má ætla að þeirri ákvörðun
hafi ma. ráðið andúð á því að
eina sögulega heimildin um
kynslóðina verði Rauða bókin
sem Heimdallur gaf út á sín-
um tíma. Fulltrúar SÍA bentu
Sagnfræðistofnun háskólans
á þetta viðfangsefni og það
varð úr að Helgi Hannesson
sagnfræðingur tók að sér
verkið. Mun hann rekja feril
samtakanna og greina frá pól-
itískri þróun kynslóðarinnar
meðan samtökin, Sósíalista-
félag íslendingja austan-
tjalds, voru virk. Óll skjöl sem
til urðu á vegum SÍA, bréf,
fundargerðir ofl., voru afhent
Landsbókasafninu fyrir rúmu
ári. Það væri svo sjálfsagt
framhald og ærið verkefni fyrir
annan sagnfræðing eða fé-
lagsfræðing að fylgja þessari
kynslóð eftir frá því námi lauk
. og kortleggja feril hennar og
' áhrif í flokki og samfélagi fram
á þennan dag. ■
Fjórðungssjúkrahúsið
á Akureyri
Staöa yfirljósmóður á Fæðingardeild er
laus til umsóknar.
Staöan er laus frá 1. júlí n.k.
Umsóknarfrestur er til 15. maí 1986.
Nánari upplýsingar veitir hjúkrunarforstjóri í
síma 96-22100.
Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri

hreinlátir í Neskaupstað.
Þeir eru sagðir afar
Hreinlætið
í Neskaupstað
Blaðamaður Þjóðviljans var á
ferð í Neskaupstað um dag-
inn. Undraðist hann mjög
hreinlæti bæjarbúa því í hverri
einustu stofnun bæjarins
hékk uppi skilti, sem áminnti
gesti um að fara úr skónum
áður en þeir stigju yfir þrösk-
uldinn. Blaðamaðurinn tók
þessa áminningu til greina og
var sífellt að reima skóna
sína. Boginn í baki bjástraði
hann við hnútana og fór svo
að lokum að hann sleit báðar
skóreimarnar. Uppgötvaði
hann þá að heimamenn tóku
mátulega mikið mark á skilt-
unum og fór að spyrjast fyrir
um (Detta. Var honum gefin sú
skýring að prentsmiðjan i
bænum, sem Bjarni heitinn
Þórðarson stofnaði á sínum
tíma, hefði prentað stórt upp-
lag af þessum skiltum.Treg-
lega gekk að selja skiltin og sá
bærinn sig að lokum til-
neyddan til að kaupa allt upp-
lagið. Var skiltunum svo klínt
upp við ólíklegustu dyr í bæn-
um. Það þarf ekki að taka það
fram að blaöamaðurinn hætti
að losa og hnýta slaufurnar á
skónum sínum eftir þessar
upplýsingar. ■
Atvinnu-
uppbyggingin
jörðuð
Uppbygging smáiðnaðar á
landsbyggðinni hefur verið
töluvert til umræðu. Egilss-
taðabúar hafa vissulega séð
að rétt er að gera vel við þá
sem hyggjast byggja upp
atvinnulífið á staðnum og til
að létta sókndjörfu fólki róður-
inn var ákveðið að ráðast í
byggingu iðngarða, sem smá-
iðnaðurinn getur fengið inni í
fyrir lítinn pening. Var reist hið
myndarlegasta hús, en þrátt
fyrir það hefur lítil ásókn verið í
húsið. Einn aðili hefur þó leigt
í iðngörðunum, en það er lík-
kistusmiður. Reyndar er at-
vinnureksturinn ekki enn far-
inn af stað, en gárungarnir
segja að ekki veiti af dugnað-
arforki við líkkistusmíðina, því
núverandi ríkisstjórn er langt
komin með að ganga af at-
vinnuuppbyggingu á lands-
byggðinni dauðri. ■