Þjóðviljinn - 08.10.1986, Blaðsíða 6

MANNUF
stjórninni með eintómum
gömlum köllum sem héldu svo
mikið í það gamla. Já allt of
mikið. Núna eru bara konur í
stjórninni og karlarnir þora ekki
lengur að gefa kost á sér. Þeir eru
skíthræddir,“ sagði Guðrún og
það brá fyrir skemmtilegum
glampa í einbeittum og lifandi
augum hennar. „Þó mér líki
kannski ekki allt hjá unga fólkinu
þá held ég meira með því. Það
heldur manni svo vakandi. Enda
hefur félagsstarfsemin í Jónshúsi
orðið mjög lifandi eftir að unga
fólkið fór að blanda sér í málin.
Hérna er oft spilaður djass og
ýmis önnur tónlist á kvöldin og
alls konar aðrir menningarat-
burðir fara fram hér. Fyrir utan
þessa starfsemi þá eru haldnar
hér árshátíðir félaganna og svo
eru náttúrulega haldnar hér
reglulegar samkomur eins og
þorrablótin."
Bjátar ekkert á óspektum og
fylleríslátum á þessum samkom-
um?
„Ég hef alltaf sagt að ég ætlaði að gifta mig þegar ég kæmi á elliheimili. En nú sé ég ekki fram á það að ég hafi tíma til að fara á elliheimili."
Það er eins og það fjúki lauflétt
í Guðrúnu við spurninguna og
hún svarar einbeitt og ákveðið:
„Hérna áður fyrr var hér allt fullt
af ribböldum sem gengu illa um á
svona samkomum. En núna er
það breytt. Sem betur fer hafa
engar óspektir verið unnar á
Jónshúsi. Ég man t.d. eftir mjög
fjölmennu þorrablóti sem var
haldið hér fýrir nokkrum árum.
Maður hefði nú getað búist við
því að ýmislegt gerðist á svo fjöl-
mennri skemmtun, en ónei, allt
var óskemmt eftir á, nema eitt
glas hafði brotnað. Það gerðist
þegar hún Guðrún Ögmunds-
dóttir ætlaði að kveða sér hljóðs
og barði svo fast í glasið að svo fór
sem fór,“ sagði Guðrún og glotti.
Hvað dró þig til Kaupmanna-
hafnar Guðrún þegar þú komst
hingað fyrst 1949?
„Ég átti föðursystur sem bjó
hér og ég hafði svo oft lofað að
heimsækja hana. Mamma var þá
nýdáin og pabbi var kominn í um-
sjón bróður míns þannig að ég
var ekki lengur bundin af neinu á
íslandi. Það var ægilegt ástandið
hérna þá, fólkið átti ekki einu
sinni tuskurnar utan á sig, en
áður en ég kom út hafði ég oft
sent til Danmerkur fatapakka og
annað sem gat komið að gagni.“
Hvað gerðir þú meðan þó bjóst
á íslandi?
„Ég vann svona við hitt og
þetta síðustu árin. Ég hafði farið í
hjúkrunarnám þegar ég var ung
en veiktist af berklum þegar ég
var nemi á ísafirði. Maður var að
vinna þetta á föstum vöktum með
berklasjúklinga sem gátu ekkert
annað gert en að hósa uppí mann
og uppúr því fékk ég sjúkdóminn
sem ég var með í nokkur ár.“
Hvað tók svo við þegar þú
komst út?
„Ég fór að vinna við kjóla-
saum. Ég hafði þjálfun í því, enda
dugði ekkert annað en að sauma
utan á sig pjötlurnar sjálfur í
sveitinni. Eg var nú ekki lengi í
þessu starfi því ég var svo slæm í
bakinu. Ég fór því að vinna fyrir
prófessor Elo Risebye sem var
kennari í freskómálningu við
Charlottenlund. Það var hann
sem stóð fyrir því að myndirnar
hans Muggs voru gefnar til ís-
MÓDIflUINN
0 68 13 33
0 68 18 66
Tímiim
0 68 63 00
BESTA TRIMMIL
Blaðburdur
og borgar
LAUS HVERFI
NÚ ÞEGAR:
Garðastræti 33 út og 34 út Bogahlíð
Hörgshlíð
Hólavallagata Háahlíð
Hólatorg Hamrahlíð
Klrkjugarðsstígur
Hávallagata.
Hafðu samband við okkur
Kvisthagl
Fornhagi
Hjarðarhagi 45 út og 54 út
Hofsvallagata að 49
Ægissíða 78-98
Neshagi
Melhagi
Einimelur
Hofsvallagata að 49
Sogavegur 101-212
Borgargerði
Rauðagerði
lands. Ég hugsaði um heimili
hans þar til hann dó. Þá sögðu
félagar mínir við mig: Nú ertu bú-
inn að drepa hann Elo. Hvern
ætlarðu að drepa næst?“ í þessu
kom ung stúlka inní kaffisalinn
og bað um kaffi. Guðrún kallaði
til hennar: „Afgreiddu þig sjálf
góða mín, ég er' í viðtali“. Svo
sagði hún við blaðamann: „Mér
finnst ég alltaf vera í einhverjum
viðtölum. Um daginn við Hafn-
arpóstinn, svo við útvarpið, núna
við ykkur...“. Fyrir blaðamanni
var þetta enn ein staðfestingin á
vinsældum Guðrúnar. Hún hélt
áfram: „Næsta starf sem ég fór í
var að skúra í Tívolí, en þar var ég
í 8 ár. Það var mikið að gera í
þessu starfi en mér líkaði það
ágætlega. Mér var boðin stöðu-
hækkun meðan ég vann þarna
sem fólst í því að þrífa hoveð-
kontórinn og skrifstofu dírekt-
örsins, en ég neitaði tilboðinu.
Þar var manni nefnilega ætlað að
gera miklu meira fyrir lítið hærri
laun. Pússa t.d. daglega allt mes-
singið á staðnum. Meðan ég var í
þessu starfi brotnaði á mér hand-
leggurinn þannig að ég þurfti að
hætta að vinna og fór á ellilaun.
Ári seinna brotnaði ég aftur og
síðan hef ég brotnað tvisvar sinn-
um. Á tímabili var ég farin að
ganga um með tvo krukkus-
tokka.“
Þú hefur aidrei gifst eða eignast
börn?
„Nei, ég hef aldrei gifst og í þá
daga þótti agalegt að eignast börn
ógiftur. Annars hef ég alltaf sagt
að ég ætlaði að gifta mig þegar ég
kæmi á elliheimili. Ég sé hins veg-
ar ekki frammá það að ég hafi
tíma til að fara á elliheimili. Hér á
ég svo margt ógert“ sagði Guð-
rún og leit í kringum sig í salnum í
Jónshúsi, örugglega með þá
hugsun ofarlega í huga að hún
gæti ekki látið Beggu sjá um þetta
allt eina. „En ég ætla heim þegar
ég verð gömul. Ég get ekki látið
fólkið mitt vera að koma hingað
út einungis til þess að hirða eftir
mig allt draslið."
Veistu til þess að það séu marg-
ir aldraðir Islendingar búsettir
hér í Kaupmannahöfn?
„Já það er mikið af þeim. Og
það er alltaf verið að grafa upp
nýja og nýja. Prestsfrúin hér er
mjög dugleg við það. Þetta er þá
oft fólk sem hefur ekki haft sam-
band við ianda sína í langan tíma
og sumir eru mjög einmana. Það
eru t.d. margar íslenskar konur
búsettar hér sem hafa verið giftar
Dönum í marga áratugi og hafa
ekkert samband haft við aðra ís-
lendinga. Nú eru sumar þessara
kvenna farnar að mæta á konu-
kvöldin hjá okkur en þau eru allt-
af einu sinni í mánuði.“
DJÓÐVILJINN
Síðumúla 6
0 68 13 33
Hvort heldur þú að það séu
betri aðstæður fyrir aldraða í
Danmörku eða á Islandi?
„Ellilífeyrisþegar hafa það
ágætt hér. Ég hef t.d. betri ráð
eftir að ég var ellilífeyrisþegi en
meðan ég var að vinna. Get
m.a.s. leyft mér að skreppa heim
til íslands öðru hvoru. Það er
kostur hér að ellilífeyrisþegarnir
fá ókeypis í strætó á ákveðnum
tímum dagsins, milli 9 og 3 og
síðan frá klukkan 5 og þá getur
maður verið á skralli alla nóttina"
sagði Guðrún og enn brá fyrir
glettnislegum giampanum í
augunum. „Annars segja mér
margir sem eru bæði kunnugir
aðstæðum hér og á íslandi að ætli
ég á elliheimili þá skuli ég gera
það heima frekar en hér. Mér
skilst að það sé miklu færra starfs-
fólk hér á elliheimilunum en
heima og það sé því lítið talað við
fólkið. Fólk verði því fljótt and-
lega dautt inni á þessum stofnun-
um.“
Þú sjálf Guðrún, þú ert hraust
og vel á þig komin, ekki satt?
„Ja, ef enginn hefði það verra
en ég þá væri allt í lagi. Ég lifi
heilbrigðu lífi byrjar alltaf á mor-
gnana á því að fá mér vatnsglas og
snaps áður en ég fæ mér næring-
aríkan morgunmat. Ég held að
það sé öllu fólki hollt að fá sér
snaps á morgnana og það eru
fleiri á þeirri skoðun. Þegar ég
lagðist inná spítala og læknirinn
spurði hvaða meðöl ég notaði
sagði ég honum að mitt eina með-
al væri morgunsnapsinn minn.
Honum fannst þetta mjög
skynsamlegt hjá mér. Það var að
vísu ekki leyfilegt að bera fram
snaps með morgunmatnum á
spítalanum, en engu að síður
fékk ég minn skammt því á spítal-
anum vann íslensk hjúkrunar-
kona sem sá um þarfir mínar.
Einu skiptin sem ég sleppi morg-
unsnapsinum mínum er þegar ég
er í heimsókn hjá systur minni og
mági á íslandi. Ég vil nefnilega
ekki ergja hann mág minn Hall-
dór Kristinsson frá Kirkjubóli.“
Að lokum Guðrún. Hvað viltu
segja um pölitíkina í Danmörku?
„Pólitík Schluters er að gera
ríka ríkari og fátæka fátækari.
Með þessu er verið að stíga mörg
skref aftur í tímann.“
Og hvað finnst þér um afstöðu
yfirborgarstjórans í Kaupmanna-
höfn til húsakanna í Ryesgade og
þeirrar baráttu sem þau eru að
heyja?
Nú skutu augu Guðrúnar
gneistum: „í því máli er hann
með bannsetta vitleysupólitík.
Að vísu voru krakkarnir dálítið
voldsom í fyrstu, en þau höfðu
komið sér vel fyrir og ættu að fá
að búa þarna áfram. Mér finnst
ekki annað koma til greina á
meðan húsnæðiseklan er svona
mikil og fjöldinn allur af húsum
standa tóm. Ég skil bara ekkert í
þessari pólitík borgarstjórans,“
sagði Guðrún um leið og hún stóð
upp því verkin biðu óþreyjufull
eftir mjúkum en þó ákveðnum
handtökum Guðrúnar í Jónshúsi.
„Heyrðu góða“, kallaði hún á
eftir blaðamanni, „þú klippir sem
mest út úr viðtalinu". Sem blaða-
maður gerði að sjálfsögðu ekki.
K.ÓI./g.
6 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN; Mlðvlkudagur 8. október 1986