Þjóðviljinn - 13.02.1987, Blaðsíða 7

Þjóðviljinn - 13.02.1987, Blaðsíða 7
Umsjón: Hrafn Jökulsson -S Áhuginn kviknaði í móðurkviði Hrannar Björn Arnarson, forseti nemendafélags Menntaskólans við Hamra- hlíð, formaður samtaka framhaldsskólanna og fyrr- verandi formaður Reykja- víkurdeiidar Æskulýðsfylk- ingarinnar. Einarður vinnu- þjarkur og félagsmálafröm- uður en auk þess Ijúfmenni og heiðursmaður. Hann spurði um hvað við ætt- um að tala. Orðinn þaulvanur að koma fram í fjölmiðlum og tjáir sig eins og þrautreyndur stjórnmálamaður, skýr og yfir- vegaður, stundum dálítið hátíð- legur. En það er alltaf grunnt á hlátrinum. Ég sagðist vilja hafa þetta samtal um hann sjálfan, fyrst og fremst. Hrannar er fæddur árið 1967 í meyjarmerkinu og bjó fyrsta kastið í Reykjavík en síðan á Ak- ureyri, frá sjö til tólf ára aldurs. Þar tileinkaði hann sér „hinn fagra norðlenska framburð, sem fylgdi mér suður“. - Það var semsagt gaman á Akureyri. „Já, það var gaman á Akur- eyri, þetta var yndislegur tími. Ég bjó í hverfi sem var að byggjast upp og átti stóran vinahóp. í þessari hálfbyggðu veröld var gnótt ævintýra fyrir okkur krakk- ana“. - Hvernig var þá að flytjast til Reykjavíkur? „Maður kom inn í þessa steinsteyptu stórborg og saknaði fljótlega ævintýranna fyrir norðan. Það tók mig heillangan tíma að átta mig á þessum um- skiptum og fyrstu þrjú árin var ég eins og villuráfandi sauður. Ég var uppfullur af minnimáttar- kennd, þannig að umskiptin frá því að koma úr stórum og traustum vinahópi og í þetta los- aralega samfélag voru mikil“. - Hvenær rjátlaðist það svo af þér. I gaggó, kannski? „f Hagaskólanum fór ég fyrst að taka þátt í félagslífi. Einkum tefldi ég þó mikið. Raunar lærði ég mannganginn þegar á þriðja ári. Ástæðan var sú að raunvís- indamennirnir, frændur mínir, á- kváðu að kanna hve litlu kríli væri hægt að kenna mann- ganginn... Ég fór síðan að tefla hjá T.R. og síðan taflfélagi Sel- tjarnarness. - Aðal markmiðið í lífinu þá var að verða eitthvert númer í skák og helga sig henni. “ - Ertu hættur við það núna? „Já, ég rak mig fljótlega á það, að ég hafði hvorki tíma né nægi- legan áhuga. Það komu aðrir hlutir í staðinn. Ég fór að stunda hestamennsku og síðar líka að stússast í pólitík í Æskulýðsfylk- ingunni. Það var þegar ég kynntist þeim vinahópi, sem ég enn á. Það kom fljótlega upp tog- streita milli þessara þriggja áhugamála, sem endaði þannig að hesturinn fór upp í sveit, skákin sigldi sinn sjó - en póli- tíkin varð eftir. Ég held að hún hafi sigrað af því að ég er hreint ekki þolinmóðasti maður í heimi. Áþreifanlegur árangur næst ekki svo fljótt í skák eða hesta- mennsku, en það er aftur á móti hægt að koma ýmsu til leiðar í félagsmálum". Pólitík í móðurkviði - Hvenær vaknaði áhugi þinn á pólitík fyrir alvöru - var það allt þessum vinahópi að kenna? „Ég held að ég hafi nú byrjað að heyra umræður um pólitík í maganum á móður minni - Kristínu Ólafsdóttur - og síðan ég slapp þaðan hefur þetta glum- ið í eyrum, nánast stanslaust. Þó ekki einvörðungu vinstri- mennska, því á sumrin var ég alinn upp af hægrimönnum, í sveitinni. Þannig held ég að mér sé óhætt að segja að þetta sé ekki „eintóm mömmupólitík"! Svo mótuðust skoðanir mínar mikið innan klíkunnar." - Hvernig kynntist þú þvi fólki? „Þegar ég kom til Reykjavíkur þá kannaðist ég við dreng sem heitir Orri Vésteinsson en í mín- um augum var hann fyrst og fremst fúllyndur, hrokafullur gáfumaður. Mér er það einkar minnisstætt þegar ég bauð hon- um í heimsókn í fyrsta sinn, - við vorum þá í sjöunda bekk. Hann byrjaði á því að skoða bókakost heimilisins. Eftir þá skoðun hreytti hann ýmsum ókvæðisorð- um að mér og fjölskyldu minni... Við töluðum ekki saman í tvö ár eftir þetta. - Þá sá hann aumur á mér og dró mig inn í risaklíku sem hann var kominn í. Þá kynntist ég m.a. Helga Hjörvar - þeim er frægur varð af leik sínum sem Emil í Kattholti, og raunar ýmsu fleiru í seinni tíð.“ - Fleira þjóðkunnugt fólk? „Já, mikil ósköp! Til að mynda Ásdís Þórhallsdóttir, frambjóð- andi Alþýðubandalagsins, Stein- grímur Ólafsson, sægarpur og Jón Þór búfræðingur, bróðir hans, auk fjölda annarra. En eins og í öllum almennilegum klíkum, þar sem sterkir karakterar mæt- ast, þá splundrast hún oft upp í hina ýmsa arma og fylkingar... Bara rétt eins og í almennilegu Alþýðubandalagi! “ - Síðan fórstu einmitt í Æsku- lýðsfylkinguna... „Æ, æ, viltu tala meira um hana... Hm. Já, við ætluðum að breyta heiminum þegar við kom- um inn í þetta. Það var fyrir kosn- ingarnar ’83.“ - Og þú varðst formaður, ekki satt? „Jú, okkur var náttúrulega fljótlega troðið inn í einhverja nefnd og ég var síðan kosinn í stjórn fylkingarinnar í Reykja- vík. í ársbyrjun ’85 var ég svo kosinn formaður“. - Var einhver póltískur áhugi hjá ungu fólki, að því er þér fannst? „Nei, manni fannst hann af- skaplega lítill og hneykslaðist mikið á þessu afstöðulausa „pakki“. Við töldum það köllun okkar að fá þetta fólk til að hugsa. Við vorum náttúrulega al- veg viss um að það myndi hugsa „rétt“! En hvernig sem það tókst nú, þá heppnaðist afar samhentri stjórn að halda uppi öflugu starfi innan fylkingarinnar þetta árið. Það var t.d. mjög uppörvandi að finna þann áhuga sem spratt upp í kringum aðgerðir sem við vorum með í sambandi við Suður- Afríku. Okkur óx ásmegin og það kom inn mikið af nýju fólki.“ Skítalyktin er missterk - En náðuð þið einhverjum ár- angri? „Við vorum einfaldlega að berjast fyrir réttlátara þjóðfélagi, bæði hér og annarsstaðar, þó það kunni að hljóma fáránlega að ein- hver æskufylking í Reykjavík ætli að bjarga svertingjum í Suður- Afríku undan oki apart- heid-stefnunnar. En þó svo að ég sjái ekki mikinn beinan árangur af þessu starfi þá sé ég ekki vit- undarögn eftir þeim tíma sem í það fór. Þetta var mjög góður skóli í félagsmálum og pólitík og ég kynntist alveg ótrúlega mörgu fólki“. - En hefur ungt fólk einhver áhrif innan flokkana? „Já, það hefur nú einhver áhrif. Og kannski helst eftir að við urðum löggild atkvæði að far- ið var að leita eftir skoðunum okkar. En þó finnst mér oftar að það sé svona frekar til að sýnast, en að verið sé að fá okkur einhver raunveruleg áhrif“. - Er ungt fólk illa upplýst um pólitík? „Það er ábyggilega ekki upp- lýst um hina svokölluðu flokk- apólitík og þekkir lítið annað en frasana. - Ég skil þetta áhuga- leysi mjög vel, því þeir stjórnmálamenn sem hafa verið í sviðsljósinu síðan við fórum að fylgjast með hafa yfirhöfuð ein- kennst af sýndarmennsku og sviksemi. Þannig má segja að það sé sama skítalyktin af þessu öllu - þó vissulega sé hún missterk." Tárfeildi yfir raunum Ewing-fjölskyldunnar - Snúum okkur að skólanum. Þú ert á kafi í félagslífinu þar, vonandi“. „Já, ég er á kafi í félagslífinu! Því er nú þannig farið með það, að ef þú réttir litla fingur þá er a.m.k. öll höndin tekin. - Hjá mér líkaminn allur". - Mætti ég fá afrekaskrána, takk. „Afrekaskrána? Þegar ég losn- aði úr... - Þegar kjörtímabili mínu hjá fylkingunni lauk sat ég eftir með sárt ennið félagslífs laus. Svo ég bauð mig fram til formanns nemendafélagsins. Einhverra hluta vegna var ég kos- inn, sigraði Harald Flosa Ölafs- son, yfirlýstan anarkista. Reyndar var ég kosningastjóri hjá honum þangað til ég ákvað að fara sjálfur fram, svo allt var þetta nú í mesta bróðerni. Við hjálpuðum hvor öðrum, til dæmis með framboðsræðurnar...“ - Og þá byrjaði boltinn að rúlla, eins og þeir segja. „Já, og hann vatt líklega fljótt upp á sig. Fljótlega kallaði ég saman formenn nemendafélag- anna í skólunum á Reykjavíkur- svæðinu, af því að mér fannst vanta einhvern samstarfsvett- vang. Upp úr þessu var stofnað félag framhaldsskólanna og ég er víst formaður þess. Fljótlega komu svo upp hugmyndir um að stofna útvarpsstöð og málið var að sjálfsögðu sett í nefnd. Hún skilaði áliti nú í janúar og þá var allt sett á fullt, þannig að núna, mánuði síðar, er Útrás FM 88,6 tekin til starfa". - Víkjum að þér aftur. Hvern- ig myndirðu lýsa sjálfum þér? „Ég er alveg yfirgengilega metnaðargjarn, þannig að sumum verður um og ó þegar þeir kynnast mér. Þegar mér dettur eitthvað í hug get ég unnið að því eins og vitleysingur. Ég er ákaf- lega félagslyndur en samt mjög feiminn, þó það hafi lagast í seinni tíð. Hugsjónamaður, get ég fullyrt, og haldinn óbilandi trú á mannkyninu. Jafnframt er ég afar tilfinninganæmur og átti það meira að segja til að fara að gráta yfir raunum Ewing-fjölskyldunn- ar þegar hún var upp á sitt besta.“ - Hvað ætlar þú svo að gera þegar þú ert orðinn stór? „Ég ætla að gera allt til að þörf- in fyrir að breyta umhverfinu fái útrás. Einu sinni ætlaði ég að verða pólitíkus, en ein- hvernveginn er ég orðinn því frá- hverfur að þjóðfélaginu sé breytt inn á alþingi. Ég gæti trúað að ég yndi mér best í einhverju starfi sem tengist fjölmiðlun. í þjóðfélagi framtíð- arinnar eiga fjölmiðlar eftir að hafa mikil áhrif á allar breyting- ar“. - Þig langar ekki að verða bóndi? „Nei... en einu sinni ætlaði ég að verða bóndi, finna einhverja fallega heimasætu og búa með rollur og hesta. En ein- hvernveginn finnst mér sveita- lífið ekki nógu spennandi“. - Hefurðu mikla þörf fyrir að sanna sjálfan þig? „Já, það.er mér mjög mikil- vægt að finna að ég geti það sem ég ætla mér“. Föstudagur 13. febrúar 1987 ÞJÖÐVILJINN - SÍÐA 7

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.