Þjóðviljinn - 25.02.1987, Side 5
Loðnuvertíð
Þeir standa
Sá hluti hráefnisins sem er í fljótandi formi fer í skilvindur og í
sem eimar mesta vatnið úr soðinu og eftir verður hreint lýsi. Ólai
önnum kafinn við eiminguna.
s.k. kjarnatæki
lafur Baldvinsson
Litast um í
fiskimjöls-
verksmiðjunni
í Örfirisey
Allir vilja vera en fáir verða.
Þannig gæti yfirskrift á grein um
störf starfsmanna fiskimjölsverk-
smiðja hijóðað. í litlum sjávar-
plássum úti á landi, þar sem at-
vinnutækifæri eru fábreytt og all-
ur fjöldi fölks framfieytir sér á
strípuðum dagvinnutöxtunum, er
ekki óalgengt yfir hábjargræðis-
tímann að menn líti öfundaraug-
um til bræðslumanna og þeirra
uppgripa sem þeir eru sagðir
njóta.
í sömu mund hryllir flestum
við tilhugsuninni við þeim óþægi-
legheitum sem starfinu fylgja,
miklu vinnuálagi og óþrifnaði.
Þótt „peningalyktin", sem
reykurinn frá fiskimjölsverk-
smiðjunum er oft nefndur, viti á
betri tíð og blóm í haga fyrir sjáv-
verksmiðjunnar í Örfirsey, en
þar var loðnubræðsla í fullum
gangi.
Leiðsögumaður okkar var Ein-
ar Ingimundarson umsjónarmað-
ur efnafræðistofu verksmiðjunn-
ar. Hann sagði að unnið væri á
tvískiptum vöktum, 12 tíma í
senn. „Meðan loðnuvertíðin
stendur yfir er þetta ansi mikill
sprengur oft á tíðum og lítil frí.
Iðulega koma þó fyrir eyður þar.
sem mannskapurinn getur tekið
því rólega stund og stund. Núna
er óvanalega rólegt hjá okkur“
sagði Einar Ingimundarson. Að-
spurður um góð laun bræðslu-
manna sagði Einar að þeir væru
bara á tímakaupi og með vaktaá-
lag. Með mikilli vinnu og yfirlegu
væru launin betri en það sem
gerðist og gengur hjá venjulegu
landverkafólki.
-RK./Myndir: E.Ól.
Stund milli stríða. Haukur Hólm leyfir sér við og við að líta í blað eða bók, þess á
milli sem hann hefur gætur á suðukörunum og pressunni. Þegar hráefnið hefur
farið í gegnum suðukör og mestur vökvi verið pressaður úr því, hripar það niður
í þurrkarana, sem kynntir eru með olíu.
arplássin, agnúast menn við
öllurn þeim fnyki sem bræðsl-
urnar gefa frá sér og fyllir íbúð-
irnar annarlegum fnyki og gefur
bleikjuðum þvotti húsmæðranna
annarlegan daun.
Tii að forvitnast frekar um
þessa eftirsóknarverðu en illa
séðu starfsemi fóru blaðamaður
og ijósmyndari Þjóðviljans á stúf-
ana ög litu með eigin augum
starfsemi Sfldar- og fiskimjöls-
Einar Ingimundarson tekur sýni af lýsinu á efnafræðistofunni og býr sig undir
að athuga sýrustigið. Best er að lýsið hafi sem minnst sýrumagn, en það ræðst
nokkuð af því hve gamalt hráefnið er. Einar sagði að það kæmi fyrir að þeir
þyrftu að brenna lýsinu þegar hráefnið væri of gamalt og sýrumagnið of mikið.
Þeir félagar Brynjar Þormóðsson t.v. og Sævar Reynisson sjá um þurkarana á
sinni vakt. Oft gefst nokkuð næði til að líta í bók, þó erfitt sé að einbeita sér í
hávaðanum og hitanum sem kemur frá þurkurunum.
Mlðvikudagur 25. febrúar 1987 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 5