Þjóðviljinn - 24.06.1987, Blaðsíða 4

LEIÐARI
á asnaeyrunum
Áfram
Jóni Baldvin Hannibalssyni virðist hafa fatast
verkstjórnin í þeim viðræðum, sem síðustu þrjár
vikurnar hafa farið fram í næsta húsi við Þjóð-
leikhúsið.
Fyrir meira en viku síðan tilkynnti hann hróð-
ugur að búið væri að ná samkomulagi um efna-
hagsaðgerðir, og gaf sterklega til kynna að Þrí-
hjólið væri að renna af stað. Á honum mátti
skilja, að verkstjórn hans bæri ekki síst að
þakka árangurinn.
(dag erstaðan á hinn bóginn þannig, að ekki
hefur náðst endanlegt samkomulag um neitt
sem máli skiptir. Allra síst efnahagsaðgerðirn-
ar, sem Jón Baldvin tilkynnti þó þjóðinni að
samstaða væri um fyrir viku síðan. Það er engin
ástæða til að rengja Jón Baldvin um stöðuna þá
og þessvegna virðist sem á sjö dögum hafi ekki
gengið saman, - heldur sundur.
Þetta ástand glæðir ekki vonir um að ný stjórn
sé í burðarliðnum.
Margt bendir til þess, að hinn hugumstóri
verkstjóri viðræðnanna við lesborðið í bóka-
safni íslenskra erfiðismanna hafi hreinlega látið
Sjálfstæðisflokkinn draga sig á asnaeyrunum.
Fyrst lætur hann Sjálfstæðisflokkinn - með
nokkurri aðstoð Framsóknar- reyta af sér hvert
stórmál krata á fætur öðru uns Alþýðuflokkurinn
stendur einsog plokkuð hæna frammi fyrir þjóð-
inni, - fjaðralaus á pörunni einni.
Umbæturnar í landbúnaðarmálunum eru
farnar, úrbæturnar í húsnæðismálunum eru
farnar, kaupleiguíbúðirnar eru að fara, umbæt-
ur í fjármálum eru gleymdar. Allt, allt er farið.
Eftir situr einungis dvínandi von verkstjórans
um að verða forsætisráðherra, leyfi góður guð
og lukka.
í kjölfarið hefur svo verkstjórinn látið Þorstein
Pálsson komast upp með að neita því blákalt,
að viðskilnaður hans við ríkisfjármálin hafi verið
vondur. Það virtist sem um tíma kæmist Þor-
steinn einfaldlega upp með að halda því fram,
að í rauninni sé allt í lagi með 4 - 5 miljarða
þensluhalla á ríkissjóði og þessvegna þyrfti sko
alls engar „fyrstu aðgerðir" í efnahagsmálum!
Vitaskuld gat engum dulist að fyrsta verk
næstu ríkisstjórnar gat ekki orðið annað en
moka flórinn eftir Þorstein. En menn komust
ekki almennilega til að ræða umfang vandans
fyrr en OECD skýrslan brýndí fyrir mönnum
hversu mikill hann var í rauninni.
Þegar svo fyrrnefnd skýrsla knúði Sjálfstæð-
isflokkinn loks til að viðurkenna að sitthvað væri
nú að ríkisfjármálunum, þá varð Jóni Baldvin á
önnur skyssa.
Hann lét Sjálfstæðisflokkinn komast upp með
að færa viðræðurnar aftur um marga reiti með
því að setja þá loksins fram „róttækar tillögur"
um uppstokkun stjórnkerfisins.
Hinn formlegi verkstjóri viðræðnanna hefur
eigi að síður upplýst, að fyrr í viðræðunum hafi
hann sérstaklega innt flokkana eftir slíkum
breytingum. Svarið var neikvætt.
Hinar fyrirvaralausu „róttæku tillögur" Sjálf-
stæðisflokksins voru þess vegna ekkert annað
en lítil reyksprengja, notuð til að draga athygli
fjölmiðla frá dómi OECD skýrslunnar yfir Þor-
steini.
En vegna þessara tillagna var efna-
hagsmálunum í raun ýtt til hliðar, og í staðinn
fóru menn að einbeita sér að tillögum Þorsteins
Pálssonar um uppstokkun í stjórnkerfinu.
Þannig vaða menn úr einu í annað, duttlungar
einstakra formanna virðast mestu ráða um
gang viðræðnanna, og máttlítil verkstjórn á
seinni stigum viðræðnanna hefur leitt þær út í
ófrjótt þvarg.
Það er engin niðurstaða í sjónmáli, og það
hlýtur að vera álitamál hversu lengi Jóni Baldvin
leyfist að nota umboð forseta til að halda þess-
um þvælingi áfram. Undir hans verkstjórn er
bókasafn Dagsbrúnar orðið að hinu leikhúsinu
við Lindargötuna.
íslendingar eru skynsöm þjóð og lætur ekki
draga sig á asnaeyrunum. _ös
KLIPPT OG SKORIÐ
Góðar fregnir berast nú af
sportveiðimönnum sem stunda
veiðar í ám og vötnum landsins,
því að nóg er af fiski, svo að menn
þurfa ekki að snúa heim talandi
um að útivistin skipti meira máli
en aflamagnið, eins og gjarnan
þegar lítið veiðist.
Nú eru það ekki allir sem
leggja stund á sportveiðar, en þar
í mót kemur að veiðimenn kunna
á því tökin að segja sögur ágætar
svo að þeir sem heima sitja geti
einnig skemmt sér yfir veiðunum.
1 Sportveiðiblaðinu má finna
ágætar veiðisögur, og í einu tölu-
blaði þess er saga sem nefnist
„Makleg málagjöld eða hvað?“
og er eftir Guðmund Guðjóns-
son.
Þessi saga Guðmundar er svo
skemmtileg að ekki er úr vegi að
rifja hana upp nú þegar sport-
veiðar standa sem hæst:
Makleg
málagjöld
„Þessi saga gerðist við Þing-
vallavatn. Tveir kappar voru að
kasta flugu í Þingvallavatn dag
einn og undu glaðir í kyrrð og
friði þó veiðin væri heldur dauf í
það skiptið. Þeir voru staddir úti
á tanga litlum og inn af honum
var lítil tjörn eða lón sem tengdist
vatninu sjálfu um örlítinn ós.
Lónið var grunnt og ekki ástæða
til að ætla að veiðivon væri í því.
Nú leið og beið og ekkert líf var
að sjá. Eftir skamma stund
hrukku þeir við er bifreið var
ekið fram á bílastæðin fyrir aftan
þá, stór bfll og út úr honum
stukku 6 vörpulegir karlmenn og
einn drengur á að giska 8-10 ára
gamall. Var mikill hávaði í hópn-
um og gekk mikið á er öll hersing-
in hóf að setja saman kaststeng-
ur, þræða flotholt og róta í
maðkastömpum. Því næst kom
öll hersingin þrammandi í takt í
átt að tanganum litla þótt nóg
pláss væri út um allt að þessu
sinni. Þá byrjaði ballið...
Við tjörnina áði hópurinn og
voru veiðimennirnir tveir sem
fyrir voru farnir að fylgjast með
hópi þessum svo lítið bar á. Þeir
sáu að drengurinn litli var settur
við Iónið með ónýtar græjur,
beitulausum öngli á flotholti var
kastað fyrir hann út í grunnt lónið
og honum síðan skipað að hreyfa
sig ekki af tilteknum steini. Því
næst kom stormsveitin út á tang-
ann og þá fóru þeir tveir sem fyrir
voru heldur að draga sig í hlé,
þeim leist vart á að þessi litli tangi
bæri 8 manns veiðandi, þetta
hafði verið ansi hæfilegt áður en
liðsaukinn kom. Þeir færðu sig
því innar á tanganum, í átt að litla
ósnum sem tengdi lónið og aðal-
vatnið. Þegar annar mannanna
var næstum kominn að ósnum,
tók fluguna hjá honum rokvæn
bleikja, 3 punda fiskur. Hann
þreytti hana svo sem minnst bar
á, hafði ekki áhuga á því að allur
skarinn færi að standa yfir sér og
jafnvel kasta um allt í kring um
sig meðan hann glímdi við
fiskinn. Hélt veiðimaður stöng-
inni niður við vatnsborð og tók
varlega á fiskinum til þess að
hann stykki síður eða buslaði í
vatnsskorpunni. Félagi hans var
kominn að, en er bleikjan var
tekin að spekjast sáu þeir
skammt frá sér, að flotholt lá upp
í fjörusteinum, í lóninu við ósinn.
Þeir brostu hvor til annars, fé-
laginn sótti flotholtið og öngulinn
svo lítið bar á og veiðimaðurinn
laumaði háfnum um bleikjuna,
losaði hana varlega af flugunni og
festi hana á öngulinn sem fylgdi
flotholtinu og sleppti síðan öllu
saman út í lónið. Síðan létu þeir
sem ekkert væri, héldu upp í bfl
sinn, fengu sér kaffisopa og fylgd-
ust vel með öllu sem fram fór á
vatnsbakkanum.
Sexmenningarnir veiddu ekk-
ert, en skyndilega hljóðaði barn-
ið háfstöfum, „hann er á, hann er
á,“ og varð þá heldur betur uppi
fótur og fit. Allir sex hlupu í takt
við hlið hans, og einn sem trúlega
var faðir hans þreif af honum
stöngina og vöðlaði fiskinum upp
í fjöru. Rosavænn fiskur, bleikja
3 pund og drengurinn alsæll. 5
mínútum síðar voru sex flotholts-
kúlur með jafn mörgum möðkum
komin út í lónið og sexmenning-
arnir stóðu þar sem drengurinn
hafði verið og rýndu áhugasamir
út á vatnsflötinn og biðu þess að
stórbleikjan gleypti beitur
þeirra...“
Barnalegir og
gamaldags
þankar?
í sama blaði er einnig að finna
prýðilega grein sem nefnist
„Hugleiðingar um silungsveiði og
sitthvað fleira" og er eftir Odd H.
Þorleifsson. Þar segir:
„Ekki get ég lokið við grein
þessa án þess að væla dulítið yfir
því vandræðaástandi, sem er
innrás erlendra auðkýfinga í
bestu laxveiðiár í landi okkar. Ég
er svo barnalega og sennilega
gamaldags þenkjandi, að í mín-
um huga er landið allt sameign
okkar Islendinga allra. Enginn
má skilja orð mín þannig, að
eignarétturinn sé ekki virtur og
auðvitað greiðum við gjald fyrir
silungsveiði t.d., enda mjög
sanngjarnt víðast hvar. Ekki get
ég samþykkt, að nauðsyn sé á
gjaldtöku fyrir veiðileyfi í eina
veiðivatni landsins sem er óyg-
gjandi þjóðareign, Þingvalla-
vatni. Það er hreinasta skömm að
vera að eltast við fólk og inn-
heimta gjald fyrir að renna, oftast
stund úr degi í þetta vinsæla fjöl-
skylduveiðivatn.
Ég held að það sé löngu tíma-
bært að Alþingi setji ótvíræð lög
þess efnis, að öræfi og fjalllendi
þessa blessaða lands okkar verði
viðurkennd sameign allra lands-
manna. Það er reyndar rangt að
nota hugtakið eign, því spyrja
má: „Getur nokkur mannskepna,
ég eða dreifbýlisbúinn afdráttar-
laust eignað sér jörðina sem við
göngum á, erum við ekki í raun
aðeins leiguliðar SKAPARANS
ef grannt er skoðað?"
- Þráinn
þJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Utgefandl: Útgáfufólag Þjóðviljans.
Rltstjórar: Ámi Bergmann, Þráinn Bertelsson, össur
Skarphéðinsson.
Fréttaatjórl: Lúðvík Geirsson.
Blaðamenn: Garðar Guðjónsson, Guðmundur Rúnar Heiðarsson,
Hrafn Jökulsson, HjörleifurSveinbjömsson, IngunnÁsdísardóttir,
Kristín Ólafsdóttir, Kristófer Svavarsson, Logi Bemmann Eiðsson
(fþróttir), Magnús H. Gíslason, MörðurÁmason, OlafurGíslason,
Ragnar Karisson, Sigurður Á. Friðþjófsson, Stefán Ásgrímsson, Vil-
borg Davlðsdóttir, Yngvi Kjartansson (Akureyri).
Handrlta- og prófarfcaleatur: Elías Mar, Hildur Finnsdóttir.
i Ljóamyndarar: Einar ólason, Sigurður Mar Halldórsson.
Utlltsteiknarar: Sœvar Guöbjömsson, Garðar Sigvaldason.
Framkvœmdastjórl: Guðrún Guömundsdóttir.
Skrlfstofustjórl: Jóhannes Harðarson.
Sfcrlfatofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Guðbergur Þorvaldsson.
Auglýaingaatjórl: Sigríður Hanna Sigurbjömsdóttir.
Auglýalngar: Ðaldur Jónasson, Olga Clausen, Guðmunda Krístins-
dóttir.
Símvarala: Katrín Anna Lund, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húamóölr: Soffía Björgúlfsdóttir.
Bílatjórl: Jóna Sigurdórsdóttir.
Útbrelöslu-og afgrelðslustjóri: Hörður Oddfríðarson.
Afgrelðsla: Ðára Sigurðardóttir, Kristln Pótursdóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, ÓlafurBjömsson.
Útkeyrala, afgreiðsla, rltatjóm:
Síðumúla 6, Reyfcjavfk, afml 681333.
Auglýalngar: Síðumúla 6, afmar 681331 og 681310.
Umbrot og aetnlng: Prentamlðja Þjóðvlljana hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð I lauaaaöiu: 55 kr.
Helgarblöð:60kr.
Áakrlftarverð * ménuðl: 550 kr.
.4 SlÐA - ÞJÓÐVILJINN Miðvlkudagur 24. Júní 1987