Þjóðviljinn - 07.01.1988, Blaðsíða 11

MINNING
byrgðu sýn, hrundu og engu lík-
ara en sæi of heim allan. Þannig
veitti Ragnar það sem aldrei er
hægt að þakka: hann gaf mér ný
augu til að sjá undursamlega ver-
öld sem ég vissi ekki áður að væri
til.
Og nú þarf að kveðja þennan
vin sem var líkt og andlegur faðir.
Þá leitar hugurinn til Siggu sem
einnig gaf vináttu sína og visku.
Og til barnanna þeirra Önnu Ás-
laugar, Sigríðar og Hjálmars. Við
Bera sendum þeim öllum og
venslafólki þeirra hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Njörður P. Njarðvík
Það er ekki auðvelt að skrifa
um þann sem maður hefur þekkt
lengi og elskað mikið.
Ragnar þekktu allir ungir fs-
firðingar og margir nutu hand-
Ieiðslu hans um einhvern tíma,
langan eða skamman.
Heimur hans var svo víðfeðm-
ur og stór að það reyndist engum
erfiðleikum bundið að setjast að í
litlu, einangruðu bæjarfélagi og
byggja þar upp stein fyrir stein,
innblásinn af göfugri hugsjón.
Tilgangurinn var að leita uppi
músíkina í hverju barni og kenna
því að rækta í sér manneðlið.
Hver og einn var leiddur fram
til þess að verða meistari,
kynntur fyrir tónlistargyðjunni
og kennt að lúta henni af alúð.
Allt var þetta gert í einlægri trú
á hið góða sem finna má í tónlist-
inni.
Hann fylgdi því sem hann trúði
sjálfur að væri gott sjónarmið -
heill og óskiptur.
Nemendum sínum kenndi
hann öguð vinnubrögð jafnframt
því að hvetja og auðga; hjá flest-
um tókst honum að kveikja
löngun til að leita áfram fróð-
leiks, reynslu og þroska.
Við nemendur hans kveðjum
nú þennan mikla fræðara og hlýja
vin og þökkum honum fyrir að
hafa fært mann nær því að vera
manneskja.
Fjölskyldunni allri sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Elísabet Gunnarsdóttir
Margrét Gunnarsdóttir
Á aðfangadag lést í Reykjavík
Ragnar H. Ragnar, fyrrverandi
skólastjóri Tónlistarskóla ísa-
fjarðar.
Ragnar kom til ísafjarðar árið
1948 og gerðist þá skólastjóri hins
nýstofnaða tónlistarskóla á ísa-
firði og gegndi því starfi fram til
ársins 1984 að hann lét af störfum
sökum aldurs.
Á fundi bæjarstjórnar ísafjarð-
ar 25. maí 1978 var samþykkt að
kjósa Ragnar heiðursborgara
ísafjarðarkaupstaðar í viður-
kenningarskyni fyrir ómetanleg
og fórnfús störf að söngmennt og
tónlistarmálum í kaupstaðnum
um þrjátíu ára skeið. Forseta
bæjarstjórnar var falið að af-
henda Ragnari heiðursborgara-
bréf við skólaslit Tónlistarskól-
ans 26. maí 1978.
Jafnhliða skólastjórastarfi
gegndi Ragnar H. Ragnar ýms-
um öðrum störfum m.a. starfi
organista við ísafjarðarkirkju,
kórstjóra o.fl.
Ragnar gerði Tónlistarskóla
ísafjarðar að einum af fremstu
tónlistarskólum landsins og hefur
hann útskrifað marga af okkar
bestu tónlistarmönnum.
Bæjarstjórn ísafjarðar og íbú-
ar ísafjarðarkaupstaðar þakka
Ragnari H. Ragnar fyrir ómetan-
leg störf hans í þágu tónlistar-,
menningar- og félagsmála í ísa-
fjarðarkaupstað.
í virðingar- og þakklætisskyni
við hinn látna fer útför Ragnars
H. Ragnar fram á vegum
kaupstaðarins í kapellu ísafjarð-
arsafnaðar í Menntaskólanum á
ísafirði 7. janúar nk. kl. 14.
Bæjarstjórn ísafjarðar og íbú-
ar ísafjarðarkaupstaðar votta
eiginkonu hins látna og ættingj-
um hans sína innilegustu samúð.
Bæjarstjórn ísafjarðar
Ragna Jonsdóttir
kennari
fœdd 15. desember 1916 — dáin 30. desember 1987
Ragna Jónsdóttir, kennari frá
Neskaupstað, lést 3o. des. sl.
sjötíu og eins árs að aldri. Ragna
fæddist í Hjaltastaðaþinghá á
Héraði. Hún fluttist til Norð-
fjarðar barnung með foreldrum
sínum og þar átti hún heima allt
þar til hún hélt til náms við
Menntaskólann á Akureyri.
Ragna var ein úr tiltölulega fjöl-
mennum hópi nemenda sem fór
frá Norðfirði til náms í MA á ár-
unum upp úr 1930. Við vorum
a.m.k. sjö saman um tíma og var
það ekki smár hópur frá aðeins
þúsund manna byggðarlagi á erf-
iðum kreppuárum. Okkar ágæti
og áhugasami barnaskólastjóri,
Valdimar Snævarr, hvatti okkur
og studdi eftir bestu getu og hafði
mest áhrif á að við urðum þetta
mörg við MA frá Norðfirði. Hóp-
urinn þótti halda vel saman í
skóla. Þar urðu til okkar í milli
vináttubönd sem entust síðan allt
okkar líf.
Ragna var eina stúlkan í okkar
hópi. Hún varð brátt sérstaklega
vinsæl meðal nemenda og ekki
síður hjá kennurum, enda var
hún afbragðs nemandi og til fyrir-
myndar í félagslífi skólans.
Ragna var mikill Norðfirðing-
ur. Hvorttveggja var að henni
þótti vænt um staðinn og fólkið
sem þar býr. Hún fylgdist vel með
öllu sem var að gerast á Norðfirði
eftir að hún fluttist suður. Og allir
Norðfirðingar þekktu Rögnu í
Bár og voru hreyknir af henni því
allsstaðar fór af henni gott orð.
Ragna var ein af forgöngu-
mönnum um að stofna Norðfirð-
ingafélagið hér syðra og vann
mikið fyrir félagið sem sýnt hefur
heimabyggðinni mikla ræktar-
semi.
Ragna giftist Ragnari Jóhann-
essyni, gömlum skólabróður
okkar frá Akureyri. Ragnar var
glæsimenni þegar í skóla og eitt
besta skáld skólans og síðar
landskunnur sem útvarpsmaður
og fyrir ljóð sín og söngva. Síðar
varð Ragnar skólastjóri gagn-
fræðaskólans á Akranesi um
margra ára skeið. Með Rögnu og
konu minni tókst snemma mikil
og góð vinátta. Ragna kom því
oft á heimili okkar og áttum við
með henni margar ánægjulegar
stundir. Það var líka ánægjulegt
hér á árum áður að heimsækja
þau Rögnu og Ragnar og minnast
með þeim góðra stunda frá
menntaskólalífinu á Akureyri og
frá okkar heimaslóð Norðfirði.
Ragna kenndi við ýmsa skóla -
gagnfræðaskólana í Neskaupstað
og á Akranesi og síðast við Árm-
úlaskóla í Reykjavík. Hún var af-
bragðs kennari og góður félagi
nemenda sinna eins og ég hefi
heyrt marga þeirra lýsa.
Ragna var sem fyrr segir mikill
Norðfirðingur - en hún var um
leið heimsborgari, fylgdist vel
með því sem var að gerast í
heiminum, ferðaðist til margra
landa og naut þess að eiga marga
vini. Vinmörg var Ragna áreið-
anlega - ég man að á Akranesi
varð ég að leggja mig allan fram
til að sanna heimamönnum þar
að þeir ættu ekki í henni hvert
bein, hún væri reyndar Norðfirð-
ingur að ætt og uppruna.
Við Norðfirðingarnir sem átt-
um samleið í skóla upp úr 1930
höfum haldið hópinn býsna vel,
þótt við höfum gegnt ólíkum
störfum og vík hafi verið milli
vina. Enginn átti meiri þátt í því
en Ragna að halda þessum hópi
saman. Hún fylgdist með okkur
öllum og dreif okkur í að hittast
ef langt hafði liðið á milli.
Við Fjóla vottum börnum
Rögnu, þeim Ragnari, Ingi-
björgu og Guðrúnu og öðrum að-
standendum einlæga samúð okk-
ar um leið og við þökkum Rögnu
fyrir margar og góðar ánægju-
stundir sem við áttum saman.
Lúðvík Jósepsson
Ég sá hana fyrst á kennarastof-
unni í Ármúlaskóla. Hún var í
lægra meðallagi á vöxt, nokkuð
þrekvaxin, brúneyg og hárið
dökkbrúnt og liðað og sló á það
rauðum blæ, festulegur munn-
svipur og yfirbragðið skarplegt
og ákveðið. Handtak hennar var
hlýtt og afdráttarlaust, og hún
bauð mig velkominn með þeirri
ljúfmennsku sem henni var eðlis-
læg. Við unnum saman við Ár-
múlaskóla í níu ár; þótt hún léti
reyndar af störfum fyrir nokkrum
árum var hún eftir sem áður hluti
af hópnum og tók þátt í öllum
hefðbundnum samkomum kenn-
ara og leit oft inn endranær. Nú
er komið að leiðarlokum.
Ragna Jónsdóttir fæddist á
Svínafelli, Hjaltastaðaþinghá 15.
desember 1916 og var því rúm-
lega 71 árs þegar hún lézt 30. des-
ember síðastliðinn. Foreldrar
hennar vour Jón Sigfússon, bæ-
jarstjóri á Norðfirði og sfðar
skattstjóri og kona hans, Ingi-
björg Éinarsdóttir. Hún ólst upp í
Neskaupstað og settist í Mennta-
skólann á Akureyri 1931, tók
próf upp í annan bekk og lauk
stúdentsprófi 1936, eina stúlkan í
hópi 19 stúdenta það vor. Ragna
var góður námsmaður og einkum
átti hún auðvelt með að læra mál.
„Ég var latínuhryssa,“ sagði hún í
gamni. Það er orða sannast, að
Ragna minntist menntaskólaára
sinna með mikilli ánægju, enda
batt hún órofa tryggð við Akur-
eyrarskóla, átti drjúgan þátt að
stofnun Nemendasambands
skólans, NEMA, og var formað-
ur þess um hríð.
Áð loknu stúdentsprófi kenndi
Ragna einn vetur við gagnfræða-
skólann í Neskaupstað, en síðan
lá Ieið hennar til Reykjavíkur þar
sem hún stundaði heimilis-
kennslu í nokkur ár. Hún hélt
tryggð við átthagana, fór oft
austur og tók þátt í starfi Norð-
firðingafélagsins.
Hún giftist 11. nóvember 1939
og átti Ragnar Jóhannesson sem
lengst var skólastjóri á Akranesi,
en lagði auk þess gjörva hönd á
margt, stjórnaði útvarpsþáttum
og þýddi bækur svo nokkuð sé
nefnt. Þau Ragna eignuðust þrjú
börn, Ragnar byggingaverka-
mann, f. 1940, hann er ókvæntur;
Ingibjörgu kennara, f. 1943, hún
er ógift; og Guðrúnu háskóla-
nema, f. 1947. Hún á Árna Björn
Jónasson verkfræðing. Ragnar
Jóhannesson lézt 1976 eftir lang-
vinn veikindi.
Ragna kenndi dönsku og ís-
lenzku í grunnskóla og fram-
haldsskóla, góðum nemendum
og seinfærum, og fórst það vel úr
hendi, vegna þess að bæði danska
og íslenzka lágu henni á tungu.
Allt hennar fas var með þeim
hætti að hún hélt athygli nem-
enda. Og hún kenndi þeim ekki
einungis dönsku og íslenzku,
heldur innrætti hún þeim virð-
ingu fyrir fögru mannlífi, sagði
þeim frá og kenndi þeim að
hlusta. Og hvaða nemandi skyldi
nokkurn tíma geta gleymt kenn-
ara sem allt í einu birtist í
kennslustund með kaffi og lumm-
ur handa hverjum og eirium að
ekki sé fleira talið? Ragna átti
aldrei örðugt með að halda aga á
nemendum sínum. Ef þeir voru
uppivöðslusamir leyfði hún þeim
að gantast fyrstu tímana, eða svo
lengi sem hún þurfti til að átta sig
á högum hvers og eins. Síðan tók
hún á málum af festu og sann-
girni. En sízt af öllu báru nem-
endur hennar þrælsótta í brjósti.
Öll framkoma hennar mótaðist af
góðvild í garð þeirra og tillits-
semi. Þeim leið vel í tímum hjá
henni.
Ragna vann ekki utan heimilis
meðan börnin uxu úr grasi, en
1951 tók hún að sér kennslu við
gagnfræðaskólann á Akranesi.
Þau hjón fluttust til Reykjavíkur
1960, og þá réðst Ragna að
Gagnfræðaskóla verknáms sem
síðar varð Ármúlaskóli, í fyrstu
grunnskóli, en með fjölbrauta-
sniði frá 1979, þótt Fjölbrauta-
skólinn við Ármúla væri ekki
formlega stofnaður fyrr en
nokkrum árum síðar. Ragna var í
fullu starfi til 1985, er hún sagði
stöðu sinni lausri, en kenndi þó
eftir það nokkrar vikustundir.
Ragna Jónsdóttir var geðrík,
en hafði stjórn á skapsmunum
sínum. Skapbrigði sín tjáði hún
með svipmóti sínu, setti í brýnnar
ef henni var heitt í hamsi, og bros
hennar lék ekki aðeins um varir
og vanga, heldur ljómaði einnig
af augum. Handtak hennar var
hlýtt og eindregið. Hún hélt fullri
reisn þegar móti blés í lífinu,
kvartaði aldrei, þótt margir
hefðu kveinað. Einungis örfáir
trúnaðarvinir deildu með henni
sorg, sem sneiddi ekki hjá garði
hennar fremur en annarra.
Viðmót hennar mótaðist bæði
af festu og frjálslegu fasi, og ein-
stök glaðværð var fylginautur
hennar. Hún var hispurslaus,
leiddist karp og orðhengilsháttur
og kyrrði slíkan öldugang með
vel völdum orðum; hreinskilni
var henni í blóð borin.
Ragna hafði gaman af smá-
hrekkjum og meinlausri stríðni,
sem var til þess fallin að eyða
drunga eða einungis að bregða
frá daglegum venjum. Þá var líka
alveg sérstakur svipur á henni og
kankvís glampi í augum. Lífs-
gleði hennar var einstök.
Ragna var af þeirri kynslóð
sem síðust ólst upp við íslenzka
alþýðumenningu, eins og hún
hafði tíðkazt um langt skeið, og
hún var trú þeim arfi, hafði yndi
af góðum bókmenntum og ekki
síður söng, kunni enda ógrynni
Iaga og texta og stjórnaði söng á
gleðimótum. Hún býsnaðist ekki
yfir samtíð sinni, eins og mörgum
er tamt, þótt henni þætti ýmislegt
fara miður. Ég veit að gún hafði
af því áhyggjur hvað ungt fólk
kann yfirleitt fá þeitta ljóða, sem
alþýða manna hefur lengi sungið
á samkomum. En hún fáraðist
ekki yfir því, leitaði fremur leiða
til að bæta úr þeirri vankunnáttu.
Ég sá Rögnu síðast á samkomu
í skólanum fyrir nokkrum vikum.
Þá var henni brugðið en skapið
var óbugað. Nokkru síðar lagðist
hún á Borgarspítalann og var þar
unzyfirlauk. Við söknum hennar
af kennarastofunni í Ármúla-
skóla, en það væri ólíkt henni að
hafa mörg orð um það.
Ég sendi börnum hennar og
öðrum ástvinum samúðarkveðju.
Sölvi Sveinsson
Fimmtudagur 7. janúar 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 11
KííSKj
z4TT,r'i,,5,,s,,r
ST. JÓSEFSSPÍTALI, LANDAKOTI
St. Jósefsspítalinn, Landakoti auglýsir eftir
hjúkrunarfræðingum. Boðið er upp á aðlögun-
arprógram áður en farið er á sjálfstæðar vaktir.
Reynt er að gera öllum kleift að sækja ráðstefnur
og námskeið.
Lausar stöður eru á gjörgæsludeild og á lyf-
lækningadeild l-A sem er tvískipt deild, um fullt
starf er að ræða.
Einnig vantar okkur sjúkraliða á lyflækninga-
deild l-A.
Upplýsingar eru gefnar hjá hjúkrunarfram-
kvæmdastjóra í síma 19600-202 og 19600-220.
Reykjavik 4.1.1988
IÐNSKÓLINN í REYKJAVÍK

Nýnemar:
föstudaginn 8. janúar 1988 kl. 13.00 eiga nýnem-
ar að mæta til viðtals.
Mánudaginn 11. janúar 1988 kl. 8.00 verður
stundaskrá afhent og hefst kennsla strax að því
loknu.
Skólastjóri