Þjóðviljinn - 30.01.1988, Síða 8

Nýlistasafnið
Tvær sýningar
Einkasýning Ingólfs Arnarssonar og fjórar einkasýningar
frá Gallerí Gang í einni
(dag kl. 14:00 opna tvær sýn-
ingar í Nýlistasafninu við
Vatnsstíg. Á neðri hæðinni
sýnir Ingólfur Arnarsson lág-
myndir og teikningar, og á ef ri
hæðinni sýna fjórir erlendir
myndlistarmenn, Alan Johns-
ton, Franz Graf, Jussi Kivi og
Wolfgang Stengl, málverk,
teikningarog rýmisverk.
Ingólfur stundaði nám við Ný-
listadeild Myndlista- og handíða-
skóla íslands og var við fram-
haldsnám í Hollandi. Síðustu ár
hefur hann lagt stund á myndlist,
og haldið um sjö einkasýningar,
Kjallari Norræna hússins
Tumi
meðal annars í Nýlistasafninu,
Ganginum, á ísafirði og Akur-
eyri, á Norðurlöndunum og í
Sviss. Auk þess er Ingólfur um-
sjónarkennari Fjöltæknideildar
M.H.Í. Á sýningunni í Nýlista-
safninu sýnir hann verk frá síð-
astliðnum tveimur árum, og eins
og á sínum fyrri sýningum leggur
hann áherslu á heildaráhrifin.
„Mér finnst mikilvægt að verkin
rími saman,“ segir Ingólfur, „og
þó að sum geti kannski virst ill-
skiljanleg er það ekki tilgangur-
inn. Það sakar ekki að fólk sé
vant að horfa á myndlist, en það
sem það sér og finnur er það sem
skiptir máli.“
A sýningunni verður auk lág-
myndanna og teikninganna bók-
in „tvær bækur“ sem Ingólfur
gerði í samvinnu við Eggert Pét-
ursson. Bókin er gefin út af Hong
Kong Press í Gautaborg, en
myndlistarmennirnir Carina He-
dén og Magnús Pálsson standa að
útgáfufyrirtækinu.
Alan Johnston sýnir málverk
frá 1987. Hann er fæddur 1945,
og býr í Edinborg. Hann sýnir
reglulega í Köln, Tókíó og New
York, en síðast var hann með
sýningu á Orkneyjum.
Franz Graf sýnir teikningar.
Hann er fæddur 1954 og býr í
Vínarborg. Hann hefur verið
meðal mest áberandi ungra lista-
manna frá Austurríki og sýnt víða
heima og erlendis. Hann var á
síðustu listahátíðarsýningu Ný-
listasafnsins.
Jussi Kivi er fæddur 1959 og
býr í Helsinki. Hann hefur sýnt
víða fyrir Finnland, meðal annars
á finnskri samsýningu á Kjarvals-
stöðum, Attitudes 1986. Síðast
var hann annar tveggja Finna á
Sao Paulo Biennialnum.
Wolfgang Stengl er fæddur
1957 og býr í Vín. Eins og Franz
Graf er hann meðal áberandi
austurrískra listamanna og þek-
ktur fyrir rýmisverk.
Ingólfur Amarsson: Mikilvægast að verkin á sýningunni rími saman. Mynd - E.ÓI.
Sýning þeirra Johnstons, Graf,
Kivi og Stengl var upphaflega
fjórar einkasýningar í Gallerí
Gang, einkagalleríi Helga Þorgils
Friðjónssonar. Tvær sýninganna
eru unnar sérstaklega fyrir
Ganginn, til að mynda verkið
Vessel of love eftir Stengl. Hinar
tvær sýningarnar eru að öllum
líkindum einnig unnar með
Ganginn í huga.
Sýningarnar í Nýlistasafninu
Sinfónían og Gísli Magnú
Magnússon
sýnir
olíumálverk
(dagkl. 16:00 opnarTumi
Magnússon sýningu olíumál-
verka í kjallara Norræna hússins.
Tumi hefur haldið margar
einkasýningar og tekið þátt í sam-
sýningum á íslandi og erlendis frá
1978. Myndirnar í kjallara Nor-
ræna hússins eru málaðar á síð-
ustu 18 mánuðum. „Ég hef málað
með olíu síðan 1981,“ segir Tumi,
„áður var ég í teikningum og
mikið í skúlptúr og kvikmynd-
um.“ Auk sýningarinnar í Nor-
ræna húsinu er Tumi nú með litla
einkasýningu í galleríi í Sviss, þar
sem hann sýnir 18 litlar myndir,
allar málaðar með akrýl á pappír.
Sýningin er opin daglega frá kl.
14:00 til 19:00 og stendur til 14.
febrúar. LG
L
Þegar ég var unglingur las ég í
Britingi pistil eftir Thor Vil-
hjálmsson. Þar kallaði skáldið
ensku tónhöfundana Elgar og
Delius „svæfingameistara". Þetta
fannst mér sniðugt. Svo sniðugt
að ég hlustaði alls ekki á þessa
heiðursmenn í aldarfjórðung. En
Ioks varð ég fullorðinn og sjálf-
stæður í anda. Og þá rann það
upp fyrir mér að þó Thor hafi
ýmislegt til síns máls, þá gerðu
þessi tónskáld ágæta tónlist þegar
þeim tókst best upp. Eftir mynd-
um að dæma virðist Elgar hafa
verið breski heimsveldishrokinn
holdi klæddur. Samt gat hann
samið góða músík. Síðasta stór-
virki hans var sellókonsertinn
sem hann gerði 1919, þá 72 ára,
og sumir telja verkið sorgaróð út
af fyrri heimsstyrjöldinni. Alla
vega er konsertinn meistaraverk.
Og hann var fluttur á síðustu tón-
leikum Sinfóníuhljómsveitar ís-
lands þ. 21. janúar. Stjórnandi
var Guido Ajmone-Marsan. Ein-
leikari Ralph Kirshbaum. Hann
er frábær listamaður og lék þetta
vandmeðfarna og margslungna
verk af mikilli snilld. Tónn hans
var mjög fagur og innilegur og
túlkun hans streymdi innan frá,
eðlilega og blátt áfram. Þar var
sorg og eftirsjá en hvergi væmni
né tilgerð. Og hljómsveitin lét
ekki sitt eftir liggja.
Delius var reyndar af þýskum
ættum en fæddur og uppalinn í
Englandi. Hann dvaldi þó lengst
af í Evrópu og Ameríku. Þar varð
hann sér úti um sárasótt sem drap
hann að lokum. Áður var hann
blindur og lamaður um árabil. En
hann varð ekki geðveikur og
skapaði fram í andlátið með hjálp
aðstoðarmanns. Delius þekkti
Strindberg og þeir döðruðu sam-
an við gullgerðarlist í París. Hann
var líka vinur Griegs. Og þykir
minna nokkuð á hinn norska
meistara. En tónlist Deliusar er
líka talsvert munarblíð og fer það
vel í suma en miður í aðra. Tvö
stutt verk voru flutt eftir hann á
þessum tónleikum: Sumarnótt
við ána og Þegar heyrist í fyrsta
vorgauknum. Ekki er þetta sér-
lega merkileg músík en þó nokk-
uð seiðandi. Og hún var mjög
snoturlega spiluð. Að lokum
flutti hljómsveitin Júpitersinfón-
íu Mozarts. Það göfuga meistara-
verk. En skemmst er frá því að
segja að hún var leikin hræðilega
andlaust og leiðinlega. Það vant-
aði þessa einkennilegu Mozarts-
dýrð sem ekki birtist síst í blást-
urshljóðfærunum. Það var eng-
inn þokki, enginn „stfll“, enginn
drifkraftur. Aðeins hversdags-
legasta rútína.
Gísli Magnússon hélt tónleika í
Langholtskirkju á vegum Tón-
listarfélagsins þ. 23. janúar. Ég
tók eftir því hve hlutfall eldra
fólks var hátt meðal áheyrenda.
ermingartilboð
sem samanstendur af;
Kransaköku, rjómatertu, Sachertertu,
,Alltfyrirkonuna“, Mokkatertu, brauðtertu,
skúffuköku og snittum
osnið ifið áhyggjur og fyrirhöfn
Jti eimsendingarþjónusta
tldarkjor
m*
Verðhugmyndir
20 manna veisia
13.500.-
30 manna veisla
18.900.-
40 manna veisla
24.400.-
Og er auðvitað ekkert nema gott
um það að segja. En það vekur til
umhugsunar um það hvort styrkt-
arfélagar Tónlistarfélagsins séu
að mestu leyti gamalmenni og
hvað taki við í framtíðinni. Unga
fólkið gengur ekki í félög. Það er
blátt áfram ekki í tísku núna.
Gísli lék enska svítu nr. 6 eftir
Bach. Leikur hans var óskýr og
grautarlegur. En ef til vill var að
einhverju leyti slæmum hljóm-
burði um að kenna.
Þá lék Gísli Magnússon næst
síðustu sónötu Beethovens.
Leikur hans olli mér vonbrigð-
um. Þetta stórkostlega verk naut
sín engan veginn. Fyrsti kaflinn
var of hraður og skorti alia
mögnun og dramatískt flug, t.d. í
þessum máttugu trillum í vinstri
hendi niður hljómborðið. Það
var eins og stangastökkvari væri
að stökkva undir rána einhverja
ofsalega hæð. Skersóið var sömu-
leiðis óvenju tíkarlegt. Þessi
„duttlungafullu dyntir“ Beetho-
vens í síðustu verkunum eru ekki
svo lítið merkilegir. Auðvitað eru
þetta ekki dyntir né duttlungar,
heldur hatrömm glíma við djúpar
gátur lífs og listar. Þetta er eins og
spurningar sem hvorki er hægt að
svara né ganga framhjá. Eins
konar músikölsk kóön. Hæga
kaflann. lék Gísli svo hratt og
flausturslega að maður varð van-
dræðalegur inni í sér. Þessi tónlist
er næstum því eins og kveinandi
Canon
Rétti tíminn til
reiknivélakaupa.
Mikiðúrval.
Lækkað verð.
Suðurlandsbraut 12.
S:685277 - 685275