Þjóðviljinn - 12.03.1988, Qupperneq 7

Umsjón:
Lilja Gunnarsdóttir
Brúðuleikhús
Það er
engin
neyð
að leika
fyrir böm
Hallveig Thorlacius: Leikbrúður
hafa sérstakan tjáningarmáta
Nú um helgina byrja sýningar
ferðabrúðuleikhússins Sögu-
svuntunnaráSmjörbitasögu,
í kjallaranum á Fríkirkjuvegi
11. Brúðuleikhúsið Sögu-
svuntan er Hallveig Thorlaci-
us og brúðurnar hennar, en
Hallveig erein höfundur
handrits og leikmyndar, auk
þess sem hún hefur gert brúð-
urnar og stjórnar þeim.
í Smjörbitasögu kynnast
áhorfendur drengnum Smjör-
bita, Gullintanna hundinum
hans, ömmu Smjörbita, tröllkon-
unni sem vill ná í Smjörbita til að
hafa hann í soðið, álfakóngnum í
Snæfellsjökli og erkióvini hans
hverapúkanum. Leikstjóri
Smjörbitasögu er Brynja Bene-
diktsdóttir.
Hallveig hefur verið á ferðalagi
með sýninguna í um það bil ár, og
sýnt hana börnum í leikskólum, á
dagheimilum og í skólum, en nú
gefst almenningi kostur að sjá
sýninguna á Fríkirkjuveginum,
og verður fyrsta sýningin á sunn-
udaginn kl. 15:00.
Hallveig, hvernig stóÖ á því að
þú fórst aöfást viÖ brúðuleikhús?
- Ég hafði alltaf haft gaman af
brúðuleikhúsi, en áhuginn kvikn-
aði fyrir alvöru þegar ég var við
nám í Moskvu, en þar var ég í
þrjú ár. í Rússlandi er mjög gott
brúðuleikhús og ég var stöðugur
gestur í brúðuleikhúsunum í
Moskvu. Eftir að ég kom heim
fór ég að kenna, en ég var komin
með brúðudelluna, og notaði
meðal annars brúðurnar við
kennsluna. En það liðu samt tíu
ár frá því að ég kom heim og
þangað til ég byrjaði með brúðu-
leikhús. Eg byrjaði með
Leikbrúðulandi 1972, svo stofn-
aði ég Sögusvuntuna fyrir fjórum
árum, og þetta er í annað skipti
sem ég er ein með sýningu. En ég
starfa reyndar líka með
Leikbrúðulandi.
Og þú ert ennþá með brúðu-
dellu?
- Já hún er alltaf að aukast.
Annaðhvort finnst manni brúðu-
leikhús vera það skemmtilegasta
sem hægt er að gera, eða maður
gefst fljótlega upp vegna þess
Hallveig með álfakónginn og hverapúkann. Mynd - Sig.
hvað þetta er mikil vinna. Það
eru ótrúlega mörg smáhandtök
fyrir hverja sýningu.
En hvernig er að vera ein meö
heila sýningu?
- Eins manns sýningin hefur
gefið mér mikið frelsi. Þetta er
lítil og létt sýning og ég get sett
hana afturí bflinn minn og farið
með hana hvert sem er. Og ég fer
ekki bara á stóru staðina, heldur
líka á minni staði, þar sem koma
venjulega ekki sýningar.
- Nú er þessi sýning orðin um
ársgömul og ég hef verið á stöð-
ugu ferðalagi með hana, en nú
ætla ég að gefa foreldrum kost á
að sjá sýninguna líka. Þar að auki
hefur ekki verið sett neitt upp
fyrir börnin í borginni í vetur, svo
það er líka ástæða fyrir því að ég
sýni hérna núna.
- En þessar einsmannssýning-
ar hafa haft það í för með sér að
mér fór að finnast að ég þyrfti að
geta skipt mér svolítið í tvennt,
svo ég fékk áhuga á búktali.
Núna er ég nýkomin frá Spáni þar
sem ég var að læra búktal.
Og œtlarðu aÖ nota það í sýning-
unum?
- Ég ætla ekkert að gerast arf-
taki Baldurs og Konna, en mér
finnst skemmtilegt að geta gripið
til þess.
Geturðu sagt mér eitthvað um
leikritið?
- Það byggist mjög lauslega á
Smjörbitasögu, en það er saga
sem amma mín sagði mér einu
sinni. Ég nota eiginlega bara
nöfnin, og þetta er ein saga, en
inni í sjálfri sögunni eru margar
fléttur. Ég reyni að skrifa sýning-
una fyrir brúðurnar, þær hafa al-
vegsérstakan tjáningarmáta. Það
er allt öðruvísi að skrifa fyrir
leikbrúður en fyrir leikara, þær
öðlast sitt eigið líf þegar ég bý þær
til og stundum verð ég að breyta
brúðunni fyrir textann, eða text-
anum fyrir brúðuna.
Hvernig finnst þér að leika fyrir
yngstu kynslóðina?
- Það er engin neyð að leika
fyrir börn. En maður verður að
leggja mikla vinnu í barnasýning-
ar, börnin eru ákaflega hrein og
bein, ekkert að leyna því hvort
þeim finnst gaman eða leiðinlegt.
Ég verð að leggja mikla vinnu í
sýningar fyrir þau til að geta hald-
ið athygli þeirra óskertri, það
þýðir ekkert að vera að fúska
með neitt.
- Brúður virðast eiga greiðan
aðgang að hjarta barnsins. Þau
laðast að þeim, kannski vegna
þess að þau finna til samkenndar
með þeim. Brúðurnar eru ekki
yfirboðarar þeirra, þær eru minni
og veikbyggðari en þau og um
leið geta þær leyft sér að segja
meira en manneskjan getur leyft
sér. Þær þurfa ekki að vera með
neina yfirborðskurteisi, heldur
geta komið sér beint að efninu.
LG
Myndlist
Tvær sýningar á Kjarvalsstöðum
7 risamálverk og norræn textilsýning
Síðasta hönd lögð á undirbúning textilsýningarinnar.
Myndir - Sig.
í dag opna tvær sýningar á
Kjarvalsstöðum, málverka-
sýning kl. 15:00, og samsýn-
ing 10 norrænnatextillista-
kvennakl. 14:00.
í Vestursalnum sýnir Sigurður
Örlygsson 7 risastór verk unnin
með akrýl og olíulitum veturinn
1987-1988. Sigurður er fæddur
1946. Hann stundaði nám við
Myndlista- og handíðaskóla ís-
lands, Det Kongelige Danske
Kunstakademi og Art Students
League of New York. Hann er
einn af stofnendum og eigendum
Gallerf Sólon íslandus 1976-
1978, og Gallerí Gangskör 1986.
Hann hefur verið kennari við
Myndlista- og handíðaskóla ís-
lands frá 1980.
í Austursalnum er sýningin Sa-
arilla, en það er finnska og þýðir
Á eyjunum. Eins og nafnið bend-
ir til er tema sýningarinnar eyjan,
og eru verkin unnin út frá hug-
leiðingum um eyjar. Af því tilefni
hafa listakonurnar tekið saman
sýningarskrá með teikningum og
myndum af verkum sínum auk
ljóða sem eru byggð á eyjahug-
leiðingum, þar á meðal eitt eftir
Þorstein frá Hamri.
Sýningin er farandsýning og fer
héðan til Færeyja, og þaðan til
Borgundarhólms og Álandseyja.
Þær sem sýna eru Margrethe Ag-
ger og Nanna Hertoft frá Dan-
mörku, Gun Dalhquist og Kajsa
af Petersens frá Svíþjóð, Marith
Ann Hope og Sidsel C. Karlsen
frá Noregi, Anna-Liisa Troberg
og Agneta Hobin frá Finnlandi,
Anna Þóra Karlsdóttir og Sigur-
laug Jóhannesdóttir (Silla) frá ís-
landi.
Sýningamar eru báðar opnar
daglega kl. 14:00-22:00, og
standa til 28. mars.
LG
Sigurður örlygsson.
Laugardagur 12. mars 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7