Þjóðviljinn - 12.03.1988, Síða 8

AUK/SlA k9d1-334
Myndlist
Tolli sýnir á Sauðárkróki
( dag opnar Þorlákur Kristins-
son, Tolli, málverkasýningu í
Safnahúsinu á Sauðárkróki.
Þorlákur leggur rækt við að
sýna verk sín úti á landsbyggðinni
og var fyrsta sýning hans úti á
landi á Sauðárkróki fyrir rúmum
þremur árum.
Á sýningunni eru 25 olíumál-
verk, máluð á undanförnum
þremur árum. Sýningin er opin í
dag kl. 16.00-21.00, á morgun kl.
14.00-21.00, 17., 18. og 19. mars
kl. 16.00-21.00, og 20. mars kl.
14.00-21.00.
GÍSL
Á HÚSA VÍK
enn nwiri háttar
0STATILB0Ð
stendur til 19. mars
nú eru það smurostarnir, 3 dósir í pakka
Rækju-, sveppa- og paprikuostur
Áður kostuðu 3 dósir ca. 3f9 kr„ nú 250 kr.*
24% lækkun.
Beikonostur
Áður kostuðu 3 dósir ca. 377 kr„ nú 285 kr.*
24% lækkun.
* leiðbeinandi smásöluverð.
Leikfélag Húsavíkur sýnir:
GÍSL
eftir Brendan Behan
Leikstjórn og leikmynd: Hávar Sig-
urjónsson
Þýðing: Jónas Árnason
Gísl ætlar að verða lífseigt verk
á íslensku leiksviði og eru raunar
margar ástæzur fyrir vinsældum
þess hér. Margbreytileg og djúp-
sæ fyndni verksins kemst gletti-
lega vel til skila í bráðsnjallri þýð-
ingu Jónasar Árnasonar og söng-
textar hans eru auðvitað löngu
orðnir sígildir, enda kunna flestir
unnendur ljóða og söngs þá
meira og minna utanað. Efni
verksins er ekki síður aðkallandi
og nákomið okkur í dag en þegar
verkið var skrifað fyrir 30 árum
og hefur vopnuð barátta blind-
aðra og ofstækisfullra þjóðernis-
sinna raunar færst gífurlega í vöxt
á þeim tíma. Behan fjallar um
þetta fyrirbæri, sem hann þekkti
mætavel frá starfi sínu á yngri
árum fyrir írska lýðveldisherinn,
af meinlegri hæðni en í verkinu er
einnig djúpur og hreinn mann-
legur tónn. Það boðar umburðar-
lyndi og mannkærleika án þess að
verða neitt að marki væmið -
nema helst í kynnum sveitastelp-
unnar og enska hermannsins
sums staðar.
Þessi hlýi og alþýðlegi tónn
verksins komst einstaklega vel til
skila í sýningu Leikfélags Húsa-
víkur, mun betur en til dæmis í
sýningu Leikfélags Reykjavíkur
um árið, þó að þar sé að öðru leyti
auðvitað ólíku saman að jafna.
Hávar Sigurjónsson finnst mér
hafa farið alveg rétta leið að verk-
inu, stillt ærslum í hóf en lagt
áherslu á alþýðlega hlýju. Hon-
um hefur einnig tekist með ágæt-
um að stýra liði sínu gegnum
flókna sýningu og einnig tekist
óvenjulega vel að ná réttum
tengslum við áhorfendur í saln-
um. Leikmynd Hávars er vel gerð
og nýting hans á fremur litlu sviði
bíóhússins á Húsavík er afburða-
góð. Þetta hús er raunar prýðis-
leikhús á flesta lund og mundu
margir „frjálsir" leikhópar þykj-
ast himin höndum taka ættu þeir
kost á slíku.
Þetta er mannmörg sýning og
eins og vonlegt er hafa leikararnir
mjög mismunandi reynslu og
getu. Þó er þetta merkilega lítið
áberandi og hefur Hávari tekist
að ná góðum heildarsvip á
leikstílinn. Hann nýtur þess að
hafa mjög trausta leikara í hlu-
tverkum Meg og Pats. Hrefna
Jónsdóttir hefur vöxt og fram-
göngu sem hæfir þessari gamal-
reyndu hóru fullkomlega. Þork-
ell Björnsson lék Pat af öryggi og
sannfæringu sem hverjum
atvinnumanni væri sómi að og
framsögn hans var með sérstök-
um ágætum. Jóhannes Einarsson
bjó til skemmtilega skinhelgan
vesaling úr Mulleady en hafði
ekki nógu góð tök á framsögn-
inni. Aldís Friðriksdóttir lék frk.
Gilchrist af miklu öryggi. Of
langt yrði að telja upp alla þá sem
fram komu, en vert að geta sér-
staklega ágætrar frammistöðu
Ingimundar Jónssonar sem sat
við píanóið og studdi fólkið af
sérstakri lagni í söngnum. Sön-
gurinn fór allur hið besta fram og
var tekin sú skynsamlega stefna
að reyna ekki að syngja eins og
atvinnumenn en nota stíl sem
kalla má alþýðlegan í besta skiln-
ingi.
Eg vil þakka fyrir sérlega
ánægjulega stund með Leikfélagi
Húsavíkur, sem lengi hefur hald-
ið merki leiklistarinnar einna
hæst á loft af áhugaleikfélögum
landsins með metnaðarfullum og
vel unnum sýningum. Megi það
dafna vel og Iengi.
Sverrir Hólmarsson
Smámunir
Leikklúbburinn Aristófanes sýnir:
SMÁMYNDIR
eftir Helga Má Bárðarson
Leikstjóri: Guðjón Sigvaldason
Leikklúbbur Fjölbrauta-
skólans í Breiðholti hefur að
þessu sinni valið sér til flutnings
leikrit sem skrifað var fyrir
leiklistarhópinn Sögu á Akureyri
og frumflutt þar í fyrra. Þetta er
verk um unglinga og greinilega
skrifað sérstaklega til flutnings
fyrir þá. Tekin eru fyrir ýmis
vandamál æskulýðsins ekki síst
ástamálin og tengslin við foreld-
rana. Leikritið er skrifað í mörg-
um stuttum atriðum og söguþ-
ráður er nokkuð bláþráðóttur.
Sum þessara stuttu atriða eru
skemmtilega hnyttin og höfundi
hefur tekist vel að ná málfari
unga fólksins á sannfærandi hátt.
En verkið í heild er sundurlaust
og ódramatískt. Sum atriði þess
eru of löng, allt upp úr tuttugu
mínútna eintal, og er það auðvit-
að alltof mikið lagt á ungar herð-
ar óreynds áhugamanns.
Unglingarnir njóta þess
auðvitað að þau ertt að leika per-
sónur á sínu eigin reki og verða
sum atriði lifandi og skemmtileg í
krafti þess. En sakir þess hve
verkið er misjafnlega skrifað
verða mörg atriðin langdregin,
leiðinleg eða hallærisleg.
Leiklistarhópar ættu að hafa það
hugfast að stefni þeir að því að
setja upp sýningar sem séu til
þess fallnar að efla þeirra eigin
þroska og veita áhorfendum
ánægju er heilladrýgst að leita á
náðir sígildra leikbókmennta.
Fjölbrautaskólinn hefur yfir að
ráða allgóðum sal og þar hefur
verkið verið sviðsett á miðju gólfi
með afar einföldum sviðsbúnaði.
Tíðar skiptingarnar ganga hratt
og vel fyrir sig og Guðjón Si-
gvaldason hefur stjórnað þeirri
hlið sýningarinnar ágætlega.
Leikstjórn hans að öðru leyti
virðist ekki sérlega vel unnin.
Þessir ungu og lítt reyndu leikar-
ar verða alltof oft klunnalegir og
vandræðalegir, eiga í erfiðleikum
með hreyfingar og önnur frum-
atriði sem leikstjóri á auðvitað að
hjálpa þeim með.
Sverrir Hólmarsson