Þjóðviljinn - 22.05.1988, Blaðsíða 20
Veðrabrigði
Sumarblíða björt og þýð
bjó við íðilfagra hlíð,
þar til kvíði og kylja stríð
kölluðu um síð á breytta tíð.
Varð þá skammœr skúra bið,
skýja gammar áttust við,
aftur og fram og út á hlið,
enginn rammar þeirra sið.
Meðan enn var mild sú raust
margt úr hennar viðjum braust,
saman brenna sumar og haust,
sólin rennir þeim í naust.
Storma hróp sem öld af öld
endurskópu veðra fjöld,
fjöllin sópa fram á kvöld,
frelsis óp eru til þess völd.
Ormar snarast út á hlað
allir í var á betri stað.
Hugsuð fjarlœgð fœrist að,
fuglaskarinn sá um það.
Þá kom nóttin þung á brá
þrúguð af óttans leyndu vá,
um myrkan þrótt og sollinn sjá
sortans óttur kváðust á.
Klaka svarfi og svellum byrgð
svall að starfi öll sú hirð,
uns ýlir hvarf við atlot stirð
yst við stjarfa himins firrð.
Margan kól að mynnast við
mörsug á róli úti við,
því voru skjólrík sett á svið
sólhvörf, jól og veðragrið.
Ung og hlýleg alheims sól
árið nýja komið á ról
og veturinn, frí af fold sem kól,
fengu í skýjum veldisstól.
Veðrið lengi kyrrt og kalt
kraup á streng og vó þar salt,
þorra gengi þótti valt
þegar enginn kuldans galt.
Síðan barst á sorta hríð,
svo var hvasst að fauk um síð
fönn sem hrast úr fjallsins hlíð,
fraus og batst við vötnin stríð.
Hart var orrahríðar korr,
hryðjum borra vindar,
skekur þorri skafnings morr,
í skýjunum rorra tindar.
Þó á sér hœgði hríðar mok
háan lœgði storm og rok,
góðu œgði allt það fok
sem engu vœgði í þorralok.
Fannir treindu gloppugil
þó góa reyndi að stilla til,
ofan greind með efni í hyl
á sér leyndu veðraskil.
Storma guðir gerðu seið
góu buðu í þeysireið
út og suður alla leið;
Einmánuður síns tíma beið.
Meðan vetur var og hét
virðar grétu í skýja net,
Síðan hret og frosin flet
fátítt met hvernig veðrið lét.
Hafsins bára hátt sem kvað
hrein og klár í steypibað.
Klettur grár sem geist var að
geymir tár í hjartastað.
Vilttum rómi veðramót
viðra hljómum mold og grjót,
uns harpa kóm og hljóp við fót
með himinljómans yfirbót.
Skjótt varð ýtin skiptagjörð,
skartið hvíta grófst í svörð,
Sumri flýta brekkur og börð,
brumið hnýtir sól við jörð.
Kviknaði ló í lágsveitum,
leysti snjó úr fjöllunum,
voríð hló og veltist um,
veturinn dó úr leiðindum.
Tryggvi Emilsson
ttttboo
Otrúieg
iottaplöntur
Trtbúmngaröab
M Blákonv ðir
Útiker. Mikið úrval. Marga
Raek & *; ö)lu jhsyrand.
BæWunarbaW<^t(lingar á ísiensku.
^^arver&Kr.lgg!
Drekatré
$90.- 39
uretaKre 79Ó- 49
Flauelsblóm >8Ö.- lí
Diffenbachia ,370.- 2S
Dretakré
Diffenbachia ,370.- 2i
FíkusStarlight J4Ó.- 4
J* ■
... xi. n'itesoni
ritvua oiöiiiyi ii <
j gott kartöfluútsæði.
Eigum nú
u
||! n^iiv ^
v/Sigtún. Sítni: 68 90
Gróðurtiúsinu