Þjóðviljinn - 28.09.1988, Síða 8

MENNING
Ása við Innri orku: „Það að vefa skapar einhverja spennu sem ég sæki í.“ Mynd Jim.
Kjarvalsstaðir
Fyrirhöfnin ævintýri líkust
Asa: Peirsem tala um kellíngalist eru hrœddir við kellínguna í sjálfum sér
„Með þessari vinnu minni,
sem ég sýni á Kjarvalsstöð-
um, trúi ég því að ég
hafi verið að tvinna eigin lífs-
þráð í vefinn.
Ég hef horft til baka á
seinustu tvö ár, skoðað
myndirnar frá þessu tímabili
og tengt þær við atburði úr lífi
mínu.
Ég á þessum myndum
mikið að þakka, þærhafa ver-
ið mér mjóar hengibrýr
yfir mórauð stórfljót sem ég
varð að komast yfir...“
Þannig byrjar ljóð Ásu Ólafs-
dóttur um sýningu sína, en ljóðið
birtir hún í sýningarskrá. Um
stefnu sína segir hún hins vegar
aðeins: - Mín stefna er bara að
halda áfram.
- Kannski hef ég valið mynd-
vefnaðinn vegna þess að hann
tekur svo langan tíma, að það er
næstum ómögulegt að vinna þessi
verk. Ég hef teiknað mjög mikið,
málað og gert talsvert mikið af
Collage-verkum, en ég held að
þessi langi tími sem fer í að vefa
skapi einhverja spennu sem ég
sæki í. Þar að auki kann ég þetta
mjög vel, tæknilega, er vel heima
í öllu sem varðar efni og efnis-
meðferð.
Þú ert ekki hrœdd við að þín
verk verði stimpluð sem kellínga-
list, eins og svo oft er sagt um
textílverk?
- Nei, ég er ekkert hrædd um
það, því mér finnst þetta ekki
vera nein kellíngalist. Ég held að
þeir sem tali um kellíngalist séu
hræddir við kellínguna í sjálfum
sér, hvers kyns sem þeir eru.
Hvað heldurðu að þú sért yfir-
leitt lengi með eitt verk?
- Ég er eitthvað á annan mán-
uð með minnstu verkin sem ég
sýni hér, alveg frá því að ég byrja
að skissa og lita, þar til ég er búin
að ganga frá þeim.
Og hvað efþú ert búin að eyða
mánuði eða lengri tíma í verk og
sérð að það gengur ekki upp? Er
ekki mikið mál að þurfa þá
kannski að rekja upp margra
vikna vinnu?
- Það er spennan við vinnuna.
Að sjá hvort verkið gengur upp
eða hvort það þaurf að breyta
því. En annars rek ég mjög sjald-
an upp. Yfirleitt er ég búin að
átta mig á vitleysunni áður en
skaðinn er skeður, þótt það geti
auðvitað komið fyrir að verk sé
hreinlega ónýtt og ég þurfi að
henda því.
- En ég byrja mjög sjaldan að
vinna stórt verk án þess að vera
komin með ákveðna tilfinningu
sem ég þekki, þannig að ég veit að
verkið muni ganga upp. Þetta
vinnst með skissum, ég sef á hug-
myndinni í margar nœtur, tek
langan tíma í að fara í gegnum
það efni sem ég gœti hugsanlega
notað og svo framvegis. Það er
þannig nógur tími til að gera
breytingar og átta sig á hugsan-
legum mistökum.
Geturðu sagt mér eitthvað um
þín mótíf?
- Ég held að þau séu hrein
blanda af því sem ég sé og af til-
finningu.
Áttu þá við hughrif?
- Ég á við að ég vinni heilmikið
út frá landslagi en geri úr því það
sem hentar mér, eiginlega þvingi
það að mínum tilfinningum.
- Ég hef til dæmis horft mikið á
Jökulinn og hann kemur fram í
mínum myndum, en ég þarf ekki
Unnið að steinprentun i Tamarind.
8 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 28. september 1988