Þjóðviljinn - 18.11.1989, Side 16

Hilmar Gunnarsson
cennari:
Alþýðubandalagið er vinstri
flokkur ennþá að minnsta kosti
og alla jafna mjög tækifærissinn-
aður sem mér finnst vera slæmt
og spilla ímynd hans.
Sigurður Valdimarsson
ellilífeyrisþegi:
Mér finnst flokkurinn vera viðrini
eins og hann er, en hann getur þó
orðið alvöru stjórnmálaflokkur
með tíð og tíma. Það er að vísu
bundið því skilyrði að flokkurinn
og þeir sem í honum eru viti hvað
Deir vilja.
Daníel Stefánsson
kennari:
Sem flokkur er hann mjög mikið
til vinstri í íslenska flokkamunstr-
inu. Samt sem áður finnst mér
hann vera að stefna í átt til miðju
og jafnvel heyrast raddir um það í
flokknum að hann sameinist Al-
þýðuflokki.
Sigrún Hjartardóttir
fóstra:
Flokkurinn hefur verið að þróast í
þá átt að verða krataflokkur úr því
að byqqja á hugmyndum Karls
Marx og félaga.
Rúnar Árnason vélvirki:
Mér finnst Alþýðubandalaginu
svipa mjög mikið til Alþýðuflok-
ksins en þó örlítið meira til vinstri.
Að mínu viti er þetta þó ekki til
bóta fyrir flokkinn og sérstöðu
hans.
hSPURNINGIN,
Hvers konar flokkur er
Alþýðubandalagið?
þlÓÐVIUINN
I riI i/-i/-»r/-l/~i/~ii ir 1 f) nÁ\//\rv\K/vr 1 OOO 1 0*7 I■ C A Ám/Nnm ■
Laugardagur 18. nóvember 1989 197. tölublað 54. órgangur.
SIMI 681333
Á KVÖLDIN
681348
SÍMFAX
681935
Todmobile er hljómsveit á metnaðarfyllri kantinum. Þau eru frá vinstri Þorvaldur B. Þorvaldsson, Andrea Gylfadóttir og Eyþór Arnalds. Mynd: Jim Smart.
Tónlist
Góð þessi tilfinning
Todmobile sendirfrá sér sínafyrstu plötu. Andrea, Eyþór og
Porvaldur eiga öll klassískt tónlistarnám að baki og segja
•><//* • ✓ , / i /><
Todmobile er hljómsvcit sem
hefur ekki mikið borið á. Það
mun þó standa til bóta þar sem
þremenningarnir á bak við
hljómsveitina sendu frá sér í lok
vikunnar sína fyrstu plötu „Betra
en nokkuð annað“ sem bendir til
að höfundarnir séu nokkuð sáttir
við gjörninginn. Enda voru þau
nokkuð hress í gær þegar blaða-
maður drakk með þeim kaffi og
spjallaði lítillega um plötuna.
„Við vorum í sömu sporum og
fjármálaráðhcrra, þurftum að
skera niður það efni sem við sett-
um á plötuna og vitum að niður-
skurður er sársaukafullur,“ sagði
Eyþór Arnalds. En upphaflega
voru lögin 14 og síðan 12 sem
komu til greina. Lendingin var sú
að 10 lög eru á plötunni en á
geisladisknum og kasettunni
verða 12 lög.
Þó Todmobile sé ný á velli tón-
listarinnar hafa meðlimir hennar
allir dvalið á honum áður. Eyþór
var í Tappa tíkarrassi, Þorvaldur
B. Þorvaldsson í Exodus, Pax
Vobis og Hunangstunglinu og
Andrea var um tíma í Grafík. Það
er fremur óvenjulegt að popp-
hljómsveitir notist við sellóleik
en Eyþór spilar einmitt á selló.
„Ég byrjaði allt of seint að læra á
sellóið, eða 16 ára, en lærði mjög
hratt. Ég hætti í Tappanum,
gerðist engill, gekk í Hamrahlíð-
arkórinn og byrjaði að læra á
selló,“ sagði Eyþór.
Þorvaldur sagðist hafa lent á
klassískum gítar ellefu eða tólf
ára gamall og gengið í gegnum
þann frumskóg þar til hann tók
lokapróf frá tónlistarskólanum
1986. Þá hefði klassíski gítarinn
verið settur ofan í tösku. „Eftir
það fór ég í tónsmíðanám þar sem
ég kynntist Eyþóri," sagði Þor-
valdur og þar með var skóflu-
stungan tekin að Todmobile.
Andrea Gylfadóttir vakti fyrst
athygli með söng sínum í popp-
heiminum þegar hún hóf upp
raust sína með Grafík. Hún var
þó búin að rækta raddböndin frá
því hún var 9 ára, þegar hún gekk
í tíma til Guðmundu Elíasdóttur.
Áður hafði hún numið fiðluleik
og þegar hún var 11 ára byrjaði
hún að læra á selló. En hvers
vegna allur þessi tónlistaráhugi,
var fjölskyldan kannski mikil
tónlistarfjölskylda? „Nei, en for-
eldrar mínir buðu mér og reyndar
systkinum mínum öllum sex, að
fara í tónlistarnám og ég hafði
mjög gaman af því,“ segir And-
rea. Hún hefði þó ein
systkinanna tollað við námið.
Það er annars ekki laust við að
kvöldið áður setji nokkurn svip á
heilsufar þremenninganna. And-
rea bölvar því að þurfa að fara á
fætur og mæta til vinnu. En á
fimmtudagskvöldið kom hljóm-
sveitin fram á sviði í fyrsta skipti á
kynningarkvöldi Steinars í
Rauða ljóninu. Þar var einnig
sýnt myndband með lagi hljóm-
sveitarinnar „Betra en nokkuð
annað“. Strákarnir segja lagið til-
einkað Andreu og hún hlær við
og minnir á að textinn sé um það
hve gott sé að deyja. „Hún er góð
þessi tilfinning“, syngur Andrea
um dauðastundina. Textinn er
eftir hana og hún segir það
reyndar vera helsta muninn á
samstarfi hennar og strákanna í
Todmobile og þeirra Grafíkur-
manna, að hún semji meira af
textum Todmobile en Grafíkur.
Eyþór og Þorvaldur segja skýr-
inguna á því að hljómsveitin hafi
haldið sig utan tónleikasviðsins
vera þá, að útsetningar laganna
séu að mörgu leyti það flóknar að
erfitt sé að koma þeim til skila á
tónleikum. Engu að síður ætli
Todmobile að halda tónleika og
hefur þegar verið ákveðið að
koma fram í íslensku óperunni
þann 7. desember.
En hvernig semur svona
sprenglært tónlistarfólk sín lög,
með tónvísindalegum hætti? „O,
nei,“ segir Þorvaldur. Og Eyþór
segir þetta vera eins og með pen-
esilínið, lögin fæðist fyrir algera
tilviljun. Upprunalega hafði ver-
ið ákveðið að platan kæmi út í vor
en þau eru sammála um að
seinkunin hafi verið til góðs, þar
sem sumarið hafi reynst einstak-
lega frjótt í lagasmíðunum og
Þorvaldur segir reyndar mörg
bestu lög plötunnar hafa fæðst í
sumar en annað efni sé eldra.
Víst er að með Todmobile hef-
ur enn eitt fagurblómið bæst í ís-
lenska tónlistarflóru og full
ástæða er til að leggja við eyrun.
Þegar blaðamaður yfirgefur
þremenningana eru þau á leið út í
gamlan bíl sem þau eiga í samein-
ingu, vinnan bíður. Þau lifa ekki
á tónlistinni einni saman frekar
en margir aðrir. Hugsjónin ein
rekur þau áfram og svo virðist
einnig vera um gamla og þreytta
sjálfrennireiðina.