Þjóðviljinn - 21.09.1990, Blaðsíða 12

Snemma einn morgun í vik-
unni hittust syfjaðir blaðasná-
par uppi á þriðju hæðinni í
Sjónvarpinu. Lista- og
skemmtideild kallaðist deildin á
þeirri hæð lengi, og gárungam-
irtöluðu alltaf um LSD. Nú heit-
ir hún einfaldlega Innlend dag-
skrárdeild, IDD. Þar ræður ríkj-
um Sveinn Einarsson, og hann
erum við komin til að hitta. Til-
efnið er gerð sjónvarpsmyndar
eftir sögu Ólafs Jóhanns Sig-
urðssonar, Litbrigðum jarðar-
innar, sem gefin var út árið
1947.
Brjálaður bylur
Sjónvarpið býður frétta- og
blaðamönnum í bíltúr austur í
sveit til að fylgjast með síðustu
tökum myndarinnar.
Kristín Ema Amardóttir er
framkvæmdastjóri verkefnisins
og hún ekur okkur austur. Sveinn
Einarsson slæst í för með okkur
og styttir ferðina með kímni- og
hrakfarasögum af kvikmyndatök-
um utandyra á Fróni. Auk þess
segir hann okkur undan og ofan af
frá verkefninu, sem er það stærsta
sem Sjónvarpið ræðst í á þessu
ári. Hann rekur stuttlega sögu-
þráð myndar og bókar, og upplýs-
ir okkur um það hverjir vinni við
myndina.
Þegar kemur upp á heiði
skellur á blindbylur, og það litla
sem sér út er allt hulið hvítri snjó-
breiðu. Blaðamenn banka í úrin
sín til að athuga hvort þau hafi
nokkuð stöðvast um nokkrar vik-
ur. En það fer ekki milli mála,
vetur konungur hefúr sloppið inn
um bakdymar og læst haustið úti.
Sveinn segir okkur að sagan
gerist á einu ári og árstíðimar
skipti miklu máli, nú sé einmitt
verið að taka haustsenumar, og
fram til þessa hafi allt gengið eins
og í sögu. (Eða þar til óheilla-
krákumar úr fjölmiðlaheiminum
sýndu á sér fararsnið úr bænum.)
Við forum bara fetið, segir
Sveinn þegar bíllinn rásar næst-
um út af veginum. Hægt og ró-
lega er ekið yfír heiðina og við
horfum agndofa á allan snjóinn.
Þegar komið er til Hveragerð-
is hefur hætt að snjóa og þar virð-
ist allt í haustfarinu, fram hjá
Hestfjalli liggur leiðin og
það er hvítt niður í rætur.
Þegar komið er að Flúðum
fer hann aftur að hvessa, og
þegar við finnum kvik-
myndaliðið skammt frá
bækistöðvum þess að Flúð-
um húkir það í snjógöllum
inni í bíl.
Engar tökur í dag, því
miður.
Ekki þýðir að sýta það,
við fáum kaffí og flatkökur
(eða flatbrauð) með hangi-
kjöti og osti. Þetta er nú ekki
svo slæmt. Leikarar, töku-
menn, leikmyndamenn og
leikstjóri, allir lokaðir inni í
bll með blaðamönnum, svo
það er hægðarleikur að
pumpa liðið um myndina,
gang hennar, söguþráð og
persónur.
Dramb er falli
næst
Fyrst á bekkinn er ung
leikkona, Steinunn Ólína
Þorsteinsdóttir, sem fer með
annað aðalhlutverkið í Lit-
brigðum jarðarinnar.
- Ég leik Sigrúnu Maríu,
sem er sveitastúlka á Suður-
landi. Hún telur sig til fínna
fólksins í sveitinni, og er
fremur stór með sig. Hún
kynnist ungum manni,
Mumma, sem henni finnst ekki
nógu góður handa sér, og vonar
að einhver komi og dragi hana
upp úr lognmollu sveitarinnar.
Sigrún María væntir þess, að
hennar biði meira spennandi líf,
en hún notar ekki tækifærið þegar
það gefst. Þegar hún loks vill
Mumma, þá vaknar hann upp við
vondan draum og sér í gegnum
hana, hversu lítilfjörleg hún í
rauninni er.
Vinnan við myndina hefúr
gengið vel, og verið ánægjuleg í
alla staði.
Tökumenn I klakaböndum. Við vélina stendur Páll Reynisson kvikmyndatökumaður, sitjandi og reykjandi í norpunni em þeir
Gunnþór aðstoðartökumaður og Ingvar skrifta.
Tombóluballiö
erfiðast
Ágúst Guðmundsson leikstýr-
ir myndinni, og skrifaði jafhframt
handritið.
- Ég tók snemma þá stefnu
að fylgja sögunni nokkuð vel eft-
ir, og bæti litlu við hana. Sagan er
Útitaka sett á svið
svo feröin hafi nú
ekki verið til einsk-
is fyrir pressuna.
Einmitt þama átti
að mynda daginn
sem snjóbylurinn
setti strik I reikn-
inginn.
i
12 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 21. september 1990