Þjóðviljinn - 21.09.1990, Blaðsíða 13

Sjónvarpið
gerir mynd
eftir sögu
Ólafs
Jóhanns
Sigurðssonar,
Litbrigðum
jarðarinnar.
Nýtt Helgar-
blað fær að
fljóta með
austur að
Flúðum til að
fylgjast með
tökum
Ágúst Guðmundsson leikstjóri og Sveinn Einarsson deildarstjóri innlendrar dagskrárdeildar Sjónvarpsins skemmta sér konunglega inni i b(l
Sjónvarpsmanna i afviknum dal skammt frá Flúðum.

MnnMnnBnBHnnB
BIWHMIHlBIHMfllBBlinB
—naa——n^nnM
ski af hveiju við völdum svo af-
skekktan stað til að mynda. En
þessi staður er nákvæmlega eins
og þeir staðir sem lýst er í bók-
inni, og það var þess virði að
koma hingað til að taka haustat-
riðin. Flest atriðin eru tekin í ná-
munda við Reykjavík, eins og í
Kaldárseli. Einnig fundum við
sveitabæ, eyðibýli, Hörgsholt,
sem við notuðum sem heimabæ
stráksa. Þar vann leikmyndamað-
ur okkar hann Steingrímur gott
verk. Honum tókst að breyta bæn-
um þannig að hann yrði sannfær-
andi.
Við hófum tökumar upphaf-
lega í apríl, og tókum þá vetrar-
senumar. Aðaltökumar fóm síðan
fram í maí og júní. Fram að þessu
hefur aðeins einn dag ekki viðrað
til myndatöku.
Söguþráðurinn er í sjálfu sér
ekki svo merkilegur. Ungur piltur
verður ástfanginn, ár líður og til-
fmningar hans breytast. En það
em smáatriðin sem skipta máli.
Pilturinn á erfitt með að tjá til-
finningar sínar. Hann hefur ætíð
búið á afskekktum stað og er upp-
burðarlítill gagnvart kvenmann-
inum. Hann veit ekki hvemig
hann á að nálgast hana. Vand-
ræðagangur hans er meginsögu-
efnið, og er með þeim hætti að
allir geta séð sjálfa sig fyrir sér í
svipuðum spomm. Það ryfjaðist
að minnsta kosti eitthvað upp fyr-
ir mér úr minni eigin reynslu.
Þetta era krepputímar, og munur
mikill á ríku og fátæku fólki í
sveitinni. Stúlkan finnur pitinum
það helst til foráttu að hann er
greinilega ekki af ríku foreldri.
En það kemur henni líka í koll áð-
ur en yfir lýkur.
Helsti kostur sögunnar felst í
launfyndnum samtölum, og í
gegnum þau fáum við upplýsing-
ar um persónumar. í sveitinni er
ákveðinn áhugi á öllu sem kemur
að sunnan, sem tengist því að
margir em að búa sig undir að
losa sig við átthagafjötrana. Það á
við um piltinn, og í lok sögunnar
er hann tilbúinn til að fara. Mynd-
in gerist á þeim tima þegar fólk
flutti suður og byggði höfúðstað.
Erfiðasta atriðið fyrir mig
sem leikstjóra var Tombóluballið.
í það atriði fengum við Ijölda
statista úr Hafnarfirði, Kópavogi
og Mosfellsbæ, en ballið var tek-
Ágúst Guðmundsson leikstjóri segir aðalleikurum myndarinnar Hjálmari
Hjálmarssyni og Steinunni Olinu Þorsteinsdóttur hvemig þau skuii bera sig
að...eða þannig.
Mummi er leikinn af Hjálmari Hjálm-
arssyni. Þetta er þroskasaga ungs
manns sem gerist á einu ári.
skrifúð mikið í samtölum, sem
auðveldaði handritsgerð.
Myndin verður í tveimur hlut-
um, og áætlað er að sýna hana um
páskana. Þótt vart sé hægt að trúa
því í dag höfúm við verið heppin
með veður, sem skiptir megin-
máli, því að myndin gerist mikið
Sigrúnu Marlu, stærilátu sveitastúlk-
una, leikur ung leikkona, Steinunn
Ólína Þorsteinsdóttir.
utandyra. Það var einmitt
áhyggjuefni þegar við byijuðum
hvort veðrið brygðist. Veður,
náttúran og árstíðabreytingar
skipta miklu máli í myndinni,
eins og í sögunni. Við byijuðum í
gær að mynda haustsenumar, og
gekk það vel. Spumingin er kann-
_____I______■_______I_I______
ið upp í Kaldárseli. A meðan á
tökunum stóð var því alltaf múg-
ur og margmenni á staðnum.
Hvað aðra leikara en þau
Steinunni og Hjálmar varðar þá
kemur bílstjóri vegavinnumann-
anna talsvert við sögu. Hann leik-
ur Helgi Bjömsson, og aðra vega-
vinnumenn leikur hljómsveitin
hans Síðan skein sól. Úr því að
þessir kappar vom mættir var við
hæfi að bæta söngatriði inn í, og
létum við vegavinnumenn taka
lagið fyrir utan tjaldið sitt að
kvöldi, lagið Ramóna. Olafur Jó-
hann nefnir það í sögunni að
vegavinnumenn hafi oft sungið
og minnist á nokkur lög, þar á
meðal Ramónu.
Misjafút hefúr verið hversu
margir taka þátt í hveiju atriði,
það hefúr verið upp í fimmtíu
manns í einu, nú emm við ekki
nema tólf. Þriðja stærsta hlut-
verkið í myndinni er leikið af
Unni Stefánsdóttur, sem leikur
systur Mumma á fermingaraldri.
Sveinn kom til mín með þessa
hugmynd að mynda sögu Ólafs
Jóhanns. Sjálfúm hafði mér flog-
ið í hug að kvikmynda hana á sín-
um tíma, en þá var skammt liðið
frá því að ég gerði Land og syni,
og fannst mér sögunum svipa of
mikið saman. Nú þegar ég hef
myndað Litbrigðin finnst mér þær
alls ekki svo líkar. Þó íjalla þær
báðar um unga pilta sem era að
losa sig úr átthagafjötrunum og
flytja til höfúðborgarinnar. Inn í
fléttast smá vesen með kvenmann
á næsta bæ.
Saklaus
sveitastrákur
Pilturinn Mummi er leikinn af
Hjálmari Hjálmarssyni.
- Mummi er ósköp feiminn
og hlédrægur. Hann hefur ekki
haft mikil kynni af því sem kallast
ást til kvenna, nema í gegnum
rómantískar bækur. Hans hug-
myndir mótast svolítið af því.
Mummi á erfitt uppdráttar í öllum
málum sem tengjast stúlku sem
hann hittir í upphafi myndarinnar.
Draumur hans að gerast rithöf-
undur kemur heim og saman við
líf höfundar, en það er eina teng-
ingin sem maður finnur. Þetta er
þroskasaga, hún gerist á einu ári.
Mummi þroskast mikið, hann átt-
ar sig á ýmsum staðreyndum lífs-
ins, sem ekki vom eins og hann
taldi. Hann er á þessu ári i ein-
hveijum ástarfjötmm, eða álög-
um, sem hann nær að slita af sér.
Með hjálp stúlkunnar Sigrúnar
Maríu áttar hann sig á einhveiju
sem skiptir máli fyrir hann, hvort
sem það er rétt eða rangt í sjálfú
sér.
Mér hefúr þótt starfið við
myndina mjög gott, og tvímæla-
laust þroskandi. Hvað mig varðar
hefur samstarfið við Ágúst Guð-
mundsson og Reyni Pálsson verið
með ágætum, þetta em færir
menn og vita hvað þeir em að
gera.
Að viðtölunum loknum setur
kvikmyndafólkið á svið tökur fyr-
ir pressuna. Úti er hrollkalt, og
allir em fegnir þegar stokkið er
inn í bílana að nýju og bmnað á
hótelið að Flúðum, þar sem okkar
bíður ijúkjandi hangikjöt með
hvítri sósu og volgu rauðkáli.
BE
Föstudagur 21. september 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA13