Þjóðviljinn - 21.09.1990, Blaðsíða 17

Farsinn Fló á skinni var frumsýndur
í Borgarleikhúsinu í gær

Ragnheiður: Þetta gengur
ekki út á „einn voða vitlaus“
fyndnina.
Helga Braga: Eins og ég
sagði þá eru það aðstæðumar sem
eru svo skondnar, og þetta eru að-
stæður sem maður gæti lent í
sjálfur.
Hvaða persónur leika Ragn-
heiður og Helga Braga?
Ragnheiður: Eg leik Luci-
enne Homénides de Histangua,
spænska hefðarfrú. Eg og Krist-
ján Franklín Magnús, sem leikur
afbrýðisaman eiginmann minn,
lærðum spænsku fyrir verkið.
Krakkar spyija mig oft hvort
þetta sé bara bullmál sem við töl-
um í sýningunni, en spænsku-
mælandi áhorfendur heyra von-
andi að svo er ekki. En Lucienne
er sem sagt mjög fin frú. Það þýð-
ir ekkert þúfnagöngulag þegar
hún á í hlut. Við Ieikkonumar
vorum fljótar að hætta að mæta í
gallabuxum og strigaskóm á æf-
ingar. Það skiptir miklu máli að
andrumsloftinu sé komið til skila.
Lucienne veinar ekki eða tjáir sig
með hávaða, hún tekur frekar
andköf af hneykslan. Það má
segja um hana að hún verður allt-
af meira og meira hissa, og enn
meira hissa eftir þvi sem líður á.
Helga Braga: Ég leik hana
Eugénie, lata þjónustustúlku á
Hótel Kisunóm. Hún er bara að
hoppa þama um. Eugénie er ung
og voða hissa líka. Þegar allt fer
að riðlast, og sagan spinnst skilur
hún lítið hvað er á seyði, hún er
bara dúlla.
Ragnheiður: Eins og leik-
stjórinn sagði, það er enginn vit-
laus, en það er svolítið löng í
þeim taugin.
Helga Braga: Áhorfandinn
fmnur að hann er miklu gáfaðri en
persónumar í verkinu og þá hlær
hann.
Jón: Eða eins og kona sagði
við mig sem hringdi í dag, leikrit-
ið er eins og vítamínssprauta í
skammdeginu. Höfúndurinn Fey-
deau þótti fyndnasti maður í París
fyrir stríð. Farsar hans féllu vel
inn i glaðværa stemmningu borg-
arinnar þá. Eftir strið var þessi
glaðværð horfin. Leikritið var
ftumsýnt í París árið 1907, það
féll svo í gleymsku eftir stríð, en
undanfarin ár hefúr það víða ver-
ið sett upp að nýju.
Fló á skinni var frumsýnt á
stóra sviði Borgarleikhússins i
gærkvöldi. Auk þeirra leikara
sem þegar hafa verið nefndir til
sögunnar fer Ami Pétur Guðjóns-
son með hlutverk Chandebise
hefðarmanns og Poche vikapilts á
hótelinu. Hina fögm og tor-
tryggnu konu hans, Raymonde
Chandebise, leikur Guðrún Gísla-
dóttir, Þór Túliníus leikur Ca-
mille hinn holgóma bróðurson
Chandebise, og kvennabósann
Toumelle, vin hins síðamefnda,
leikur Guðmundur Ólafsson. Með
önnur hlutverk fara þau: Ása Hlín
Svavarsdóttir, Pétur Einarsson,
Jakob Þór Einarsson, Margrét Ól-
afsdóttir, Sigurður Karlsson og
Steindór Hjörleifsson. Helga
Stefánsdóttir gerir leikmynd og
búninga, lýsingu annast Ögmund-
ur Þór Jóhannesson. Önnur sýn-
ing á gleðifarsanum er í kvöld,
þriðja sýning er á laugardag og sú
fjórða á sunnudag. Sýningamar
hefjast kl. 20. BE
Allt er farið úr böndunum á hótelinu. Einkaþjónn Chandebise kveinkar
sér, en forviða þjónustustúlkan reynir af vanmætti að skilja hvað er á
seyði. Helga Braga Jónsdóttir og Jakob Þór Einarsson í hlutverkum
sínum f Flónni. Niðurstigann að baki þeirra röltir sönglandi vikapilturinn
Poche, leikinn af Áma Pétri Guðjónssyni. Myndir. Jim Smart.
gang að svo margvíslegri afþrey-
ingu nú á dögum. Leikstjórinn var
aftur á móti alltaf sannfærður um
það að verkið höfðaði jafhmikið
til áhorfenda nú. í fyrradag sann-
færðumst við um það líka. Okkur
var vel tekið á æfingu fyrir fúllu
húsi, t.d. var þar stödd fjölskylda,
amma, foreldrar og böm og allir
skemmtu sér jafn vel. Við höfum
einnig fengið góð viðbrögð hjá
ungu fólki sem hefúr komið tals-
vert á æfingar.
Helga Braga: Böm niður í
fimm ára öskra af hlátri. Það
verður spennandi að fylgjast með
viðtökunum. Það hefúr eiginlega
ekkert á borð við þetta verið i
boði. Mín kynslóð þekkir ekki
farsa nema að takmörkuðu leyti.
Héma áður fyrr var alltaf verið að
sýna gamanleiki í gamla Iðnó, og
Flóin er klassískur farsi.
Ragnheiður: Mér þótti leik-
urinn mjög skemmtilegur þegar
ég sá hann unglingur, en
ég var dálitið efins um að
það álit stæðist. Strax á
fyrsta leiklestrinum hins
vegar skemmtum við
okkur öll hið besta. Upp-
bygging verksins er svo
snjöll, ekki bara þessir
flnlegu aldamótabrand-
arar, heldur aðstæðumar
allar.
Helga Braga: Já,
það eru einmitt þessar
pínlegu aðstæður sem
persónumar lenda í sem
em svo hlægilegar.
Ragnheiður: Margt
það sem einu sinni hefúr
þótt nokkuð gróft, þykir
okkur nútímafólki fynd-
ið, en á annan hátt
en áður.
Jón: Þetta er ails
ekki gróf fyndni, heldur
hlýlegur húmor.

ai »•
Föstudagur 21. september 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA17