Þjóðviljinn - 21.09.1990, Qupperneq 22

7 2 3— s— (& * 32 £ <7 10 Z /3 JO
il IX /o R2 O 7- V- )3 ¥ i7 32 /6“ U>
r 17 /* )0 R2 )°) 7 20 ie ) 3 2/ 22 ¥
2j 3? / b Xi 23 * n Zl )3 52 )7 VF~
23 £T 7- SP 10 7 )S is )8 2S 23 12 10
7 7 52 )0 £T 7 7Z )3 ¥ 21 /3 lS 52 ’Z iV-
10 26> 27- R? 7 17 27 2( 32 vF~~ 7 (e 32 17
3? T~ r X/ s? 5~ )0 7 i 32 /0 sr 27 32
)7 23 xr /3 )0 ¥ 22 !(p / A 33 23 K>
n 32 X3 7 T~ 3? 27 y n, )o 7 52 26m
¥ 30 10 32 XI 7 S jT- * 23 17 17 13 )Ú cvj
zi zt> b 7 17 )3 2 7 17 32 13
s? 2Z )S 31 10 s? /3 /v 27 )Í 13 32 7 IV
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRS Tll íivy YVb/FA
Krossgáta nr. 114.
Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá nafn á götu í
Reykjavík. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans,
Síðumúla 37, Reykjavík, merkt: „Krossgáta nr. 114“. Skilafrestur er
þrjár vikur. Verðlaunin verða send til vinningshafa.
20 JO s 2? 13 1/ /2 22 18 !Ð

Lausnarorð á krossgátu nr. 110 var Miðskógar. Dregið var úr réttum Verðlaun fyrir krossgátu 114 eru
lausnum og upp kom nafn Ólafíu Salvarsdóttur, Vatnstúni, 401 (sa- ”Astm 09 stjornumerkin eftir
firði. Hún færsenda bókina „Stálnótt" eftirSjón. Mál og menninq qaf út Jonathan Sternfield 1 þyðingu
1987. Gissurar Ó. Erlingssonar. Horpu-
útgáfan gaf út 1990.
Bachmann
Fötin skapa
manninn
„Salan er svo misjöfn á milli
mánaða að ég neyðist til að
leggja 400 prósent á hveija
flík,” sagði tískuverslunareig-
andi við mig á dögunum. Álagn-
ing er fijáls á svokallaða tísku-
vöru sem þýðir að afsláttur til
heildsala eða hagstæð innkaup
skila sér ekki endilega til neyt-
andans.
Tískuvara eða fatnaður
flokkast undir munaðarvöru á
íslandi (eins og matur). Fötin
skapa manninn, segir einhvers
staðar þó í raun sé fullljóst að
vitanlega skapi maðurinn fötin,
og svo tók auglýsingageirinn
við og skapaði gerviþörf fyrir sí-
fellt nýjar múnderingar.
Pistlahöfundur var í Kaup-
mannahöfh á dögunum og not-
aði þar innkaupatækiferið til að
fata íirnm ára son sinn fyrir vet-
urinn. Fyrir ellefu þúsund krón-
ur voru fest kaup á fóðraðri
hettuúlpu, tvennum fóðruðum
flauelsbuxum, einum jogging-
buxum, þremur flónelsskyrtum
og tveimur rúllukragabolum úr
bómull. Á núgildandi meðal-
verðlagi í bamafataverslunum
Reykjavíkur hefðu fengist fyrir
þetta fé úlpan og flauelsbuxum-
ar, svo að hinar flíkumar sex má
þá á vissan hátt líta á sem ein-
hvers konar bónus. (I einni af
dýrari bamafataverslunum
borgarinnar má þó líta forláta
úlpu á sex til níu ára bam á
hvorki meira né minna en tólf
þúsund krónur!)
Enginn vill vera púkalega til
fara og einna erfíðast er að neita
bömunum um nýjasta æðið. Nú
er til dæmis algerlega „out” að
vera í ljósbláum gallabuxum,
þær eiga að vera svartar, og vei
þeim unglingi sem ekki tekst að
hengja rétta „Iookið” utan á sig.
Hann er hræddur og spottaður af
jafnöldrunum þangað til foreldr-
amir láta undan og fjárfesta í
buxum I réttum lit fyrir síðasta
fimmþúsundkallinn sem annars
átti að nota til matarinnkaupa
fyrir helgina.
„Rökin hljóta að vera okkar
megin sem gagnrýnum þetta fá-
ránlega verð,” segir staifsmaður
Neytendasamtakanna. „Þessar
verslanir leggja áherslu á glæsi-
legar innréttingar, en gæði vör-
unnar virðast oft skipta minna
máli. Það er ótrúlega algengt að
föt sem koma inn til okkar séu
ekki merkt ffamleiðslulandi, og
oft höfum við enga ieið tií að
vita hvaða efni er í flíkinni. Þá
em allar líkur á að varan sé
framleidd í þriðja heiminum þar
sem vinnuafl er ódýrt og lítið
lagt upp úr gæðum efnis. Stund-
um höfum við grun um að versl-
anir setji sín eigin merki á ódýr-
ari fatnað þó við höfum ekki
beinar sannanir fyrir því, og á
sumri vöm er ég viss um að á-
Iagning fer langt yfir 400 pró-
sent.”
Hvemig væri nú að neita að
taka þátt í svona hringavitleysu?
Tökum fram gömlu kjólana og
látum lita þá eða breyta þeim
eða saumum á okkur einhveijar
skemmtilegar vetrarflíkur. Ef
tískuverslanir komast ekki af án
þess að leggja 400% á hveija
flík er kannski spuming hvort
ekki væri hentugra fyrir eigend-
ur þeirra að snúa sér að rekstri
sem er í senn arðbærari og þjóð-
félagshollari.
Elísabet Berta
Bjarnadóttir
Foreldrafélög
í bekkjum
Móðir þriggja bama hafði
samband við mig eftir að hafa les-
ið greinina um foreldrasamstarf í
síðasta helgarblaði. Sagði hún m.
a. að ef reynsla sín gæti komið
öðmm að gagni, mætti gjaman
nota hana í frekari skrif um sam-
skipti heimila og skóla. Sagðist
henni svo frá, að þegar elsta bam
hennar var í gmnnskóla hefði það
átt við mikil svokölluð hegðunar-
vandkvæði að striða. Á þeim
ámm hefði hún verið ein með
bömin og hin yngri pínulítil. Ætt-
ingjar sínir hefðu hjálpað sér
nokkuð, en sér hefði ftmdist við-
mótið í sinn garð þannig, að sér
hafi liðið eins og ómerkum
þurfalingi. Heföi hún lagt mikið
upp úr því á þessum ámm að
komast út úr einsemd sinni og
basli með því að fara á skemmti-
staði um helgar til að reyna að
finna mann. I vonleysi sínu og
skömm vegna hegðunarerfiðleika
elsta bamsins hneigðist hún
nokkuð að glasi og reyndi nokkr-
ar sambúðir sem urðu skamm-
vinnar. Þessir þrír menn sem hún
reyndi að búa með áttu allir við á-
fengisvandamál að striða, þó
skapgerð þeirra og drykkjusiðir
væm mismunandi.
Alag á bömin
- Ég gerði mér ekki fyrr en
seinna grein fyrir því, hve mikið
álag það var fyrir bömin að fá
þessa menn inná heimilið og þá
sérstaklega hið elsta sem alltaf
átti að hjálpa til og standa sig svo
vel. Bömin vonuðust til að fá eitt-
hvað varanlegt frá þeim, ekki síð-
ur en ég sjálf. - Þegar ég lít til
baka, segir hún, sé ég að ég var í
langbestu vinnunni af öllum mín-
um systkinum og stóð mig ekki
síður en hin. Það setti bara enginn
spumingarmerki við hvemig þau
stóðu sig, af því að þau vom gift.
Heföi ég bara borið höfuðið
hærra á þessum ámm og þorað að
taka við t.d. vingjamlegu viðmóti
bekkjarkennarans og „fræðing-
anna” heföi þetta tímabil ekki
þurft að vera svona erfitt.
Skammaðist mín
Ég skammaðist mín svo mik-
ið fyrir það, að mitt bam skyldi
láta illa í bekknum, nenna sjaldan
að læra heima og hnupla útí búð,
að ég vildi helst engin samskipti
hafa við skólann. Þegar foreldra-
fundir vom boðaðir á haustin, sat
ég klemmd og hengd uppá þráð
eða fór alls ekki. Núna er þetta
Fjöruferð, laufabrauösgerð, félagsvist eru dæmi um uppástungur að for-
eldrasamstarfi I bekkjum.
mitt elsta bam uppkomið og öll-
um í fjölskyldunni liður miklu
betur. En áður en svo varð þurfti
þó nokkra hjálp „ffæðinga”.
Auk þess hjálpuðu Alanon
samtökin mér mikið, því þar
kynntist ég öðmm mæðrum sem
töluðu opinskátt um sína veik-
leika og basl. Þá hætti ég að fær-
ast undan samstarfinu við skól-
ann. Nú em tvö yngri bömin í
gmnnskólanum. I bekk annars
þeirra er foreldrafélag sem stend-
ur fyrir tveim til þrem skemmti-
kvöldum á vetri. Foreldramir og
bömin spila þá og leika sér saman
og borða kökur. Þar hef ég spjall-
að við nokkra foreldra, svo það er
auðvelt að hringjast á, ef við þurf-
um að samræma eitthvað eins og
hve mikinn pening krakkamir fái
með sérá skíði-
Bestu þakkir fyrir að gefa
sögu þína öðrum til hvatningar.
Það <er umhugsunarvert hvemig
tíminn vinnur með þeim sem em
að leita uppbyggilegra leiða til að
leysa vanda sinn. Það er aldrei of
seint að fara að ganga vel og sjá
hlutina í nýju ljósi. Þeir kennarar
og foreldrar sem hafa hug á að
stoftia foreldrafélög í bekkjum
geta orðið sér úti um bæklinginn
„Foreldrastarf’ á skrifstou
Fræðslustjóra Reykjavíkur í
Austurstræti.
22 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur21. september 1990