Þjóðviljinn - 13.04.1991, Side 4

FIETTIK
A Umsjón: Dagur Þorleifsson
„Engin
þorp
eftir“
Hjálparstofnanir Sameinuðu
þjóðanna þurfa peninga og vör-
ur að jafnvirði rúmlega 400
miljónum dollara næstu þrjá
mánuðina flóttamönnum í og
frá írak til bjargar, að sögn Sad-
ako Ogata, forstjóra Flótta-
mannastofnunar Sameinuðu
þjóðanna.
Hún telur að í fyrradag hafi
verið komnir til írans um 800.000
flóttamenn frá Irak, þar af um
700.000 Kúrdar. Til Tyrklands eru
nú komnir eða eru á landamærum
þess og íraks um 300.000 flótta-
menn, að því er starfsmenn S.þ.
telja.
Ekkert lát virðist vera á flótta-
mannastraumnum til Tyrklands og
írans. Iranir segja að yfir landa-
mærin til þeirra komi daglega yfir
20.000 flóttamenn og hafi ekki
verið unnt að sjá nema þriðjungi
flóttafólksins, sem komið er til
landsins, fyrir bráðabirgðaskýlum.
„>að er engin þorp eftir í
íraska Kúrdistan, þau hafa öll ver-
ið sprengd í rústir,“ sagði í fyrra-
dag Marcel Roux, læknir í sam-
tökunum Læknar án landamæra
(Medicins sans Frontieres), sem
hefur verið þar síðustu daga að
kynna sér ástandið.
Kúrdneskt flóttafólk og tyrk-
neskir hermenn við tyrk-
nesk-ínpsku landamærin
- ekkert lát á flottamanna-
straumnum enn.
Sjö böm
við læk
Týrkneskir vegavinnumenn
fundu í fyrrinótt sjö kúrdnesk
börn, eins til átta ára, við læk
stutt frá tyrknesk-írösku landa-
mærunum, um klukkutíma gang
frá næstu flóttamannabúðum.
Enginn fullorðinn var með þeim.
Þau vom berfætt, ötuð í leðju,
sum hálfhakin og illa haldin af
bleytu og kulda. Rigningasamt er
um þetta leyti á þessum slóðum.
Bömin áttu erfítt með að gera
grein fyrir sér, enda skulfu þau svo
af kulda að sum þeirra gátu ekki
komið upp orði. í gær var ekki
ljóst hvemig á því stóð að þau
vom þar ein á ferð. Þau elstu
sögðu að móðir fjögurra ára drengs
i hópnum hefði verið drepin er Ir-
aksher skaut sprengikúlum á Da-
huk, borg vestanvert í íraska Kúrd-
istan. Vegavinnumennimir em að
leggja veg að flóttamannabúðun-
um. Til þess að flýta þeim ffam-
kvæmdum sem mest er einnig
unnið við þær að næturlagi, og
mun það hafa orðið bömunum sjö
til bjargar. Vegavinnumennimir
gáfú bömunum að borða, settu þau
i volgt bað og kveiktu eld svo að
þau gætu hlýjað sér enn betur. Öll
vom þau með niðurgang, sem
mjög leggst á flóttabömin, en svo
var þó að sjá að þau myndu hafa
þetta af.
ADALFUNDUR
Aðalfundur Olíufélagsins h.f.
veröur haldinn þriöjudaginn 16. apríl 1991
á Hótel Sögu, Súlnasal
og hefst fundurinn kl. 14.00.
DAGSKRÁ
1.
2.
3.
4.
Venjuleg aöalfundarstörf skv. 14. gr.
samþykkta félagsins.
Tillaga um útgáfu jöfnunarhlutabréfa.
Tillögur um breytingar á 4., 5. og 16 gr.
samþykkta félagsins.
Önnur mál, löglega upp borin.
Dagskrá, endanlegar tillögur og
reikningar félagsins munu liggja frammi á
aöalskrifstofu félagsins, hluthöfum til sýnis,
viku fyrir aöalfund.
Aögöngumiöar og fundargögn veröa
afhent á aöalskrifstofu félagsins
Suöurlandsbraut 18, 4. hæö,
frá og meö 11. apríl, fram aö
hádegi fundardag.
Stjórn Olíufélagsins h.f.
Olíufélagiö hf
. Kristrún M. Heiðberg skrifar frá Bandaríkjunum
í landi hinna „frjálsu“
Amerikanar eru upp-
fullir af ættjarðarást
og stolti nú þegar
Persaflóastríðið er
afstaðið. En þetta
stríð vakti einnig
upp aðrar tilfinningar, tilfínning-
ar haturs og kynþáttafordóma í
garð fólks frá Miðausturlöndun-
um.
Hér í Colorado, svo og í öðmm
fylkjum, fór fljótlega að bera á
þessu vandamáli í byrjun stríðsins.
Fólk frá arabaríkjunum og öðmm
Miðausturlöndum fór að verða fyrir
árásum og áreitni frá bandarískum
þegnum.
Hér á háskólalóðinni réðust
tveir bandarískir strákar á einn nem-
anda frá Saudi Arabíu eitt kvöldið.
Þeir beittu hann ofbeldi og hótuðu
honum lífláti ef hann kæmi sér ekki
úr landi. Þetta var aðeins eitt af
mörgum ljótum dæmum.
Skólinn sendi út tilkynningu til
allra útlenda nemenda og þeim ráð-
lagt að ferðast ávallt í hópum og
forðast að ganga í illa upplýstu um-
hverfi vegna hættu á árásum og
áreitni.
Leiguliðar, sem leigðu aröbum
fengu upphringingar og þeim var
hótað öllu illu ef þeir losuðu sig
ekki við þetta „óæskilega" fólk.
Sum fómarlömb kærðu þessi atvik
til lögreglunnar, en margir hveijir
voru of hræddir til að segja nokkuð.
Þeim hafði verið hótað lífláti ef þeir
fæm með þetta til lögreglunnar.
Lögreglan greindi frá því að
ekki væri vitað með vissu hveijir
það væm sem gerðu útlendingunum
lífið leitt. Gmnur lék samt á að þetta
væm aðallega einhvers konar klíkur
og fólk sem ofl hefði komist í kast
við lögregluna.
Það skrítna við þetta allt saman
er, að árásarmennimir gerðu engan
greinarmun á fólki t.d. frá Kuwait,
Saudi Arabíu eða írak. Það var bara
ráðist á alla sem líktust fólki frá Ír-
ak. Auðvitað er skiljanlegt að ekki
séu allir tilbúnir að sjá á fólki hvað-
an það sé. En er það ekki hálffúrðu-
legt að ráðast á manneskju sem er á
þínu bandi? Önnur arabaríki en írak
vom jú í bandalagi með Bandaríkj-
unum gegn Irak í þessu stríði. En
frá sjónarhomi þessara árásarmanna
vom allir arabar á sama báti.
Leiguliðar, sem leigðu ar-
öbum fengu upphringing-
ar og þeim var hótað öllu
illu ef þeir losuðu sig
ekki við þetta „óæski-
lega“ fólk.
Almenningur hér í Bandaríkjun-
um var almennt mjög á móti þátt-
töku í stríðinu tl að byija með.
Stuðningurinn óx er út í stríðið var
komið. Fólk skreytti hús sín með
gulum borðum og ameríska fánan-
um sem tákn um stuðning sinn.
Tískubúðir vom uppfúllar af
fötum með ameríska fánanum og
allir elskuðu það sem var amerískt.
Ættjarðasöngurinn var spilaður í út-
varpinu daginn út og inn. Seldar
vom vörur sem gengu út á það að
niðurlægja Saddam Hussein, eða
Satan eins og han var ofl kallaður.
Klósettpappír með mynd af S.
Hussein var vinsæl vara. Þeir sem
ekki tóku þátt í þessum leik vom
litnir óhým auga og ekki sagðir vera
sannir Ameríkanar.
Arabískir búðareigendur
skreyttu búðir sínar með amerískum
fánum og komust þannig hjá því að
verða fýTÍr aðkasti. Þeir arabar hér
sem mótmæltu þátttöku Bandaríkj-
anna í stríðinu fengu dauðahótanir.
Kristileg samfélög sáu þetta
ástand sem upplagt tækifæri til að
sýna baráttuna milli góðs og ills.
Vitnað var stöðugt í biblíuna og öll
mynstur bókstaflega látin passa
saman. Saddam Hussein var sagður
vera hið illa afl í mannslíki kominn
til að eyða mannkyninu.
Sjónvarpið heimsótti bama-
heimilin og þar sögðu ungir krakkar
frá vonda manninum Saddam Huss-
ein. Þau sögðust vona að pabbi eða
mamma myndu fljótt skjóta hann.
Fyrir mig, Islendinginn,, var
þetta allt saman hálflúrðulegt. Ég sá
þetta allt í öðru ljósi, en fólk hér,
þvf þetta var ekki mitt fólk eða mín
þjóð sem stóð í stríði. Það sem ég
var aðallega vör við var hversu fúllt
andrúmsloftið var af hatri.
Stúdentar frá Miðausturlöndum
kvörtuðu yfir því hversu lítið amer-
ískt þjóðfélag vissi í raun um þeirra
menningu og siði. Vitneskja þeirra
væri byggð á fákunnáttu og mis-
skilningi. Samstúdentar og aðrir
miðuðu alla frá þessum heimshluta
við Saddam Hussein.
Þess má einnig geta, að allir
brandarar á þessu tímabili géngu út
á það að niðurlægja araba og þeirra
menningu.
Kynþáttafordómar hafa löngum
verið ein af skuggahliðum banda-
rísks þjóðfélags. Hlið sem reynt er
að hylja og tala sem minnst um.
Bush talar um Bandaríkin sem land
hinna ftjálsu. Land þar sem allir,
óháð lilarhætti og kynþætti, hafa
sama rétt og sömu tækifæri. Því
miður er þetta ekki svo í raun. Þetta
þjóðfélag hér hefur sína kosti og
galla. Ég hef oft, orðið vör við for-
dóma heima á Islandi en aldrei í
þessari sömu mynd eins og hér í
Bandaríkjunum. Hér er fólk lamið,
ofsótt og því hótað lífláti ef það er
eitthvað öðmvísi.
Þekking er besta leiðin til að út-
rýma fordómum og hatri. Til að
vinna bug á þessum göllum mann-
kynsins verður hver þjóð að læra að
bera virðingu fyrir öðrum, menning-
um og siðum en þeirra eigin.
ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 13. apríl 1991
Síða 4