Þjóðviljinn - 13.04.1991, Page 17

YlÐTAIIÐ
Verkamenn og bændur
geta leyst vandann -
ekki Bandaríkjastjórn
Andrew Pulley talar á opinberum fundi I Hlaövarpanum f dag klukkan 17:00 um
andstööuna gegn strlösrekstri Bandarlkjanna. Mynd: Jim Smart.
▲ G. Pétur Matthíasson skrifar
Andrew Pulley er banda-
rískur sósíalisti sem er í funda-
herferð til að vekja fólk til um-
hugsunar um stríðsrekstur
Bandaríkjanna í Irak. Arið
1980 bauð hann sig fram til for-
seta Bandaríkjanna fyrir Sósí-
alíska verkamannaflokkinn
Andrew Pulley ólst upp í suð-
urríkjum Bandaríkjanna, í Miss-
issippifylki, og gekk í skóla fyrir
blökkumenn. Aðskilnaður kyn-
þáttanna var staðreynd hins dag-
lega lífs. Andrew þurfti að ganga
átta kílómetra í tveggja herbergja
skólahús þar sem átta árgöngum
var kennt saman.
Fjölskylda Andrews fluttist til
norðurríkjanna, til Cleveland,
Ohio, þegar hann var tólf ára. Þar
voru skólamir betri en þótt að-
skilnaður kynþáttanna væri ekki
fyrir hendi í orði, var hann það á
borði. Andrew Pulley komst upp
á kant við skólayfirvöld og vegna
þess að hann var blökkumaður
átti hann sér ekki viðreisnar von.
Á endanum átti hann þess kost að
velja á milli þess að fara í fangelsi
eða í herinn. Af tveimur slæmum
kostum valdi hann herinn.
Þetta gerðist ekki á síðustu
öld. Andrew Pulley er ekki nema
fertugur - hann er fæddur árið
1951.
Á sama tíma og við þágum 30
miljónir dollara að gjöf í formi
Marshall-aðstoðar fæddi sextán
ára gömul stúlka Andrew. Átta
ára gamall byijaði hann að vinna
tólf tíma á dag á plantekrunum
við bómullartínslu. Þá gerði hann
sér ekki grein fyrir því hvaða öfl í
þjóðfélaginu stjómuðu afkomu
hans og fjölskyldu hans, upplýsti
hann seinna.
Ekki átti hermennskan betur
við Andrew en skólagangan og
gat hann átt von á því að verða
sendur til Víetnam hvenær sem
var. En í hemum kynntist Andrew
sósíalisma og kom það honum á
óvart að hvítur suðurrikjamaður,
sem upplýsti hann um gang þjóð-
félagsins, skyldi eiga svo margt
sameiginlegt með honum blökku-
manninum. Samfélagið hafði
kennt honum að hata alla hvíta
menn.
Herinn dró Andrew og fleiri
fyrir rétt fyrir að dreifa kommún-
istaáróðri og hvetja til uppreisnar
- sem hvorttveggja var rangt - en
málið náði alþjóðaathygli og her-
inn gafst upp á málinu. Herinnr
gafst reyndar einnig upp á
Andrew og hann á hemum.
En sósíalisminn kveikti áhuga
Andrews á menntun, þjóðfélaginu
og sjálfum sér og hann gekk í
Sósíalíska verkamannaflokkinn.
Árið 1980 'bauð hann sig fram til
forseta Bandarikjanna fyrir þann
flokk. En það er dæmi um lýð-
ræðið í Bandaríkjunum að repú-
blikanar og demókratar einoka
umræðuna og nær ómögulegt_er
fyrir aðra að komast að. Hafa ís-
lendingar til dæmis heyrt að aðrir
bjóði sig fram til forseta en frá
þessum tveim flokkum?
I dag er Andrew Pulley á
fúndaherferð til að kynna verka-
fólki og öðrum staðreyndir varð-
andi Persaflóastríðið og raunveru-
legu ástæðuna fyrir striðsrekstri
Bandaríkjamanna á svæðinu. I
dag klukkan 17:00 mun hann tala
á almennum fúndi í Hlaðvarpan-
um, Vesturgötu 3b, um andstöð-
una gegn þessum stríðsrekstri.
„Þaö eru verkamenn og bænd-
ur í Irak sem geta leyst vandann í
landinu en ekki ríkisstjóm Banda-
ríkjanna, sagði Andrew Pulley í
viðtali við Þjóðviljann. Hann tal-
aði um slátrun á verkafólki og
bændum í Irak og að Bandaríkja-
stjórn væri einungis að tryggja
áhrif sín á svæðinu. Hann sagði
að ástandið í írak og við Persaflóa
væri ekki eftirstríðsástand heldur
ástand sem væri líkt og fyrir stríð.
Bandríkjastjórn hefur ekki
einu sinni tekist það ætlunarverk
sitt að koma Saddam Hussein ffá,
sagði Andrew og bætti við að nið-
urstaða stríðsins væri að hundmð
þúsunda væm dánir eða svipaður
fjöldi og lést í Hírósíma og Naga-
saki í lok seinni heimsstyrjaldar-
innar. Hann sagði að flest væri
þetta fólk verkamenn og bændur
sem Bandaríkjastjóm væri alveg
sama um einsog sprengjuárásimar
sýndu. Andrew telur að það hefði
verið hægt að semja um frið við
Persflóa og í raun hefði það verið
nauðsynlegt því ástandið nú sé
mun verra en áður. Engin mál hafi
verið leyst heldur hafi vandamál
verið sköpuð. Þannig bendir
Andrew á þann hag sem vopna-
framleiðendur og kapítalistar hafa
af stríðinu.
Að sjálfsögðu eiga Kúrdar að
ráða sínum málum sjálfir, sagði
Andrew, en hann telur ejnnig að
verkamenn og bændur í Irak eigi
að ráða sínum málum en ekki
Saddam Hussein eða George
Bush. Þá telur hann það gmnd-
vallaratriði að því fé, sem varið
var til hemaðarins í Irak, hefði átt
að verja til að hjálpa fólkinu á
svæðinu til að ráða sínum málum
sjálft og þannig hefðu vandamálin
við Persaflóa leyst af sjálfú sér án
blóðsúthellinga.
Andrew Pulley býr nú í Detro-
it, Michigan, og er í ffamboði til
borgarstjómar þar fyrir Sólíaliska
verkamannaflokkinn. Hann sagði
að aðrir flokkar en þeir tveir stóm
ættu erfitt uppdráttar þar sem fjöl-
miðlar hefðu engan áhuga á þeim,
auk þess sem þeim væri gert mjög
erfitt fyrir með ákvæðum um til
dæmis meðmælendalista. Hann
benti á að verkamannflokkurinn
hefði boðið fram í 26 fylkjum af
50 í kosningum 1980 en að ekki
hefði verið boðið fram í til dæmis
Kalifomíufylki þar sem þar hefði
þurft að safna undirskriftum
100.000 manns á meðmælenda-
lista framboðs annarra flokka en
demókrata og repúblikana sem
engin meðmæli hefðu þurft. I
Michigan- fylki þarf að safna
20.000 undirskriftum. Ekki telur
Andrew þetta sýna mikinn vilja til
raunverulegs lýðræðis í Banda-
ríkjunum.
Hann heldur samt ótrauður
álfam og trúir á málstaðinn, segist
þó vera raunsær og gera sér grein
fyrir því að það taki áratugi en
ekki mánuði að hafa áhrif á
stærsta hluta bandarisku þjóðar-
innar. „Við bjóðum fram til að ná
sæti en við emm raunsæ og bú-
umst ekki við rniklu," sagði
Andrew.
Andrew átti erfitt uppdráttar
sem blökkumaður á yngri ámm
enda aðskilnaðarstefna í fullu
gildi i suðurríkjunum. Hann sagði
að þótt lítið bæri á kynþáttamis-
rétti í orði nú þá væri reyndin
önnur. Þannig væri blökkumönn-
um haldið niðri með vítahring fá-
tæktar. Þó viðurkenndi hann að
fyrir 20 ámm hefði ekki komið til
að maður einsog Colin Powell yf-
irhershöfðingi kæmist til jafn
mikilla metorða innan hersins og
raun ber vitni. En Andrew benti á
að einungis sjö prósent blökku-
manna hefðu laun yfir 15.000
dollara á ári, auk þess sem meðal-
aldur blökkumanna væri tíu árum
styttri en annarra. Andrew talar
um aðskilnað peninganna, að-
skilnað þeirra sem eiga þá og
þeirra sem ekkert eiga. Þetta er
afleiðing hins kapítalíska kerfis
og hann bendir á að aldrei verði
hægt að komast hjá atvinnuleysi
meðan kerfið byggir á að ná há-
marksgróða en atvinnuleysi telur
hann eitt helsta vandamál blökku-
manna í Bandaríkjunum.
Þá sagði Andrew að það væri
sorglegt að fólk hér á landi þyrfti
að byggja afkomu sína á umsvif-
um hersins og sagði hann að það
væri í raun sama sagan í Banda-
ríkjunum þar sem mörg bæjarfé-
lög berðust af hörku fyrir áfram-
haldandi umsvifum bandaríska
hersins á sínu svæði en nú væri
stefnan að draga saman.
Sérstök G-listadagskrá á sunnudag kl. 16
Kosningabarátta G-listans í Reykjavík hefur heldur betur hleypt nýju lífi í gamla Iðnó:
Kaffi, spjall, pólitík og listræn tilþrif frá morgni til kvölds.
I
I
Á sunnudaginn kl. 16
verður mikið um dýrðir uppi á lofti:
G-LISTINN
í R E Y K J A V í K
• Arna Kristín Einarsdóttir leikur á flautu og Arndís Björk Ásgeirsdóttir á píanó.
• María Sigurðardóttir leikkona les Ijóð.
• Ólafur Haukur Símonarson rithöfundur les um Orm Óðinsson.
• Theodór Júlíusson leikari syngur lög úr „Fiðlaranum á þakinu".
• Eyvindur Eiríksson skáld les eigin Ijóð.
• Tónlist á vegum Sigursveins K. Magnússonar skólastjóra.
• Ræða: Arnór Þórir Sigfússon formaður SÍNE, frambjóðandi á G-lista í Reykjavík.
Njótum samstöðunnar! Njótum góðrar listar!