Þjóðviljinn - 31.01.1992, Blaðsíða 22

_______________Þjópwjmn
Enginn veit hvað átt hefur
fyrr en misst hefur
Það er vond tilfinning þegar
brennur ofanaf manni.
Það er líka óþægilegt að sjá
gömul og falleg hús sem tengjast
ljúfum minningum verða fallhamri
eða kúlu að bráð.
Einhvernveginn svona er
manni innanbijósts þessa dagana
þegar Þjóðviljinn er að leggja upp
laupana.
Lengi átti ég mér vísan stað
vikulega á annarri síðu Þjóðviljans
þar sem blekbullið mitt var vistað
ofiar en nokkum haíði upphaflega
órað fyrir.
Ég byrjaði á Þjóðviljanum
1971 undir handarjaðri Magnúsar
Kjartanssonar, en fyrir tilstilli
Kjartans vinar míns Ólafssonar
sem þá var að taka við ritstjóm
blaðsins ásamt Svavari.
„Vikuskammtana“ mína skrif-
aði ég svo í Þjóðviljann á sjö daga
fresti í sextán ár.
Margir urðu til þess að spyrja
mig, hvemig í ósköpunum ég færi
að þessu og því var auðsvarað.
Ég bara veit það ekki.
Upphaflega var ég víst knúinn
áfram af þeirri bamalegu skoðun
að maður ætti að leggja þeim lið
sem bæri lítilmagnann fyrir brjósti,
svo fór ég að hafa gaman af þessu,
líklega vegna þess að ég fann hjá
mér dulitla löngun til að viðhalda
þeirri litlu sendibréfsfæmi sem
guð og gott fólk hefði ef til vill
lætt inn hjá mér.
Loks kom að þvi að ég ánetjað-
ist þessu vikulega blekbulli, svona
einsog alki brennivíni og síðast
vom svo Vikuskammtamir orðnir
mér jafnmikil lífsnauðsyn og lík-
amsrækt og stólpípa er fegurðar-
drottningum. Þeir vom lífsbjörg
mín i margræðum skilningi.
Þó veður gætu orðið válynd á
málgagninu og syrt í álinn er eins-
og maður muni ekki eftir öðm en
sólskini.
Og minningin um Þjóðviljann
og þá sem ég bar gæfú til að kynn-
ast þar er umlukin slíkri birtu.
Elías Mar kemur uppí hugann,
kannske vegna þess hve margoft
hann bjargaði æm minni með því
að lagfæra málvillur og koma vit-
inu fyrir mig. Og ekki bara hann
heldur íjölmargir aðrir sem yrði of
langt upp að telja.
Þegar ég minnist alls þessa
góða fólks kemst ég ekki hjá því
að verða svolítið væminn í sálinni.
Á Þjóðviljanum hefúr nefni-
lega alltaf verið afskaplega gott og
hjartahreint fólk. Allir handgengn-
ir þessu blaði hafa einhvemtímann
verið róttækir, eða halda að þeir
hafi verið það - einsog ég.
Sumir em sjálfsagt róttækir
enn, nema búið sé að leggja hug-
takið niður.
En það sem allt þetta fólk hef-
ur, held ég, lengstaf dreymt um, er
að andæfa gegn misrétti og
skepnuskap.
Bæta heiminn.
Einhveijum kann að finnast að
nú hafi það loks tekist, ekki sé
lengur ástæða til að taka upp
hanskann fyrir Iítilmagnann og
þessvegna hafi Þjóðviljinn lokið
hlutverki sínu.
Hvað sem því líður er varð-
stöðu Þjóðviljans, um hina „ófáu,
fátæku og smáu“, lokið og gæti
verið að einhverjum stæði á sama.
Hinsvegar spái ég þvi að enn
sannist hið fomkveðna.
- Enginn veit hvað átt hefúr
fyrr en misst hefur.
Þessvegna býst ég við því að
þeir séu fleiri en ég sem hafa
ástæðu til að kveðja Þjóðviljann
með söknuði.
FIosi Ólafsson
Skútuvogi 10a - Sími 686700
Tvöfalt magri

^ampödlx
NÝJAR OG ENDURBÆTTAR UPPSKRIFTIR
BETRI EN NOKKRU SINNI FYRR
Niðursoðnu súpurnarfrá Campbells eru löngu
heimsþekktar fyrir gœði. Nú hafa
matreiðslumeistararnir hjá Campells lagað nýjar
súpur, betri en nokkru sinni fyrr. Þær eru
framleiddar úr bestu fáanlegu hráefnum og eru
eiginleikar þeirra varðveittar með niðursuðu.
amftöms
I i.tm Íi
t hcVM- SOIIt)
SUPA
Til að laga úrvals Campbells súpu er innihald
dósarinnar sett í pott ásamt sama magni af vatni og
eða mjólk, hitað að suðumarki og hrært í. Síðan má
krydda og skreyta súpurnar eftir smekk.
Verði ykkur að góðu
I MATREIÐSLU
Campbells súpurnar henta mjög vel sem sósa, í
pottrétti, ofnbakaða rétti og idýfur, þá eru þær lítið
þynntar með vatni, mjólk, rjóma, sýrðum rjóma eða
majonesi. Auðvelt er að breyta súpunum, þá má
blanda saman 2 tegundum eða bæta í þær fisk-, kjöt-
eða grænmeti eftir því sem við á og skreyta að vild.
Með Campbells súpum og hugmyndaflugi er hægt
að laga æfintýralegar máltíðir úr því hráefni, sem
oft er til í ísskápnum.
Islensk/////
ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 31. janúar 1992
Síða 22