Dagblaðið Vísir - DV - 02.01.1996, Qupperneq 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 2. JANÚAR 1996
Spurningin
Hvað er þér minnisstæðast
frá árinu 1995?
Guðbjörg Björgvinsdóttir hús-
móðir: Það er svo margt. Það hafa
verið leiðindi en nú er að birta upp.
Kristín Friðriksdóttir húsmóðir:
Flóðin í Súðavík og á Flateyri.
Tryggvi Már Ingvarsson verslun-
armaður: Sigur Fylkis í annarri
deild og sigur Everton.
Magnús Ágústsson bifvélavirki:
Ekkert í augnablikinu.
Sigurlaug Sverrisdóttir hársnyrt-
ir: Snjóflóðin hörmulegu.
Sigríður Emilía Eiríksdóttir hús-
móðir: Snjóflóðin.
Lesendur_____________
Hvaö á aö gera
viö Leifsstöö?
Hvernig væri að létta skattborgurunum róðurinn með þvf að fullnýta Flug-
stöð Leifs Eiríkssonar?
Gunnar Magnússon skrifar:
Eiga landsmenn að trúa þvi sem
fram kemur i viðtali við einn starfs-
mann Flugleiða hf. við Tímann ný-
lega að Flugstöð Leifs Eiríkssonar
sé því miður orðin of lítil? Ég vil í
sjáÚu sér ekkert rengja starfsmann-
inn í Leifsstöð um að mikið mæði á
byggingunni, tækjum hennar og tól-
um þegar þar eru fimm eða sex flug-
vélar að koma í einu. En, eins og
starfsmaður Flugleiða segir líka:
Þetta er hægt að leysa, bara spum-
ing um vilja, og fyrir liggi hug-
myndir um lagfæringar án þess að
fara út í stækkun til að fá eðlilega
þjónustu.
Einkavæðing eða ekki einkavæð-
ing getur varla skipt sköpum fyrir
nýtingu Flugstöðvar Leifs Eiríks-
sonar. Það verður jafnslæm nýting
á flugstöðinni við núverandi að-
stæður. Og að einkavæða byggingu
sem við íslendingar eigum ekki að
fullu er nokkuð sem ekki þýðir að
ræða um. Bandaríkjamenn eru aðil-
ar að byggingunni allri og geta þeg-
ar þurfa þykir (t.d. vegna stríðsá-
taka í Evrópu eða undirbúnings
þeirra) tekið alla bygginguna í notk-
un án frekari aðvörunar. Rétt eins
og með flugbrautimar á vellinum,
íslendingar eiga þær ekki og heldur
ekki lendingarbúnaðinn þar syðra.
En sleppum nú hártogunum um
eignaraðild. Leifsstöð ber að nýta að
fullu fyrir farþegaflug og annað sem
því fylgir og á heima í einni flugstöð.
Hin nýja bygging er afar vannýtt,
það er öllum ljóst. Byggingin stend-
ur ónotuð mestan hluta sólarhrings-
ins þótt þar sé svo full starfsemi
nokkrar klukkustundir. Það sem
vantar fyrst og fremst í bygginguna
er meiri starfsemi og fleiri og örari
komur og brottfarir flugvéla.
Hvernig má það verða? Einfald-
lega með því að flytja allt innan-
landsflug frá Reykjavík til Keflavík-
urflugvallar. Að hlusta á væl
manna og vorkunnsemi fyrir sjálf-
um sér að þurfa að aka í 35 mínút-
ur frá Reykjavík til Keflavíkur er út
í bláinn. Ef ríkisvaldið og Alþingi
íslendinga ætlar að afsaka flutning
innanlandsflugsins til Keflavíkur
með tímatöf fyrir flugfarþega eða al-
mennum óánægjuröddum þá má
rétt eins spyxja t.d. hvers vegna rík-
isstjórnir hafi ekki afnumið tekju-
skattinn að fullu. Það er nefnilega
búið að kvarta yfir honum í árarað-
ir og allir eru sammála um að hann
eigi að hverfa.
Svo nýleg bygging sem Flugstöð
Leifs Eiríkssonar er þá er nokkuð
snemmt að tilkynna okkur skatt-
borgurunum að hún sé þegar orðin
of lítil! Það létti hins vegar stórlega
á þeim svo og ríkinu að flyfja í hana
afla þá starfsemi sem henni tilheyr-
ir og vera ekki með tvær flugstöðv-
ar í 35 mínútna akstursfjarlægð frá
hvor annarri eða 5 mínútna flug ef
miðað er við loftlínufjarlægðina.
Bráðlæti vegna álbræðslu
Reynir skrifar:
Við erum nýbúnir að fá staðfest
að stækkun verður á umfangi álf-
ramleiðslu Alusuisse í Straumsvík.
Ekki er þó fýrr búið að taka ákvörð-
un um þá stækkun en við erum far-
in að sýna bráðlæti um meiri um-
svif í ádið. Það er Columbia fyrir-
tækið bandaríska, sem sífellt er ver-
ið að þýfga um svör við því hvort
endanleg ákvörðun um staðsetn-
ingu álvers á þeirra vegum hafi ver-
ið tekin. En staðarvalið stendur á
milli Islands og Venezuela í Suður-
Ameríku.
En þótt svo vel fari að þetta fyrir-
tæki ákveði nú að staðsetja sina
verksmiðju hér á landi verður efna-
hagsvandi okkar íslendinga fráleitt
leystur með þeirri ákvörðun. Verk-
smiðjan yrði okkur búbót en leysti í
sjálfu sér engan vanda, annan en
þann að fá nokkrum tugum manna
vinnu að staðaldri. - Byggingafram-
kvæmdir með eitthvað íjölmennara
starfsliöi standa ekki eilíflega.
Hér á landi eru margir og van-
nýttir möguleikar til verka og
vinnslu á nánast hvaða hlutum sem
er. Eitt sinn vildu Japanir fá að
setja hér saman eina tegund bíla
sinna sem átti svo að fara á Amer-
íkumarkað. Við það var ekki kom-
andi þá, svo mikil var andúðin í
garð erlendra fjárfesta sem kröfðust
verulegra skattfríðinda eða afnáms
aðstöðugjalds gegn því að tryggja
landsmönnum nokkur hundruð
störf.
Eitthvað virðist viðhorf lands-
manna hafa breyst hvað þetta varð-
ar, vitandi að þeir bíða ekki í röð-
um erlendu fjárfestarnir eftir þvi að
koma til íslands og setja hér upp
verksmiðjur eða framleiðslufyrir-
tæki, nema gegn verulegum fríðind-
um í skattagjöldum, líkt og gerist
annars staðar. Takmark heima-
manna er líka fyrst og fremst það
eitt að fá umsetninguna og svo hitt
að halda atvinnuleysi í lágmarki.
Stöðumælaruglið í borginni
Sigurjón skrifar:
Undanfarið hafa verið þrenns
konar form greiðslu fyrir bílastæð-
in. í fyrsta lagi eru bílahúsin og
opnu svæðin þar sem maður greiðir
samkvæmt tímalengd gegn miöa. Þá
eru hinir gömlu og sígildu stöðu-
mælar sem taka 50 kr. fyrir eina
klukkustund, og loks stöðumælar
hinir nýrri sem taka aðeins 10 krón-
ur.
Svona stöðumælarugl nær auðvit-
að engri átt. Og þá allra síst það að
greiða ýmist 10 krónur eða 50 krón-
Samræmt verð í stöðumælana?
ur, eftir mælum. Ekki man ég hvar
þessi eða hin tegund stöðumæla er í
miðborginni og þarf því ævinlega
að vera undirbúinn fyrir báða mæl-
ana.
Og nú kemur nýi 100-króna pen-
ingurinn. Verði hann settur í mæl-
ana byrja nú vandræðin fyrir al-
vöru. Ég get ekki séð að hægt sé að
verðleggja tíma fyrir 100 krónur! -
Nema þá með því t.d. að lengja tím-
ann i 2 klukkustundir. Ekki trúi ég
að 100- kallinn gildi fyrir 1 tíma. -
Ég legg því til að áfram gildi 50
krónur í alla mælana, eða hægt
verði að kaupa ígildi 50-króna pen-
inga til að nota í þá. Þannig haldist
verðið óbreytt, a.m.k. miðað við nú-
verandi verðbólgustig og því von-
andi um ókominn tíma.
Ljóðaperlur á
jóladag
Hafsteinn Þorvaldsson skrifar:
Þáttur ríkissjónvarpsins á jóla-
dagskvöld um þjóðskáldið góða,
Davíð Stefánsson, var dæmigerð-
ur um þær óskir eða kröfur sem
þjóðin gerir til rikisfjölmiðils um
flutning á menningarlegu dag-
skrárefhi. Flutningur og leikgerð
þeirra systkina, Helgu og Arnars
Jónsbarna á ljóðaperlum góð-
skáldsins, ásamt viðeigandi skýr-
ingum og tilvitnunum í ritdóma,
var í einu orði sagt frábær.
Fáguð og yfirlætislaus framsetn-
ing þessara góðu listamanna í
notalegu umhverfi Davíðshúss
færði okkur sem heima sátum
þægilega tilfmningu fyrir nær-
veru okkar við það efni sem flutt
var. Stjómendum ríkissjónvarps-
ins óska ég til hamingju með
þennan þátt jóladagskrárinnar
sem mun lifa í minningunni.
Háskólinn
sjálfseignar-
stofnun
Amar hringdí:
Ég hef ekki lengi heyrt um jafn
góða hugmynd og þá að gera Há-
skóla íslands að sjálfseignar-
stofnun og færa rekstur hans til
samræmis við hana. Flestar
stofhanir og fyrirtæki sem hér
starfa sem sjálfseignarstofhanir
em til fyrirmyndar og rekstur-
inn hefur gengið mun betur en
flestra annarra.
Meira tal I
myndirnar
Ingólfur skrifar:
Ég sá myndina Börn náttúr-
unnar í Sjónvarpinu um jólin.
Fín mynd, og aflt það, hugljúf og
falleg. En það vantar tal í þessar
íslensku kvikmyndir. Það sagði
við mig erlendur kunningi minn,
maður sem er öllum hnútum
kunnugur varðandi kvikmynd-
un: „Þær eru margar glettflega
góðar mýndimar ykkar og eftii-
viö eigið þið nægan en það vant-
ar miklu meiri texta, meira tal,
þetta líkist meira þöglu myndun-
um“. Maðurinn hefur hér nokk-
uð til síns máls.
Við þurfum
fólksfjölgun
Karl Sigurðsson skrifar:
Hvað geram við til varnar
frekari landflótta? Ekki búum
við til störf án einhvers grund-
vallar fyrir þau og við íslending-
ar erum ekki hugmyndaríkir.
Það verður að segja eins og er.
Ég hvet til þess að við tökum við
margfalt fleiri flóttamönnum,
íjölskyldum með böm, helst
menntuðu fólki með verkþekk-
ingu og hæfileika til að byggja
upp, t.d. í framleiðsluþáttum og
verslun og viðskiptum. Síðan eig-
um við að verðlauna atvinnuhug-
myndir sem verða að veruleika
meö því að bjóða skattfrelsi, svo
sem 5 fyrstu árin.
Deilan í Lang-
holtskirkju
Rannveig hringdi:
Þar sem mér er ekki sama um
íslenskt kirkjustarf og okkar
kristnu trú vfl ég óska þess að
deilan í Langholtskirkju verði
leyst sem allra fyrst og á friðsam-
legan hátt, öllum til blessunar.
Hins vegar heyrði ég frá traust-
um aðila að þessi deila væri ekki
ný af nálinni og hún stæði um
fjármál eins og svo mai-gar aðrar.
Minnst var á orgelsjóð kirkjunn-
ar i þessu samhengi. Sé þetta rétt
þá á aö upplýsa almenning um
allar forsendur deilunnar og
vinda síðan ofan af spillingunni,
sé hún til staöar.