Dagblaðið Vísir - DV - 28.02.1996, Blaðsíða 18

34
MIÐVIKUDAGUR 28. FEBRÚAR 1996
íþróttir
Þórir Jónsson, formaöur knattspyrnudeildar FH, um fjármál íslenskra knattspyrnufélaga:
„Höfum skotið
okkur í fótinn”
Þórir Jónsson segir að forystumenn félaganna hafi brugðist og leikmennirnir hafi nýtt sér
ástandið til að fá hærri greiðslur. DV-mynd Brynjar Gauti
Það hefur ekki farið fram hjá neinum sem
fylgst hefur með íslenskri knattspyrnu undan-
farin ár að peningar skipta þar sífellt meira
máli. Leikmenn hafa fengið stöðugt meira fyr-
ir sinn snúð en á sama tíma hefur þeim félög-
um sem eiga í fjárhagsvandræðum farið fjölg-
andi og hvert félagið af öðru hefur þurft að
grípa til róttækra sparnaðaraðgerða síðustu
misserin.
Eitt þeirra er FH sem fyrir tveimur árum
var í öðru sæti í 1. deild en leikur í 2. deild í
sumar. Þórir Jónsson hefur verið formaður
knattspyrnudeildar félagsins um árabil og
þekkir því tímana tvenna.
DV ræddi við Þóri í gær og spurði hann
fyrst hvenær þessi snjóbolti hefði rúllað af
stað.
„Fyrir árið 1990 var mjög lítið um beinar
greiðslur til leikmanna hjá flestum félögum.
Það voru kannski einhverjir bónusar, yfirleitt
sáralitlir, og síðan fengu aðfluttir leikmenn
fyrirgreiðslu varðandi húsaleigu og flutninga.
Þetta var búið að ganga svo lengi sem ég man
eftir. Um 1990 fór að verða eftir meiru að
slægjast. Þá fór þátttaka í Evrópukeppni að
hafa í för með sér mun meiri möguleika en
áður þekktust og þar var hægt að fá sannkall-
aðan lottóvinning.
Á þessum tíma var líka mikill uppgangur í
ýmsu í þjóðfélaginu. Menn voru fullir bjart-
sýni og við áttum greiðan aðgang að fyrirtækj-
um. Það var auðvelt að fá styrki og auglýsing-
ar, þaö var ekki komin þessi tregða sem nú er
á öllum sköpuðum hlutum. Núna hefur
harðnað á dalnum, ekki síst eftir að atvinnu-
leysið helltist yfir okkur. Viðhorf þeirra sem
reka fyrirtækin í dag eru allt önnur en þau
voru. Tekjur íþróttafélaga þaðan eru mun
minni en áður og það munar gífurlega mikið
um það.“
Hefðum fengið 23 milljónir
með því að sigra Glenavon
„Það fóru allir að keppa um þessi Evrópu-
sæti og þennan lottóvinning. Við vorum fullir
bjartsýni og ætluðum okkur stóra hluti eins
og fleiri. Okkur tókst að ná tilsettum árangri
og vorum í Evrópukeppni tvö ár í röð með
mjög öflugt lið. En þótt við værum í bæði
skiptin með sterkara lið en andstæðingarnir,
að okkar mati, náðum við ekki að klára mál-
in. Það er alltaf þetta litla ef og ef við hefðum
náð að sigra Glenavon í fyrrahaust hefðum
við líklega mætt Werder Bremen og það hefði
gefið okkur 23 milljónir í sjónvarpstekjur. Við
vorum komnir með samning upp á það. Þá
hefðum við verið í gífurlega góðum málum og
sá samdráttur sem var hafinn hjá okkur væri
ekki lengur fyrir hendi.
Á sama tíma vorum við að gera bónussamh-
inga við leikmenn og borga þeim betur en
áður tíðkaðist. Það hefur komið á daginn að
það var of mikið.“
Höfum rasað um ráð fram
í peningamálunum
„Meinsemdin er sú að við höfum rasað um
ráð fram í peningamálunum. Við höfum treyst
á að þetta reddaðist allt og til kæmu ófyrirséð-
ir styrktaraðilar svo að dæmið gengi upp en
þeir eru ekki fyrir hendi lengur. Nú verðum
við að vera gjörsamlega niöri á jörðinni með
alla skapaða hluti og hugsa málin út frá öðr-
um forsendum.
Þessi kaupmennska hefur gengið út í öfgar
og með henni höfum við, forráðamenn félag-
anna, verið að skjóta okkur í fótinn. Þegar
upp er staðið hefur hún alls ekki verið knatt-
spymunni í landinu til framdráttar.
Við þurfum í staðinn að fara að byggja fé-
lögin upp á allt öðrum forsendum. Byggja þau
upp á öflugu og heilsteyptu unglingastarfi svo
að allur krafturinn fari ekki í það að halda
uppi nokkrum meistaraílokksmönnum sem
eru svo kannski fyrstir til að snúa baki við fé-
laginu þegar illa gengur eins og dæmin hafa
margoft sannað. Hverjir hafa þá setið uppi
með vandræðin? Þeir sem stofnuðu til þeirra
- við, forráðamennirnir. Ekki leikmennirn-
ir,því þeir era löngu famir."
Vorum komnir með 16 milljóna
króna skuld á bakið
- FH hefur þurft að glíma við miklar
skuldir að undanförnu. Hvernig gengur sú
barátta?
„Síðasta hálft annað árið höfum við þurft
að súpa seyðið af eyðslunni. Við vorum fullir
bjartsýni en dæmið gekk ekki upp og mestall-
ur kraftur hefur farið í það að sópa upp skuld-
ir fyrri ára. Það hefur verið óskemmtilegt
verk en við sem stofnuðum til þessara skulda
vorum staðráðnir í að skila af okkur sæmi-
legu búi. Það hefur gengið vonum framar; við
vorum komnir með 16 milljóna skuld á bakið
en í dag er skuldastaðan orðin viðráðanleg og
ef við höldum áfram á þessari braut getur
knattspyrnudeild FH verið í góðum málum
innan nokkurra missera. En það þýðir að við
þurfum að fara mjög gætilega í öllum peninga-
málum."
Létum undan auknum
kröfum leikmanna
- Hversu dýr hefur þessi útgerð á 1.
deildar liðunum verið undanfarin ár?
„Kostnaður við að reka meistaraflokk hjá
meðal 1. deildar liði hefur verið á bilinu 12-25
milljónir króna. Á meðan hafa leiktekjur far-
ið allt niður í 1,8-2 milljónir og auglýsinga-
tekjur niður í 2-3 milljónir. Það sér hver mað-
ur að svona dæmi gengur ekki upp en fyrir
vikið standa mörg félög nú fila peningalega.
Það erum við forystumennirnir sem höfum
brugðist. Við höfum látið undan auknum kröf-
um leikmanna og dansað með þeim. Leik-
menn hafa gengið á lagið og nýtt sér ástandið
og hugsunarháttur þeirra hefur breyst. Mottó-
ið „Hvað get ég gert fyrir félagið?" en ekki
„Hvað getur félagið gert fyrir mig?“ ætti að
vera öllum leiðarljós og við verðum að koma
því inn í íþróttirnar aftur. Margir leikmenn
vita ekki einu sinni að þeir eru félagar í félag-
inu, þeir líta bara á sig sem leikmenn sem fá
einhverja aura fyrir að spila fótbolta. Sumir
elta síðan þjálfara út og suður og flakka enda-
laust á milli félaga. Svoleiðis getur þetta ekki
haldið áfram.
Við höfum líka látið undan kröfum þjálfara
sem hafa heimtað þennan og hinn leikmann-
inn og höfum ekki verið nógu beinskeyttir til
að berja í borðið og segja þeim að við ætlum
að byggja á þeim leikmönnum sem fyrir eru.“
Sumir hafa fengið milljón
eða meira fyrir árið
- Hvað hafa félögin verið að borga leik-
mönnum?
„Það er svo sem allur gangur á því. Sumir
hafa bara fengið töskur og galla og einhverja
smábónusa en aðrir hafa verið að fá greiðslur
sem nema hundruðum þúsunda, jafnvel um
og yfir eina milljón fyrir árið, og það eru til
dæmi um enn hærri upphæðir.
Það hefur verið gengið að kröfum þeirra í
einhverju stressi yfir því að þetta yrði að gera
og það síðan réttlætt með því að öllu væri
borgið ef Evrópusæti næðist.
- Er ekki erfitt að snúa við blaðinu og
gira sig niður?
„Það er auðveldara en margur heldur. En
til þess þarf algeran sameiningarmátt félag-
anna. Við forráðamennirnir höfum rætt þetta
töluvert innbyrðis og það hefur orðið tölu-
verður niðurskurður en kannski ekki nægur.
Ég er þess fullviss að með meiri umræðu um
þessa hluti getur þetta gengið upp. Það þarf að
reka áróður fyrir því að félögin ali upp sína
leikmenn, sýni þolinmæði ög hætti að reyna
að kaupa árangur."
Eftir það sem á undan er gengið síðustu
árin; hvaða félög standa best að vígi?
„í dag eru Skagamenn langfremstir. Þeir
eru með öflugt lið, kröftuga forráðamenn og
uppbyggingin hefur verið góð. Þeir hafa byggt
upp á sínum leikmönnum sem er forsendan
fyrir góðum árangri þegar til lengri tíma er
litið. Peningalega standa þeir mjög vel að vígi
og ef þeim hefði tekist að skora annað mark
gegn Raith Rovers í haust, eins og þeir áttu að
gera, hefðu þeir náð i 50-60 milljónir í viðbót,
ofan á allt annað. Þá væru þeir búnir að
stinga öll önnur félög endanlega af. Þeir eru
eina félagið sem hefur náð að nýta sér Evr-
ópukeppnina nógu vel. Öðrum félögum hefur
ekki tekist upp sem skyldi og hafa jafnvel ver-
ið að skila árinu með tapi þrátt fyrir þátttöku
í Evrópukeppni."
KR-ingar ættu að líta sér nær
„Margir segja að KR-ingar verði næsta
stórveldi en þeir ættu að líta sér nær. Þeir
eiga fullt af ungum mönnum, hafa átt íslands-
meistara í yngri flokkum árum saman, og ef
þeir næðu saman alvöru KR-liði þá myndi
verða miklu meiri stemning í Vesturbænum.
Valsmenn eiga mikið af góðum og skemmti-
legum ungum leikmönnum, sem allt eru Vals-
arar, og ef þeir halda þeim gætu þeir komið
upp á ný með mjög magnað lið, svipað og á
áttunda áratugnum. Þetta er hægt en númer
eitt er að við ölum upp okkar eigin leikmenn.
Það þarf að snúa dæminu við. Félögin þurfa
að sameinast í því að búa til félagsanda á nýj-
an leik til þess að þau þjóni tilgangi sínum.
Það er betra að vera einhverjum sætum neðar
á töflunni og nota sína leikmenn heldur en að
vera sífellt að leita yfir lækinn til að kaupa
sér árangur. Eins og við FH-ingar gerðum - og
margir aðrir.“
Sögðum í haust að við
gætum lítið gert fyrir leikmenn
„Hjá FH sögðum við í haust að við ættum
enga peninga og gætum lítið gert en að við
legðum traust okkar á að leikmennirnir skil-
uðu liðinu i 1. deild á ný. Þeir fóru með liðið
niður, ásamt okkur forystumönnunum. Það
hafa margir farið en nú erum við með hóp
leikmanna sem eru tilbúnir að berjast fyrir fé-
lagið. Flestir þeirra eru FH-ingar og ef ungir
félagsmenn fá ekki tækifærið núna þá veit ég
ekki hvenær þeir ættu að fá það.
Ég hef heyrt á mínum kollegum í hinum fé-
lögunum að þeir séu tilbúnir að gira þetta nið-
ur. En síðan verða breytingar á stjórnum, inn
koma nýir menn, fullir af kappi, sem vilja ná
árangri sem fyrst og kannski stytta sér leiðina
eins og við höfum margir gert. En það er ekki
leiðin, það þarf að gera leikmennina að ábyrg-
um félagsmönnum sem taka þátt í uppbygg-
ingu klúbbsins.
Það er kominn tími til að félögin geri sér
grein fyrir hvert stefnir. Aðalstjórnir félaga
verða að leggja línuna, félagslega og íþrótta-
lega, og það má ekki vera einkamál einhverr-
ar deildar að stofna til skulda sem hún er eng-
an veginn fær um að standa skfi á. Það vant-
ar beinskeyttari íþróttapólitík.
Það er kominn tími til að félög verði félög á
ný og að leikmenn hafi ánægjuna yfir því að
vera í félagi að leiðarljósi. Hér á Islandi getum
við ekki rekið atvinnuknattspyrnu, við höfum
bara ekki fólksfjöldann í það,“ sagði Þórir
Jónsson. -VS